*
.
*
*
.
*
KAPSTOK v/d DAG
.
IJslandse moskee veroorzaakt ophef op Biënnale
*
‘La
Moschea’, de provocerende installatie van Christoph Büchel in het IJslandse
paviljoen op de Biënnale van Venetië, doet net dat: provoceren.
Een moskee
in een oude kerk, dat is de simpele, orginele maar vooral provocerende
installatie die de Zwitser Christoph Büchel maakte voor het IJslandse paviljoen
op de Biënnale van Venetië. De voormalige kerk van Santa-Maria della
Misericordia, die IJsland huurt van de privé-eigenaar, is nu een gebedsplaats voor
moslims.
En met
succes, want de moslims uit Venetië kwamen al snel naar het paviljoen om er te
bidden. Ze loven het initiatief van Büchel en zien het als een promotie van de
tolerantie en de dialoog tussen cultuur en religie.
Maar het
stadsbestuur en de prefectuur van Venetië zien dat niet zo. Het comité voor
openbare orde en veiligheid van de prefectuur heeft vrijdagavond, vragen
gesteld bij het openhouden van de installatie. ‘We hebben gevraagd dat het
paviljoen enkel een expositie is, een plaats voor kunst en niets meer’, heeft
commissaris Vittorio Zappalorto aan de krant Corriere della Sera gezegd.
Het
stadsbestuur vreest ook voor de veiligheid: de installatie kan het doelwit
worden van islamofoben of van moslimextremisten.
Geen enkele
moskee in centrum van Venetië
De
kunstenaar wou met zijn installatie aankaarten dat er in het historisch centrum
van de Dogestad, waar de invloed van de islam in het verleden groot was, niet
één moskee is.
De
Venetiaanse moslimgemeenschap zou de installatie van Büchel na de Biënnale
graag behouden als echte moskee. Maar dat is niet naar de zin van de overheid.
‘Het is
evident dat het hier om een provocatie (van Büchel) gaat’, oordeelt Luca Zaia,
de president van Venetië. ‘Het probleem is dat installaties nooit moeten
transformeren in werkelijkheid. De echte issue bij deze moskee is niet de
vrijheid van geloofsbelijdenis, maar van het respect voor de regels door een
internationale kunsthappening als de Biënnale.’
De Biënnale
van Venetië is een toonaangevende internationale kunstmanifestatie. Sinds 1985
wordt ze tweejaarlijks in de Dogestad gehouden.
.
Och,
weet U, eigenlijk heb ik niets tegen één-per-één Maghrebijnse, Islammer of niet.
Maar van zodra die ene er nog een andere naast zich krijgt, voel ik mij
bedreigd. Dat is niet alleen een buikgevoel, maar ook een dwanggedachte
gebaseerd op het verleden.
Dat
‘verleden’, eigenlijk één lange aaneenschakeling van bloeddorstige
onmenselijkheid en geiedsinpalming, kan al, bij manier van spreken, uit Jezekes
tijd dateren, het wordt elke dag weer herbevochten over de gehele wereld.
Waarbij spontaan de reactie komt ‘Met alle Chinezen, maar niet met den dezen’.
Zie
Erdogan, heden op tournee in Hasselt, om
de ‘reeds binnen de poorten zijnde’ Turjey’s te mobiliseren voor zogezegde
‘vaderlandsliefde’. Wij, Vlamingen, zijn doorheen de eeuwen ook een vaderlandslievend
volk geweest, meer zelfs dan de meeste andere volkeren, omdat wij meer dan zij
onderdrukt zijn geweest. Maar onze vaderlandsliefde stopt aan de grenzen. De
eerste Vlaming die een buurland wil aanvallen, moet, denk ik, nog geboren
worden. Alhoewel, terugnemen van wat ooit van Vlaanderen deel uitgemaakt heeft,
een eerstgeboorterecht is dat wij ons door niemand laten afnemen.
Wat
heden met de ‘Kunstbiennale’ van Venetië gebeurde, heeft niets meer te maken noch met ‘Kunst’, noch met ‘humor’. De
afbeelding hierboven bewijst dat.
Ik
zou zelfs durven spreken van ‘grafschennis’ met het doel om bij
de toekomstige Moslims-vriendjes die eerstdaags hier de macht denken over te
nemen, in het gevlei te komen. Deze Meidagen zijn de gedroomde
aanleiding om deze ‘Mosqua in Chiesa’ te vergelijken met de ‘dappere weerstanders, die, eenmaal de oorlog was
gedaan, de reeds in 1942 veel te
jong gestorven Leider van het VNV Staf De Clercq, uit zijn laatste
rustplaats te slepen, om met de open lijkkist
rond te zeulen van café naar café, in het zijspan van een motorvoertuig.
Net
als nu in Venetië, keek bij ons ook de
Coburger Overheid de andere kant op….
(*)
Staf Declercq: het loont meer dan de moeite om het
tamelijk objectief verslag te lezen op http://nl.wikipedia.org/wiki/Staf_de_Clercq
(Get) Digitalia
*
O Kruise den Vlaming, door Moeders hand,
Op ’t voorhoofd gedrukt en in ’t harte geplant.
o kruis voor de nachtrust? o kruis voor het werkO Kruis op de haardstêe! O Kruis op
de Kerk!
Geen hand zal U schenden, geen sormengeweld,
Dat kruisbeeld in Vlaanderen nooit nedervelt.
Eens velde de vijand
het Kruisbeeld hier neer:
Toen grepen ons
jongens naar vaders geweer,
En moeder verborg hun
haar vliemende smart,
En spelde hun bevend
het Kruis op het hart.
O gaat nu, mijn
kindren, en strijdt voor Gods Kruis.
et voer’ u ter zege,
en ’t breng’ u weer thuis. (bis)
******
Geen opmerkingen:
Een reactie posten