173 - DOORBRAAK
*
Zondag 29 maart 2020*
*
10 WINNAARS EN 10 VERLIEZERS VAN CORONA
DE WERELD WAARIN WE WAKKER WORDEN (SLOT)
*
**
Xi Jinping en Poetin, twee van de potentiële winnaars van de coronacrisis.
*
foto: ©Reporters
*
29 maart 2020 - Leestijd 9 minuten
*
Lijstjes
zijn top, zo beweren de mediamarketeers. Zet een cijfertje in je titel
en de lezers stromen toe. Doorbraak kan natuurlijk niet achterblijven
bij al dat mediageweld en daarom krijgt u nu al ons lijstje met de 10
winnaars en verliezers van de Corona-crisis. Als de mist over een jaar
of twee optrekt, wie zal dan aan de juiste kant van de Geschiedenis
terechtkomen? Hieronder onze prognose.
De winnaars
1. China
Met
stip op de eerste plaats: China. Maar dat wist u al. Ze komen eerst uit
de tunnel, hebben ruim voldoende financiën om de crisis te bezweren en
hebben alweer ‘bewezen’ dat een sterk geleide dictatuur efficiënter
werkt dan een chaotische vorm van democratie.
2. De digitale wereld
Alles
wat met online bestellen te maken heeft en met telewerken krijgt een
enorme duw in de rug. En dat is goed voor programmeurs,
magazijnbedienden, postbedrijven en pakjesbestellers. Dat blijft
ongetwijfeld ook na corona doorwerken. Het is iets minder interessant
voor winkelpersoneel, bankbedienden en andere loketambtenaren. Onze tip:
gebruik het thuiszitten om uzelf een computer-diploma te bezorgen.
Het zal jaren duren om dat puin te ruimen
3. De natiestaat
Iedereen
staat aan te schuiven met het handje omhoog om geld te ontvangen. Het
zal jaren duren om dat puin te ruimen. Maar daarna wordt het ook een
helse taak om de burger te overtuigen dan de staat ‘te groot’ is. Dik
worden is veel makkelijker dan afslanken. Open Vld weet er alles van.
Ook de extra machten die de staat nu installeert om zijn burgers te
controleren in hun handel en wandel, zullen blijvertjes zijn. Justitie
en politie zullen het iets makkelijker krijgen om mensen achter de
tralies te krijgen (en te houden). De ‘rechten’ van de staat worden weer
wat sterker tegen de ‘rechten van het individu’. Voor verdedigers van
democratische besluitvorming en privacy worden het moeilijke tijden.
4. De belasters en communisten
De staat moet natuurlijk betaald worden en in crisistijd moet je het geld halen waar het zit.
De PTB/PVDA wordt een stuk groter en wordt salonfähig (want
bevorderlijk voor België en zijn transfers). De jacht op ‘waar het geld
zit’ wordt steviger.
5. Vlaams Belang
Aangezien
de partij nog niet ‘bezoedeld’ is door machts-deelname, wordt de partij
in een ‘crisis’-atmosfeer nog een stuk aantrekkelijker in Vlaanderen.
Dat geldt zowel voor mensen die het moeilijk hebben, als mensen wier
rijkdom geviseerd en belast wordt. En natuurlijk ook voor wie het
moeilijk heeft met een nog groeiende geldstroom richting Zuid-België en
Zuid-Europa.
6. De virologen & gezondheidswerkers
Net
zoals Justitie een ‘boost’ kreeg na de affaire-Dutroux halfweg de jaren
90, zal de gezondheidssector niet te klagen hebben van politieke
aandacht en dus financiële middelen. Het zal even op de tanden bijten
zijn in de komende weken, maar zorginstellingen en zorgpersoneel krijgen
substantieel meer middelen. Virologen krijgen een zeg in het bestuur.
Marc Van Ranst (in een vorig leven virulent twitteraar) wordt mogelijk
minister van Volkgezondheid. Of tenminste toch de man die het beleid
bepaalt.
In tijden van economische tegenspoed kiest men liever de leiders die men kent
7. Trump en Poetin
Als
er al twijfel over was, dan nu allicht niet meer: de nieuwe president
van de Verenigde Staten heet Donald Trump. Niet omdat hij zo fantastisch
is, maar wel omdat de tegenkandidaat nog minder geloofwaardig is. De
Democraten hebben de kans gemist om iemand geloofwaardig tegenover Trump
te zetten. In tijden van economische tegenspoed kiest men liever de
leiders die men kent. Datzelfde geldt overigens voor de kliek rond
Poetin. Ze hebben daar geen covid-19, maar wel een hoge sterfte aan
long-ontstekingen. En ook dat helpt om de oppositie (als er al was) in
het gareel te houden.
8. De vakbonden
Dit
is een moeilijke. Verschuift de coronacrisis de machtsbalans naar de
werkgevers of naar de vakbonden? In een economische crisistijd zou je
verwachten dat vakbonden iets minder machtsmiddelen hebben om ‘druk te
zetten’. Anderzijds is de verwachting wel dat de staat kordater zal
optreden, omdat nu eenmaal iedereen vragende partij is. Er moeten
beslissingen worden genomen. Zolang die staat nog steeds België is, is
de PS incontournable. En zolang er Vlaamse partijtjes zijn die
‘verantwoordelijkheid nemen’ en dat spel meespelen, is de verwachting
dat de staat eerder de vakbonden zal helpen dan de werkgevers. Bovendien
is een tijd van economische onzekerheid ook een tijd van werkloosheid
en dus een groeiend ledenaantal en meer overheidssubsidies voor het
beheren van werkloosheidsdossiers.
9. De MR
In
tegenstelling tot de Open Vld aan Vlaamse kant, staat de MR op winst.
Met een PS die al hoe meer gaat lijken op de PTB, is de MR de enige
kracht op ‘rechts’ en kan die profiteren van de hele rechterzijde én het
centrum (wat is dat, cdH?). Daarbij komen ook de machtsposities die ze
nu bekleden: Wilmès in België, Michel en Reynders in Europa en een half
legertje onbekende MR-ministers. De MR zal kunnen uitspelen hoe ze het
land (lees Wallonië) gered hebben van de crisis en de boze N-VA en hoe
zij toch maar de ‘macht gedragen’ hebben. Niets trekt kiezers meer aan
dan het gevoel bij de winnaars te horen.
goede tijden voor lobbyisten en drukkingsgroepen
10. Groepslobbying
In
moeilijke tijden is het voor elke groep belangrijk om daar te zijn waar
het manna uitgedeeld wordt (of juist afgenomen). Het worden dus goede
tijden voor lobbyisten en drukkingsgroepen. Religieuze, economische,
culture lobbyisten allerhande: u staan gouden tijden te wachten!
De verliezers
1. De ouderen en gepensioneerden
Wie
oud is (en dit virus overleeft) blijft waarschijnlijk nog eenzamer
achter dan vroeger. Passen op de zieke of gezonde kleinkinderen zal
moeilijker worden, want wie wil virussen verspreiden? Bovendien zijn de
(al dan niet riante) pensioenen de eerste slachtoffers van draconische
‘Griekse’ besparingsmaatregelen die opgelegd worden bij een muntcrisis.
En wat er nog op de bankrekening staat, wordt aangevreten door inflatie.
Pensioenfondsen die moeten zorgen voor een bijkomend pensioen, komen
overigens snel in geldnood terecht als hun investeringen het niet goed
meer doen.
- De klimaatbeweging en -industrie
Als
er geen geld is en de olie staat goedkoop, wie betaalt dan miljarden
aan subsidies voor (dure) windmolens, zonnepanelen en gascentrales? We
zullen blij zijn als die vliegtuigen eindelijk weer de lucht ingaan, dan
kan het cabinepersoneel tenminste weer aan de slag. Het draagvlak voor
draconisch dure maatregelen verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer
overheidsgeld schaars wordt en mensen (en overheden) in de financiële
problemen komen.
Landen plooien zich terug op zichzelf
3. Globalisering en armoede
Bedrijven
beseffen meer en meer dat ze best hun leven niet inzetten op ‘ver-weg’
leveranciers. Grenzen gaan verder toe en tarieven stijgen. Landen
plooien zich terug op zichzelf. Dat zorgt evident dat de globalisering,
de ‘motor’ voor wereldwijde economische ontwikkeling, stokt. Producten
zullen niet verder ‘goedkoper’ worden en hele groepen arbeiders in
ontwikkelingslanden vallen zonder werk. Dat is goed nieuws voor
‘we-putten-de-wereld-uit’-activisten, slecht nieuws voor de rest van de
wereld die gewoon was geraakt aan ‘veel en goedkoop’.
4. Groen en de centrumpartijen
Groen
doet het goed als de economie draait. Dan hebben we tijd en geld om ons
zorgen te maken over het milieu, het einde van de wereld en een
niet-aflatende stroom discriminatie-problemen. Maar dat soort problemen
wordt irrelevant voor iedereen behalve een klein groepje overtuigden. De
kiesdrempel wenkt. Dat geldt evenzeer voor de huidige centrumpartijen
CD&V, Open Vld en sp.a. In ongewone crisistijden hebben zij geen
sterk economisch verhaal. Tenzij ze sterke leidersfiguren naar voren
kunnen schuiven. De N-VA staat daar met haar populaire kopmannen in
pole-position, maar kan nu niet profiteren van de media-aandacht die de
anderen wel krijgen.
5. Open grenzen
In
crisistijden gaan grenzen toe, omdat ze de bevolking een soort
bescherming bieden. Zowel binnen Europa als naar de buitengrenzen toe,
komen er extra maatregelen. Men weet nu hoe het moet, en het blijkt
allemaal een stuk gemakkelijker dat we eerst dachten. Wie pleit voor
open grenzen zal voortaan een beetje meewarig bekeken worden.
6. Horeca en (klein)handel
Uitgaan
en uitgeven aan dingen die we eigenlijk niet nodig hebben, zijn de
eerste slachtoffers van een tekort aan cash. Jammer voor zovele
hardwerkende winkeliers en horeca-uitbaters. Ook jammer voor het vele
personeel dat in die sector zijn dagelijks brood verdient.
Pech voor wie in de middenklasse een normaal inkomen heeft
7. De belastingbetaler & spaarder
Pech
voor wie in de middenklasse een normaal inkomen heeft. Er komen extra
crisis-belastingen op dat inkomen. (Dat zal dan wel ‘coronabelasting’ of
‘solidariteitsbelasting’ gaan heten). Ook pech voor wie in de afgelopen
decennia spaarde en een centje opzij zette. De beurzen crashen,
inflatie versnelt en de staat zal inkomsten zoeken om af te romen.
Crisisbelastingen zijn snel ingevoerd, maar veel moeilijker afgeschaft.
8. De gesubsidieerde socioculturele sector
De
socioculturele sector is al heel lang gewend aan subsidies als evidente
financiering van de activiteiten. In crisistijden heeft de overheid
minder geld voor dit soort dingen en gaan ook de mensen zelf de
geldbuidel dicht houden. Experimentele kunst (dat per definitie al
weinig publiek aantrekt) krijgt het zeer moeilijk. Tenzij het natuurlijk
experimenteert met kunst die wel een publiek aanspreekt.
9. De Europese Unie & de euro
Om
het boeltje enigszins bij mekaar te houden, zal het nodig zijn om naast
het drukken van geld ook ‘eurobonds’ te maken. Schuldpapier dat mede
door de rijke landen gedekt en gefinancierd wordt, maar voornamelijk
gespendeerd wordt in de zuiderse landen. Dat betekent snel groeiende
transfers van de rijkere (minder spendzieke) eurolanden naar de armere.
Met de Griekse ervaring in het achterhoofd weten we dat zulks niet zo
goed ligt bij die rijkere landen.
De Unie en/of de euro dreigt uit mekaar te vallen, want niet crisisbestendig
De
Unie en/of de euro dreigt uit mekaar te vallen, want niet
crisisbestendig. Dat is overigens nu al pijnlijk duidelijk met Italië en
Nederland in de rol die vroeger Duitsland en Griekenland speelden. Ons
land zal helaas in het kamp van de armoezaaiers terechtkomen.
10. België
België
zat al op een groeiende spreidstand tussen een ‘rechts’ Vlaanderen en
een ‘links’ Wallonië’. Een schuldencrisis zal dat er niet gemakkelijker
op maken en ‘het geld halen waar het zit’ betekent onvermijdelijk hogere
belastingen in Vlaanderen. En dus groeit alles verder uit mekaar. Als
Wallonië in absolute crisistijden al weigert om met de twee grootste
Vlaamse partijen samen te werken (en daar ook mee wegkomt), dan is het
weinig waarschijnlijk dat zoiets nadien wel gebeurt. De combinatie van
een onoverkomelijke berg staatsschuld en een politiek wankele staat is
niet echt aantrekkelijk voor de financiële markten.
Dirk Laeremans
NA GESCHRIJFSEL
*
Dit is een tijdsdokument dat nog vele jaren ons leven zal begeleiden.
Is best van zeer dichtibj te volgen
Allez, ik wil zeggen voor wie het allemaal overleeft…Komt Tijd, komt Raad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten