maandag 28 januari 2013

1176 - HOE BELGIE ALS LIJK WIL VOORT LEVEN


 

***

1176 - HOE BELGIE ALS LIJK WIL VOORT LEVEN

Taal Actie Komitee

 

Weet waar de klepel hangt

***

 
’t Palliieterke gaf deze week als hoofartikel een overzicht van de PS-staat en de nakende ontbinding daarvan. Enfin, zò sterk drukken ze zich wel niet uit en bij deze neem ik daarover mijn wensen wel een beetje voor werkelijkheid. Ik heb namelijk in mijn lang leven geleerd, als men maar hard genoeg iets wenst, het dan ook – zij het binnen bepaalde limieten - werkelijkheid wordt. Het wordt U gegeven, precies om van het gezaag af te zijn….
Het kan evenwel niet geloochend worden dat de peilingen ‘als die er nog komen!) nadelig zijn voor de PS, die meer en meer de Waalse arbeider in de kou laat staan, om alle aandacht op ‘Bruksèl’ te richten. De wanhoop rond  het laatste Luikse drama zijn daarvan het zuiverste bewijs. Zij doen dat niet uit liefde voor de Brusselaars, maar uit liefde voor hun carrière. Anders gezegd : zij hebben Wallonië achter zich gelaten en richten zich op het Europese veiligheidsnet, in de overtuiging als ze uit de Vlaamse schoot vallen, zij wel aan de boezem van de Eurocraten zullen gedrukt worden. Want daar is veel meer manna dan bij de sale Flamins!
Hieronder het besluit van ’t Pallieterke.

 

***

Ter zake :

Intussen daagt Vlaams Belang met een nieuw manifest over Brussel de Vlaamse partijen uit om betreffende de hoofdstad stelling te nemen. Laten we eerlijk zijn, op dat punt heerst aan ‘onze’ zijde vooral verwarring.

Voor Onkelinx is het zonneklaar: ‘Voor alles moet Brussel een gewest zijn dat samenwerkt met Wallonië.’ De ambitie om de francofonie daar te versterken, is groter dan die om een echt Belgische hoofdstad te zijn. Het is goed dat Laurette dat nog eens even verduidelijkt. Haar acolieten laten zich graag kennen als overtuigde Belgen, maar de liefde voor de noordelingen is wel heel erg voorwaardelijk.

Onrust

Dat geldt ook voor Paul Magnette. Hij is zo goed als perfect tweetalig, een man waarmee moeders hun dochters maar al te graag zouden zien thuiskomen, een politicus die ‘kleeft’ op het scherm, zoals dat heet. Communicatief is de keuze voor hem als voorzitter alvast een voltreffer. Maar hoe sympathiek hij ook oogt, zijn liefde voor Vlaanderen is van het dubieuze soort. In De Standaard van 8 januari schreef hij: ‘De twee in meerderheid Franstalige gewesten, Wallonië en Brussel, zouden automatisch een residuaal België vormen, dat zich zelfs de luxe zou kunnen veroorloven om te beletten dat Vlaanderen, wanneer het na een uiterst lang diplomatiek parcours als staat erkend zou zijn, lid zou worden van de Europese Unie. Ik denk niet dat het romantische nationalisme in de eenentwintigste eeuw nog sterk genoeg is om dergelijke avonturen te dragen.’

Met andere woorden: wil Vlaanderen onafhankelijk worden, mag het erop rekenen dat Brussel en Wallonië alle mogelijke hinderpalen zullen opwerpen. Magnette draait de hand niet om voor wat chantage meer of minder.

We zijn aan ons besluit toe. Voor alles, ziet het ernaar uit dat de onrust voor 2014 bij de PS zo groot is dat Di Rupo de regie dreigt te verliezen. Labille (*) is een Waalse regionalist, het soort PS’er waarmee Di Rupo niet hoog oploopt; Di Rupo’s bondgenoot Giet bleek te slap om de strijd aan te gaan; Magnette is een sterke persoonlijkheid die Di Rupo’s invloed op de partijleden zal verzwakken. Om die gaten gevuld te krijgen, moet Di Rupo ruim buiten de vertrouwde kring gaan rekruteren.

Dat hij daartoe bereid is, toont aan hoeveel angst het verkiezingsjaar 2014 in het zuiden oproept.

***

(*) Mr Labille is houder van maar liefst 48 mandaten in Overheidsdienst en is daarenboven praktiserend bedrijfs-revisor, net als wijlen de zuipschuit Michel Daerden. Voor de camera’s verklaarde hij bij zijn aanstelling als minister, dat het maar voor even was, want dat hij wel andere katjes te geselen had.

***

Aansluitend met de nuchtere vaststellingen van ’t Pallieterke, is nu het ogenblik gekomen om Marc Grammens van begin december 2012 weer te geven, als besluit van een pertinente analyse over BDW als kersverse burgemeester van de Koekestad. 

Voor Bart de Wever komt het er nu op aan de funktie die hij heeft nagestreefd en verworven, uit te bouwen tot een goede uitvalsbasis voor zijn nationale kiescampagne van 2014, als het Belgisch en het Vlaams parlement her­nieuwd moeten worden. Want zo toch hebben we begre­pen dat hij de toekomst ziet, al is veel van wat daar moge­lijk op volgt, nog in vaagheid gehuld. Enerzijds heeft De Wever nu zo dikwijls gezegd dat hij burgemeester is voor tenminste zes jaar, en dat hij er daarna nog graag zes jaar bij doet (De Morgen. 11.12.12), dat hij niet meer van mening of houding kan veranderen zonder fors aan geloof­waardigheid in te boeten, maar anderzijds natuurlijk zo dat politici wel steeds een excuus vinden om een belof­te te verbreken als ze dit echt noodzakelijk vinden voor hun carrièreplanning en/of voor het naderbij brengen van hun politieke doelstelling. De Wever heeft bewezen dat ook hij zich niet verplicht voelt om in alle omstandighe­den woord te houden, zoals Jean-Marie Dedecker ooit mocht ondervinden. Patrick Janssens heeft wel ooit gezegd dat Antwerpen belangrijker is dan de nationale politiek (in Le Soir, 29.9.12: Anvers est plus important que la politique nationale), maar Janssens heeft nooit op het nationale beleid kunnen wegen, integendeel: men verweet hem juist niet te wegen op de nationale politiek. Stel dat De Wever in 2014 de kans krijgt om dat wel te doen, zal hij dan het burgemeesterschap nog belangrijker vinden?

De N-VA en De Wever persoonlijk hebben niet de plicht om in hun kaarten te laten kijken, en men begrijpt dat De Wever in de periode toen het hem duidelijk begon te worden dat het Hof, Di Rupo, het ACW, en jazeker, ook de CD&V van voorzitter Beke, van vice-premier Van- ackere en achter de schermen van de schijnbaar terugge­trokken rancuneuze mw Thyssen, alleen maar zijn onder­gang nastreefden, en niets anders, - in of rond september 2011 dus, denk ik, - dat De Wever toen op zoek is gegaan naar een nieuwe strategie om de blokkering opgelegd door zijn tegenstanders, te doorbreken, en dat is dan ge­makshalve Antwerpen geworden. Recentelijk zei hij (in Gazet van Antwerpen, 15.12.12): “in Antwerpen wil ik bewijzen dat de verandering mogelijk is”. De verande­ring, niet slechts in Antwerpen, maar nationaal, onder­meer en om te beginnen door formules te vinden waar­door de Vlaamse socialisten worden geneutraliseerd, want dat zijn toch maar de aanhangers van hun Waalse vrien­den. Dat heeft De Wever zonder twijfel helder ingezien. Met socialisten, zowel die van boven als van onder de taalgrens, is geen verandering mogelijk, noch inzake sociaal-ekonomische politiek noch inzake staatshervorming. Nu moet hij eerst nog winnen in 2014 en dan de bakens uitzetten voor de nationale omwenteling.

***

 
Aandacht AUB.
Marc Grammens stopt (wegens leeftijd) na dit voorjaar met zijn in eigen beheer uitgegeven JOURNAAL. Misschien als we met z’n allen moesten aandringen, dat dit nog kan uitgesteld worden? Ik van mijn part zal zien wat er kan gedaan worden. In ieder geval heeft U nog zijn artikel tegoed over ‘De na-oorlogse Repressie heeft België vernietigd’.
Ik wou dat ik 1/10de bezat van zijn kennis/ervaring, al zijn we precies even jong. Ook kan mijn vader niet tippen aan die van hem : de legendatische Flor Grammens, die met verf en kwast Vlaanderen rondreisde om de taalwetgeving te doen respecteren op de wegwijzers….Mijn vader is gestorven in het 3de oorlogsjaar, slachtoffer van de opeisingen door de bezetter. Hij werkte wel voor een VNV-oorlogs burgemeester en wat er toen precies is gebeurd, staat ook op de vele witte zerkjes op de oorlogs-graven in het Ieperse :’”Known only by God”..

 

***

(Get) AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie”.
 
 

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten