1156 - OVER DE ONDRAGELIJKE LEIDER IPV DE ONDRAGELIJKE LIJDER

 

***

1156 - OVER DE ONDRAGELIJKE LEIDER IPV DE ONDRAGELIJKE LIJDER

 

***

Onderstaand verhelderend artikel gaat over moord en zelfmoord, heden ten dage van uit de media in de geesten gedropt als euthanasie. Een moeilijk woord dat veel mooier en afstandelijker klinkt dan het is. Alhoewel. Het is, wordt ons getoond zodat we het zouden weten, in een mensenleven, gewoon de zoveelste baxter.

De moderne mens, zonder God noch Gebod (bij manier van spreken) wil zelf beslissen wanneer hij/zij ‘er uit stapt’  Dat blijkt even simpel te zijn geworden als uit de auto stappen. Het heeft natuurlijk gene zin om ook hier over de nefaste gevolgen van ‘de jaren ‘30’ te spreken, waar van de eliminatie van menselijk leven een onder-afdeling van de economie werd gemaakt. De ‘progressieven’ zijn, zoals U ziet, heel rap van aannemen!

De groene Boskabouter Van Besien heeft de weg getoond om van alles wegens discriminatie aan te klagen. Mogen ‘Uit het leven’ stappen op eigen beslissing, maar over er op eigen initiatief kunnen ‘binnen stappen’ wordt niet gesproken. Door toedoen van twee menselijke wezens M/V wordt iedereen zo maar op de achterbank van de auto gezwierd, en hij/zij mag er uit stappen op eigen houtje. Vind ik nu eens echte discriminatie sè, zelfs een levensbedreigende discriminatie!  Als men dan toch de menselijke natuur en de goddelijke wetten (doorstrepen wat niet past) wil manipuleren, moet men het grondig doen!

Ziezo! Ik hoop dat mijn boodschap gehoor vindt bij de Ondragelijke Leiders, zodat er werk gemaakt wordt van wetten die eenieder die daarom verzoekt, op eigen houtje even gemakkelijk het leven kan instappen als men er uit kan stappen. Heel dat onkuis gedoe rond conceptie en geboorte is toch zo ouderwets als het groot is!

 

Ter zake :

Door Iskander, de Persdienst van Dr.Mathias Storme

***

Wanneer ondraaglijk lijden een sociale constructie wordt

15-01-2013 - Filip Buekens - de morgen

***

Euthanasie zit op een hellend vlak. Dat is geen conservatief-katholieke fictie, maar een reëel gevaar, waarschuwt Filip Buekens, filosoof aan de Universiteiten van Tilburg en Leuven.

***

Het euthanasiedebat is weer volop op gang. Begin december maakten de Franstalige socialisten bekend dat ze de wet willen uitgebreid zien tot degeneratieve mentale aandoeningen zoals de ziekte van Alzheimer. Even later werd bekend dat een vrouw euthanasie kreeg wegens ondraaglijk psychisch lijden, zonder dat haar zoon daarover ingelicht werd (DM 5/1). De wet schrijft immers niet voor dat volwassen kinderen daarbij moeten geraadpleegd worden, wat uiteraard past in het mensbeeld achter de wet: elk individu moet in alle vrijheid, en zelfs vooraf, kunnen beslissen of en wanneer, onder welke omstandigheden, hij of zij voor euthanasie in aanmerking komt.

Derde feit: twee eeneiïge tweelingbroers hebben vorige maand samen euthanasie gevraagd en gekregen. Ze waren allebei doof en ze gingen ook blind worden (DM 14/1). Het idee dat ze dan niet meer met elkaar zouden kunnen communiceren, vonden ze ondraaglijk, waarop ze samen uit het leven stapten. Hun situatie werd door henzelf en door de dokters van het UZ Brussel als voldoende uitzichtloos beschouwd om op hun wens in te gaan. Op 14 december werd de dubbele euthanasie in het ziekenhuis uitgevoerd. Zonder een zweem van ironie schreef een krant zelfs dat het hier om een wereldprimeur zou gaan, zoals er wel meer 'medische primeurs' in onze ziekenhuizen plaatsvinden.

De impact van deze beslissing mag echter niet onderschat worden: een wet die bedoeld was om ondraaglijk lijden in de terminale levensfase te verhinderen, wordt gezien als een eerste stap in de richting van totale zelfbeschikking, en het is telkens de eigen keuze die de doorslag moet geven. Bestaat hier niet het gevaar dat euthanasie wordt opgetrokken tot een optie voor jongeren die, verwikkeld in psychische problemen, suïcidale neigingen ontwikkelen? Tot een optie voor, bijvoorbeeld, autisten die geen perspectief op zichzelf en de ander kunnen ontwikkelen? De voorstellen werden al geopperd.

Elke sociaal psycholoog herkent meteen wat hier aan de hand is: wanneer diegenen die de wet verruimd willen zien, doelbewust de grenzen aftasten, worden nieuwe behoeften gecreëerd, waardoor euthanasie van een precaire beslissing tot banaal instrument wordt om onze sentimentele afkeer van lijden, in feite een zeer recent cultureel fenomeen, kracht bij te zetten.

Veel psychiaters en psychologen hebben er terecht op gewezen dat mensen vaak denken en gaan handelen naar de identiteit die hen vanuit een sterke autoriteitspositie wordt toegeschreven en toegekend: wanneer medische autoriteiten personen in zeer precaire situaties systematisch als ondraaglijke lijders gaan benoemen, en daardoor de categorie van de ondraaglijke lijder gaan creëren, zullen velen zich onvermijdelijk ook gedragen naar die toegeschreven identiteit.

Ondraaglijk lijden is geen beschrijving meer. Het wordt een sociale constructie. Het fenomeen is bekend vanuit de psychologie: wanneer artsen ADHD (of vroeger: hysterie) 'ontdekken', gaan mensen zich steeds meer naar de criteria gedragen en zo wordt een nieuwe 'ziekte' gecreëerd, waarvoor 'oplossingen' gevonden moeten worden. De minst kwetsbaren - de artsen, beleidsmakers en talloze opiniemakers die het debat bewust in de 'correcte' richting willen sturen - achten zich ongetwijfeld boven dat effect verheven, maar ze zien vanuit die vermeende autonomie niet, of veel te weinig, die reële sociale consequenties.

Dit kringloopeffect, waarop ook door de filosoof Michel Foucault gewezen wordt in de context van stigmatiseringsprocessen in de psychiatrie, kan op zijn beurt tot nog meer en nog verdere oprekking van euthanasie leiden, en daarvan zijn de gevolgen niet te overzien. Een wet die dus bedoeld was om een praktijk te legaliseren die al eeuwenoud is en met de nodige taboes en hypocrisie omgeven werd om dit soort sociale fenomenen te vermijden, doet wat voorspeld werd: er wordt een nieuwe identiteit gecreëerd en aan die identiteit wordt, zoals te verwachten en te voorzien was, immense rechten ontleend. Het is verbazend dat psychologen die zo intens hameren op het gecreëerde karakter van onze identiteit, aan dit aspect van het euthanasiedebat voorbijgaan.

Het hellend vlak is geen fictie uitgevonden door katholieke conservatieven (ik bespaar u de scheldwoorden, u vindt ze ongetwijfeld op de internetfora). Het is een reëel gevaar. Een nieuwe identiteit - die van de ondraaglijke lijder, zonder andere opties - wordt, eens toegekend en geaccepteerd, tot stigma waarmee, letterlijk, niet meer te leven valt. "In deze persoon hoeft niet meer geïnvesteerd te worden." Diegenen die zichzelf onder invloed van de immense mediadruk als ondraaglijk lijdenden gaan identificeren, zijn vaak juist de meest kwetsbaren in onze samenleving die zich aan dit proces niet kunnen of durven onttrekken.

***

 

Zoals men vroeger naar de bakker ging om een brood, zo is heden  ten  dage doodgewoon (!) om thuis in de broodmachine, zelf brood te bakken. Voor vlees gaat men ook al niet meer naar de beenhouwer, maar naar het grootwarenhuis. Kindjes worden al lang niet meer buitenshuis gekocht en door de ooievaar thuisgebracht, maar komen uit een reageer-buisje, verrassingen uitgesloten, allemaal bloedverwanten van elkaar en allemaal Überùenschen.

Ik vraag mij stilletjes af, of er misschien niet binnenkort zo(, molentje op de markt komt, die aan iedere geïnteresseerde derde toelaat om thuis op de keukentafel kindjes te maken. De grondstof, het model, enz, op Internet besteld en thuis geleverd door de facteur. Is een uitstervende gewoonte, vroeger af en toe in natura toegepast.

Uiteraard met, afzonderlijk verpakt, de gebruiksaanwijzing, met poeder voor de gekozen huiskleur. Indien niet tevreden : geld terug. Niet vergeten gaatjes te prikken in de bescherm-folie.

In dezelfde advertentie zal het niet lang meer duren, of er worden compacte privé-crematoria verkocht, waar mee zelfs de gewone huisvrouw overweg moet kunnen. Handig en met stijl. Kan, indien niet gebruikt, handig opgevouwen worden en onder de sofa geschoven. Indien niet tevreden, geld terug.

Persoonlijk zou ik aanraden, zich een ‘clooner’ aan te schaffen, die gewoon een kleuren-kopie in 3D neemt van de persoon naar Uw keuze. De reden is niet moeilijk te raden : men bespaart enorm op de jarenlange worings-kosten en er is vooral het niet te versmaden voordeel van de ogenblikkelijke in-gebruik-name.

Ook zal het de Rode Regering, altijd in geldnood, niet mogelijk zijn, om net als met de zonnp-panelen, de trukken van Luie Charel toe te passen op Uw investering.  Zodat U van netto verkrijger, terug netto betaler wordt. Waar U thuis hoort!

(Get)

AA 3AB, strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn. Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.

“Ut mien zunne, of ‘k straal joe, zei de bie””.