***
Zondag
20 januari
Zon
8u34-17u14
H
Sebastiaan, patroon van de boogschutters
***
0000 -
WALLOBRUX OF DE BRUSSELSE FLAMINCO
Dolf-met-de-Snor
wenste zich een Waaltje als zoon….
Alberto
Duo koos voor ’n Italiaans vriendje die hij als ’n gesneden kater kon toelaten
in zijn koninklijke harem..
***
Hieronder de
nieuwjaars-speech van onze nieuwe Voorzitter, Gerolf Annemans van gisteren.
Niet Annemans is van gisteren, zotteke, de
speech is dat!
Tante Cruella
als toekomstig Spook van de Munt, op dezelfde troon als de Boze Koningin-Heks
die Sneeuwwitje dood wilde: ze moet het maar doen! Het CGKR inzetten tegens de
Antwerpse procureur wegens zijn oproep om de ‘patsers’ aan te pakken : ze
moeten het maar doen. Ze hebben het blijkbaar god zitten!
Als U het mij
vraagt is die klacht voor het CGKR een echte rattenval. Kiezen ze voor ‘discriminatie’
(wat de bedoeling is), dan is dat expliciet bevestigen dat verdachte individuen
hoofdzakelijk van allochtone afkomst zijn. En als ‘patser’ is men niet verdacht
wegens zijn afkomst, maar wegens verdachte uiterlijke tekenen van welstand… Als
die uiterlijke tekenen discriminerend zouden zijn, dan is dat expliciet
toegeven dat criminaliteit niet ver weg in die kringen. Het doet mij denken aan
die inbreker, die zich gediscrimineerd voelde, omdat men hem ‘dief’ noemde.
Enfin, ze doen
maar, hier ging het over Gerolf Annemans en die spreekt nooit met dubbele
bodems. Wij hij zegt, zegt hij met begrippen die de man in de straat, en dus
ook de universitair, verstaat. Het is klare
taal. Maar zolang de andere mini-partijtjes in Vlaanderen zich gezamenlijk blijven
verstoppen achter hun Berlijnse Muur, zijn het weer parels voor de zwijnen. Het
vraagt, net zoals met alle overige standpunten van het Vlaams Belang, gewoon
tijd vooraleer die, onder druk van de openbare opinie, gemeengoed worden. Dat ondertussen
andere partijen de pluimen op hun hoed steken is in zoverre OK dat Vlaanderen on-omkeerbaar
geel is gaan kleuren. Veilheid was ooit ook zo’n heikel onderwerp. Wie sprak
over Law é Order, of over normen en waarden, was automatisch een racist. Arbeids-ethiek
was ook taboe, want het kwetste de tere zieltjes van de vreemdelingen. Eisen
dat vreemdelingen, als we ze dan toch niet meer weg kregen, minstens onze taal
zouden leren, ook dat was zwaar racistisch. Al die zaken hebben thans een naam
gekregen die iedereen kan uitspreken zonder daarna de mond te moeten spoelen
met zwarte zeep.
Om het even hoe het
Systeem zich ervan afmaakt : de Vlamingen, net als de Schotten en de Catalanen,
willen de vrijheid.
Het land België is
al bijna tweehonderd jaar bezig om Vlaanderen te vernietigen, en het ziet er sedert
kort naar uit dat het graven van een put voor een ander, wel eens anders kan
uitvallen.
***
Ter zake :
Gerolf Annemans
Nieuwjaarstoespraak.
***
Dames en Heren, Goede Vrienden,
Op deze plek, symbolisch zo dicht mogelijk bij en
met zicht op de Lakense tuin van de familie Coburg, stellen wij vast dat de
laatste dagen de Parti Socialiste duidelijk op oorlogspad is. De PS heeft een
aloude strategie. Vlaanderen provoceren en diaboliseren aan de hand van het
Vlaams Blok, nadien het Vlaams Belang en nu (loos alarm volgens mij maar soit)
nu zèlfs de N-VA... zodat de PS zelf in Franstalig België zich kan opwerpen als
de grote dam tegen als die Vlaamse boosaardigheid. Dat de traditionele partijen
langs Vlaamse kant, paradoxaal genoeg de regeringspartners van de PS, van die
polarisering met Vlaanderen het eerste slachtoffer zijn, zal de PS blijkbaar
worst wezen. Eigen volk en eigen partij eerst, is immers al decennia lang
gemeengoed voor de PS.
De eerste provocatie was de fameuze kerstboodschap
van de PS, voorgelezen door de heer Albert van Saksen Coburg. Die
kerstboodschap was een open oorlogsverklaring aan radicaal Vlaanderen en aan de
Vlaams nationalisten. Elio Di Rupo heeft die kerstboodschap niet alleen
geschreven en nadien goedgekeurd, maar hij heeft ze ook verdedigd in het
Parlement. Nadien werd de ene na de andere PS-er gesignaleerd in de vaderlandse
pers, die breeduit die door de kerstboodschap ingezette strategie verder zette.
In ieder van die interviews werd telkens 1 mantra,
1 weerkerend refrein neergezet en dat is dat van de Wallo-Brux, het concept dat
Brussel en Wallonië een zogezegd Franstalige eenheid vormen, een concept dat
steeds uitdrukkelijker het antwoord zal worden op de Vlaamse pogingen om in
2014 al dan niet in naam van het confederalisme nog eens te proberen het bestaan
van België te redden door een grote staatshervorming.
In die rubriek van - al naargelang hoe u het
bekijkt - de agressieve of de ludieke Franstalige spierballen die de afgelopen
dagen zijn gerold, ga ik voorlopig voorbij aan de klassieke soms lichtjes
hysterische scenes van Laurette Onkelinx die gisteren al zogezegd namens
Brussel een politieke oorlog tegen Vlaanderen aankondigde bij haar aantreden
als PS-voorzitter van Brussel.
Ik ga aan haar voorbij en ik focus op twee personen
uit Franstalig België. Enerzijds Paul Magnette en anderzijds de CDH-voorzitter
Benoit Lutgen.
Vorige week werd Paul Magnette (toen nog geen
Voorzitter van de PS) in Le Soir aan het woord gelaten en hij ging een stap
verder dan gewoonlijk door niet meer van de communauté Wallonie-Bruxelles te
spreken maar van de Waals-Brusselse natie, la nation Wallo-Bruxelloise. Een
totaal nieuw en wat ons betreft gevaarlijk begrip, want het wordt nu duidelijk
dat aan de overkant niet meer in termen van gewesten en gemeenschappen wordt
gedacht en dus in termen van Belgische staatshervormingen tussen gewesten wordt
gedacht maar in termen van een staatsvormend concept, van de Waals Brusselse
natie.
Benoit
Lutgen ging in zijn nieuwjaarstoespraak nog een stap verder : zelfs de nazi's
waren in hun berekeningen voorzichtig toen ze niet meer dan een duizendjarig
rijk voor zichzelf zagen weggelegd want volgens Lutgen zijn de banden tussen
Brussel en Wallonië niet duizendjarig maar ik citeer "eeuwigdurend".
Langs Vlaamse kant staat er tegenover dit alles
niets.
Terwijl dus de politieke partijen in Vlaanderen,
als een stelletje spierloze en tandenloze amateurs, het voorlopig niet verder
geschopt hebben dan wat wederzijds gemekker over de precieze inhoud van het
begrip confederalisme, zijn de Franstaligen tot de tanden gewapend en hanteren
ze begrippen die duidelijk laten zien dat ze klaar zijn voor de confrontatie en
zowel strategisch als tactisch mijlen ver voorop zijn- op de Vlaamse
zwakkelingen. Zij hanteren begrippen die duidelijk laten zien dat de staathervorming
die langs Vlaamse kant gevraagd wordt (en in wezen doet het er weinig toe of
die er een mini of een maxi confederalisme wordt gevraagd) dat die
staatshervorming enkel en alleen op Franstalige voorwaarden zal kunnen
plaatsvinden. De Franstaligen laten immers zien dat ze een alternatief hebben
als de staatshervorming hen niet aanstaat.
Wij van het Vlaams Belang vragen vandaag dat ook
Vlaamse partijen zouden laten zien dat er voor een Belgische staatshervorming
die Vlaanderen niet aanstaat het alternatief van een definitieve
boedelscheiding klaar kan staan. De Franstaligen boezemen de lamme Vlaamse
partijen aan alle onderhandelingstafels al jaren angst in met de scheiding van
België en halen zo telkens hun slag binnen. Wij vragen dat de rollen zouden
omgekeerd worden.
Kortom : het alternatief van een Ordelijke Opdeling
van België mag niet langer een doembeeld zijn maar moet een politiek project
worden. Vrijheid in plaats van de gevangenis. Vrijheid in plaats van
staatshervormingen. Vrijheid in plaats van confederalisme. Vrijheid in een
onafhankelijk Vlaanderen.
En dus vrienden, het is in die politieke context
dat ik hier vandaag, aan het begin van het jaar waarin wij meer dan ooit de
onafhankelijkheidpartij van Vlaanderen willen en zullen worden ons project voor
Brussel wil lanceren. Vandaag stellen wij aan Vlaanderen en aan Brussel ons
hoofdstad-manifest voor. Want nog al te lang en al te veel horen wij dat de
optie "Vlaamse Onafhankelijkheid" zogenaamd onmogelijk is omwille van
Brussel. Welnu : volgens ons is de reden voor die redenering simpel. Er is geen
strategie en er is geen denkschema aan Vlaamse kant in verband met Brussel. Er
is geen visie op hoe of wat en Brussel zal verder wegzinken in de
immigratiegrage politieke handen van Onkelinx en consoorten als Vlaanderen niet
tijdig wakker wordt en Brussel inpast in een Vlaams aanbodmodel.
Onze Brusselstrategie is er een van stapsgewijs
evolueren naar een in de economische realiteit ingepaste natuurlijke hoofdstad
van het omringende Vlaanderen. Wij bepleiten een flexibele strategie die de
Vlaamse onafhankelijkheid los ziet van een onmiddellijke of voorafgaande
oplossing van de Brusselkwestie maar die wel uitgaat van het feit dat
Vlaanderen hier zijn hoofdstad heeft en zal behouden. De rest is visie :
Brussel moet een aanbod krijgen dat de Brusselse identiteit respecteert maar
Brussel integreert. Geen Brusselse stadstaat onder een of andere PS- of
FDF-commandante, maar een hoofdstedelijk stadsgewest dat toekomst ziet in een
genormaliseerde verhouding met wie de rekeningen betaalt : namelijk Vlaanderen
en de onafhankelijke Vlaamse republiek.
Brussel heeft Vlaanderen nodig, maar Vlaanderen
heeft ook Brussel nodig. Kan Vlaanderen zonder Brussel , Waarschijnlijk wel
maar het zou een onvergeeflijke fout zijn. Ja Brussel, maar niet tot iedere
prijs.
Samengevat : wij zijn geen voorstanders van confederalisme
voor Belgie, maar wel voor Vlaanderen en Europa, wel voor Vlaanderen en
Nederland en wel voor Vlaanderen en Brussel. Wij staan voor een Vlaamse
strategie die gericht is op een goede verstandhouding en op goede afspraken met
de Brusselse Franstaligen.
Goede vrienden,
Vanaf nu vindt u de basisfilosofie en onze visie op
de verhouding tussen Brussel en het Onafhankelijk Vlaanderen in het
Hoofdstad-manifest dat wij vandaag voorstellen.
Toen wij begonnen samen met onze Brusselse
vertegenwoordigers van het Vlaams Belang dit hoofdstad-manifest op te stellen,
hadden wij de ambitie om Brussel weg te halen uit de afkeer die in Vlaanderen
bestaat voor deze stad. Niet alleen de stad van de bureaucratie en van de
Franstalige dominantie en arrogantie, maar ook de stad van de hopeloze
immigratie, de uit de hand gelopen verloedering en de stad misschien wel de
Europese hoofdstad van het islamextremisme. De stad ook van agressie,
onveiligheid en onleefbaarheid en de stad van bouwkundige wansmaak en van
ecologische verstikking. Dat Brussel lag voor ons op tafel, als een groot
probleem waar Vlaanderen best en liefst zo snel mogelijk zich van af zou willen
maken.
Maar ! Het is niet omdat wij jarenlang
geminoriseerd zijn door sociale druk en massale inwijking, dat we mogen worden
weggeveegd. Want al is Brussel nog nauwelijks van ons, het is òòk van ons.
Ik ben dan ook blij te mogen zeggen dat we met dit
hoofdstad-manifest niet een in dagjespolitiek vastgeroest stappenplan maar een
strategisch toekomstbeeld hebben kunnen schetsen dat optimisme, daadkracht en
een visie op papier zet. Wie dit document rustig doorleest weet en voelt dat er
vanaf vandaag langs Vlaamse kant voor Brussel een uitweg is. Een uitweg uit de
impasse. Een uitweg uit het Belgische labyrint. Die uitweg kijkt niet meer naar
het zuiden, naar Luik, en Namen en Parijs maar die uitweg kijkt naar waar
welvaart en welzijn vandaan komen namelijk naar Vlaanderen. Vanaf vandaag is er
langs Vlaamse kant een antwoord.
Vrienden,
Amerika is begonnen met een Declaration
ofIindependance : een kort maar duidelijk document dat de basis legde voor al
de latere oplossingen. Dat is wat wij als eerste partij in Vlaanderen aan het
begin van dit communautaire jaar willen doen. Hoop geven voor Brussel. Een
toekomst geven voor Brussel. En van daaruit, àls onafhankelijkheidspartij van
Vlaanderen, niet beangstigd maar geïnspireerd en aangevuurd door al het
Franstalig verbaal geweld hier om ons heen, de eindsprint inzetten die ons in
2014 datgene oplevert waar het de stichters van onze partij destijds allemaal
om te doen was : de onafhankelijke staat Vlaanderen !
Tot zover vrienden, deze toespraak, waarin ik niets
over het cordon sanitaire en ook niet over een heel ander en veel interessanter
onderwerp "Denderleeuw" gezegd heb. Voor Denderleeuw verwijs ik - in
ons Vlaams Belang zijn, in tegenstelling tot in alle andere
partijhoofdkwartieren die daar betrokken zijn, in ons Vlaams Belang zijn
begrippen zoals "lokale autonomie" of zoals "respect en
vertrouwen" geen loze begrippen. Voor Denderleeuw verwijs ik dus enkel
naar de kalmte, de rechtlijnigheid en de vaste wil om te slagen van onze
lijsttrekker daar ter plaatse Kristof Slagmulder. Geef hem en zijn ploeg een
warm applaus.
Ik wens u voor de rest allemaal een gelukkig en
actief 2013 en een goede gezondheid. Hou Zee !
Column
Wilt u op de hoogte blijven van mijn initiatieven
en de column die ik regelmatig verspreid, abonneer u dan door een bericht te
sturen naar info@gerolfannemans.org met de vermelding van het e-adres waarmee u
zich wil inschrijven. Uitschrijven kan via hetzelfde adres.
***
Que
sera sera, wat zijn moet, dat zal zo zijn : dat was ooit een populaire schlager
bij ons, netjes overgenomen van over de Atlantische Oceaan. Ook hier praat ik
graag Het Vlaams Belang achterna : het origineel is altijd beter dan de kopie. Daar
klonk het ‘What will be, will be’ en dat geldt vandaag ook voor wat de
politiek ons brengt. Mama mia! Al wat U wilt, maar zeker geen Duizendjarig
Derde Rijk (Hitler) zoals voorspeld door de nieuwe PS-ser-chef (Paul Magnette) en
noch minder het 3de Gewest WalloBrux, dat volgens de voorzitter van
het CDh (de Waalse Tjeven) voor de eeuwigheid op de sporen
gezet moet worden.
Zeker,
Brussel heeft een bepaalde waarde. Hoeveel dat juist is, kunnen we alleen weten
als we ’t boeltje bij Amerikaans Opbod verkopen. Heb ik al dikwijls gezegd. Het hoogste bos is OK, zelfs als dat komt van
de gok-Chinees. Als die maar weet dat er nix terug genomen wordt, eenmaal het
zaakje betaald is!
Wat
we niet mogen doen, is Brussel de indruk geven dat het onmisbaar is. Want dan
is elke onderhandeling bij voorbaat verloren. In 1302 werd ook niet lang
onderhandeld en over het resultaat spreken we
700 jaar later nog altijd.
Waarom
ik er de ‘Goedendag’ weer eens bovenop doe? Maar mensen toch! Dat deed Albert
Premier ook, toen hij de Vlaamse soldaten in ‘14 smeekte om aan de IJzer voor
hem te vechten : zij moesten De Slag der Gulden Sporen gedenken.
Ook
hij ‘moest het maar doen, hé’…..
***
***
(Get)
AA
3AB,
strijder-schrijver op rust van blog-bubbels. Hij observeert de wriemelende
mensenmassa’s en licht op klaarlichte dag het gebeuren bij met een stal-lantaarn.
Want hij heeft niet graag dat Breedsmoel-kikkers in zijn zonlicht komen staan.
“Ut mien zunne, of ‘k
straal joe, zei de bie””.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten