73 - OORBRAAK
WAT HEBBEN JIHADISTEN VOOR OP OOSTFRONTERS?
Dinsdag 21Januari 2020
*
ANALYSE, MULTICULTUUR & SAMENLEVEN, POLITIEK
*
**
foto: ©screenshot REACnROLL
*
Jihadisten zijn geen rechtsonderhorigen als anderen
Leestijd 8 inuten
*
Vrijdag 17 januari had de Franse advocaat Régis de Castelnau
alweer een interessante beschouwing op REACnROLL. Hij neemt een gewaagd
standpunt in, dat velen evenwel binnensmonds al beaamd zullen hebben.
Mijn indruk is dat diegenen die hem wensen tegen te spreken best vroeg
kunnen opstaan.
Ik
heb de tekst niet eerst uitgeschreven, maar direct vertaald, soms wat
parafraserend, en ook zijn er uitweidingen weggelaten. De lezer vindt de
betreffende klankfragmenten hier, maar de volledige commentaar van
Castelnau is te vinden bij deze link:
De
kwestie is delicaat. We leven in een rechtsstaat, in een democratie die
ontegenzeglijk wordt aangevallen en zeer verdeeld is. En die staat zit
met een zeer grote uitdaging, namelijk die moslimreligie van een groot
aantal van onze landgenoten, met de moorddadige uitwassen die we vandaag
kennen. We zouden onze principes en onze rechtsstaat willen vasthouden
als leidraad en daarnaar handelen. Recht moet geschieden: het zijn
overtredingen, delicten, misdaden enzovoort.
Falend apparaat
Het
probleem is dat onze rechtsmiddelen – waaraan ik gehecht ben als aan
mijn oogappel – dat die ongeschikt zijn voor de werkelijkheid van deze oorlog.
Want een oorlog is het, een asymmetrische oorlog zo u wil, maar een
oorlog, met mensen die wapens dragen, oorlogswapens, die moorddadig
gedrag vertonen, als soldaten in dienst van een zaak, en die bovendien
ons land zelf aanvallen. Anders gezegd, zij proberen het te
destabiliseren, te verzwakken, pijn te doen. Tot nader order heet zoiets
oorlog, en bij de meest driftigen is de uitgesproken doelstelling om in
Frankrijk de oemma en het kalifaat te vestigen.
Ik denk dat sommigen niet graag zullen horen wat ik vertel, maar dan is er toch het CCIF met hun leider Marwan Muhammad
destijds die zei: ‘Niemand kan ons de hoop ontnemen om de sharia in
Frankrijk in te voeren, eens we in de meerderheid zijn.’* Bon, dat is
een excellente manier om het ‘vivre ensemble’ te bevorderen.
Er
is een echte tegenstrijdigheid tussen onze juridische voorzieningen,
die slaan op een gestabiliseerde, democratische samenleving – ook al is
daar onrust en zijn er spanningen – en de agressie waar wij het voorwerp
van zijn, want de voorzieningen en wapens waarover wij beschikken zijn
niet berekend voor wat er op het spel staat.
Habeas corpus
Het
probleem met mensen van wie men weet dat ze geradicaliseerd zijn,
waarvan men weet dat ze tot de daad kunnen overgaan, de ‘verwarden’, de
‘solitaire wolven’ enzovoort, het probleem daarmee is dat vandaag het
habeas corpus dat normalerwijze geldt in ons land, totaal in tegenstrijd
is met de noodzaak te voorkomen dat men radicaliseert en tot daden
overgaat die pure oorlogsdaden zijn.
Evengoed
heb ik polemieken gehad betreffende diegenen die in het Midden-Oosten
gevangen zitten en Frankrijk dus hadden verlaten en verworpen om naar
daar te gaan, en die vandaag zeggen – ik meen dat het de man is die
onlangs vrijgelaten werd – ‘Ha, maar ik heb niets misdaan …ik was daar
verkeersagent’. Misschien kan men eens ophouden met iedereen voor de gek
te houden, hè. Hij heeft zijn land verworpen en heeft zich ginds dan
aan afschuwelijkheden overgegeven, want wie ook die daar is geweest weet
heel goed wat er aan de hand was, en heeft zeker en vast gruwelijkheden
bijgewoond, als hij er al niet aan heeft deelgenomen.
Dus
als er in bepaalde landen mensen zijn aangehouden voor wandaden en
misdaden, en zij daar vastzitten en de juridische sancties ondergaan die
in die landen voorzien zijn, dan mag men in geen geval daarin
tussenkomen. Men kan een advocaat ter beschikking stellen, men kan
zorgen voor contact met de familie en zo meer, maar in de werking zelf
van die procedures hoort men niet tussen te komen. Terwijl ik dan
vaststel dat die campagne voor terugkeer, voor een recht op terugkeer
van deze criminelen deels al vruchten heeft afgeworpen, want ik meen dat
Erdoğan, de Turken die hen vasthielden en daarover onderhandeld hebben,
maar al te blij waren ze ons in de maag te splitsen en hen niet het lot
te laten ondergaan dat ze in oorlogsomstandigheden, laten we dat niet
vergeten, verdienden.
Wat
ik bedoel is dat onze eigen categorieën hierbij hanteren – onze
troetelbehandeling zoals men zegt – en deze toepassen op situaties die
tot de zuivere barbarij behoren, dat vind ik toch een beetje ongewoon,
des te meer omdat wij met die onverenigbaarheid zitten: we kunnen de
problemen niet aanpakken zoals het hoort.
Het
spijt me, maar in een oorlog hebben de krijgsgevangenen geen recht op
het habeas corpus. Er zijn Conventies van Genève waarover lang is
onderhandeld en die een bepaald aantal zaken voorzien en gerespecteerd
worden – niet helemaal in bijvoorbeeld Guantánamo – maar in elk geval
gaat het niet om het normale recht, wil ik zeggen. En dan zal men mij
zeggen, ja maar nu bent u bezig burgers uit te stoten uit de universele
categorie van de Franse burgers en van de vreemdelingen die regulier in
Frankrijk wonen en onder de wetten van dit land vallen. U maakt er een
aparte categorie van. En dan antwoord ik: ja, want zij hebben de wapens
tegen ons opgenomen. Men kan hen niet …dat maakt hen niet tot
rechtsonderhorigen zoals de anderen.
Administratieve aanhouding
Kijk,
ik besef dat ik heel wat kritiek zal mogen horen over dit standpunt,
maar ik denk dat we de dingen onder ogen moeten zien. Wat ik heb
vastgesteld is dat men wetten maakt –rond veiligheid en wat al niet – en
dat die als bij toeval ieders vrijheden beknotten en diegenen die
vastbesloten zijn oorlog met ons te voeren niet al te zeer hinderen. In
plaats daarvan zou ik wel te vinden zijn voor rechtsmiddelen, beperkt in
de tijd en niet enkel bij noodtoestand of belegering, nee nee, om dus
bijvoorbeeld de administratieve aanhouding in te voeren. Dat die dan
onder de verantwoordelijkheid van een rechter zou vallen, na een
procedure, waarom niet tenslotte?
Maar
als je iemand onder aanhoudingsmandaat plaatst dan val je onder de
Conventies, onder het Europees Hof der Mensenrechten, onder dit en onder
dat, nabijheid van de familie enzovoort. Nee, welnee, men moet ze
samenbrengen want hoe gaat het vandaag? Het is toch wel sterk dat onze
gevangenissen, waar je een grote moslimpopulatie hebt – om sociale
redenen hé, want het zijn gewoonlijk de meest kansarme groepen – en die
daar in die gevangenissen geëxploiteerd wordt door de salafisten. Dat is
zo klaar als wat. En omdat men geen middelen voorziet om dat te
controleren omdat het moeilijk is, en ook omdat men gekneld zit in
normen die daartoe ongeschikt zijn.
Apatriden
Ah ja, maar madame Taubira
– die zich daar geen bal van aantrekt hè – is vertrokken met de
woorden: ik ben tegen de vervallenverklaring van de nationaliteit. En
waarom dan? Zij hebben besloten ons te beoorlogen! Ah, ho! we mogen geen
staatlozen creëren! Wel het spijt me, maar dan moeten wij die conventie
opzeggen.
We
hebben toch een specifiek probleem hier bij ons: namelijk dat wij een
sterke moslimgroep hebben, die over alle rechten beschikt, en waarvan
het overgrote deel in dit land leeft en rust wenst en in het algemeen
een afschuw heeft van die lui. Maar er zijn gaten, en sociale
mechanismen die maken dat ze potentieel een jachtprooi worden voor hun
vijanden. En diegenen die van kamp veranderen, diegenen die hun land
verraden, diegenen die hun natie verraden, die hebben hier niet langer
hun plaats, of het moest zijn in de grachten van Vincennes** voor de
meest schuldigen onder hen.
Ik
heb dus een wat militaire kijk op de zaak, en de vraag die men daarbij
dan stelt is dan: Kan men een helemaal burgerlijk systeem laten bestaan
naast een militair systeem? Wel, dat weet ik niet.
___________
*
Een product van de moslimbroeders. ‘Islamofobie is geen opinie, het is
een delict,’ zeggen deze gematigden in hun manifest. De uitspraak van
Marwan Muhammad mocht eens voorgelegd worden aan diegenen die het begrip
omvolking (≈ remplacement) graag willen weglachen.
** Toespeling op de executie van de hertog van Enghien in 1804.
Aangeboden door de Vrienden van Doorbraak
*
Marc Vanfraechem
*
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten