.
1460 - WATER EN VUUR, WAT
ANDERS?
.
De Vesuvius
en de Middellandse Zee :
Wie was
er het eerst, denkt U? De kip of het Ei?
.
I) INLEIDING
Ondergetekende is een
trouwe abonnee van Iskander, de denktank van Prof. Mathias Storme, die als
erudiete en overtuigde Vlaming nu precies niet kan verdacht worden van naïviteit.
Zeer af en toe schiet zijn
pen eens uit als de ‘agnostici’ zich al te bont opstellen. Om bvb te pleiten
dat OLV Heelvaart zou vervangen worden door…het Suikerfeest. Als iemand verlekkerd
is op dat feest, moet hij/zij maar gaan wonen in landen waar alles suikerkoek
en chocolade-ei is. Hieronder wordt een van die opdoffers uitgedeeld van de
hand van Gerard Bodifée in Tertio. Wel bekome het U.
.
II MIDDEN
ANTWERPEN (RKnieuws.net) — Geen probleem
produceert zo veel ideeën en misverstanden als de onenigheid tussen religie en
wetenschap. Het koele verstand staat altijd klaar om religieuze devoties te
blussen. Water en vuur verdragen elkaar beter dan het verstand en het geloof.
Dat kan verwonderen, want in het verleden leverden gelovigen vaak
wetenschappelijk pionierswerk en veel eminente geleerden waren vrome
gelovigen. Maar dat is alweer bijna een eeuw geleden.
Vandaag is het wederzijdse onbegrip te groot
geworden. Er is geen bevruchting meer. De wegen gaan uiteen. Nu zijn bijna alle
academici agnosten of atheïsten, ook aan universiteiten die zich nog katholiek
noemen. De oude discussie wordt nog voortgezet, maar meestal herleid tot de
simpele vraag of de moderne wetenschap niet weerlegt wat het geloof sinds lang
beweert. Wat de wetenschappers betreft, is de vraag zelfs overbodig; het
antwoord spreekt voor zichzelf. Maar is dat zo? Wat betekent deze vraag? Zij
suggereert dat wetenschap en geloof uitspraken doen die waar of onwaar zijn en
alleen op die basis beoordeeld moeten worden. Maar volstaat een zo ongrijpbaar
begrip als ‘waarheid’ om te bevatten wat het menselijke bestaan zo ingrijpend
bepaalt?
Waarover spreekt de wetenschap? Dat lijkt
duidelijk. Zij maakt zich een voorstelling van de wereld op basis van wat de
waarneming leert en de logica eist. Maar hoe ‘waar’ zijn dergelijke
voorstellingen? Of om de vraag anders te stellen: in hoeverre stemmen ze
bewijsbaar overeen met de objectieve werkelijkheid? Er was een filosoof als
Karl Popper nodig om erop te wijzen dat niets van wat de wetenschap beweert
kan worden bewezen en dat niet-bewijsbaarheid juist kenmerkend is voor
wetenschappelijke kennis. Wel moet een theorie weerlegbaar zijn. Zodra
waarnemingen een feit aan het licht brengen dat een theorie tegenspreekt,
sneuvelt ze. Zolang dat niet gebeurt, geldt die theorie. Maar is zij ooit
‘waar’? Zijn de wetten van Isaac Newton waar? Ja, meenden de fysici na hem.
Nee, leerde Einstein, al blijven ze tot op zekere hoogte bruikbaar. Is de
evolutietheorie van Charles Darwin waar? Het lijdt geen twijfel dat het
neodarwinisme op dit ogenblik de meest geschikte theorie is om de bekende
feiten uit te leggen. Maar veel vragen blijven open. Hoe zal de mens in het
jaar 2500 oordelen over de wetenschap anno 2013? Ongetwijfeld ongeveer zoals
wij over de wetenschappelijke kennis van vijfhonderd jaar geleden, toen de
zon nog rond de aarde draaide.
En waarover spreekt het geloof? Over het mysterie
van ons bestaan. Over een God die schept en liefheeft. Over de onsterfelijke
ziel binnen het sterfelijke lichaam. Over heilige dingen in een profane wereld.
Over vergiffenis. Over hoop. Niets daarvan kan met het verstand worden
begrepen. Wel hebben religieuze beweringen een betekenis. Laat het verstand
zich afvragen of we een zondaar zijn zonden kunnen vergeven, maar dat het
liefdevol is om te vergeven, staat vast. Religie spreekt niet over wat wordt
begrepen, maar over wat wordt verlangd. Mensen verlangen naar liefde, zij
willen liefde krijgen en geven, terwijl ze hopen op de voltooiing van het
leven in een oneindige liefde. Geloven is verlangen.
Is religie dan ‘wishful thinking’? Onderschat niet
de kracht en de betekenis van wishful thinking. Het is de definitie van
scheppen. Mensen zijn scheppende wezens en als zodanig zijn ze beelden van de
God waarin ze geloven. Wie handelt vanuit hoop en verlangen, of hij nu een
mens of een God is, brengt tot stand wat goed en wat waar is. Het geloof van de
gelovige is het vertrouwen waarmee hij tegemoet ziet dat het leven uitmondt in
het vollere bestaan waar heel de schepping naar streeft. Nu al – ongetwijfeld
voorbarig – wil de gelovige vieren, danken en loven. Het verstand zal later wel
uitleg geven.
De wetenschap bekijkt de wereld en noteert wat ze
ziet. De gelovige gelooft dat dit alles nog maar een begin is. Waarom reageren
de twee als water en vuur?
(Gerard Bodifiée in Tertio)
III
SLOT
Geloven
of niet geloven, that’s the question? Ikzelf, als amateurke, probeer altijd de
vraag of iemand al gevoelens als honger, pijn, liefde, haat, enz heeft kunnen
waarnemen en/of meten. De val klapt altijd en overal dicht!
PRIMO
Maar die dingen VOELT iedereen toch en SECONDO de wetenschap kan die dingen meten
en zelfs op computerscherm weergeven, tot de hersenactiviteiten toe van iemand
in de coma.. Als die dan overlijdt, valt alles stil. Een ‘zielke’ is nog nooit kunnen
waargenomen worde, of gemeten! En al zeker niet of het wit of zwart is.
Voilà.
En daar staat ge dan met Uw molentjes!
Denkt
U? Heeft men de liefde, de mooie romantische liefde tussen twee mensen ooit
al kunnen meten, wegen, tellen? Neen, me dunkt, en dus zou ze niet bestaan? Toch
bestaat ze. Gelukkig maar. Waarom dan het klein beestje zoeken in iets waar het
menselijk verstand te beperkt voor is? Er zijn nu eenmaal dingen die ons pas
later, misschien tegen het jaar 2500, zullen duidelijk worden. Misschien zelfs
wel nooit. Net zo min als het te begrijpen valt, dat die ene persoon juist op
die ene verliefd wordt, tussen zoveel andere…. Was het om Godswil maar mogelijk
om de Liefde op een soort ‘Schaal van Rcihter’ in het licht van de ogen te
meten! En niet, zoals verliefden doen, elkaar inzake verliefdheid, een cijfer
te geven tussen 0 en 10 ….
*
O!
U wilt nog een beter sluitend bewijs? Liefst een uit de werkelijkheid?
Daar
waar de schrijver spreekt over ‘water en vuur’, zou ik willen aan toevoegen :
wie was er het eerst? De kip of het ei? Zelfs de antieke Grieken hebben ons
geleerd dat het vuur door de mensen gestolen werd bij de Goden.
Geen
zwans, hé!, zelfs mijn kleine teen weet dat het water er eerst was. Waarmee zou
men trouwens dat vuur hebben kunnen blussen?
*
Stof
om eens diep over na te denken bij hert ziekbed (of erger) van een Geliefde.
Geloof,
Hoop, Liefde en Berouw, ziedaar de vroegere 4 Akten van ‘den Christenmens’ die
geloofde wat de Pastoor zei.
Geloven
is inderdaad ook nog altijd voor waar aanvaarden op het gezag van een ander.
Sint Franciscus en zijn naamgenoot in
Rome geven in ieder geval het goede voorbeeld.
Geschreven door AABEE via
Digitalia
…
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten