.
Vrijdag
9 augustus
Zon
6u21-21u14
H
Edith Stein
.
1433 - EIEREN OF JONG, ZE ZULLEN MOETEN KIEZEN,
DIE LINKXE WERELDVERBETERAARS
.
Ja,
Volk van Vlaanderen, dat soort is op de achtergrond, door schuldige nalatigheid,
, de werkelijke
Moordenaars
van Aurore en van nog zoveel anderen.
.
Een klassieke ‘dissertatie’
heeft een korte inleiding, een uitgebreid midden, en een samenvattend slot.
Deze ‘posting’ zal dus voor die ene keer, klassiek van opbouw zijn.
Inleiding.
Het mensdom is zoals de
naam het zegt, dom. Het leert niet uit zijn fouten en het vergeet massaal zijn
opgedane ervaringen. Onze maatschappij wordt meer en meer een leeglopende lederen
voetbal, waar altijd maar weer gewerkt wordt aan de deuken, in plaats van de bal
weer op te pompen. In deze komkwammer-tijd wordt het publiek zo wat heen en
weer geslingerd tussen het gezond verstand van de werkgevers, en het egoïsme
van de syndicaten. Dat alles boven de hoofden van de werknemers, maar wel op
hun kap. Ik kan dat niet zo goed uitleggen. De ‘De Morgen’ kan dan wel, zoals U
hier kunt lezen over ‘Verlof-Stelsels’, d.i. alle mogelijke vormen van duur
betaald niet-werken.
.
Midden :
Verlof-stelsels zijn onmisbaar puzzelstuk in de
combinatie werk en gezin
*
We kunnen niet anders dan reageren op Grete Remen
en Karel Van Eetvelt, vindt Manu Keirse. Hij is gezinspolitiek secretaris bij
de Gezinsbond. .
Kmo's die combinatie- problemen negeren zullen in
een krappe arbeidsmarkt zelf de nadelen ondervinden. Ze zullen waardevolle
krachten, meestal vrouwen, verliezen.
De discussie over de verlofstelsels en het
tijdskrediet is weer opgelaaid. Steeds opnieuw stellen sommige werkgevers het
tijdskrediet en de andere verlofstelsels in vraag. (Grete Remen op 2/8 in DM,
Karel van Eetvelt op 6/8 in DM) Wij kunnen niet anders dan reageren. Wij maken
geen propaganda om minder of onbetaald te werken, neen, wij vragen dat de
combinatie van werk en gezin haalbaar zou zijn. Wat de mogelijke oplossingen
zijn als die combinatie loodzwaar is, hangt af van ieders persoonlijke situatie
maar één zaak staat buiten kijf: ouderschapsverlof en tijdskrediet zijn voor
heel wat gezinnen onmisbaar. Als jonge ouders - helaas nog vaak vooral jonge
moeders - overwegen om minder te gaan werken of helemaal te stoppen met werken,
raden wij hen inderdaad aan om gebruik te maken van tijdskrediet en
ouderschapsverlof. En dan niet alleen omdat ze daarvoor een vergoeding krijgen,
want die is echt heel laag maar vooral omdat ze de band met de arbeidsmarkt op
deze manier niet verliezen en hun pensioenopbouw doorloopt. Na de verlofperiode
die altijd beperkt is in de tijd - in tegenstelling tot deeltijds werk - nemen
de meesten hun job weer voltijds op.
Dat is toch belangrijk voor werkgevers en de
sociale zekerheid? En ook goed voor de bestaanszekerheid op korte en lange
termijn van de persoon die tijdskrediet of ouderschapsverlof heeft opgenomen.
Wim Van Lancker wijst er in zijn opiniebijdrage (DM 5/8) trouwens terecht op
dat er vroeger veel minder vrouwen aan de slag waren net omdat er geen hulp was
toen er kinderen kwamen. Heel wat vrouwelijke babyboomers kijken om die reden
met zeer gemengde gevoelens terug op hun eigen arbeidsloopbaan. Dat wordt
gemakshalve vaak vergeten in het verlofstelseldebat. Jonge vrouwen slagen er
tegenwoordig veel vaker in om werk en gezin wél te combineren en blijven
massaal actief na de geboorte van hun kinderen. Een van de redenen zijn net die
verlofstelsels maar ook het deeltijds werk. Wij denken dat geen enkele
werkgever terug zou willen naar de tijd dat vrouwen massaal hun job opgaven
voor hun gezin. Een aderlating zou het zijn voor henzelf, maar ook voor de
sociale zekerheid en de economische omgeving.
Moeilijk haalbaar
Natuurlijk zijn er heel wat vrouwen die er wel in
slagen voltijds te blijven werken, vaak met hulp van familie, omdat er geen
bijzondere zorgsituaties zijn, omdat ze de middelen hebben om veel uit te
besteden, omdat ze een 'nieuwe' man hebben, of omdat hun werkgever
uitzonderlijk veel begrip toont voor gezinssituaties (bijvoorbeeld ziekte van
een kind of bejaarde ouder, schoolvakanties, onopgeloste opvangsituaties).
Misschien kunnen zij op die manier voltijds blijven werken. Feit blijft dat
voor de meeste gezinnen het op dit moment erg moeilijk haalbaar is om met twee
voltijds te werken. Voor alleenstaande ouders geldt dat nog meer. Geen, slechte
of te dure opvang, een werkgever die geen begrip heeft voor gezinssituaties, de
traditionele rolverdeling binnen het gezin die het overgrote deel van de
zorgtaken bij de vrouw legt,... Neen, de werkgevers zijn geen sociaal werkers,
en moeten niet alle maatschappelijke noden oplossen. Daarbij zijn we de eerste
om toe te geven dat het niet makkelijk is om deeltijds werk en tijdskrediet
georganiseerd te krijgen in een kmo, maar er zijn voorbeelden genoeg waar dit
wel lukt. Er zijn bovendien maar heel weinig kmo's die het zich kunnen
permitteren om enkel voltijdse personen aan te werven of geen deeltijd werk, al
dan niet in de vorm van een verlofstelsel, toe te staan. Kmo's die
combinatieproblemen gewoon negeren zullen daar in een krappe arbeidsmarkt zelf
de nadelen van ondervinden. Ze zullen waardevolle krachten, meestal vrouwen,
verliezen.
Wereld van verschil
Het is beter positief om te gaan met de realiteit
dat veel gezinnen wél problemen hebben om werk en gezin te combineren. De
combinatie van voltijds werk op de werkvloer door begrip te hebben voor
(onverwachte) gezinsnoden van werknemers, vrouwen en mannen, is alvast de
manier om voltijds werk te promoten op een positieve wijze. Grete Remen zegt
zelf dat ze soepel is met het toestaan van familiaal verlof. Een mooi voorbeeld
van gezinsvriendelijke flexibiliteit op de werkvloer. Dergelijke positieve
praktijken maken voor werknemers een wereld van verschil. .
.
Slot.
Natuurlijk
is hij of zij die op elk mogelijk niveau onze welstand in stand houdt in ‘het zweet zijns aanschijns’ in onze
moderne samenleving geen slaaf meer. Maar er moeten keuzes gemaakt worden die
het systeem versterken, en die het niet leegmelken. Veel verdienen vooral om
veel te kunnen uitgeven, en weinig werken om daarvan te kunnen genieten, is een
dodelijke combinatie. Eerste slachtoffer daarvan is het gezin en al de waarden
waarvoor dat begrip staat. In de eerste plaats het kind.
Sedert
jaar en dag wordt in ons land aan de deuken gewerkt, nooit aan de lege voetbal.
Onnodig namen te nomen, er zijn geen uitzonderingen. De ‘Welvaart Maatschappij’
van Verhofstadt hebben we duidelijk gezien op de crematie-plechtigheid (!) van
die jonge leerkracht Aurore, bestolen, gemolesteerd en gewurgd in haar 29ste
jaar door een armoezaaier uit de Russische steppen, wiens stoppen waren
doorgeslagen in zijn hang naar veel gratis geld. Het lugubere van de eigenlijke
lijkverbranding was al achter de rug, daar waren geen camera’s aanwezig. In de ‘vergaderzaal’
van de begrafenis-ondernemer werd er ruim aandacht besteed aan de dingen die er
werkelijk, voor het oog van de mensen, toe doen. Achteraf zullen er wel geen
koffiekoeken geweest zijn, maar parelende champagne. Noblesse oblige, vooral
als men van Gent is en
sociaal-democratisch stemt.
Aurore,
opkomende dageraad, is in het Italiaans de’ Levante’ (het opstaan), en het avondgewest van G. Gezelee is hier de ‘Ponente’
(onvertaalbaar). Het ‘avondgewest’
voor Aurore kwam midden in haar laatste uitgangsnacht,
eenzaam en alleen. Harteloos. Vroeger was een jonge vrouw van die leeftijd
thuis gebleven, bij het wiegje van haar kind, dicht tegen de stoere borst van
de echtgenoot. Maar als jonge vrouw van 29, ’s nacht alleen op stap gaan, om de
Gentse Fieste te vieren, dat is nogal wat anders, hé!
*
Wat
die ‘Actieve Welvaartstaat’ eigenlijk is, Was duidelijk te zien op die
burgerlijke viering van de dood van die jonge vrouw.. Veel pracht en dure
praal. Want het liet zich zien : de ouders hadden “goed geboerd’ en ze stonden
in aan zien bij de partij-top...De hoofdschuldige zelf was aanwezig.. Nogal
schichtig zelfs, waarschijnlijk uit vrees ter plaatse herkend te worden. De moordenaar komt in politie-verhalen toch
dikwijls naar de begrafenis? Voor wie twijfelt : U herkent hem aan de
afbeelding hierboven.
Nieuw
samengesteld gezin met ’n apart freewheelende verwekker : het kind moet toch ’n
naam hebben! De betere Linx-Liberale elite, waarschijnlijk onbarmhartig
wegkijkend van het bidprentje in hun handen, waar de ouders, los van elkaar, vooral
los van elkaar, naar ‘vroeger’ hunkerende boodschappen
van liefde onder hen dritjes hadden neergepend. Vooraan veel geflikker van lachende
lichtbeelden boven de urne met wat rest van een jong leven. Schrikbarend
toekomstbeeld. Geen woord van hoop, tenzij misschien achter gesloten deuren.
Verdriet en snikken, dat zijn Biedermleier-gewoontes uit de prehistorie van
vòòr het liberalisme van de ‘Burgermanifesten’. En vooral geen enkele
verwijzing naar het voorvaderlijk Geloof van de kathedralen-bouwers, waaraan
Gent zo rijk is.
De
sterkhouders van de Europese Gemeenschap waren er goed zichtbaar aanwezig. Niet
één van de torens van Gent, zelfs het belfort niet.
Al
kan het natuurlijk, dat een Plechtigheid in de Sint Baafs iets was dat Bruintje
niet kon trekken.
*
Juist,
Aurore-lief. Ik hou niet van de mensen rond U, die om er zelf beter van te worden,
de genocide op onze beschaving hebben ingezet, en er nog fier over zijn ook.
Als
straks de VLD onder de 10% en misschien
(hopelijk) nog lager, dan heeft die Rus met de losse handjes die bij Aurore het
licht heeft uitgedaan, daar een groot aandeel in. Al is het natuurlijk
doodjammer dat hiervoor een jong leven moest opgeofferd worden.
Geschreven door AABEE via
Digitalia
…
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten