.
1502 - OVER DE EERSTE
WET IN DE ECONOMIE (VRAAG EN AANBOD) EN DE ZINDERENDE HITTE VAN TROPISCHE
NACHTEN
.
Over
keuterboerkes zonder verstand
Maar
in Bruxellabad met reuzen-weddes
.
Het ligt mij al een hele
tijd op het hart, hoe de EU-zottekes, die wel gaarne ‘naar de zon’ in verlof
komen liggen braden op de stranden van de Mare Nostrum, er nog nooit aan
gedacht hebben, dat het quasi onmogelijk is om in deze woestijn-hitte eenzelfde
‘rendement’ van de arbeid te hebben als in de frissere heimat-landen. U moet
het maar eens doen, weken, ja maandenlang te gaan slapen met +30° en wakker te
worden bij +30° om dan de hele dag op het veld of aan de machines hetzelfde
rendement te halen als in het koele buitenland. En toch hadden de Eu-bonzen dat
verhoopt : ze hebben er al ons geld en onze welvaart voor over gehad om dat te
bereiken. Maar de natuur, en zeker niet de menselijke natuur, laten zich niet dwingen.
Liever met wat minder maar met een koel glas vino bianco in de schaduw op een bankje
wat keuvelen, dan de zware Diksia-leningen te moeten ophoesten die allemaal in
de zakken van de politieke vriendjes uit Bruxellabad zijn terecht gekomen.
Ik ben geen Griek, geen
Spanjaard, geen Portugees, zelfs geen Italiaan. Maar ik, leef hier, met open
ogen en open oren. Ik hoop dus, nu het eigen land al een tijdje zucht onder
eenzelfde tropische hitte, dat het voor iedereen duidelijk mag wezen. De
gelijkschakeling van Noord en Zuid in Europa is een kwade droom, die liefst zo
vlug mogelijk opgegeven wordt. Misschien zelfs dat de Islam dan ook wat
afkoelt….
De o zo geleerde Brusselse
dikkoppen hebben namelijk eens te meer niet willen zien, wat het domste
keuterboerke op bescheiden schaal automatisch op zijn keuter-boerderijtje
toepast : de wet van vraag en aanbod. Nooit zal hij het aanbod forceren,
wegens contra-productief. De vraag moet o.a. meestal door de
kwaliteit op te drijven, aangewakkerd worden. Als dat boerke veel kiekens wil
verkopen, zal hij in de eerste plaats goede kiekens moeten kunnen aanbieden.
Maar dat zijn de socialisten al lang vergeten! Zij willen gewoon ‘jobs’ in om
het even welk kiekenkot, in om het even welke ‘branche’, als er maar ‘n 13de
maand, 2 maand betaald verlof en een gemakkelijk jobke aan vast zit.
De Fransen hebben die
vergane wijsheid (die ze al lang zelf niet meer toepassen!) in een spreekwoord
gegoten :’A bon vin, pas d‘insigne’….
JaJa, de maatschappij
moet, volgens Marx en Lenin, maakbaar zijn. Een witte neger, en een nakomelingschap
uit de proefbuis : zelfs dàt behoort tot de toekomst. Daarvoor kan de mens voort
zelfs zonder God, want hij, de mens, gedraagt zich als God.
Zo komt eens de tijd, dat
de hiel van de Laars van Italië, terecht komt in het achterwerk van Het Kattegat,
de landengte helemaal aan de bovenkant van de kaart van Europa.
De gang van de
Joods-Romeins-Christelijke beschaving was van Zuid naar Noord. Omgekeerd zal
dus nooit werken.
*
Angeliekske, ’t is aan U….
.
Ter zake :
Nieuwe
les economie voor De Morgen
*
Nog maar eens buigt een schrijvelaar van De Morgen
zich over een prangend economisch probleem: het grote concurrentieverschil
tussen Duitsland en de rest van Europa. Volgens “senior writer” Bart Eeckhout
is het Duitse loonmatigingsbeleid de oorzaak van de economische crisis. Hij
slaat de bal volledig mis.
“Er zit een olifant in de kamer van het slabakkende
Europese herstelbeleid, en die olifant spreekt Duits. De Duitse nijverheid is
door import lange tijd een motor geweest van economische groei in Europa.
Vandaag draagt het Duitse succes bij tot de vernietiging van jobs en welvaart
in de rest van Europa.”
Deze analyse maakt “senior writer” Bart Eeckhout in
De Morgen van 17 juli. Eeckhout probeert al een hele tijd ‘his master’s voice’
te imiteren, namelijk Yves Desmet. Misprijzen voor de Vlamingen, aanvallen op
de N-VA, bewondering voor het beleid van Elio di Rupo, kritiek op wie negatief
is over het regeringsbeleid... Zijn standpunten zijn voorspelbaar.
Af en toe buigt Eeckhout zich over een economisch
thema, maar net als Yves Desmet heeft de man daar geen kaas van gegeten. Zijn
analyse van Duitsland als oorzaak van de economische malaise zit volledig fout.
De stelling van Eeckhout is weliswaar helder als pompwater: door een flexibele
arbeidsmarkt en loonmatiging kunnen de Duitse bedrijven hun Europese
concurrenten uit de markt prijzen. De Duitse producten worden massaal
geëxporteerd en dat ondersteunt de groei bij onze oosterburen (Eeckhout verwart
in bovengenoemd citaat overigens export en import, maar dit terzijde). De
andere Europese economieën worden uit het wiel gefietst. Eeckhout vreest nu qua
sociaaleconomisch beleid een zogenaamde ‘race naar de bodem’ waardoor de
Europese sociale welvaartsstaat wordt afgebroken. Iedereen probeert Duitsland
te imiteren.
Eeckhout maakt op verschillende punten fouten. Ten
eerste is de zwakke positie van Zuid-Europese landen als Griekenland en
Portu-gal niet de schuld van Duitsland maar van henzelf. Ze hebben hun
concurrentiekracht zelf aanzienlijk verzwakt, onder meer door een te sterke
stijging van de loonkosten in verhouding tot de productiviteit. De loonkosten
stegen sterk terwijl de productiviteit veel trager toenam. Zo prijs je jezelf
uit de markt. Met als gevolg dat Griekenland een invoerder in plaats van een
uitvoerder van landbouwproducten is geworden. Dat is absurd.
De journalist van De Morgen gaat ervan uit dat een
wijziging van het Duitse economiebeleid tot een herstel van de Zuid-Europese
economieën zal leiden. Het is een bekende oplossing: de Duitsers moeten maar
meer consumeren, hun loonkosten sterker laten stijgen en daardoor zullen
Zuid-Europese landen opnieuw op gelijke voet staan. Nu is het zo dat Duitsland
al een paar jaar zijn beleid van loonmatiging heeft afgezwakt. In tal van
sectoren worden royale loonstijgingen toegekend. Maar dat wil nog niet zeggen
dat de Duitsers massaal Zuid-Europese producten gaan kopen. Vooral producten
uit groei-landen als China en Brazilië zullen hun weg naar Duitsland vinden.
Concurrentiekracht is immers meer dan zuiver loonkosten.
De journalisten van De Morgen die constant kappen op de werkgevers zouden dat
moeten weten. Je moet ook kwaliteitsvolle producten hebben om aan de man te
brengen. Dat is vaak het probleem in Zuid-Europa: die producten zijn er niet.
Tegelijk maakt dat ook het succes van Duitsland,
los van het loonmatigingsbeleid. Als men denkt dat een stijging van de
loonkosten, en bijgevolg een stijging van de productiekosten, de Duitse
producten minder aantrekkelijk zal maken, dan dwaalt men. Veel Duitse producten
(denk aan wat de automobielsector voortbrengt) zijn zeer prijsinelastisch. Dat
wil zeggen: zelfs als ze duurder worden, blijven de mensen ze kopen. Want
kwaliteit is bij wijze van spreken onbetaalbaar.
Ten slotte moeten we het even over het verguisde
systeem van laagbetaalde minijobs hebben. Het is inderdaad zo dat meer dan een
miljoen Duitsers in dit systeem werken en voor een halftijdse job 450 euro per
maand verdienen. Maar niemand heeft zo’n laag inkomen. Daarnaast komen er nog
subsidies voor huur, kinderopvang en energie bij. Bovendien woont 70 procent
van de mini-job-bers in een gezin waar één van de twee partners een gewone job
heeft aan 2.000 euro bruto. Het Duitse sociaaleconomische model is dus minder
hardvochtig dan Eeckhout, Desmet en consorten ons willen doen geloven.
Angélique VAnderstrAeten
.
Mijn
(tot zijn eenvoudigste vorm herleide oplossing) situeert de beschaving van Zuid
naar Noord. Een beetje simplistisch, akkoord, maar in deze zomerse dagen
ontvlucht iedereen, zijn spiermassa mits zijn intellectuele bagage toch gaarne
de overdreven hitte!? En het zijn niet de Galliërs die de Romeinen zijn gaan
beschaven, maar omgekeerd!
*
Tot
zowat half de Laars van Italië, leeft er een ander volk dan in het Zuiden,
beneden Rome. De roep van de Lego Nord naar een onafhankelijk ‘Padania’ is
derhalve helemaal normaal, want Milaan, Mòdena (Lombardije, Piemonte)), Turijn,
Venetië hebben met Napels evenveel gemeen als Vlaanderen met Wallonia. Doorheen
Italië loopt dezelfde armoegrens als de laatste 50 jaar door Belgenland is
gegroeid, maar in Italië is dat het werk van de natuur zelf.
En
het ergste is, dat onze mensen dat tussen pot en pint, of in de gezelligheid
van de huiskamer dat inzien, maar in het stemhokje de stap niet durven zetten.
Het is dezelfde vrees als in al die zomerse hitte niet durven een voetbadje
nemen in een teil fris pompwater…. Zelfs als men tot over de oren in het water
springt, zal niemand verdrinken, want we hebben elkaar.
Neurie
maar eens bij Uzelf de woorden die U nog kent van de Vlaamse Leeuw : ze staan
bol van de vechtlust voor het leven! Tronen kunnen beven, maar een volk zal
nooit vergaan.
Geschreven door AABEE via
Digitalia
…
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten