***
Vrijdag 31 mei
Zon 5u35-21u46
H Petronella, martelares
Op Sinte-Petronella heet of wak, het
geld smelt in uwen zak
Deel I
1403 - HET NET VAN DE
ONDERWERPING (= ISLAM) SLUIT ZICH
°°°
Val d’Orcia,
Italië
Ook
daar zijn Marokkanen gesneuveld. Dus behoort Italië aan de Marokkanen!
°°°
Stilaan worden we
ingestampt dat de rust van het graf ook niet alles is in het leven. Hebben wij
Vlamingen in eigen land onze eigen doden ofwel (bij manier van spreken) onder
de kerktoren, of, voor de meer gevorderden onder ons, onder heldenzerkjes in de
IJzervlakte, vreemdelingen van over de hele wereld hebben dat recht ook.
Iedereen heeft het recht zijn doden te eren, zelfs de belgicisten, maar dat
vreemdelingen de gelegenheid te baat nemen, om de Geschiedenis te vervalsen, is
een brug te ver. Des te erger, als men die futiele gevallen gebruikt om niet
bestaande rechten op te eisen, op kap van het eigen volk. Dat is geen brug te
ver, maar de hele nog te bouwen Oosterweelverbinding.
Over het sollen met lijken
van 3 (drie) in 1944 gesneuvelde Marokkanen die de eer genieten op het
Schoonselhof te zijn begraven werd veel positieve ophef gemaakt in de media,
voornamelijk om het gevlei, te komen van de Antwerpse socialisten. Die worden
toch, Schoon Bloem Kerrbache op kop, zo gecouilloneerd door Bart DeWever, dat
er alleen nog troost kan komen van de 3 doden.
Maar is het niet zo, dat
de Geallieerde Legers die Dolf-met-de-Snor in het zand deden bijten, in
hoofdzaak samengesteld waren uit een samenraapsel van uit alle uithoeken van de
wereld? In het Ieperse, waar er meer Engelse en Franse begraafplaatsen liggen
dan er mensen wonen, werden we op 6 September ’44 ‘Bevrijd’ door Canadezen en
Polen, terwijl de Tommies en de Yankees
de achterhoede vormden..
*
In het kleine vriendelijke
Italiaans plattelandsdorpje waar wij wonen, ligt de ’Campo Santo’ (Rustplaats
der Geheiligden) een stuk buiten de bewoonde wereld, verscholen in wat een
uitzondering is in de streek, een bos van hoogstammige bladverliezende loofbomen.
Komt
waarschijnlijk omdat een zekere Francesco Navone, (1750) landschapsingenieur, van Paus Clemens
XIV, naar het voorbeeld van de Stad Kopenhagen, zijn revolutionaire plannen
goedgekeurd kreeg. Want het was de Paus die de grond schonk, en verder ook
instond voor alle kosten., op voorwaarde dat iedereen goed bad maar ook de
handen uit de mouwen stak. De latere Paus (Pius VI) voltooide (1772) de
modernste urbanisatie-ideeën van die dagen, korte tijd voor hij er in een van
de ‘Palazo’s’ door Napoleon Bonaparte gevangen werd gezet; wat de arme man niet
overleefde.
Wegens
de heersende malaria diende het voorhistorisch dorpje van een par honderd
zielen te worden opgegeven en mocht iedereen verhuizen naar de 500 meter hoger
gelegen hoogvlakte. Het nieuwe dorp zal waarschijnlijk het enige zijn in
Centraal Italië, geklemd tussen Toscane en Umbrië, met brede, rechte straten en
om de hoek altijd die gezellige open binnenpleintjes, waar zodra de dag in de
lucht hangt, de dorpelingen zo gaarne vertoeven, liever dan in hun dompige
huiskamers.
Het
dorp leeft van landbouw en huisvlijt, en wordt, sedert de tijd van het
fascisme, Centrum-Links bestuurd. Er wordt beweerd, dat toen de Duitsers ein de
’43 zijn moeten gaan lopen op het einde van het bondgenootschap
Hitler/Mussolini, dat ze op de hielen gezeten werden door een afdeling van het toen
nog Ongeregeld Frans Leger, waaronder een afdeling getulbande Noord Afrikanen.
De eigen fascisten waren, in tegenstelling tot deze halve wilden, een ware zegen
geweest. Wat daarbij ook verteld wordt, dat hier minder doden vielen dan bij de
‘bevrijding’ van de naburige dorpen, omdat het drop bijna niet te vinden was in
de uitgestrekte wildernis.
*
Deze lange inleiding omdat
aan de overkant van de lange kronkelige dreef naar het kerkhof, er een
scheefgezakte grafsteen ligt te verkommeren, waarop een paar Arabisch uitziende
namen staan, naast de vergane Halve Maan met wat spaghetti-slierten. Omdat daar
veel landbouwvoertuigen het land moeten opdraaien, ligt het geheel, na al die
jaren van verwaarlozing, verstopt onder het onkruid dat welig tiert tussen en
over de resten van wat eens een soldatengraf moet geweest zijn. De eigen
autoriteiten hebben er geen belangstelling voor en er is verder geen kat die
het nog weet liggen. Met een beetje geduld, kan er ontcijferd worden, dat daar
2 Franse soldaten liggen, van Marokkaanse nationaliteit, gesneuveld in een
oorlog waar men hier liever niet meer aan herinnerd wordt.
Jaren geelden hebben wij
een foto met de nodige details gestuurd naar de Franse Ambassade in Rome, met
als enig gevolg, dat het onkruid er sedertdien
*nog hoger staat. Akkoord
: ik heb het niet zo voor Marokkanen, maar hebben die 2 jongens dan geen recht
op een fatsoenlijk graf? Natuurlijk wel.
*
Maar na lezing van
onderstaande geschiedenis, gebracht door TCHELDT, zal ik mij in ’t vervolg onthouden
van enig commentaar terzake….
°°°
Ter zake :
De
Nieuwe Bevrijders
®
TSCHELDT
E-post: redactie@tscheldt.com
Web: www.tscheldt
*
In de nacht van 9 op 10 mei 1940 zweefden Duitse
transportvliegtuigjes, uitgerust met holle ladingen, boven het fort van Eben
Emael. Onhoorbaar voor de Belgische soldaten, tot de eerste explosies “de reus
onder de forten” uit een slaperige qui-vive haalden. De schermeroorlog was voorbij; Operatie Fall
Gelb of de inval in de Lage Landen begonnen.
18 dagen later stonden de Belgische troepen, samen
met de Fransen en de Engelsen, met de rug tegen de zee gedrukt. Op 24 mei beval Hitler de opmars naar
Duinkerken te staken; de 28ste, na de Leieslag, capituleerde Leopold III.
Zaterdag laatst (11 mei ) vond er op het
Schoonselhof een plechtigheid plaats, de eerste van een jaarlijks terugkerende
- zo is de bedoeling - ter herdenking van de Marokkaanse gesneuvelden tijdens
de achttiendaagse veldtocht. Reden? Na goed 70 jaar waren enkele Marokkaanse
organisaties plots over 3 Marokkaanse graven tussen een overvloed aan Franse
kruisen gestruikeld.
Buiten de Marokkaanse consul en commissaris voor
oud-strijders, waren op de ceremonie aanwezig: Nahima Lanjri (CD&V),
Yasmine Kherbache (sp.a), Zuhal Demir en Nabilla Ait Daoud (beiden N-VA). En
natuurlijk een stuk of wat Marokkanen, waaronder Hajar Hadra (studente
geschiedenis die rijkelijk werd geïnterviewd door Marc Reynebeau: toeval
bestaat niet!) en sp.a districtraadslid (Wilrijk) Hicham El Mzairh.
Nu staat het buiten kijf dat Marokkaanse divisies
mee hebben gestreden in Wereldoorlogen, maar enige nuance is hier toch op zijn
plaats. Ten eerste gaat het om troepen uit de toenmalige Franse koloniën. Er
vochten, buiten Marokkaanse troepen, ook Algerijnse, Tunesische, Senegalese en
zelfs Malagaskische (uit Madagaskar: 102e Vestingdivisie van het 9e Leger)
divisies mee.
Bovendien was hun optreden in ons land niet echt
succesvol. Uitgestuurd als verkenningseenheid in de zuidelijke Ardennen werden
de spahis (te paard) op 11 mei slachtoffer van hun te snelle aftocht waardoor
de Duitse blitz de Semois kon oversteken en de Fransen in de rug aanvallen. Dat
versnelde aanzienlijk de opmars van de vijand naar Sedan (Frankrijk).
Op 14 en 15 mei 1940 lagen Marokkaanse en
Algerijnse tirailleurs onder leiding van generaal Mellier (een oud-koloniaal)
tussen Leuven en Namen dan weer precies te doen wat de Duitsers wilden:
wegblijven uit de Ardennen en Frankrijk. Op die manier konden de tanks van
Heinz Guderian het lot van de Fransen beslechten. De goums (stammen-politie in
de Atlas) deden het in operatie Torch (Noord-Afrika) en bij de slag om
Montecassino (Italië) dan weer een stuk beter. Daarom blijft er rond heel de
plechtigheid toch een muf geurtje van recuperatie hangen.
Beweren dat de Marokkanen mee hebben gevochten
tegen fascisme en vóór democratie (zoals Hajar Hadra doet) weegt wat zwaar op
de hand. Pleiten om de geschiedenislessen op school in die zin aan te passen,
valt al helemaal als een rotsblok op de maag.
Maar de hoofdvogel werd toch afgeschoten door El
Mzairh. Hij krijgt kippenvel van partijen (lees de N-VA en Vlaams Belang) die
collaborateurs wil rehabiliteren.
Excuseer!?
El Mzairh werd in 1976 geboren in Agadir (Marokko)
en bleef daar zijn ding doen tot 1998, om dan de oversteek naar Vlaanderen te
maken. Is die man dan wel goedgeplaatst om op de kap van 3 gesneuvelde
landgenoten politieke stellingen te komen verkondigen over een in oorzaak
zuiver Europees militair treffen?
Na het openen van paletten volgestouwd met blikken
Nieuwe Belgen, toch maar beter opletten met die conserven Nieuwe Bevrijders!
°°°
Niet
te vergeten : hier is het verloop van Wereldoorlog II een veel ingewikkelder situatie dan in de
rest van Europa.Italië, die al jaren (voorspoedig) leefde onder de Fascisti van
Benito Mussolini, was de bondgenoot van Hitler-Duitsland en als dusdanig in oorlog met Amerika.
Natuurlijk
waren er ook de Anto-Fascisiti, maar ook en vooral de..comunisti.
Hoe
de ‘Bevrijdingsdagen’ hier verliepen, met daarbij in het Noorden de
guerillastrijd op leven en dood tegen Tito, de zogenaamde Held der Karpaten, is
een verhaal dat totaal afwijkt van wij weten over die dagen. De ‘Goeden’ kenden
diverse onderafdelingen, die elkaar dapper bevochten, net zoals de ‘Slechten’
dat onderling ook deden. Met boven de partijen, de Paus-gezinden, een soort die
zelfs voorkwam bij de hardste communisten. Enfin, Don Camillo in ’t groot
Voor
wie nader in de streek geïnteresseerd mocht zijn : er is dat in het Engels
geschreven verhaal van die Engelse Gravin, die het bevrijdings-verhaal van Val d’Orcia
beschrijft, de streek vanaf hier hoger naar het rijkere Noorden. Daar schijnen
de Marokkanen zich beestachtig dapper te hebben gedragen. Iets waarvan de
burgerbevolking in de eerste plaats het slachtoffer werd. Verschiet niet, want
in het schip van de kerk daar, vindt U de sobere tombe van een Oranje,
gestorven van ontbering bij de terugtocht van een of ander veldtocht op zoek
naar rijke buit.
Als
Koning Willem Alexander en zijn Proxima nu maar niet op de idee komen, om die
verre voorzaat te aanroepen met de eis dat Italië de facto aan de Oranjes
behoort.
Geschreven door AABEE via
Digitalia
°°°
°°°
Geen opmerkingen:
Een reactie posten