***
Zaterdag 11 mei
Zon 6u00-21u19
H Estella
.
1375 - MARC GRAMMENS
LOOPT VOORGOED DE HAVEN BINNEN
°°°
°°°
Ja, U leest het goed. Marc
Grammens legt er de blok op. Wie er nog het meest onder lijdt, is de man zelf.
Hier op diet blogje geen grote woorden, maar een gemeend ‘Tot ziens’.
Wie weet? Misschien meren
we ooit ons bootje eens aan juist naast U. Misschien duurt dat nog jaren, maar
het zal precies zijn of we elkaar daags voordien nog hadden gesproken.
Wat ik (ongevraagd) nog
voor Uw vrienden achter de schermen kan doen? Uw Uitgever, Drukkerij Groeninge
in Kortrijk, wordt warm aanbevolen voor echte Nederlandse lectuur, Nederlands
in de zin van vòòr Alva de Spaanse
Bloedhond.
Beste Meneer Grammens. onder
veel woorden, kunnen twee Vlaamse vrienden ook levenslang elkaar blijven
begrijpen. Ik zou ze niet graag eten geven, al Uw Vlaamse vrienden!
Arrivederci, Heer
Grammens! En rust nu wat. Anderen zullen de vlag wel overnemen….
*
Het ‘opstelletje’ over
Liberalis onderaan wordt U geserveerd gewoon als toemaatje.
°°°
Ter zake :
25.04.13 Er is geen Vlaams politiek
"links" meer (Mark Grammens) o, Nieuw Pierke.
*
Wat zichzelf "links" noemt, blijft
verbazen. Nu weer, naar aanleiding van het overlijden van Margaret Thatcher,
waarschijnlijk de grootste politica van de twintigste eeuw, een vrouw die boven
alle mannen van haar tijd uitstak. En wat doet "links"? In plaats van
te zeggen: natuurlijk waren we het met haar niet altijd eens, maar aan haar
grootheid valt niet te twijfelen, - misschien zelfs: we erkennen in haar een tegenstander
van formaat. Maar neen, zoiets kan er niet af. Het is schelden en roepen en
tieren dat de klok slaat, "heks" is nog de beleefdste uitdrukking van
... ja, van wat? Grofheid, zeker, gebrek aan beschaving, ongetwijfeld, en
onmacht, dat zeker. En vervolgens laat men de geschiedenis vervalsen, iets waar
de Europese Linkerzijde een meester in is, ook in Vlaanderen. En dan
"vergeet" men bijvoorbeeld te vermelden in de Vlaamse media, dat de
grootste binnenlands-politieke prestatie van Thatcher is geweest dat ze in Engeland
de enige eerste minister van de twintigste eeuw is geweest die drie
opeenvolgende parlementsverkiezingen op rij heeft gewonnen, telkens met een
programma waarin ze heel nauwgezet aankondigde wat ze als eerste minister
allemaal ging doen. Ze hield al haar beloften, - een fenomeen waar
"links", ook en vooral bij ons, niet mee omkan. …
Er is een tijd geweest dat ik me graag
"links" liet noemen. Ik ben daarvoor in de jaren vijftig ooit beloond
met het erelidmaatschap van de Britse Labour Party. Mooi. Wie zich nooit
vergist, leert ook nooit iets bij. Ik kwam gehavend uit de Belgische naoorlogse
situatie, en smachtte naar recht, naar rechtvaardigheid en een vredelievende
samenleving, die onveranderlijk rustgevend zou zijn, naar een omwenteling. Geen
tronen mochten blijven staan….
Echter, "links" bleek, althans in
Vlaanderen, al even weinig revolutionair te zijn als de Volksunie, maar
integendeel zo behoudend en konservatief en carrièristisch als een politieke
firma Tobback, vader en zoon, zoal kan zijn. De ontmoeting met leidende
socialistische figuren en vakbondsleiders was even ontgoochelend als die met
leiders van de Volksunie. Het inzicht dat ze me allebei bijbrachten, was dat
dit mensen waren die nooit datgene zouden verwezenlijken waar ze schijnbaar
voor gingen. De Volksunie zou Vlaanderen niet tot stand brengen, het socialisme
zou geen socialisme brengen. Beide waren aan elkaar gewaagd in hypokrisie en
oneerlijkheid.
Het probleem met "links" is dit. Wat is
socialisme? Gemeenschapsbezit van produktiemiddelen. Wat is sociaal-demokratie
of demokratisch socialisme? Het door demokratische meerderheidsbesluiten
onderbrengen van produktiemiddelen in gemeenschapsbezit. Hoeveel socialisten
zijn er nog? Op enkele uitzonderingen na, geen. Wat doen ze dan? Voor zover
bekend, twee zaken. Ten eerste, met behulp van goedklinkende slogans die tot
niets verplichten (zoals "gelijke kansen", iets waar nog geen enkele
samenleving toe overgegaan is) zorgen voor de politieke tewerkstelling en zo
nodig budgettaire ondersteuning van de kliek die zichzelf socialistisch noemt.
Ten tweede, het beklemtonen van vrijzinnigheidsidealen die het samenzitten van
socialisten met kapitalisten binnen de vrijmetselarij sublimeren.
"Links" gaat dan ineens niet meer over sociaal-ekonomische
onderwerpen maar over een oud tema van het nazisme als euthanasie, over homohuwelijken,
enz….
In Vlaanderen is "links", zowel de rode
als de groene variant, geworden tot de vloermat van het Hof en het Waalse
socialisme, dat alleen eigen belangen, geen Vlaamse, behartigt, en is
gedevalueerd tot een macht die funktioneert ten nadele van het eigen volk.
"Links" is slechts een woord dat de gebruikers ervan het gevoel geeft
trendy te zijn - daar zorgen hun accolieten in de media wel voor -, en ook iets
dat macht, invloed, postjes en mandaten oplevert. Men zoekt de Vlaamse
volksgunst niet meer, want het volstaat om "Belgisch" te zijn en de
Walen van PS en Ecolo te dienen, om macht te verwerven. Demokratisch Vlaanderen
heeft nood aan een linker- zowel als aan een rechterzijde. Ze moet
(her)opgebouwd worden vanuit het niets. Het is een werk voor de volgende
generatie.
(Mark Grammens in Journaal nr. 651. Het
'Slotnummer'. Aan 80 jaar stopt Grammens ermee. Voor- en tegenstander zullen
zijn scherpe artikels missen.)
*
19.04.13 Gesluierde beginselen (Etienne Vermeersch)
Het project van de beginselverklaring Het
Vlaanderen van morgen (van SP.A) wijkt wel heel ver af van het hooggestemde
model van Quaregnon. Ongetwijfeld vinden we er hier en daar nog analyses en
voorstellen in die blijk geven van behoorlijk onderzoek en argumentatie
(bijvoorbeeld inzake fiscaliteit of fraude). Maar wat moeten we denken van een
nieuw ‘charter' van een Vlaamse partij, meer bepaald een socialistische, dat
blijkbaar onze institutionele problemen ‘rechts' laat liggen, maar een markante
plaats toekent aan… de ‘hoofddoek'? De indruk over die klemtoon wordt overigens
door de reacties in de media bevestigd. Uit eerlijke schaamte wordt die topic
wel ingebed in een onderdeel ‘diversiteit', maar de uitwerking daarvan geeft
blijk van een pijnlijke intellectuele armoede. Men begint met: ‘In onze diverse
steden en gemeenten moeten we vertrekken van wat ons verbindt. We hebben te
lang gefocust op onze verschillen…'. Als er één maatschappelijk fenomeen is dat
de laatste twintig jaar nadrukkelijk ‘focust op onze verschillen', dan is het
wel de hoofddoek….
In verband met de hoofddoek in openbare besturen
horen we alleen holle slogans: ‘Bij het verkrijgen van een bouwvergunning heeft
het geen belang welk hoofddeksel de ambtenaar draagt, als die zijn werk maar
goed doet'. Maar ook in de rechtbank is het essentieel dat de rechter optreedt
zoals het hoort; daar volgt nochtans niet uit dat het irrelevant is of er al
dan niet een kruisbeeld aan de muur hangt. ‘Een persoon met een hoofddoek kan
iedere burger correct behandelen.'
Niemand betwist dat; maar is de volgende overweging
absurd? Op vier plaatsen in de koran staat uitdrukkelijk dat homoseksualiteit
afschuwelijk is en de unanieme soenna bevestigt dat. Mag ik dan niet verwachten
dat tenminste enkele mensen die vinden dat de koran de hoofddoek voorschrijft,
zo consequent zijn dat ze tevens op dat andere gebied de koran volgen? Hoe moet
een homoseksueel zich voelen als hij voor zo iemand meent te staan? Tot in den
treure moeten we hier herhalen: wij zeggen niet dat mensen met een hoofddoek
niet neutraal kunnen handelen. Wij beweren wel dat men zelfs een vermoeden van
partijdigheid onmogelijk moet maken.
Wat de scholen betreft, vernemen we dat veel
meisjes uit eigen beweging de hoofddoek dragen. Wie betwist dat? Wel is het zo
dat hier geen individuele, maar een collectieve ‘identiteit' wordt uitgedrukt.
Men draagt met andere woorden een uniform en zoiets leidt tot uniformisering en
‘communautarisering'; niet tot de echte diversiteit, namelijk persoonlijke
identiteit. Een via gemeenschappelijke kledij uitgedragen ‘identiteit' bevat
altijd het risico van collectieve druk op individuen en niemand heeft ooit een
middel voorgesteld dat efficiënt tegen deze druk in kan gaan. Het aantal
argumenten tegen de hoofddoek in het basis- en secundair onderwijs is zo groot
dat ik ze hier niet eens kan vermelden (zie echter op mijn website het artikel
De islam en de hoofddoek, met de breedhoeklens
).
Gepubliceerd op 19 april ’13 in de Nieuwsbrief van
Liberales. Deze tekst verscheen eerst in De Standaard van 2 april 2013.
°°°
°°°
Geen opmerkingen:
Een reactie posten