3413

3413 - HET IS OM TE VERZUREN WANT HET BLIJFT MAAR DUREN

*

*

Met de dag nog draadlozer…..

Heb ooit al eens geprobeerd om minder te betalen, want wie dokt nu graag af voor iets dat er om de haverklap niet is? Maar amaai, viel dat even tegen. Zelfs ‘n andere ‘Provider’ in huis halen loste niets op. Veel duurder, veel trager en veel gerantsoeneerder. Druppelsgewijze. De Megawatts gingen d’r zò af. ‘Perfecto’, wist die Technieker, het systeem staat nog niet helemaal op z’n pootjes. Buitenlanders hebben toch nooit geen geduld waren z’n laatste woorden, toen hij de luchtantenne mocht komen terughalen. Uit vrees van uitgezet te worden, hebben we dan maar vuisten in onze zakken gemaakt. Maar verduveld, die zaten al meer dan vol!. Waarop de man met een klap de deur dicht en de schouders op trok met de woorden ‘No capito niente’.

So far en dus helemaal niet zo goed. Reeds dinsdag van de volgende week en de Rode Duivels vallen per kop nog rapper dan de bladeren in de herfst. Het laatste dat Coburgia nog aaneen hield is nu bijna helemaal ‘gone with the wind’. Blijft over: de paar restanten van het Geslacht Björndal Coburg-Gotha in hun Koninklijke Serres. Maar als die op ’t gepaste moment ook hun deur dichttrekken, is het amen en uit. En vliegt onze Luchtmacht niet meer voor de drol de wereld rond voor deze snol.

Wat we doen met de Familie Borlé, zien we wel als ‘t zover is. Door hun barslechte prestaties zullen die wel niet meer binnen mogen in Marokko, hun thuisland. Francofonia tenslotte kan dergelijke dure vogels niet bekostigen en dus zal er desnoods op het vuilbeluik moeten beroep gedaan worden. Misschien dat daar nog een 5-tal ‘jobs’ om invulling vragen, waar die omhoog gekatapulteerde gasten hun natuurlijke behoeften kunnen voldoen met het villen van beluiken in dat vuilbeluik.

*

Buiten is het weer winters koud, met van die ijskoude valwinden uit de Apennijnen die iedereen bijna naar een overjaarse overjas doet grijpen. Echt weer dat past voor Coburgia, waar Hagedoorn of Deboosere - schrappen wat niet past - weer afgeven op de abnormale temperaturen, veel te koud voor de tijd van het jaar. Normaal zijn de weersvoorspellingen in Italië veel beter, want veel korter en dus veel duidelijker. Wordt nooit vermeld in de weersverwachting bijvoorbeeld hoe het weer geweest is (dat heeft iedereen meegemaakt), noch over wat het de eerstvolgende 8 dagen zal zijn. A chaque jour suffit sa peine. En morgen is er weer een andere voorspelling, die per definitie helemaal anders zal luiden dan vandaag voorspeld werd. Maar ja, ’t geeft werk en bestaanszekerheid aan de hele ploeg. Inbegrepen de koks, de poetsvrouwen en de Personeelsdienst om alles in goede banen te leiden.

Voor mijn part in goede banen om de aarde.

Over wat kunnen zeurderige oudjes nog zoal bezig zijn? Ha, juist: de staat van hunne gezondheid en verhoop van U hetzelfde. Met mij gaat het goed, en ook met de os en de ezel. Dank zij de kilo’s medicatie die iedere dag op het menu staan. Vraag me niet waarvoor die allemaal goed zijn: de lijst met wat aan Broeder Ezel nog wel werkt, is betrekkelijk korter dan de lijst van wat niet meer werkt.

Eigenlijk leven wij alle twee op ons bijeen gespaard tijdskrediet. Maar zolang de lepel in de rijspap staat, daar treuren wij er niet om. Wat er ergst aan toe is, zijn mijn koplampen. Kortsluiting. Werken nog als standlichtjes van een geparkeerd 2PK-tje van wie de batterij aan het leeglopen is. Heb ik 60 jaar geleden aan den lijven ondervonden, met dat grijze speelgoedje van toen. Rijplaat 4034S, ik weet het nog als de dag van gisteren. Het ding voerde mij zelfs op Huwelijksreis helemaal tot bij Hadewijch, in Bingen a/d Rijn. Omdat ik toen ook al niet wilde toegeven van De Lorelei te willen zien, hoog op de rotsentop gezeten. Om kalm en groots de zon te zien zakken in de zee. En in tegenstelling met het spreekwoord, dat Moeder Natuur aan de ene kant geeft wat ze aan de andere kant wegneemt, werken mijn oren ook niet meer zoals het hoort. Dus hoor ik minder. Wie niet horen wil, moet voelen, dat gezegde kan ook al niet aangehouden worden, lijk aan het viskraam: aanraken is kopen. En die tijd is voorbij. ‘Solo vedere, non taccare’, zegt men hier. En geloof me: een mens is daar rap mee weg.

De bloeddruk, vraagt U? O, die is goed. Die hebben we achtergelaten bij ons huisdokteresje in Coburgia, want er is iets misgelopen met de ‘Mutua’ hier. Waar de klepel hangt, weten we niet, want die klok luidt niet meer. De vriendelijke man achter het loket is gestorven en volgens de Tweede in Bevel (die er niet al te snugger uitziet) kunnen wij niet het goede formulier voorleggen, dat onze rechten zou kunnen bewijzen. Zodat er ons niets anders rest dan te sterven. Of te verdwijnen.

‘Madre de Dio’ (=GVD in Italiano) k’en hore ekik nog altied de tuithorens niet, waarover Gezelle dichtte, dat ‘t tied wos vo mie, want den avond wos nabie.

‘Über allen Gipfeln ist ruhe. Warte nur, balde ruhest du auch‘. Dat was de Duitse tegenhanger van zijn West-Vlaamse inspiratie van de koewachters die heel in de verte op een lauwe zomeravond de hoorns staken, om elkaar te melden dat ze stalwaarts tiegen.

Onze stal die ligt daar ergens waar De Sterre bleef stille staan, in de Vlaamsche Ardennen. Maar haast is daar niet bij.

Al kan ik nu wel stilletjes beginnen uitzien hoe dit Italiaans avontuur afloopt. Een en ander opladen, en de rest verkopen aan een of ander rijke Hollander. Desnoods aan een Engelsman, want die zijn verzot op Toscane. ‘k Weet niet of Franciscus van Assisi nog zal willen helpen om hier zonder kleerscheuren weg te geraken. Hij is indertijd zo vriendelijk geweest om ons aan te trekken naar de Monte Subasio en naar Clara, zijn aardse en dus onbereikbare Geliefde. Hoe de tijden veranderen, is af te meten aan het advies van deze Paus, die zijn discipelen niet langer de Huwelijkse Staat verbiedt. De Harp van St Franciscus van Felix Timmermans zal voortaan dubbel zo vrolijk klinken. Maar van twee dingen één: sedert Franciscus is Assisi een beroemd bedevaartsoord geworden, die de welstand en de rijkdom gebracht heeft, waarvan het socialisme alleen maar kan van dromen.

Kijk, dat zijn voor mij Goede Heiligen, van de soort die seffens mirakels doen. Het is trouwens een plezier voor het oog, om in die smalle straatjes bonke kerelskinderen in priestertoga te zien lopen, en giechelende tieners in Nonnenkledij. Neen, ik geloof dat Assisi een der veiligste plekjes op aarde is, waar Muzelmannen niet alleen geen aanslagen zullen plegen, maar er zelfs op straat hun schoenen voor uitdoen. Maar zeker zijn we nooit. Dus hoort daar ook de voorzichtigheid der Moeder van de porseleinkast te zijn.

En ja, nog waar ook. Franciscus was ooit met een paar medebroeders in het land der Muzelmannen. Niet om die te bekeren, zoals U zou denken, maar om met een of andere Hoge Moslimpiet, een akkoord te sluiten voor bezoekrecht aan Christenen van een paar Heilige Plaatsen. Waar nu, 800 jaar na datum, beide partijen dat akkoord nog altijd respecteren. Allez, ik wil maar zeggen, als deze Paus ook iets in die zin kan flikken, dan is zijn poging om overeen te komen, wel de moeite waard geweest.

Diigitalia

*