1398
303 - DOORBRAAK OVER OVER DE MEERDERE VEROORDELINGEN VAN BELGIË DOOR EUROPEES HOF IN STRAATSBURG
**
*
ZATERDAG 18 JULI 2020
Een wek geleden
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Eerst
dacht ik: eindelijk staat dit apenland met het gat bloot voor de hele
wereld wegens het cordon sanitaire tegen de grootste Politieke Partij
van het Land.
Mis Piet.
Want
de EUSSR steunt deze uitsluitings-tiktak over het ganse grondgebied van
de hele Unie want ze beseft als geen ander, dat de Vrije Mening van de
Burgers voor haar het einde betekent.
Ik
gebruik met opzet het woord tiktak in plaats van tactiek, om er te
kunnen op wijzen hoe snel de tijd wegtikt. Dezelfde soort venijnigheid
waarmee Elsschot zich de onsterfelijkheid op de hals heeft gehaald. Zie
‘Lijmen’….
En
oh, deze veroordeling slaat niet op de uitsluiting van het Vlaams
Belang – wat had U wel gedacht – maar om een EIS van de Waalse Super
Slinxe PTB.
-
Waar staan de druppeltjes voor mijn hart? Want dis nie al.
-
Doorbraak
geeft een paar minuten later lezing van een tweede zaak waarvoor dit
apenland door zijn eigen EUSSR voor schut wordt gezet, namelijk dat er
bij God bijlange niet genoeg gedaan wordt om de islamisering te
bevoordelingen.
-
En zeggen dat met het weekeind de apotheek op de hoek gesloten is. Net nu mij druppeltjes op zijn….
*
*
België krijgt stevige tik op de vingers in Straatsburg
**
foto: ©Reporters
*
*
Straatsburg geeft België stevige oorvijg
*
Het
Europees Hof voor de Rechten van Mensen heeft de Belgische Staat vorige
vrijdag een flinke mep om oren gegeven. Van alle kranten heeft enkel De
Standaard er ruim en degelijk over bericht. Voor onze openbare omroep
was het, voor zover wij konden nagaan, radio- noch televisienieuws.
De
rechters in Straatsburg trokken een rode kaart voor een praktijk die zo
oud is als de Belgische Staat: het ontbreken van een onpartijdige
controle op de parlementsverkiezingen. In wat De Standaard terecht een
mijlpaalarrest noemde, zien ze daar een schending in van artikel 3 van
het protocol van 20 maart 1952 (ter aanvulling van het Europees Verdrag
van de Rechten van de Mens). Het zegt kort: ‘De Hoge Verdragsluitende
Partijen verbinden zich om met redelijke tussenpozen vrije, geheime
verkiezingen te houden onder voorwaarden die de vrije meningsuiting van
het volk bij het kiezen van de wetgevende macht waarborgen.’
Onpartijdig
Het
recht op vrije, geheime verkiezingen houdt voor het Europees Hof van de
Rechten van de Mens ook in dat tegen het verloop van het
verkiezingsproces en de uitslag ervan klacht kan worden ingediend en dat
die klacht beoordeeld moeten worden door een instelling die onpartijdig
is.
De Waalse provincieraden beoordelen nog zelf hun verkiezingsproces.
Voor
de gemeente- en provincieraadsverkiezingen is daar geen probleem mee.
Vlaanderen heeft daar een Raad voor Verkiezingsbetwistingen voor
opgericht. In Wallonië en Brussel houdt de Raad van State toezicht op de
gemeenteraadsverkiezingen, zoals dat ook in Vlaanderen het geval was
vóór de oprichting van de Raad voor Verkiezingsbetwistingen. De Waalse
provincieraden beoordelen nog zelf hun verkiezingsproces.
Geloofsbrieven
Voor
de verkiezing van de parlementen, het federale (Kamer van
Volksvertegenwoordigers) zowel als het deelstatelijke, is er wél een
probleem. De verkozen parlementsleden oordelen zelf over de
regelmatigheid van het verkiezingsproces en geldigheid van hun
verkiezing.
Sinds
haar afkondiging op 7 februari 1831 bepaalt de Belgische grondwet,
oorspronkelijk in artikel 34, nu in artikel nu 48: ‘Elke Kamer
onderzoekt de geloofsbrieven van haar leden en beslist de geschillen die
hieromtrent rijzen.’ Diezelfde regel is voor de deelstaatparlementen
overgenomen in de BWHI, de bijzondere wet tot hervorming der
instellingen.
BHV
Tot
wat die ‘zelfcontrole’ kan leiden, hebben we meegemaakt met de
verkiezingen van 2010. Ter herinnering: in 2002 werden voor de
Kamerverkiezingen de kiesarrondissementen vervangen door provinciale
kieskringen., doch niet voor Vlaams-Brabant omdat de paars-groene
coalitie het niet eens raakte over de daartoe nodige splitsing van het
kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde (BHV). In 2003 heeft het
Grondwettelijk Hof de regeling die toen bedacht werd vakkundig
vernietigd. De rechters gaven het parlement vier jaar de tijd om BHV op
een of andere manier te splitsen.
Netjes was het helemaal niet, maar strikt gezien niet ongrondwettelijk.
De
tweede, paarse regering-Verhofstadt liet dat uit lijfsbehoud
schromelijk na en omzeilde het arrest van het Grondwettelijk Hof door de
parlementsverkiezingen van 2007 twee weken te vervroegen, zodat ze net
voor het verstrijken van de vier jaar vielen. Netjes was het helemaal
niet, maar strikt gezien niet ongrondwettelijk.
189 bezwaarschriften
In
2010 was dat anders. BHV was nog altijd niet gesplitst toen er op 13
juni een nieuwe Kamer werd verkozen. Doordat er nog altijd geen
kieskring Vlaams-Brabant was, waren de verkiezingen op dat punt
ongrondwettelijk. Tegen de ongeldige verkiezingsuitslag dienden 189
Vlamingen een bezwaarschrift in bij de nieuwe Kamer van
Volksvertegenwoordigers. Alleen zij kon, volgens artikel 48 van de
grondwet, het geschil beslechten.
Wat
gevreesd kon worden, gebeurde: de nieuwe Kamerleden verwierpen de
klachten en keurden de verkiezingsuitslag goed. Bij de naamstemming
daarover in de plenaire vergadering was alleen het Vlaams Belang tegen
de goedkeuring van de geloofsbrieven van de betrokken gekozenen. De N-VA
onthield zich, alle andere partijen keurden de geloofsbrieven goed.
Partij en rechter
De
parlementsleden waren dus (betrokken) partij en rechter, en dat kan
niet, zegt het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Het deed die
uitspraak vorige vrijdag na een klacht van Germain Mugemangango, die
sinds 2019 voor de PTB zitting heeft in het Waals Parlement. De man kwam
bij de vorige deelstaatverkiezingen, in 2014, amper 14 stemmen te kort
om toen al als lijsttrekker verkozen te zijn. Hij vroeg een hertelling
van de – op papier uitgebrachte – stemmen, maar bij het onderzoek van de
geloofsbrieven weigerde het Waals Parlement dat. Mugemangango trok naar
Straatsburg en kreeg er bijna zes jaar later gelijk.
Er moet, met andere woorden, beroep mogelijk zijn bij een andere instelling
Het
Europees Hof voor de Rechten van de Mens aanvaardt dat een parlement de
geloofsbrieven van zijn leden onderzoekt. Maar, voegt het daaraan toe,
dat kan enkel in eerste aanleg zijn. Er moet, met andere woorden, beroep
mogelijk zijn bij een andere instelling, die wél neutraal en dus geen
betrokken partij is. Dat laatste ontbreekt in het Belgisch recht en om
die reden gaf het Hof in Straatsburg de Belgische Staat een stevige
oorvijg.
Onpartijdige instelling
België
is ingevolge het arrest verplicht voor de controle op de
parlementsverkiezingen hetzij een onpartijdige instelling aan te wijzen –
bijvoorbeeld het Grondwettelijk Hof of de Raad van State – hetzij er
één op te richten.
Voor
het federale beleidsniveau (Kamer van Volksvertegenwoordigers) moet
daartoe grondwetsartikel 48 worden herzien. Het huidige parlement kan
dat echter niet omdat het artikel niet voor herziening is opengesteld.
Een regeling kan er dus pas na de volgende Kamerverkiezingen komen – en
er is meteen een dwingende reden om die Kamer grondwetgevende
bevoegdheid te geven.
Constitutieve autonomie
Voor
de deelstaatparlementen hoeft niet op verkiezingen te worden gewacht.
Het volstaat dat de huidige Kamer en Senaat de BWHI herzien; daarvoor is
wel een bijzondere meerderheid nodig.
In
plaats van in de BWHI een regeling voor alle deelstaatparlementen op te
nemen, zou het federale parlement beter het onderwerp onderbrengen bij
de ‘constitutieve autonomie’ van de deelstaten. Vlaanderen, Wallonië en
Brussel kunnen dan een eigen regeling treffen. Voor Vlaanderen ligt het
voor de hand de bestaande Raad voor Verkiezingsbetwistingen ook met het
toezicht op de verkiezingen voor het Vlaams Parlement te belasten.
Mark Deweerdt
NA GESCHRIJFSEL
*
‘Dio le voule’ !!!!!
was ooit in 1096 de strijdkreet van het Kruisleger dat ten strijde trok
voor het behoud van het Avondland. Dat echter is vele jaren geleden.
Meer dan 1.000 jaar zelfs.
Maar
tegenwoordig is de God onzer Vaderen afgeschaft door de Voortuitgang om
plaats te laken voor zedenverwildering, verarming van de Geesten door
afbouw van het Onderwijs, maar vooral om te worden vervangen door een
negorijen-woestijn cultuur.
-
Maar moeten we nu, arm als Job, ‘wenend en stamelend voor de poorten blijven staan’?
Zijn
wij dan niet, van St. Petersburg tot Sicilië samen de vele andere vrije
volkeren van Europa, de erfgenamen van volkeren die Koningen deed
beven? Van Poitiers (732) tot Waterloo (1812). En hielden wij niet vrij
van slavernij onze vele Vlaamse velden. Verbreek de boeien, slaat los de
banden, de Vrijheid is in zicht. Het Weeft, het Griekt, ten Hove is
lang.
**
*
Maar al is de kat haar staart nóg zo lang, eens toch komt er een einde aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten