306 - DOORBRAAK OVER EEN KERKUIL AL EEN EVEN GROOT MASSAMOORDENAAR ALS OOM ADI
**
*
DONDERDAG 23 JULI 2020
**
Is Churchill aan demotie toe?
foto: ©Yousuf Karsh / Public Domain
*
*
Churchill was een racist die miljoenen vermijdbare doden op zijn geweten heeft, schrijft Koenraad Elst.
*
Het
verraste wel. In De Standaard bracht Tom Ysebaert een vraaggesprek met
Mafalda Sottocornola, die Winston Churchill omstandig mocht komen
verwensen. Was de Britse oorlogsleider dan niet onaantastbaar, in de
praktijk zelfs heilig verklaard?
Sottocornola: speelbal van de oorlog
De
nu 92-jarige Mafalda Sottocornola, dochter van een in Engeland
gevestigd Italiaans-Belgisch koppel, was 12 toen de Britse politie
aanbelde en haar vader Edmondo Sottocornola voor opsluiting meenam. Het
was 1940 en Benito Mussolini had het Britse Rijk net de oorlog
verklaard. Iedereen heeft gehoord van de internering van Japanners en
Japans-Amerikanen in de VS, maar ook andere landen hadden een dergelijk
beleid tegen burgers van vijandelijke landen. Italianen waren voortaan
niet meer te vertrouwen, en zeker niet de leden van de plaatselijke
Fascio, de Britse afdeling van de Fascistische Partij, zoals Edmondo.
Hij
werd weggevoerd naar een kamp in Canada in een in beslag genomen
handelsschip. Het was echter in militaire kleuren geverfd. Op 2 juli
1940 koos een Duitse onderzeeër het als doelwit, en trof het midscheeps.
Zoals op de Titanic waren er te weinig reddingssloepen, zeker daar het
schip overbevolkt was. Het bilan was dat meer dan 700 mensen verdronken,
onder wie een 400 Italianen. Edmondo’s lijk spoelde later aan op een
Schots eiland en werd er begraven. Pas in 2004 zou een Britse diplomate
in Italië haar spijt over het gebeurde uitdrukken.
Mafalda
voelde zich schuldig. In een avondschool voor de Italiaanse gemeenschap
had zij kort tevoren een prijs gewonnen, maar de bijhorende medaille
werd alleen gegeven aan kinderen van Fascio-leden. Omwille van haar
traantjes sloot haar vader zich dan maar bij de Fascio aan. Met
waarschijnlijk zijn wegvoering als onvoorzien gevolg.
Parenthese:
als een Vlaams repressieslachtoffer hetzelfde verhaal verteld had, zou
De Standaard het afgedaan hebben als een achteraf verzonnen excuus om
foute connecties te vergoelijken, en snerende grappen over ‘wir haben es
nicht gewusst’ zouden zijn deel geweest zijn. Maar uit mijn gesprekken
en formele interviews met dat voor mij vreemde milieu in de jaren 1990
heb ik onthouden hoe vaak dat soort onnozele oorzaken tot dramatische
gevolgen geleid had, en hoe de werkelijkheid vaak echt vreemder bleek
dan wat een fictieschrijver had kunnen verzinnen. Dus nee, ook aan
Mafalda’s relaas ga ik niet twijfelen; zulke dingen gebeurden op grote
schaal, en in een grote oorlog zijn kleine luiden nu eenmaal een
speelbal.
Racistische Churchill
De
politieke eindverantwoordelijkheid voor het gebeuren lag echter bij
oorlogsleider Winston Churchill, en ze heeft het hem nooit vergeven.
Zijn
opvattingen over de volksaard van kleurvolkeren maar ook van Italianen
zouden nu zeker als racistisch gelden. Dat de Duitsers als gelijkwaardig
grotemensenvolk van de democratie vervreemd geraakt waren, mocht men
hen zeker kwalijk nemen, maar voor de Italianen lag de lat minder hoog.
Dat zij hun toevlucht gevonden hadden bij een sterke leider, vond
Churchill voor zulke kinderlijke mensen een goede zaak.
Tegenover
de gekoloniseerde volkeren ging dat nog verder, en onderaan de ladder
stonden de zwarten. Tegen de antikoloniale opstand in Kenia trad hij in
1952-55 hard op, want: ‘Ik ben niet de eerste minister om het wereldrijk
te liquideren.’
De
Indiërs noemde hij ‘een beestachtig volk met een beestachtige religie’.
Op de achtergrond zal die opvatting zeker een rol gespeeld hebben bij
de tweede dodelijkste beslissing van zijn leven: de weigering om de
Bengaalse hongersnood van 1943 te verhelpen. India was het belangrijkste
productiecentrum voor de Britse oorlogsinspanning. Na massale uitvoer
van graan ontstond in wat nu Bangladesh is, een grote hongersnood
waaraan uiteindelijk ruim 3 miljoen mensen zouden bezwijken.
Verantwoordelijken ter plaatse stelden noodtransporten uit Australië
voor, maar Churchill weigerde. In India heet hij sindsdien een
‘genocidaire racist’.
Op
het racismegehalte van dat besluit valt mogelijk wat af te dingen, want
ook onder rasgenoten bleek hij erg ongevoelig voor de menselijke
gevolgen van oorlog. Toen sommigen twijfels uitten bij het plan om
Dresden te bombarderen, wat geen militair nut had, beslechtte hij de
discussie aldus: ‘Let ‘em have it.’ Strikt formeel is het verband tussen
zijn racisme en zijn beleid dus niet zeker, maar feit blijft dat hij
racist was en dat hij miljoenen vermijdbare doden op zijn geweten heeft.
Eerbied
In
België spreek je de naam Churchill met eerbied uit. Hij heeft ons land
bevrijd. Kort daarop heeft hij, minder bekend, in België bovendien een
communistische greep naar de macht in de kiem gesmoord. En wie vindt dat
voor de oplossing van het nazi-probleem een wereldoorlog nodig was, zal
hem als één van de allergrootsten uit de geschiedenis beschouwen.
Maar
waar gehakt wordt, vallen er spaanders. In de grootste oorlog tot nu
toe waren dat er vele miljoenen, doorgaans mensen die niet om die oorlog
gevraagd hadden en er geen partij in waren. De consensus tot nu toe was
dat het verslaan van de Asmogendheden die prijs waard was. Maar de
lotgevallen van de Sottocornola’s herinneren eraan hoe achter de
tevredenheid over de overwinning miljoenen menselijke drama’s
schuilgingen.
Dat
verdient een hernieuwde beoordeling. In twee andere opzichten is die
verschuiving van gezichtspunt alvast volop bezig: zijn racisme (een niet
in vraag gesteld erfgoed sedert zijn voorganger Benjamin Disraeli ras
tot de sleutel van de hele geschiedenis verklaard had) en zijn
kolonialisme. Het feit dat zijn standbeelden vandaag het mikpunt van
vandalisme vormen, toont aan hoe bij de huidige wind van verandering
zelfs een bewezen palmares van antifascisme niet meer tegen de wrok van
de ‘antiracisten’ en ‘dekolonialen’ beschermt. De geschiedenis is nog
niet klaar met haar eindbalans.
NA GESCHRIJFSEL
*
Feitelijk
zou er nu ogenblikkelijk van De Overkant een Gerechtelijke Procedure -
ofwel van de kant van het Verzet - moeten worden opgestart tegen de
erven van wijlen
André Leysen de Hitler Junge uit de oorlogsjaren, wegens grafschennis, eerroof en belediging van de Briste Natie..
Maar
dat alles zal wel niet gebeuren, tot na de Onafhankelijkheid van
Vlaanderen, gevolgd door de Hereniging der Vrije Nederlanden een feit
is, zoals het altijd is geweest doorheen de eeuwen.
Doorheen
diezelfde eeuwen is Engeland altihd onze trouwste bondgenoot &
handelspartner geweest. Wij dankten er, in vrede en in welvaart, onze
gezamelijke wederzijdse rijkdom aan. Voor zover tenminste onze Lage
Landen niet regelmatig werden leeggeplunderd door de lieve Frans
sprekende Zuiderburen. Het kwam zelfs zover, dat in 1713
het de Franse Koning niet meer volstond ze regelmatig af te schuimen,
hij wilde het land zelf samen met de nijvere inwoners, van de Somme (De
Zoom) tot aan de voet van de Vlaamse Bergen zelf inpalmen. Die heten
sedertdien bij ons enigszins vol heimwee Frans Vlaanderen. Van uit
Parijs heten ze Le Nord. Zie Google De Vrede van Utrecht.
-
Die landsstreek is tot op de huidige dag goed voor 1/3de van de totale ontvangsten van de Franse Begroting.
**
*
Daar schreef de betreurde Luc Verbeke (1924-2013), ,ooit een boek over dat nooit werd tegengesproken.
Aan te raden lectuur:, waar U trouwens André Demedts zult terug ontmoeten, is
-
Van
deze laatste las ik onlangs tot 3 x toe het bek ‘De Levenden en de
Doden’, verschenen kort na het uitbreken van de vrede in 1945. Heb ik
hier reeds vermeld. Het is een aangrijpend verhaal van vóór en na Mei
’40, die eindigt met als voor Uw ogen, de terechtstelling van een
humaniora student, die nooit is volwassen is kunnen worden.
-
Oorlog is oorlog, zult U zeggen. En de verliezers hebben altijd ongelijk, voeg ik daar aan toe. Primitiever kan het niet.
Het is alleen jammer, dat het altijd dezelfde moeten zijn die ten onder gaan.
**
*
Met lijken alls zaden in ’t zand, hoop op den oogst, o Vlaanderenland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten