290 - DOORBRAAK EINDE NABIJ
VAN UNITAIR PARLEMENT
SAMEN MET HET EINDE VAN Covid-19
*
*
Dinsdag 23 juni 2020
*
Dit
is een verhaal uit de lappenmand van vòór mijn immobilisatie die nu al
weken aansleept. Neemt U me dus niet kwalijk dat hieronder dus
befgrippen aan de oppervlakte komen die dateren van toen ik nog niets
wist over de overal in Vlaanderen in beweging gekomen Vlaamse belforten.
**
*
BUITEN DE GRONDWET TREDEN IS DE ENIGE UITWEG UIT DE CRISIS
**
De
voorzitter van Open Vld Egbert Lachaert, CD&V Joachim Coens en MR
Georges-Louis Bouchez, na hun onderhoud bij premier Wilmes. Ze willen
verder onderhandelen over een volwaardige regering.
to: ©Belga
*
*
‘België
is financieel en structureel failliet’. Dat zei een waarnemer me deze
week. Waar zitten de knopen in ons politiek systeem die naar dit
structureel failliet leiden? Waar de structuur beslissen moeilijk maakt,
is de begroting het slachtoffer. Structureel zijn er twee
basisknelpunten: de macht van de partijvoorzitters en de vergrendeling. Iets anders dan buiten de Grondwet treden is niet meer mogelijk.
Belangrijke verkiezingen
‘De
belangrijkste verkiezingen in dit land zijn niet de federale
verkiezingen of de deelstaat-verkiezingen, maar wel de verkiezingen van
de partijvoorzitters.’
Dat
schreven Hendrik Vuye en Veerle Wouters in Schone Schijn, Particratie
wurgt democratie (2019-Uitgeverij Doorbraak). In dat boek beschrijven ze
het ontstaan en de mechanismes van die particratie.
In
2015 schreef Ivan De Vadder in The power People (Borgerhoff &
Lamberigts) dat partijvoorzitters een helikopter-positie hebben (p. 70).
Ze zweven boven de regeringen, waarvan zij de ministers benoemd hebben.
Vanuit die positie kunnen ze wegen op alle belangrijke dossiers. De
partijvoorzitter benoemt niet enkel de ministers. Wie parlementslid
wordt, wordt door de partij bepaald en betaald, schrijft De Vadder.
Politiek heeft een prijs
Voor meer gedetailleerde info over de partijfinanciering, moet je Bart Maddens
zijn. Die schreef in 2019 De prijs van de politiek (2019 Lannoo
Campus), over de financiering van partijen, maar ook van de
verkiezingscampagne. Die regels geven de partijvoorzitters nog meer
macht, want wie de eerste kandidaat op de lijst is, mag veel meer
uitgeven dan wie een gewone kandidaat is.
Maddens
beschrijft hoe de partijen onderling afgesproken hebben hoeveel ze
mogen uitgeven voor verkiezingen. Eigenlijk een soort wettelijke
kartelafspraak. Kwestie van elkaar niet dood te concurreren. Elke
campagne wordt goedkoper, want het bedrag wordt niet geïndexeerd. Het
geld en de macht blijft in de partij.
Volgens Vuye & Wouters is het met het huidige systeem wachten tot het volgende ongeluk. Dat ongeluk voltrok zich op 15 maart 2020.
Toen was zelfs een pandemie een onvoldoende crisis om de partijbonzen
te bewegen tot een Belgische regering. Dat het volk de vaudeville beu
is, kan de partijvoorzitters weinig deren. Het geeft enkel angst voor de
stembus.
Veranderen om te behouden
Naast
de partij-financiering die de particratie versterkt, is er natuurlijk
de Belgische vergrendeling. De volkomen vastgelopen Belgische structuur.
Mark Deweerdt schreef hier gisteren waarom een her-unitarisering geen
oplossing is. Het geeft een beeld van de bevoegdheidsversnippering.
Ter plaatse trappelen zuigt ons enkel dieper in het moeras
Laat
ons nu samen de analyse maken dat het Belgische politieke systeem
blokkeert. Het status quo is dan geen oplossing. De paradox is dat wie
België wil redden, het moet hervormen, maar niet durft omwille van
partijen die verder willen regionaliseren. Ter plaatse trappelen zuigt
ons enkel dieper in het moeras.
Confederalisme
Hedendaagse
belgicisten zouden het confederalisme moeten omhelzen. Het is de enige
oplossing om het koninkrijk te redden. Een confederatie, federatie met
twee, of drie of vier. Maar geen van die voorstellen heeft een
meerderheid.
De
grondwet zit ook zodanig vergrendeld dat een vlotte aanpassing aan een
nieuwe situatie quasi onmogelijk is. Daarbij zijn de vorige wijzigingen
niet altijd even consequent en doordacht gebeurd. Een ingewikkeld land,
met allerhande dubbele meerderheden, ondoorzichtige en loodzware
structuren en een rigide systeem om een grondwet te wijzigen… een recept
voor een catastrofe is het.
Veranderingen komen er door en na een crisis
Het
gevolg is een tekort op de begroting van 130% van het bbp of zo’n 60
miljard. ‘Moeten we dan tijd verspelen aan institutionele
onderhandelingen?’ klinkt het snel. Het antwoord is ja. Een crisis doet
de systeemfouten aan de oppervlakte komen. Veranderingen komen er door
en na een crisis.
Vierde republiek
De
situatie in België is vergelijkbaar met het einde van de Vierde
Republiek in Frankrijk. Het systeem is op. In Frankrijk is men dan
overgegaan op de Vijfde Republiek. Met een nieuwe grondwet, nieuwe
regels, andere en aangepaste afspraken.
Wie
België wil behouden zou best dat voorbeeld volgen. Een nieuwe grondwet
stemmen, nieuwe afspraken maken om de politiek in dit land te
organiseren. Die nieuwe grondwet moet dan door verkiezingen of een
referendum geplebisciteerd worden.
Hervorming
Alles
wat nodig is voor een grondige grondwetshervorming ligt al jaren op
tafel: een lichte en efficiënte staatsstructuur, homogene en duidelijk
afgebakende bevoegdheden, financiële verantwoordelijkheid van de
deelstaten, objectivering van de transfers. Daarnaast de nodige
politieke hygiëne: depolitisering van de administraties, afschaffing van
de kabinetten, herzien of afschaffen van de wet op de
partijfinanciering, de wet op verkiezingsuitgaven aanpassen of
schrappen, kleinere kiesomschrijvingen.
Maar
terwijl ik dit schrijf, besef ik hoe onmogelijk dat is. De verschillen
tussen de landsdelen zijn politiek en sociaaleconomisch gewoon te groot
geworden. Franstaligen zijn bang dat ze te veel zullen verliezen bij een
verbreken van het status quo.
België/Vlaanderen
Als
die verandering in België niet kan, dan moet het Vlaams Parlement het
voortouw nemen. De Vlaamse regering kan dan eindelijk eens gaan voor een
‘wervend project’. Een toekomst voor Vlaanderen.
In
1999 gaf het Vlaams Parlement een voorzet door vijf resoluties over de
staatshervorming goed te keuren. Niet dat de goedkeurende partijen zich
in Belgische onderhandelingen daar veel van aantrokken. Maar er bleek
wel een ruime gedeelde toekomstvisie te zijn in dat Vlaams Parlement.
Wat houdt ons tegen?
Mevrouw
Homans, voorzitter van het Vlaams Parlement, het lijkt me tijd om die
oefening eens over te doen. Met dat resultaat kunnen dan gesprekken
aangeknoopt worden. Wordt dat niets, dan is een volgende stap een
Vlaamse Grondwet. Vlaanderen heeft die bevoegdheid. Wat houdt ons tegen?
Meerwaarde van België?
Er
is in Vlaanderen een groeiende groep kiezers die stemmen voor partijen
die meer Vlaanderen en minder België willen. Misschien kunnen de Vlaamse
parlementsleden een antwoord geven op de vraag van die kiezers: wat is
de meerwaarde van België voor de Vlamingen? Als die klein tot
onbestaande is, trek dan uw conclusies.
Pieter Bauwens
*
NA GESCHRIJFSEL
*
Vaderlandsliefde
-
In de vaste rubriek van deze blog 184 - HET DINSDAG BROOD kon U al de hoogst individuele expressie van de hoogst individuele emotie lezen over wat ons nog te wachten zou kunnen staan met het afvoeren van het historisch wangedrocht dat hier al lange jaren Coburgia genoemd wordt. Soms ook wel eens de aan het wrak van de grond gelopen Belgica.
Julius Cesar moest het eens weten!
Dit
Apenland danken na Waterloo de Vlamingen aan hun vriendschap met
Engeland. En dus zal ik, uit respect voor die oide vriendschap, er
verder maar over zwijgen. Troost en verzoening vindend o.a. in het
artikel van DE TIJD over dat Kruishoutems boeren nageslacht op 300 Ha
patattengrond in de Condroz. Ik zei het al: ter wille van de boer die plorg, besta de wereld voort. En tussen haakjes, Kruishoutem, dat nu KRUISHEM
heet ligt in de Vlaamse Ardennen, op de grens met West-Vlaanderen, maar
behoort administratief tot Oost-Vlaanderen. Ik kan het weten want heb
er 15 jaar gewoond tot Tante Paul (Paul Thant) vn de Tsjeven, in
samenwerking met de Hasseltse Kanaalduiker een groot deel van het
eeuwenoude gehucht De Best omtoverde tot landbouwzone.
Administratief foutje met het geel inkleuren van een tarmac-je dat aan
de overkant grensde aan bloot patattennland.
BOEM BOEM zonder BLA BLA….
Eeuwigdurend en nog langer instandhoudings, bouw- en verbouw verbod.
Führer Befehl. ’s Mail halten. Raus.
Vaarwel
dus hobby-boerderij van anderhalve hectare in bestaande volgebouwde
woonzone. Na 9 jaar vruchteloos procederen hebben we de moet opgegeven
en zijn zo (2002) inn get Aards Parradijs Bolsena
(Italië. Etruskenland) terecht gekomen. Precies de dag da we os daar bij
de Notaris “verbrand” hadden kwam er telefonisch melding dat Thant had
toegegeven. Goedkeuring voor uitbreiding met 15%. Dar de ruïne
ondertussen door ons was neer gebulldozed en de bouwplaats van nieuwe
funderingen met beton sokkel van 8 x15. Dat werd dus met de mantel der
gewijzigde? politieke Liefde toegedekt. Een beetje logisch, in die zin,
dat de Brusselse potentaten vreesden dat voor hen de wind verkeerd begon
e blazen. En dus zag men in Kruishem ineens ook het Eigen Volk Eerst ’n
bdetje graag…
-
Na
haast drie jaar te zjjn ‘grepatrieerd, voel ik steeds harder de roep
van Perrarca. Ginds aan de Overkant der Alpen wacht ons nog altijd een
warme thuis, want door omstandigheden geraakt het boeltje daar maar niet
verkocht…
-
Best
dus dat de Klokken van Rome thans als bij wonder overstemd worden door
de van einder tot eeinder de eigen Vlaamse belforten.
**
*
Hun
naam is Roeland en ze luiden, alhoewel deze hierboven nog altijd maar
niet in de toren is geraakt, storm over Vlaanderenland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten