Ieder vogel zingt zoals het gebekt is.
*
Ilana
Mercer! Illustere onbekende, voorlopig toch wiens naam na Amerika, nog
de hele wereld moet veroveren. Het zeldzame vogeltje is scherp gebekt en
heeft een veroverende klare blik op de wereld rond haar.
Ze
is Zuid Afrikaanse, maar verblijft in Amerika. Deze jonge vrouw is
schrijfster, columniste, blogster en filosofe. Ze kende een enorm succes
met haar boek
The Trump Revolution:
The Donald's Creative Destruction.
*
De
‘opbouwende afbraakwerken van den Donald: mooier omschrijving van diens
‘revolutie’ bestaat er niet. Vooral niet omdat na 8 jaar Clown Obama,
de Amerikaanse samenleving van op de fundamenten opnieuw moet worden
opgebouwd.
Haar wervelende zeggingskracht is zelfs de reden waarom dit talent hier te lande bij ons onder de korenmaat moet blijven.
Benieuwd hoe Trump zelf over haar denkt.
*
Een
nadeel. Het is een veelvraat. Zaak die ze echter bij haar
gewoontegetrouw, tot een voordeel ombuigt. Ze gebruikt de digitale
werkmiddelen als evenveel breekijzers om heilige huisjes bloot te
leggen. Een vluchtige blik op Google zal U dat duidellijk maken. Neem
alvast van mij aan, dat het een kind van haar tijd is.
*
*
Vreedzame samenleving gefundeerd op vrijwillige samenwerking, niet gedwongen integratie’
*
Ilana Mercer
*
‘Kinderen
hebben grenzen nodig, maar de gemeenschap waarin ze leven niet? Waarom
worden grenzen ineens een (racistische) doodzonde als landen en volken
deze willen handhaven?’
Als de VS en EU willen overleven zal het respect voor onze eigen grenzen en soevereiniteit heel snel hersteld moeten worden.
De
Verenigde Staten en Europese Unie stevenen op grootschalige
maatschappelijke onrust af, waar de huidige spanningen en polarisatie
slechts het begin van zijn. De grootste fout die in Washington, Brussel
en andere regeringssteden wordt gemaakt is te denken dat mensen en
bevolkingsgroepen met hemelsbreed verschillende opvattingen gedwongen
kunnen worden om met elkaar te integreren. De al bijna 20 jaar als
politieke analist en auteur werkzame Ilana Mercer
schrijft dat het cruciaal is dat niet alleen de persoonlijke grenzen
worden gerespecteerd, maar ook die van gemeenschappen, volken en
complete landen. Als die zoals nu in de EU en de VS het geval is worden
afgebroken, is dat een recept voor enorme ellende, voor iedereen.
De
VS werd en wordt door links en liberaal Europa – in ieder geval tot het
aantreden van president Trump - nogal eens aangehaald als het bewijs
van succesvolle integratie van verschillende bevolkingsgroepen. Mercer
wijst erop dat dit slechts schijn is, en Amerika niet zozeer een land of
volk is, maar een economie, waarin de inwoners feitelijk maar één zaak
echt gemeen hebben, en dat is de honger naar consumptie.
‘Laten we stoppen met de schertsvertoning dat we één moeten zijn’
‘Iedere
partij in ons onherstelbaar gespleten en gefragmenteerde land roept op
tot eenheid, vooral na gebeurtenissen die onderstrepen hoe onverenigd de
VS is.’ Het zijn met name de Republikeinen die oproepen tot die
eenheid; de Democraten geven enkel nog de Republikeinen de schuld van
het gebrek daaraan ‘in onze toenemend onbeschaafde samenleving.’
‘Laten
we in naam van eerlijkheid en wederzijds respect stoppen met deze
schertsvertoning,’ vindt Mercer. De Verenigde Staten zijn al heel lang
niet meer een eenheid, op geen enkele betekenisvolle wijze, zoals dat
bij de oprichting in de tweede helft van de 18e eeuw nog wel het geval
was.
‘De
lijm die ons toen samenbond is verdwenen... Het 21e eeuwse Amerika is
het thuis van 327 miljoen vervreemde, vijandige individuen, die zo
verschillend zijn dat ze elkaar wantrouwen. En ieder jaar laden de
elites nog eens een miljoen nieuwkomers bovenop deze massa ziedende
tegenstanders.’
‘We delen niet dezelfde waarden, moraliteit en gewoonten’
‘De
Democraten, die de intellectuele productiemiddelen controleren – de
scholen, sociale media, tv, de geschreven pers, de uitgevers, de
denktanks, de permanente bureaucratie - houden vol dat massa immigratie
overeenkomt met ‘wie wij zijn als volk’. Dit is de zoveelste holle
leuze, net zoals die over eenheid,’ vervolgt Mercer.
‘We
delen namelijk niet dezelfde waarden, moraliteit of gewoonten. We
aanbidden niet dezelfde helden. We breken de historische monumenten van
elkaars helden juist af. We hechten aan andere zaken waarde, en onze
binding aan de Engelse taal is op zijn best vaag en neemt af.’
Uit
peilingen en maatschappelijk onderzoek blijkt dat de Amerikanen elkaar
liever vermijden en thuis alleen voor de tv willen hangen. De
honger naar consumptie is feitelijk de enige drijfveer die de Amerikanen
met elkaar gemeen hebben – en natuurlijk de enorme schuldenlast, zowel
privé als van de staat.
Respect voor individuele grenzen, maar niet voor die van volken en landen?
‘Voor
de ene helft van het land houdt soevereiniteit in dat hordes getergde
illegalen de grenzen doorbreken. Voor de andere helft zijn die grenzen
juist het teken van soevereiniteit (en misschien zelfs een moratorium op
de onophoudelijke instroom).’
‘Mensen
worden terecht boos op anderen als ze worden gedwongen om tegen hun wil
samen te leven. Signalen van de hiermee gepaard gaande binnenlandse
maatschappelijke onrust zijn al duidelijk te zien... Goede hekken (of
muren) maken inderdaad goede buren, zowel tussen landen als tussen
henzelf.’
‘Een
gevoel van veiligheid en soevereiniteit is essentieel voor het gezond
functioneren van zowel individuen als volken. De gezonde ontwikkeling
van kinderen is gebaseerd op respect voor hun lichamen en hun grenzen.
Maar wacht eens even: kinderen hebben wel grenzen nodig, maar de
gemeenschap waarin ze leven niet? Waarom worden grenzen ineens een
(racistische) doodzonde als gemeenschappen (/ landen, volken) deze
willen handhaven? Waarom is het overschrijden van deze grenzen ineens
iets prijzenswaardigs?’
‘Een
vreedzame samenleving is gefundeerd op vrijwillige samenwerking, niet
op gedwongen integratie,’ vervolgt Mercer. Ze geeft het voorbeeld van de
christelijke bakker die door links-liberaal Amerika voor het gerecht
werd gesleept omdat hij weigerde een huwelijkstaart voor een homostel te
maken. ‘Laat hem. Er zijn genoeg taartenmakers die hen wel willen
helpen. Wat is de moraliteit en milddadigheid van het afdwingen van een
dienst door een onwillige dienstverlener? Slavernij in plaats van
service is wat deze ‘gay masters’ van hun ‘ondergeschikte’ bakker
eisten.’
‘Mensen
kwetsen niemand als ze hun goederen niet aan anderen willen leveren.
Dat is hun recht. De bakker heeft de zeggenschap over zijn eigen arbeid
en bezit. Laat hem met rust.’
‘Ongemakkelijk samenleven en respectvolle verdeeldheid is de enige weg’
‘In
deze tijd eisen onze oppermeesters in ‘Deep State’ D.C. (en evenzo die
in Brussel) dat zij, omdat wij zo rijk en aangeboren slecht zijn, moeten
beslissen wat er moet gebeuren met het leeuwendeel van wat wij
verdienen, inclusief dit uitdelen aan de rest van de wereld.’ Dat is
totaal niet nodig, want de Amerikanen en daarna de Europeanen zijn met
afstand de gulste gevers aan allerlei liefdadigheidsinstellingen,
‘vooral als we die zelf mogen uitkiezen’.
‘Wij
zijn heel gul voor vreemdelingen in nood als zij op hun beurt geen
inbreuk maken op onze vrijheid, en de natuurlijke rechten die wij als
persoon en op ons bezit hebben respecteren. ‘
‘Maar
mensen worden woedend, zelfs moorddadig, als Big Brother hen vertelt
over wie zij hun broederlijke liefde moeten uitstorten. Een
ongemakkelijk samenleven, geen gedwongen eenheid, is de enige hoop op
rust in ons land. Respectvolle verdeeldheid is de enige weg vooruit,’
besluit de analist.
Xander
(1) The Unz Review via Zero Hedge
*
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Benieuwd
wat er na morgen 6 November ’18, over Trum zal geschreven worden in
Amerika. Over wat er verschijnt of vertoond wordt in Europa mogen wij
ons niet verbazen. Right or wrong, it’s not their country.
Ik
heb altijd gedacht, dat een buitenlands Staatshoofd beledigen,
strafbaar was. Maar zelfs dàt is afgeschaft. Van alles wordt brandhout
gemaakt.
Als
er al iets verschijnt over deze Grote Dame en haar President,, zal het
wel gore praat zijn. Met daartussen het tandengeknars van Hitlary als
van de heks uit Sneeuwwitje, die aan het spiegeltje aan de wand, vraagt
wie de schoonste is van het land. En ja, ook hier haalt de jeugd het met
verve van die oude toverheksmet de scherpe nagels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten