****
Ieder vogel zingt zoals het gebekt is.
(Deze is zekerlijk ’n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
*
Op basis van voorkeurstemmen tussen voro-en tegenstanders zou Brett Kavanaugh, de kandidaat va de ‘zittende’ President, dan toch uitrondelijk die job van zijn leven krijgen. Heel de vertoning waarvan iedereen zich laat vangen, is de ultieme wanhoops-poging onder de gordel (letterlijk en figuurlijk) van de ‘Deep State’ om Trump dwars te zitten. Met notabene een soort klacht die heden ten dage goed in de markt ligt, maar die op zichzelf wegens de belachelijkheid ervan, niet de minste aandacht had moge krijgen. Zelfs niet eens van de eigen door deze ‘Dame’ onder de arm genomen Advocaat.
Dergelijke vertoningen zijn de hinkstap-sprongen die elke Beschaving als sneeuw voor de zon doe smelten. Is zelfs slecht voor de Opwarming der Aarde….Iets wAar de ‘democ rats’ toch zo tegen zijn.
Ook dàt (die hinkstap-sprongen) staat ons hier in Klein
Amerika te wachten. Uit de lucht gegrepen verzinsels die allemaal
sorteren onder de nieuwsoortige propere benaming van ‘grens-
overschrijdend gedrag’ die altijd alleen maar van mannen uitgaat, en
waarvan altijd vrouwen (of kinderen) de ‘slachtoffers’ van zijn. Daar
waar ‘hand-tastelijkheden’ van alle tijden zijn maar daarentegen in onze
dagen bijna als normaal zijn beginnen klinken. Vroeger heette dat
‘onder de rokken zitten’ en dat wel iets suggestiever. Bij iedere
nieuwslezer ligt de nieuwe omschrijving vooraan in de mond, ten allen
tijde klaar voor gebruik.
Dat het de oudste truc ter wereld is, is nog geen enkel hoernalist ter wereld opgevallen… Ze zien het niet eens als ’n slag onder de gordel, recht op iemands edele delen.
Idem dito over de politieke tegenstellingen in het gewone leven. Men staakt om te staken afwisselend in zowat ieder mogelijke richting, om daardoor de aan de Macht zijnde tegenstanders dwars e zitten. In de hoop daarmee kiezers te winnen.. Zelfs peuters in de Bewaarschool zouden er, met steun van de ‘Vakbonden’ aan mee doen.
De abdominabele fietspaden in dit apenland, samen met het stilstaand snelverkeer, de sporadisch rijdende treinen of bus- & tram-verbindingen, zijn nu eenmaal het resultaat van decennia lange verwaarlozing door Links en (Christelijk) Bijna Links. Maar bij het minste ongelukje, worden de Nieuwe Machthebbers daarvoor aangevallen. Ja, zelfs bijna gelyncht. Intellectuele eerlijkheid in de politiek is ver te zoeken. Maar de feiten verdraaien: het helpt. De peilingen bewijzen het.
*
**
Twee abc-boekjes voor journalisten
foto: ©eigen foto
Slechte lectuur voor Walter Zinzen
3 oktober 2018 Marc Vanfraechem
*
*
Bij
Ivan De Vadder hoorde ik Walter Zinzen vragen: ‘Wat heeft een hoofddoek
met de Verlichting te maken?’ Verbluffend dat een intellectueel dat
niet weet. Van een Steve Stevaert, die het destijds had over ‘da lapke
stof’, kunnen we dat nog aanvaarden, maar niet van een Zinzen, van wie
we toch mogen denken dat hij enige lectuur achter de kiezen moet hebben,
ook al lijkt zijn onwetendheid in dit specifieke geval te wijzen op een
lauwe, of misschien zelfs geborneerde leeslust.
Laat
dat Walter echter niet tot wanhoop brengen: zijn achterstand valt in
een paar uurtjes op te halen, en hier zelfs in een paar minuutjes.
Bas les Voiles! en Que pense Allah de l’Europe? zijn twee kleine boekjes, in 2003 en 2004 bij Gallimard verschenen, waarmee
de Iraans-Franse antropologe Chahdortt Djavann
hem
kan helpen. Een van deze boekjes begint zo: ‘Tien jaar heb ik de
hoofddoek gedragen. Het was de hoofddoek of de dood. Ik weet waarover ik
spreek.’
Je sais de quoi je parle
*
Je
sais de quoi je parle’ …dat kan niet iedereen haar nazeggen vrees ik.
En ik weet wel dat we bij ons hier ook een Vlaamse-Iraanse hebben, Darya Safai, maar haar citeer ik niet want zij is lid van de N-VA, en dat is enkel ‘nog tot nader order een democratische partij’ volgens Walter, en ik wil zijn gevoeligheden niet storen, enkel hem met de nodige tact en omzichtigheid iets bijbrengen.
Laten we het dus bij Djavann houden:
Nog nooit heeft er een onschuldige hoofddoek bestaan
‘Nog
nooit heeft er een onschuldige hoofddoek bestaan zonder specifiek
belang. De hoofddoek heeft altijd betekend dat de vrouw aan de man is
onderworpen, dat een juridisch statuut haar in de moslimwereld
ontbreekt, dat zij gereduceerd wordt tot een seksueel object dat men
zich kan toe-eigenen. […] Fundamenteel betekent de hoofddoek vandaag wat
hij voorheen al betekende. En er zijn maar drie manieren om met het
verleden om te gaan: het willen overstijgen, het willen behouden of er
terug naartoe willen. De progressisten, de conservatieven en de
reactionairen vormen drie onverzoenlijke gedachtestromingen. En de
fundamentalistische reactionairen mogen nog zo hun best doen om van deze
drie discours een mengelmoes te maken en zich als revolutionairen voor
te doen, zij zullen altijd de belichaming blijven van de meest
achterlijke en gesegregeerde opvattingen in de menselijke samenleving.’
In journalistieke straat-interviewtjes zie je ze wel vaker
Maar
misschien heeft Walter Zinzen op tv wel enkele meisjes zien verklaren
dat zij vrijwillig hun hoofddoekjes dragen? In journalistieke
straatinterviewtjes zie je ze wel vaker, en ook bij sociologen komen ze
voor. Chahdortt Djavann zegt — alvast over die sociologen:
‘Door
te steunen op de getuigenis van enkele jonge meisjes die graag willen
uitleggen dat hun ‘vrijwillige’ keuze voor de hoofddoek puur persoonlijk
is, gaan zij compleet voorbij aan de eerste vereiste van om het even
welke sociologische beschrijving van maatschappelijke problemen:
represent-ativiteit bij de staalneming.
Die
sociologen ontbreekt het ook aan elementair gezond verstand als zij de
stereotiepe verklaringen van meisjes in volle puberteit voor zoete koek
slikken en letterlijk nemen, en deze als typerend voorstellen, zonder
acht te slaan op hun leeftijd of familiale situatie. En op grond van een
paar van dergelijke getuigenissen voelen ze zich gerechtigd een
maatschappelijk fenomeen ‘wetenschappelijk’ te verklaren, een Europees
fenomeen om precies te zijn.
Professionele
fout? Zeker. Naïviteit? Waarom niet, waarschijnlijk wel.
Medeplichtigheid? Ja, dat ook, zeker in een aantal gevallen. En dan
laten we nog buiten beschouwing dat naïviteit en medeplichtigheid zich
in verschillende verhoudingen laten mengen.’
Marc Vanfraechem
WalterZinzibar
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Ja,
die kledings-voorschriften, onderweg naar bijna niets meer! De
Eerwaarde Zusters waren toen echt wandelende kleerkasten, die, op straat
of in de kerk, altijd zedig de blikken neerwaarts hielden. Maar voor
zover ik weet, als het op (gratis) werken voor de gemeenschap aankwam,
in het Onderwijs, de Zieken- of Ouderenzorg, presteerden ze het
onmogelijke te den om hun Hemelse Bruidegom ter wille te zijn. De
Eerwaarde Heren Pastoors en nog meestal de ‘Onder Pastoors’, meestal
twee per Pastoor, waren, bij leven, halve Heiligen. Allez, dat was toch
de indruk toch die ze gaven.
Toen
ineens, na ‘Het Concilie’ verdwenen de zwarte soutanes stikketjes bij
de Geestelijkheid uit het straatbeeld, en de Nonnetjes droegen alleen
nog ’n soort verpleegsters-kapje en droegen wijde rokken tot een stuk
onder de knie. Er waren er zelfs die met de glimlach in de showbizz
(zeer tijdelijk) carrière maakten.
Maar ‘zij die waakten en baden’
stierven stilaan uit tot ze, op crematie na, uitgestorven waren.
Gelukkig tot hiertoe nog altijd zonder, naar Linkse gewoontes, voordien
vergast te zijn geweest. Toen werd er al lang, in plaats van
‘Godsdienst’ in de klas, al even doelloos, Zedenleer onderwezen, eerst
in het Staats Onderwijs en later ook in het Échte Onderwijs. Ook daar
kon ineens alles, jongens en meisjes dooreen, maar altijd in de
veronderstelling dat de vrijheid van Religie diende te worden
gerespecteerd. Vaarwel dus Scheiding van bank en van Kerk en Staat.
*
Wie
denkt daar in ons Eigen Verleden nu nog aan, aan die dingen! De Hemel,
dat is zorg voor later. Het is nog niet zo heel lang geleden, dat in
onze Kerken de jonge meisjes en de moeders, met verplicht zeer zedige
hoofddeksels, links zaten in de Kerk, en de mannen rechts, verplicht
blootshoofds. En niemand die daar aanstoot aan nam. Onder het
goedkeurend oog van de Baron en van de Pastoor. Tot stadsmensen stilaan
die eeuwenlange gewoonte kwamen verstoren. Vreemde mannen gingen met hun
vrouw tussen de vrouwen zitten. En vreemde vrouwen kwamen met hun man
tussen ons zitten. Het voelde storend aan en de Pastoor keek zelfs
ietwat vreemd op, maar zweeg. Hun stoelgeld bleef toch hetzelfde. Met
eventueel 5% korting voor Kinderrijke Gezinnen.
En
nu worden er met zevenmijlslaarzen stappen terug gezet naar de
primitieve tijden van vóór de Zondvloed. Jan dat is nu eenmaal de prijs
van de vooruitgang. Met, op basis van de ‘Beton Stop’, het recht om
terug in de vrije natuur in de bomen te gaan wonen.
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten