****
Ieder vogel zingt zoals het gebekt is.
(Deze is zekerlijk ’n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Juist,
Ma, ik ben het niet vergeten. Je hebt me van kindsbeen af altijd
geleerd zich niet te verlustigen in andermans ongeluk. Voorwaar, een
oude Christelijke Deugd, die helaas samen met de achteruitgang van ons
voorvaderlijk Geloof dreigt verloren te gaan in de vulgariteit van het
egoïsme. Want wat anders zien we in de aan de gang zijnde
verkiezingsstrijd? Ikke, ikke en de rest kan stikke… Alles voor
Alexander en niets voor een ander.
Het
is mij bijvoorbeeld altijd een raadsel geweest wat De Morgen gemeen zou
kunnen hebben met De Avond (Le Soir), tenzij dat zj elk van hun kant de
donkerte des hemels hetzij begeleiden, hetzij uitgeleide doen. Met
andere woorden, het zijn denkwerelden die het daglicht schuwen.
Maar
in onderstaand stukje vond ik de oplossing, namelijk het anti-blank
racisme, dat berust op na-ijver omdat hen, weerskanten de Taal &
Armoe-barrière, de zon zien ondergaan in hun Rijk. Met ruime vertraging,
de uitgeleefde USSR achterna. Ja, ’t zijn schone liedjes die blijven
duren.
U kon het hier al zo dikwijls lezen: aan alles komt een eind, zelfs aan de kat haar staart en die is zò lang…
*
Pseudo anti-racisme: het laatste bastion van achteruitboerend links
*
foto: ©Reporters / BARCROFT
25 september 2018Drieu Godefridi
*
twee affaires
Een
Marsmannetje dat aan de vooravond van de verkiezingen in België
aanmeert, zal bij het lezen van de Vlaamse en Franstalige pers makkelijk
tot de overtuiging komen dat hij ongelukkigerwijs in het meest
racistische land op de wereldbol is aangeland.
Inderdaad
zijn er simultaan niet minder dan twee affaires opgedoken – Schild
& Vrienden in Vlaanderen, en aan Franstalige kant de klacht van de
zwarte RTBF-weervrouw Cécile Djunga – die lijken te getuigen van het
teugelloze racisme van de Belgen. Echte kleine nazi’s zijn dat, daar kun
je van op aan als je in Le Soir de on-navolgbare hoofdartikels van Béatrice Delvaux leest.
Daar is nochtans niets van: drie elementen ter staving
Om
te beginnen lijkt het begrip dat het mogelijk maakt om de Belgen als
racisten weg te zetten – en de Europeanen in het algemeen – onvolledig.
Inderdaad worden alle vormen van racisme geviseerd, tot de compleet
folkloristische toe (dat is het volgende punt), behalve dan het
antiblanke racisme, dat een fantasma van gestoorde geesten heet te zijn,
zoals die van de académicien Alain Finkielkraut.
Een
vluchtige blik op de Europese actualiteit volstaat nochtans om je te
overtuigen van de trieste realiteit van dit anti-blanke racisme, gaande
van de kinderen en adolescenten die in het Verenigd Koninkrijk louter op
grond van hun huidskleur werden uitgekozen als slachtoffers van
etnische verkrachting, tot de vrouwen die in Duitsland werden verkracht
omdat ze blank waren, en dan gaan we nog voorbij aan de scheldwoorden en
beledigingen, het spugen en het geroep van ‘smerige witte, sale
blanche’, en de talloze charmante variaties op dit thema die nu
doodnormaal zijn in een groot aantal stadscentra van West-Europa.
verwarring tussen doctrine en ras
Een
racisme-concept dat die feiten buiten beschouwing laat, en dus niet
alle vormen van racisme in aanmerking neemt, is gebrekkig en toont
alleen daardoor al aan dat het gebruik ervan politiek is en partijdig.
Komt
nog bij de verwarring tussen doctrine en ras. De verantwoordelijke voor
de antiracisme-mars van 9 september in Brussel is overigens ook
leidinggevende bij een vereniging ‘tegen de islamofobie’, en stelde zich
als dusdanig voor in het programma van de RTBF.
Wat
is dat voor een grap? Sinds wanneer is de islam een ras? Er zijn toch
muzelmannen van alle windstreken, rassen, etnieën, kleuren en landen? De
islam is evenmin een ras als het katholicisme, het liberalisme of om
het even welke ideologie of doctrine. De islam is een omvattende
doctrine met een uitgesproken religieus tintje – maar hij is veel meer
dan een religie – en grondwettelijk gezien mag men die doctrine
verwerpen, net zoals men communisme, socialisme, fascisme,
protestantisme en weet ik veel mag verwerpen.
De
strijd tegen ‘islamofobie’ voorstellen als een voortvloeisel van de
strijd tegen racisme valt onder de noemer van onwetendheid of
manipulatie. En wat is die term ‘islamofobie’ slecht gekozen! Alsof men
niet tegen het liberalisme zou kunnen zijn zonder daardoor
‘liberalofoob’ te zijn, er bang voor te zijn dus.
En
daarbij, er zijn toch de feiten? De laatste twintig jaar heeft het
Westen miljoenen moslims in zijn midden opgenomen, miljoenen
immigranten, studenten, arbeiders en vluchtelingen uit de vier hoeken
van de wereld. Die immigranten komen uit alle rassen, etnieën, streken
en religies. Daarna dan diezelfde Westerlingen van racisme beschuldigen,
getuigt minstens van lef. In werkelijkheid is er in heel de
geschiedenis van de mensheid geen groep mensen geweest die even weinig
racistisch was als het Westen vandaag. Het ordeloze en gedwongen
karakter van die migratie aanklagen en bestrijden is legitiem en valt in
de verste verte niet onder enig ‘racisme’.
Het ‘racisme’ dat links bestrijdt is een gebrekkig concept.
Racisme
in strikte zin – de idee dat er een ras bestaat, superieur aan de
andere – is een kwaal die hardnekkig moet worden bestreden. Het
‘racisme’ dat links bestrijdt is een gebrekkig concept, verward en vals.
Dit pseudo-anti-racisme is niets meer dan het laatste bastion van een
links dat achteruitboert, nu onze bevolking genoeg heeft van hun grillen
en hen de rug toekeert.
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
**
Ach,
over die stomme Walenkoppen maak ik mij geen zorgen. Wallonië dat is
het verre door eigen schuld verarmde buitenland, waarmee er best in
vrede mee samen te leven valt. Als natuurlijk die eeuwenlange roofbouw
op de portemonnee der Vlamingen nu eindelijk eens zou stoppen.
Broekzele
is een totaal ander geval, dat als bij wonder zijn eigen problemen zal
oplossen, zodra het van de Vlaamse infuus zal afgesloten zijn. Dat is
niet eens een politiek vraagstuk, maar een doodeenvoudig rekensommetje.
Het
is altijd mijn wel zeer persoonlijke overtuiging gewest, die enkele
duizenden vierkante meter Vlaams grondgebied te verkopen aan de
meestbiedende. Met de opbrengst kan dan de oude Staatsschuld afgelost
worden…
*
Zo
kom ik tot hetzelfde besluit als Francken Theo: de wilde immigratie is
een grove en zelfs opzettelijke vergissing. Meer nog: ze is een ramp.
Misschien wel de grootste die Vlaanderen ooit heeft getroffen. De
verfransing heeft men grotendeels kunnen terugdraaien, maar de
islammerij is een ander monster. Een monster die bezig is zich in onze
genen in te werken.
En
dat men ons, Vlamingen, niet komt verwijten egoïsten te zijn. Geen
enkel ander volk ter wereld, buiten misschien de Engelsen en de Ieren,
hebben zoveel gedaan om de Beschaving en het Christendom, twee
synoniemen van elkaar, naar de thuislanden te brengen. Eeuwenlang hebben
de besten onzer jeugdigen zichzelf vergeten om in de verre ‘missies’ de
arme negertjes te gaan ‘beschaven’. In China kon Pater Ferdinand
Verbist uit Pitem door zijn wijsheid, het zelfs tot Onderkoning brengen…
Het
werd hen uiteindelijk, noch daar in de wildernis, noch hier, in eigen
land, in dank afgenomen. Integendeel, velen kwamen terug half tot moes
geslagen. Maar ze lieten de moed niet zakken, en haasten ze zich om hun
eigen landgenoten in het vaderland ten dienste te staan. Zelfs al
moesten ze zich voortslepen op krukken.
Wel
werden de natuurlijke rijkdommen uit al die verre landen ondertussen
dapper naar Europa weggesleept. Met als “top of the bill’ het
Koningshuis der Coburgers…
De Vlamingen zelf?
Die worden nu doodeenvoudig door hun hedendaagse Leiders (die zich aan de Macht blijven vastklampen),
aangemaand om te proberen te herbeginnen in al die landen. Niet zozeer
met het Kruis in de opgeheven rechtervuist, maar met overal goed
voorbereide volmachten op hun persoonlijke bankrekeningen. Zelfs al
groeien de bananen daar aan de bomen…
Er zijn zelfs geen Idealen meer overgebleven, om in eigen land het voorvaderlijk Geloof in stand te houden.
Anders gezegd, beste lezer, het is weer de gewone Man in de straat, en zijn Lisa, die er bekakt uit komen.
Een
wrange bijgedachte nu we voor nog twee weken geen minuut rust kennen,
zonder om de oren geslagen te worden met weeral woorden, woorden,
woorden.
‘Zij’
, de Bozen, volharden in de boosheid, maar dat mag ons goed gevoel niet
bederven. Want Vlaanderen heeft eindelijk, spijts alles, de generatie
politiekers die onze triomf-toekomst kunnen veilig stellen.
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten