****
Ieder vogel zingt zoals het gebekt is.
(Deze is zekerlijk ’n Flamingant: zwart pakje, gele bek, en overtuigd naar Rechts blikkend)
*
Hieronder
treft U een analyse aan, die ik op een stuntelige manier heb proberen
samen te vatten in de inleiding hierboven. Maar zonder grote woorden
gaat dat niet, tenzij U een overzicht zou voorgeschoteld krijgen die
begint in Het Jaar Onzes Heren 632, en verder loopt tot en met vandaag.
De Swastika die al eeuwen meegaat…
*
De
historische merkpunten daarvan zijn Mohammed, Profeet &
kinderverkrachter, na een leven van stelen, moorden en branden vol van
hemelse visioenen,, gestorven in 632 na Christus. Einde verhaal.
Poitiers
(732), precies reeds 100 jaar later. Nederlaag voor de isslammers.
Europa ademt opgelcuht en is Karel Martel eeuwig dankbaar. Tot….
De vernietigende zeeslag bij Lepanto (1571) onder leding van een der zonen van Keizer Karel V. Nederlaatg voor de islammers.
Het nog vernederender gewonnen Beleg van Wenen (1683). Een blik op de kaart van Europa kan hier vele ogen doen opengaan. Maar er i smeer.
Er
is, naast deze drie historische feiten, nog de totale inname en
bezetting van het Iberisch Schiereiland (Spanje en Portugal) die duurde
van 711 tot 1571, de Reconquista genoemd. En daar zijn effectief nog de 9
Christelijke ‘Kruistochten’ naar Het H. Land, (met wisselend succes),
tussen 1095 en 1272. Met zelfs de Vlaming Godfried van Bouillon als
ongekroonde Koning van Jeruzalem.
*
Deze
Kruistochten waren echter geen veroveringsoorlogen, maar veeleer
vruchteloze pogingen om de bodem, die Jezus Christus, de Mensenzoon, had
voortgebracht, voor de pelgrims tegen de islammerij te beschermen, toen
aan het vreedzaam samenleven tussen islammers, Christenen en Joden door
de Sultan van deze stad telkens een einde werd gesteld.
Daartussen
was er nog het verlies van geheel het Oostelijk Christendom, het
grootste deel van het Klassieke Romeinse Wereldrijk, door De Val van
Constantinopel in 1453, dat sindsdien herdoopt werd tot het Turkse
Istambul.
Naast
deze ‘grotere’ data, zijn daar voortdurend tussenin de ontelbare
veroveringsoorlogen tegen kleinere landen, van Zuid tot Noord en van
Oost naar West, die sedertdien dreigen te stikken onder de
kromzwaarderij en bedekt worden door van kop tot teen, onderworpen aan
sluiers van de islam slaven-vrouwen.
Het
verhaal zelf laat zich best omschrijven als één lange paternoster van
bloed en tranen, met allemaal alleen maar Droevige Mysteries. Het is
daarom, dat in het na alles toch Christelijke Duitsland, op school de
godsdienstlessen voortaan ‘gemengd zijn’. En dat nageslacht verwekken in
ons land bij de 3 eigen dochters, niet eens als ‘incest’ vernoemd wordt
in de media, maar als de vaststaande gebruiken van ‘Nieuw Gent’.
Vandaar,
volgens Radio Klara, naar de uitroeiing door de plaatselijke SS van
alle mannelijke bewoners van een dorpje ergens in (Belgisch) Congo, om
de verminkte meisjes en vrouwen als iseksslavinnen op de markt te
brengen, is maar een kleine stap. Het is halluciant, de vrouwelijke
anatomie als oorlogswapen: het is de handtekening van de islammerij,
dierlijker kan niet. Want zelfs de bloeddorstigste diersoort doet zoiets
niet.
Om maar te zeggen wat, met de zegen van de Social Democrats, er op ons afkomt.
Het
mag dus niemand verwonderen, dat er al eens links en rechts gedroomd
wort van een Tiende en dus Definitieve Kruistocht… Maar dat is niet
vriendelijk tegenover al die horden ‘Verrijkers’ dat we er best het
zwijgen toe doen.
Wat
ons na de (gewonnen!) Golfoorlog (1990-1991) overkomen is, wordt ons
voorgehouden, tegenin alle logica, dat alles met praten wel goed komt.
**
*
Het nieuws als sacrament
Jongeren hebben alle redenen tot scepsis omtrent de 'mainstreammedia'.
*
Uit een recente bevraging bij middelbare scholieren, georganiseerd door Apestaartjaren,-
een project van verschillende media-onderzoeksbureaus waar ook de UGent
bij betrokken is,- blijkt dat Vlaamse jongeren steeds minder het nieuws
volgen zoals dat door de reguliere media wordt gepresenteerd. De
sociale media zitten uiteraard in de lift, men sprokkelt vooral weetjes
via Facebook, Youtube en Twitter. Geen enkel nieuws-item kan jongeren
echt boeien, de politiek nog het minst, zo constateren de onderzoekers.
Dreigt de nieuwe barbarij, temeer daar jongeren ook aangeven dat de
parlementaire democratie hen niet alleen zaligmakend meer lijkt?
Mediaminister Sven Gatz wil alvast ingrijpen via acties als ‘Het nieuws
in de klas”. Een reflex die vooral op het behoud van de klassieke media
lijkt gericht. Is het nieuws, dat klokvast zevenuurjournaal, echt wel
sacrosanct? Even een toelichting.
‘Drop the dead donkey’
In
1991 publiceerde de Franse filosoof Jean Baudrillard (1929-2007) zijn
roemrucht essay ‘La guerre du Golfe n’a pas eu lieu’. De golfoorlog
heeft nooit plaats gevonden, hallo? Was Baudrillard gek geworden? Neen,
wat de filosoof met deze provocerende titel bedoelde, was dat onze kijk
op de werkelijkheid steeds meer door de media wordt gecreëerd, en dat
het televisiebeeld (het internet stond toen nog in de kinderschoenen)
ons simulacres serveert, zogenaamd vaststaande waarheden die helemaal
door de journalistiek en de audiovisuele industrie worden bepaald.
De
eerste golfoorlog was effectief vooral een CNN-gebeuren, waarbij een
rechtstreekse verbinding ontstond tussen het TV-beeld en de
precisie-camera’s van de Amerikaanse bommenwerpers die als het ware elke
vlieg op het terrein detecteerden. Dat soort ‘hyper-realiteit’
verblindt ons en geeft de illusie dat we echt met onze neus op de
werkelijkheid zitten. Terwijl anderzijds, dat waar de camera’s niet op
gericht zijn, eenvoudigweg niet bestaat. Zo komen we steeds meer in een
tunnelvisie terecht, en ontstaat een ééndimensionele kijk die helemaal
geprogrammeerd is door de zogenaamde vijfde macht, het imperium van de
journalisten-met-perskaart.
Kan u zich een dag voorstellen zonder nieuws? Neen, desnoods zou de geboorte van een vlieg met zeven poten wereldnieuws zijn.
Tegelijk
ontstaat bij die journalisten ook een existentiële druk om ‘nieuws’
(uit) te vinden, want anders waren ze overbodig. Kan u zich een dag
voorstellen zonder nieuws? Neen, desnoods zou de geboorte van een vlieg
met zeven poten wereldnieuws zijn als er niks anders die dag te beleven
viel. Er ontstaat dus een soort stapelstructuur met het belangrijkste
(althans volgens de redacties) van boven, terwijl het onbelangrijke
wordt weggeduwd en eventueel van tafel valt. Dit als illustratie van het
in het milieu welbekende motto ‘drop the dead donkey’, laat het verhaal
van de dode ezel maar vallen,… in de Engelse journalistieke wereld
bizar genoeg bekend als ‘drop the dead Belgian’.
Het
ritueel karakter van het nieuws (het klokvaste zeven- of achtjournaal)
zorgt er ook voor dat politici bijvoorbeeld hun uitspraken en
persconferenties afstemmen op dat tijdstip, om ‘het nieuws nog te
halen’. Op die manier wordt het journaal niet alleen een semi-literaire
constructie, maar ook bijna een sacrament, een misviering van heel de
reusachtige bubbel die zichzelf draagt en laat zweven, en waar dus een
hele media-industrie mee gemoeid is. Wat is hier nog realiteit of
waarheid? Datgene wat op het scherm komt en door hogepriesteres Martine
Tanghe als headline wordt gedebiteerd, met de nadruk op werkelijk elke
lettergreep. Het nieuws is tegelijk entertainment, educatie en moderne
religie. Op de VRT krijgt de ceremonie zelfs een dagelijks seriëel
karakter, door eerst het zevenuurjournaal als intro te presenteren,
daarna iets meer duiding en diepgang op Canvas in de achtuureditie, en
dan de praatprogramma’s die alle items van de dag nog eens opwarmen en
van de ‘juiste’ duiding voorzien via daartoe uitgenodigde commentatoren.
Wie zo’n avond kan uitzitten is sterk, of helemaal opgenomen in de
juiste leer.
*
AAN DE VRUCHTEN
KENT MEN DEN BOOM
*
‘drop the dead Belgian’
*
Ik
wist echt niet dat men zelfs in het buitenland DIT ‘apenland’ al had
afgeschreven. Vooral daar aan de overkant van Het Kanaal, waar men bij
mijn weten, als Vlamingen, altijd goede maatjes mee zijn geweest. Denk
daarbij aan de laken-nijverheid, met als grondstof de Engelse
schapenwol, die Vlaanderen in de Middeleeuwen rijk heeft gemaakt…
Dat
te moeten lezen stoorde mij een beetje. Toch in eerste opzicht. Bij
nader toezien kon ik er wel inkomen, want al vele jaren is het ‘Belg’
zijn voor mij een onnodige last bovenop mijn enig mogelijke
nationaliteit: die van het land waar ik geboren ben. Am de rest is
kunst- en vliegwerk.
De tijd dat we op deze 18de
Eeuwse diplomatieke constructie van nà Waterloo (1815) fier op konden
zijn, is al lang voorbij. Als die al ooit bestaan heeft. Wie houdt er
trouwens van, altijd en overal als tweederangsburger te worden
behandeld?! Loop maar eens vrij en ongedwongen rond in de straten van
onze eigen Hoofdstad! Zelfs de straathonden blaffen U aan in een der 300
nieuw-ingevoerde wereldtalen…
Anecdite.
Toen
wij bijna 17 jaar geleden uitweken naar het zonnige gastvrije Italië,
leerden we rap af, te zeggen dat wij ‘Belgen’ waren. Tja, hoe anders
moet men zichzelf in een vreemd land dan wel voorstellen?
Maar
al rap veranderden we dat in ‘Fiaminghi di Belgio’… Heb ik hier ook al
zo dikwijls neergeschreven. Want als ‘Belg’ kwam het gesprek
onmiddellijk op de Zaak Dutroux: ‘Belgio il paese dell’ pedofilià’, het
wereldnieuws van de dag. Het gaf ons wel de gelegenheid om uit te
leggen, dat ‘Belgio’ in feite niet bestond, nooit bestaan heeft, want
dat dat daar twee totaal verschillende volkeren leefden: de Francofonen
die men in doorsnee in Italia op basis van historische bronnen niet
graag heeft, en aan de andere kant, de Vlamingen. Deze laatsten waren
het volk van ofwel (voor de sportievelingen) Eddy Merx & C°, en van
Rubens en de Gebrs Van Eyxk, dat voor de meer kunstzinnige mensen, de
andere helft van de Italianen. Op staande voet hadden wij daar dan weer
nieuwe vrienden bijgemaakt….Met nogal dikwijls Imperatore Carlo Quinto (Keizer
Karel V), in wiens Rijk de Zon niet onderging, ook ‘, Vlaming (van de
betere soort), en strijdmakker aan de zijde der Pausen ten bate van het
Christelijk Geloof. Want, zelfs als socialist, is de doorsnee Italiaan
boven alles nog katholiek….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten