FROM ITALY WITH LOVE: 4453

Maandag 19 Maart 2018

Raar dat juist dit paneel onvindbaar blijft…

4453 - ZIJN VRIENDEN KIEST MEN ZELF. ZIJN VIJANDEN KOMEN VANZELF

INHOUD: MEDI : ‘tSCHELDT aan de ene kant in de weegschaal van Vrouwe Justitia met aan de andere kant het Apenland Coburgia: zo hoort U het eenq van een ander en wel van iemand die het kan weten….

IEDER VOGEL IN VRIJHEID

ZINGT ZOALS HIJ GEBEKT IS

Bovenstaande afbeelding van de grafzerk met kiespotloden geeft perfect weer, hoe er in Coburgia wordt omgesprongen met ‘cordons’ die het effect hebben van grafkelders voor Vlaamse Belagen van allerlei aard. Met dank aan Jos Goebbels van Agalev. We zullen hem gedenken in onze gebeden.

De hiernavolgende overgenomen tekst in ‘tSCHELDT van de hand van Karel Anthonissen, Inspecteur-Directeur Geet Bijzondere Belasting Inspectie, slaat nagelkoppen met een voorhamer..

Deze persoon en ondergetekende waren destijds beroepsmatig (op respectabele afstand) elkaars opponenten en daarom stel ik zelfs vandaag nog zijn woorden des te meer op prijs.

Ook ‘de plaats delict’, zijnde het Gentse Hof van Beroep valt netjes op zijn plaats. Typisch Coburgsiaans! En geloof men ook ik spreek uit ervaring! ‘Nous nous connons is trouwens een spreuk die daar thuishoort. In alle eeuwen der eeuwen. Amen.

U zult lezen over de Arresten die daar tegen het Vlaams Blok (9/11/2004), werden uitgesproken, waar ondergetekende, zoals trouwens de meesten van de ‘zwijgende meerderheid’ toen de kant kozen van Filip DeWinter en tegen Konijnentand, dat Gentse Liegebeest dat tot op heden nog altijd dezelfde kuren vertoont.

Ga tezelfdertijd ook naam.maar eens na hoe en waar die man gehuisvest is in de Stad van Jacob van Artevelde en van Daniël Termont. En let in ’t passant op waar en hoe de naam Jeroen Piqueur voorkomt, de man met de voorbestemde familie-naam. Maar kijk goed uit Uw diooen, want Skinx en Slechts vindt U ook Ethias-struikelblokken.

Ja, Walter, waar is der Vaad’ren fierheid nu gevaren…

Sedert begin 2002 woonden we al aan de (warmere) overkant der Alpen, meer dan 1.000 Km verwijderd van de praktijk in dat verre Vlaanderen. Dank zij de anonimiteit van het Internet kon dan eindelijk openlijk e vooral vrijelijk de Coburger politiek op de korrel worden geenomen. Al die tijd kreeg ik op mijn persoonlijk adres (via tussenpersoon) ’t Pallieterke en daar kreeg ik toevallig kennis van het bestaan van ‘tSHELDT. En ook van ‘Kort Manifest’, dat op bovenste beste wijze Vlaamse & Christelijke standpunten verdedigt. ‘Peper & Zout’ van Alexandra Colen, echtgenote Paul Beliën, was ondertussen gestopt.

Het was de tijd dat we dikke vrienden werden met MRM, waardoor we trouwens zelfs (ten onrechte), tijdelijk geschrapt werden van de lezerslijsten van ’t Pallieterke.

U zult zeggen: toeval bestaat niet. Maar deze ‘biecht’ van een eerlijk man sluit als een peperbus aan bij mijn persoonlijke commentaar op het Chinese Big Brothr-verhaal.

Feitelijk is dit hetzelfde verhaal als mijn (Voltooid Verleden Tijd) standpunt tegenover de BBI: wie recht in zijn schoenen staat, hoeft (buiten het tijdverlies) niet bang te zijn van grondige controles. Integendeel, men kan er altijd wat van opsteken.

Anders gezegd: eerlijk duurt niet alleen het langst, het duurt tot lang na elk mensenleven. Bewijs: de aarde (zoals deze hieronder), is rond en klokvast…. Ook daar zijn geen verborgen hoeken of kanten te vinden!

INGEHUURDE HOOFDSCHOTEL

Het nut van ’t Scheldt

In het nummer 560 van 19 november 2004 schreef ik mijn allereerste stukje voor 't Scheldt onder de titel 'Het nut van België'. Het was eigenlijk een lezersbrief en dus stond mijn naam eronder, wat in het blad niet gebruikelijk is.

Het Hof van Cassatie had even voordien, op 9 november 2004, precies op de dag dat in Nederland Theo van Gogh begraven werd, een arrest geveld waarmee het doek viel over drie vzw's van het Vlaams Blok. Die waren door het hof van beroep in Gent veroordeeld voor een paar onnozele uitspraken. Iedereen weet dat ik niets met het Blok te maken heb maar die veroordeling was een paar stappen te ver.

Met de moord op Van Gogh kwam een eind aan het nut van Nederland en met het cassatiearrest kwam een einde aan het nut van België. Hoewel het een kunstmatige staat mag genoemd worden, had België sinds zijn ontstaan in 1830 een grote waarde gehecht aan de vrijheid van meningsuiting. Uit de buurlanden waren onder vele anderen Victor Hugo, Multatuli en Karl Marx naar Brussel gekomen om vrijuit te schrijven en te publiceren. Dat was het nut van België geweest, in de voltooid verleden tijd.

Mijn stuk was niet alleen voor 't Scheldt bedoeld maar was als lezersbrief naar alle 'serieuze gazetten' gestuurd. Maar die namen dat niet op en die bewezen daarmee ook hoezeer het nut van België verdwenen was en hoe groot het nut van 't Scheldt geworden was.

Sinds die eerste keer heb ik precies geteld 210 stukjes voor 't Scheldt geschreven, een heel boek dus.

Ere wie ere toekomt: de eerste die mijn stukjes in bredere kring bekend maakte, was Karel de Gucht (Open VLD). Hij signaleerde het aan mijn bazen, aan zijn vriend Yves Desmet en zo wellicht ook aan het Antifascistisch Front. Die wisten er niet goed raad mee. In 2012 verschijnt op hun site een stukje onder de titel "directeur belastinginspectie in raar vaarwater". (Het staat er nog steeds: http://aff.skynetblogs.be/archive/2012/02/08/belastinginspectie-in-raar-vaarwate.html ). "In vergelijking met 't Scheldt is 't Pallieterke een links blaadje" schrijft de commentator en dan bespreekt hij met nogal wat instemming mijn stukje van die week over de intrestsprong (nummer 1035 van 7 februari 2012). Ik moet toegeven, dat was inderdaad nogal een 'links' stuk. Ik pleitte ervoor dat het kapitaal een intrestsprong van 2 procent zou inleveren telkens als de loontrekkenden een indexsprong van 2 procent moesten laten vallen.

Karel de Gucht heeft in 2015 al mijn stukjes neergelegd in zijn fiscaal dossier voor het hof van beroep in Gent. Hij wilde daarmee aantonen dat ik partijdig was. Op het proces bleek dat de raadsheren ze allemaal gelezen hadden en ik heb dan maar bekend dat ik niet van dezelfde partij was als de appellanten. Ik heb aan de hoge rechters gevraagd of zij dat misschien wel waren, want dan zouden zij wellicht ook de enige rechters zijn die de Europees commissaris onpartijdig zou vinden. In hun arrest van 17 december 2015 schreven zij deze prachtige overweging:

"Op basis van de stukken uit het dossier kan het hof slechts besluiten dat de appellanten (KDG en zijn echtgenote) niet bewijzen dat de beslissing van de gewestelijke directeur zou ingegeven zijn door enige vooringenomenheid of partijdigheid. Het is onmiskenbaar en niet betwist dat de betrokken ambtenaar een forum heeft in 't Scheldt, maar in wezen moet daarvan worden vastgesteld dat de betrokkene er, weze het met een sarcastische ondertoon, zeer uiteenlopende opvattingen in kwijt geraakt en daarbij in het algemeen van leer trekt tegen het Belgische politieke en gerechtelijke establishment. De keer dat de betreffende ambtenaar daarin de naam van de appellant liet vallen, richtte hij zich duidelijk niet alleen tegen de persoon van de applellant, maar tegen een bepaalde attitude in de Belgische politiek en tegen verschillende politici die zich namens hun partij op uitdrukkelijke wijze hadden uitgelaten over een kwestie waarvan de ambtenaar in vraag stelde hoe één en ander te rijmen was met de democratische principes zoals hij ze zag."

Die kwestie ging met name over het cordon, waar ik de heer De Gucht geassocieerd had met 'cordon bleu', maar anderen evenzeer met 'cordon vert' of 'cordon rouge'. Voor één keer waren in dit prachtig arrest het nut van België en het nut van 't Scheldt in één overweging verenigd. Het Gentse hof heeft zijn vergissing van het Vlaams Blok-arrest een klein beetje kunnen goedmaken.

Veruit het nuttigste financiële stuk schreef ik in nummer 1084 van 5 maart 2013 onder de titel 'Streng voor de vrienden'. Naar aanleiding van een klacht van Peter Dedecker (N-VA) ging het over de vrienden van het ACW en hun abnormaal fiscaal gerommel met de vzw Sociaal Engagement. Dit stuk heeft mij een blaam van Hans D'Hondt en John Crombez opgeleverd maar wat er in stond is later precies uitgekomen: de vzw betaalde 9,5 miljoen euro aan de fiscus. Die stond toen onder beheer van Koen Geens, de vroegere advocaat van het ACW. Van hem moet gezegd worden dat hij als minister van Financiën en later als minister van Justitie nooit erg happig was om zijn vrienden en vroegere klanten aan te pakken. Daarmee was het nut van 't Scheldt nog eens extra aangetoond: de vrienden betaalden dan toch 9,5 miljoen.

Een dikke merci Bert, voor alles.

De Belgische, vooral Vlaamse belastingbetaler dankt u.

En vooral, ik heb me geamuseerd.

Karel Anthonissen

AAN DE VRUCHTEN

KENT MEN DEN BOOM

Ook ‘toeval’ dat een eerlijk man in Rusland meer dan ¾ van de stemmen haalt om aldus voor de vierde leer tot President verkozen te worden? Of is dit eerder, zoals in de USA en in China, het werk van de Voorzienigheid? Stel dat die even zou terug zijn van nooit weggeweest?!

Deze samenloop van omstandigheden lijkt mij eerder te wijzen op een Nieuwe Koers richting Oude Normen & Waarden. Waar, in onze Beschaving, het voorvaderlijk Christelijk Geloof een der vaste pijlers van is.

Niet de zeemzoeterigheid van onze kinderjaren, maar de harde realiteit van elke dag. ‘Eigen Volk Eerst’. Voor het volle pond.

En daarom is ‘aanpassen’ of opkrassen’ een misdaad tegen de eigen Menselijkheid. Want zo helpt men in het nest van het zich dood wroetend vogel ouerpaar, alle rondfladderende vreemde koekoeksjongen re slapen e leggen.

Ja, Walter, ‘k weet het. Het klinkt hondsbrutaal. Maar om alleen maar op Afrika terecht te komen: die arme negertjes hebben dus blijkbaar niets opgestoken van wat onze voorouders hen geleerd hebben?

En bij uitbreiding. In de pietrol-landen zijn wij nooit in de gelegenheid geweest (want verjaagd) om daar ook maar iets aan te leren.

En dus zouden de consequenties zijn dat wij ad vitam aeternam die koekoeksjongen in ons eigen veilige nest zouden moeten onderhouden?

In welk Evangelie staat dat, dat wij moeten opdraaien voor andermans fouten?!