Woensdag 15
November 2017
4346 - DE GOEDE RAAD
VAN TANTE KAAT INZAKE VREEMDELIINGEN HAAT
*
INHOUD: VLAANDEREN REBUILT
/ NV-A / ISLAM INVASIE: De laatste Slinxe Open Brief met de beste wensen voor BDW, om toch
vooral de is-lammeds nog beter te pamperen dan ze al zijn.
Ik had het kunnen weten!
O U V E R T U R E
OPUs B A R D O L LI N O
(A N DANTE)
*
Zoals
het spreekwoord zegt, dat het venijn gewoonlijk in het staartje zit, zwaait ook
de schorpioen met dat lichaamsdeel dat hel wereldberoemd maakt. Slangen
daarentegen, vechten met de blik en de tong vooruit. Dat is al erg genoeg. Maar
migranten die zich niet als gasten in andermans huis maar als veroveraars
gedragen, zijn net schorpioenen. Vriendelijk in Uw gezicht, tot ze kans zien U
met een zwaai van dat achterdeel U en Uw hele Beschaving naar de andere wereld
te helpen.
Vreemdelingehaat
werkt in twee richtingen. Maar de oorspronkelijke richting van de gasten jegens
hun gastheren wordt gewoon verdonkermaand. Zodat alleen de reactie hierop, het
verweer, in beeld mag komen. Dat is niet alleen stigmatiserend, maar vooral
wraakroepend.
En
de teller loopt!
Meer
woorden maak ik daaraan niet vuil. Ook BDW zal deze bladzijde wel vlug omslaan.
Geteld, gewogen en te licht bevonden.
Of,
om net als Joëlleke in Bijbelse termen te spreken: Mane, Tekel, Phares
**
*
Krenk uw burgers niet
langer, maar sluit ze in uw armen
*
Zaterdag wordt Bart De Wever voor de vijfde keer
N-VA-voorzitter. Een goed moment, vond Joël De Ceulaer, voor een actuele
doorlichting van zijn politieke persoonlijkheid. Hij ging praten met vriend en
vijand en brengt in briefvorm verslag uit van zijn zoektocht. In deze vierde en
laatste brief zoomt hij in op de relatie van De Wever met de Berbers in zijn
stad, want die is duidelijk voor verbetering vatbaar.
**
*
Beste Bart De Wever,
Het is om te zeggen dat ik de haan al twee keer heb horen
kraaien – en dat ik hoop dat de derde keer ons bespaard mag blijven. Een rare
evangelische beeldspraak in een brief die over uw relatie met moslims gaat,
maar zo ben ik tenminste zeker dat u precies begrijpt wat ik bedoel. Zoals
Petrus destijds Jezus driemaal verloochende, zo bent u al twee keer een belofte
aan de Marokkaanse gemeenschap niet nagekomen. U weet niet waarover ik het heb?
Sta me toe dat ik uw geheugen even opfris.
Twee jaar geleden, op donderdag 2 april 2015, zat u met
Etienne Vermeersch bij Lieven Van Gils, die toen nog Reyers laat presenteerde
op Canvas. Aanleiding was de uitspraak die u had gedaan in Terzake, over hoe de
Berbers in uw stad een gesloten groep vormen, met een – volgens u – zwak
georganiseerde islam, en zeer vatbaar zijn voor salafistische stromingen en dus
ook radicalisering.
ETIENNE VERMEERSCH, FILOSOOF
**
*
Vermeersch vond dat u dat niet had mogen zeggen. “Het is
misschien wel juist”, vertelde hij mij toen ik hem opzocht om hierop nog eens
terug te blikken. “Een socioloog zou die uitspraken over Berbers gerust mogen
doen. Maar een burgemeester niet, want het is krenkend. Daarmee stoot hij een
deel van zijn burgers voor het hoofd, wat niet goed is.”
Vermeersch kent behoorlijk wat mensen uit die gemeenschap,
legde hij uit. “Die mensen hebben een bijzonder rijke cultuur. Daarom heb ik De
Wever tijdens die uitzending van Reyers laat aangeraden om in Antwerpen een
centrum voor de …
**
Imazighen-cultuur (****)
…op te richten, met onder meer een museum. Ik heb hem zelfs
gezeg
d dat ik heel wat mensen ken die hem daarbij kunnen adviseren, en dat ik
hem die namen kon bezorgen. Dat vond hij zeer interessant, zei hij. Hij ging er
eens over nadenken. Maar ik heb er niets meer van gehoord.”
De haan kraaide ten tweeden male toen u op vrijdag 15 mei
2015 voor Maghreb TV, te vinden op YouTube, geïnterviewd werd door…
**
de Antwerpse imam
Nordine Taouil.
De aanleiding was ook toen uw sermoen over de Berbers, dat
volgens Taouil inderdaad veel mensen had gekwetst. Toen hij verwees naar de
gewoonte van de drie Amerikaanse presidenten vóór Trump – Clinton, Bush en
Obama – om elk jaar een iftar te organiseren in het Witte Huis, om samen met
een moslimdelegatie de islamitische vasten te breken. Was het geen idee, vroeg
Taouil, om dat ook in het Antwerpse stadhuis te doen? U knikte beleefd en zei
dat u erover zou nadenken. “Ik zal uw suggestie zeker bekijken.”
Maar opnieuw bleef uw belofte zonder gevolg. Dat wil zeggen:
er gebeurde niets.
Een vriend van de joden
Nu weet ik niet of een iftar in het Antwerpse stadhuis wel
zo’n goed idee zou zijn, gelet op de neutraliteit die de overheid in ons land
beweert te moeten handhaven. Maar dat u nog werk hebt aan uw relaties met de
moslims in Vlaanderen, en dan vooral de moslims in uw stad, staat buiten kijf.
Omdat ik zelf weinig recht van spreken heb, ben ik daarover gaan praten met …
**
Ali Kaddouri
… en
**
Brahim Bairi,…
…twee geëngageerde Antwerpenaren met Berberse roots, die al
vaak bij u over de vloer geweest zijn.
Maar voor ik hen het woord geef, ga ik terug naar uw relatie
met de joodse gemeenschap. Die begon ook op een ongelukkige manier. Eind
oktober 2007 noemde u de excuses van Antwerps burgemeester Patrick Janssens
(sp.a) aan de joodse gemeenschap in zijn stad “gratuit”. Janssens had zich
verontschuldigd omdat het Antwerpse stadsbestuur tijdens de Tweede Wereldoorlog
mee verantwoordelijk was voor de jodenvervolging.
MICHAEL FREILICH, JOODS ACTUEEL
**
*
Twee dagen later slikte u die woorden in en ging u door het
stof. “Ik reageerde zoals ik gebekt ben, en zocht gewoontegetrouw de
controverse op”, schreef u in een opiniestuk dat toen zowel in de “voormalige”
als in de “zogenaamde” kwaliteitskrant verscheen, in De Standaard én De Morgen.
Tussen haakjes: u had eerder al op joodse tenen getrapt, in maart 2005, toen u
in De Standaard poneerde dat de Holocaust, zoals historicus Norman Finkelstein
schrijft in De Holocaust-industrie, wordt gebruikt om er voordeel uit te halen.
Gelukkig bent u zeer goed bevriend met de joods-Antwerpse
politicus André Gantman, vroeger een liberaal, vandaag bij N-VA. Hij bracht u
eind 2007 in contact met mensen van Joods Actueel en het Forum der Joodse
Organisaties. En dat werd het begin van een heel mooie vriendschap, aldus
Michael Freilich.
“Wij hebben Bart De Wever toen onder meer in contact
gebracht met een man die het concentratiekamp had overleefd omdat hij zo mooi
kon zingen”, vertelde Freilich. “De Duitsers hielden hem in leven omdat ze hem
graag hoorden. Die ontmoeting heeft toen een kanteling teweeggebracht bij de
burgemeester. We hebben onze meningsverschillen nog, onder andere over het
verbod op de koosjere slacht, maar na dat moeizame begin is hij een vriend van
de joodse gemeenschap geworden. ‘De deur van het stadhuis staat altijd voor u
open’, zei De Wever na zijn aantreden. En zo ervaren wij dat ook.”
Ik heb Freilich gevraagd of hij een advies heeft voor
Antwerpenaren in de islamitische gemeenschap. “Ik zou hen aanraden om de
burgemeester de hand te reiken”, zei hij. “Ga met hem praten, nodig hem
regelmatig uit, werk aan een duurzame relatie. Ik denk dat mijn moslimvrienden
in Antwerpen nog niet goed genoeg georganiseerd zijn.”
Een heel andere Jos
Goed. Dan neem ik u nu graag mee, mijnheer De Wever, naar
mijn ontmoeting met Ali Kaddouri en Brahim Bairi, twee van uw sympathieke en hardwerkende stadsgenoten met wie ik
twee weken geleden de hele avond thee heb gedronken. U kent hen goed, want zij
zijn betrokken bij de zogenoemde Zuidwerking van de stad Antwerpen – een vorm
van stedelijke ontwikkelingssamenwerking die zich richt op de dorpen in Marokko
waar Marokkaanse Antwerpenaren hun roots hebben.
“Onze eerste afspraak met De Wever stond gepland in maart
2015”, vertelde Kaddouri mij. “We hadden een goede verstandhouding met het vorige
stadsbestuur, en wilden eens poolshoogte gaan nemen of we die dialoog konden
voortzetten. Maar omdat De Wever toen net die uitspraak over de Berbers deed,
hebben wij die afgelast. Drie weken later kregen we een mail met de uitnodiging
om toch eens langs te komen. Sindsdien hebben wij de burgemeester al
verschillende keren ontmoet. Ik denk dat wij de Berbers zijn die hij het vaakst
ziet.”
Volgens Kaddouri hebt u tijdens uw eerste ontmoeting
duidelijk gemaakt dat het niet uw bedoeling was om iemand te kwetsen. “Maar hij
vond wel dat we iets moeten doen aan de problemen in de gemeenschap”, aldus
Kaddouri. “Aan de grote schooluitval, de drugs, de radicalisering – hij nam
geen blad voor de mond en vroeg of wij hem daarin volgden. Wij vonden het goed
dat hij dat zei, want ook wij willen die problemen aanpakken. We hebben ook
andere problemen op tafel gelegd: discriminatie, racisme bij de politie, het
Offerfeest en noem maar op. Toen wij hem vroegen of hij de bouw van een grote
moskee in Antwerpen wilde steunen, heeft hij dat bevestigd. Als dat kon helpen
om vooruitgang te boeken, dan was hij bereid om die stap te zetten. Dat is
goed. Helaas is er sindsdien niet veel gebeurd.”
Antwerpen heeft nog altijd geen moskeebeleid, legde Kaddouri
uit. “Er zijn nog maar drie moskeeën in Antwerpen erkend. Twintig dossiers
wachten op erkenning, maar die zitten allemaal vast bij minister Liesbeth
Homans, toch een partijgenote van De Wever. Daardoor hebben die moskeeën geen
geld, en kunnen ze geen degelijk opgeleide imam van bij ons in dienst nemen. Ze
moeten hun toevlucht nemen tot gelukszoekers, importimams die geen enkele
affiniteit hebben met de Antwerpse gemeenschap en de plaatselijke cultuur, maar
die blij zijn met een paar honderd euro per maand – dat halen de leden van de
moskee dan zelf op.”
Als het u menens is met de strijd tegen de radicalisering,
mijnheer De Wever, dan is dat moskeebeleid een topprioriteit, heb ik mij laten
uitleggen door Kaddouri. “Jongeren vallen in slaap in de moskee, omdat ze geen
woord begrijpen van wat de imam zegt. En de imam begrijpt niets van de
leefwereld van die jongeren. En zo blijven jongeren van de derde en vierde
generatie weg uit de moskee, met alle gevolgen van dien. Jongeren die dikwijls
op zoek zijn naar een identiteit, zonder job, en die nog worden geviseerd door
de politie, voelen zich niet thuis in de samenleving. Zo kan het uiteindelijk
ontsporen. Het politieke discours speelt daarin ook mee.”
Brahim Bairi vraagt zich af waarom moslims hier zo moeten
vechten voor hun rechten. “De islam is in 1974 erkend, maar toch is er nog
altijd die grote terughoudendheid. Die de problemen alleen maar verergert. Dat
begrijp ik niet.”
Hoe belangrijk het discours van politici is, ondervond Bairi
toen hij zelf nog een jonge snaak was, na Zwarte Zondag in 1991. “Jarenlang
hadden mijn ouders met hun gezin in vrede samengeleefd met Jos naast de deur.
Altijd vriendelijk, nooit een probleem. Maar na 1991 was alles onze schuld, lag
alles aan de vreemdelingen. De Jos van vroeger was ineens een heel andere Jos
geworden.”
Vaker naar de moskee
U hebt zelf ooit gezegd, mijnheer De Wever, en ik citeer u,
dat “de optelsom van heel veel negatieve ervaringen" maakt dat je “naar
een cultuur van wantrouwen” gaat. U had het dan over de stamboomvlaming die na
“negatieve ervaringen” met “slecht geïntegreerde” migranten racistisch wordt en
begint te discrimineren. Als u dat gelooft, denkt u dan niet dat het omgekeerde
ook mogelijk is, dat jonge Vlamingen met een migratieachtergrond na een
optelsom van negatieve ervaringen ook achterdochtig worden?
ALI KADDOURI, ANTWERPENAAR
“Mijn kinderen gingen tot voor kort naar dezelfde school als
die van Bart De Wever”, vertelde Brahim Bairi mij. “Ik kwam zijn vrouw
regelmatig tegen aan de schoolpoort, en dat contact was altijd zeer aangenaam.
Maar ik zou de burgemeester eens willen vragen of hij oprecht gelooft dat onze
kinderen later dezelfde kansen zullen hebben. Ik nodig hem nu al uit om nog
eens samen te komen als onze kinderen afgestudeerd zijn. Gelijke kansen bestaan
hier nog niet. Er is nog veel werk aan de winkel.”
Let wel, zowel Kaddouri als Bairi zijn zeer te spreken over
de manier waarop u achter de schermen met hen omgaat. “De burgemeester is
hoffelijk en oprecht betrokken, en petit comité gedraagt hij zich als een burgervader.
Helaas doet hij dat niet in het openbaar. Al lijkt zijn toon de laatste tijd
wat minder hard.”
Bairi gaf mij een voorbeeld. “Na de aanslagen in Brussel, in
maart vorig jaar, hebben wij met een paar honderd Antwerpenaren, vooral
moslims, een stille optocht gehouden naar de Groenplaats. Achteraf heeft de
burgemeester ons laten weten dat hij dat zeer op prijs stelde. Maar in het
openbaar heeft hij daar niets over gezegd. Dat is jammer.”
En dan is er nog die iftar. Behalve Nordine Taouil wil
niemand dat u de vasten breekt in het stadhuis, maar u zou toch beter een
voorbeeld nemen aan uw minister-president Geert Bourgeois (N-VA), die dat al
wel in het openbaar heeft gedaan, voor de camera’s, en met een toespraak waarin
hij benadrukte dat moslims er in Vlaanderen gewoon bij horen.
Voor zover ik dat heb kunnen nagaan, mijnheer De Wever, hebt
u tot dusver twee keer een iftar bijgewoond. Eén keer in de Roma, in 2015, waar
behalve een verslaggever van Gazet van Antwerpen toen geen pers aanwezig was.
En één keer eerder dit jaar, in een soort carwash annex garage waarvan de
eigenaar elk jaar een iftar organiseert voor de minderbedeelden. Bairi en
Kaddouri waren ook twee keer van de partij. “Dat zou Bart De Wever veel vaker
moeten doen”, zei Kaddouri. “Als ik burgemeester was, zou ik elke maand een
moskee, kerk of synagoge bezoeken.”
Het kostbare weefsel
Mag ik mij bij dat voorstel van Kaddouri aansluiten,
mijnheer De Wever? Zou het geen idee zijn mocht u aan een betere
verstandhouding werken met de moslims in uw stad? Zij zijn per slot van
rekening uw bondgenoten in de strijd tegen radicalisering en ander onheil. Ga
wat vaker met die mensen praten. Volgens Bairi moet u een voorbeeld nemen aan
de Mechelse burgemeester Bart Somers (Open Vld). “Die heeft de stap gezet. Het
is een moeilijke stap, maar hij heeft nu een goede relatie met alle
gemeenschappen in zijn stad, in wederzijds respect en met veel waardering van
iedereen. Die stap moet in Antwerpen nog worden gezet. Dat De Wever daartoe in
staat moet zijn, bewijst zijn recente bezoek aan Marokko. Dat was een mooi
signaal. Hij is de eerste burgemeester die een bezoek heeft gebracht aan de
dorpen waar de roots van veel van zijn stadsgenoten liggen.”
U hoort het, mijnheer De Wever, alles is nog niet verloren.
U zou in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 het kostbare
Antwerpse weefsel een grote dienst bewijzen als u openlijk en onbeschroomd de
banden zou aanhalen met mensen zoals Bairi en Kaddouri. Als u luidop zou zeggen
dat 't Stad van iedereen is. Als u de politieke polarisering niet meer zou
laten ontsporen in de polarisering tussen bevolkingsgroepen, want niets is
nefaster dan dat. Op 22 mei 2006 schreef u nota bene zélf in De Morgen:
“Polarisering voedt alleen de uitersten, en vernietigt de democratie.”
Bairi stipte nog iets cruciaals aan. “Mijn vader heeft hier
40 jaar gewerkt”, zei hij. “Je zou kunnen zeggen dat zijn generatie economisch
werd uitgebuit. Wel, de volgende generaties worden politiek uitgebuit. Wij
worden gebruikt om electoraal te scoren. Wij zijn niet perfect, dat weten we,
maar we willen geen politiek kanonnenvlees zijn, zoals de Marokkaanse soldaten
kanonnenvlees waren in de Tweede Wereldoorlog. Een gemeenschap moet toch geen
holocaust meemaken alvorens ze recht heeft op respect? Bart De Wever zou de
politieke moed moeten hebben om daar tegenin te gaan.”
Ik denk dat Bairi gelijk heeft. Vroeger, toen u als dwarse
en eenzame conservatief het politieke forum betrad, leed u niet aan electorale
behaagzucht, en durfde u tegen de tijdgeest in te gaan. Tijd om die houding
nieuw leven in te blazen.
En als u mijn raad niet volgt, volg dan die van Etienne
Vermeersch, nochtans een van de felste islamcritici van Vlaanderen en een man
naar wie u zeker erg opkijkt. Krenk uw burgers niet langer, mijnheer De Wever,
maar sluit ze in uw armen.
Op deze ronduit melige, maar oprecht constructieve noot
sluit ik mijn brievenmarathon af. Het was mij een groot genoegen. Ik dank u
voor uw aandacht.
Met beleefde groet,
Joël De Ceulaer
*
(****) Imazighen-cultuur:
**
*
wie in deze afbeelding ’n gelijkenis ziet met de zespuntige
ster van het Volk van Israël, die mag het zeggen
**
*
Een wel zeer individuele expressie van een aller
individueelste emotie is volgens mij, dat het Ondermaanse de Geest opvangt van
Hierboven, maar dat de Geest van het Ondermaanse ook terug gekaatst wordt naar
Boven…
Christenen noemen dat ‘In de Naam vaqn de Vader, en de Zoon
en de H. Geest’. Drie variaties op hetzelfde thema.: eerbied voor de Natuur,
waaruit alle leven voortkomt….
Dat heeft helemaal niets te zien met… maanziekte!
*.
Bron & Link
*
T E O N T H O U D E N
OP ONZE VASTE SCHIJF
**
*
Babbelen
met Slinxen is, net als babbelen met is-lammerds, altijd een hachelijke bedoening.
Die pakken de katten altijd bij de staart en zijn dan verwonderd dat die zich
omdraaien en terug krabben.
Stel
U gewoon even voor dat een groep Catalanen of Vlamingen , op de vlucht voor de
EY*dictatuurn uitwijkt naar Marokko en daar de Wetten wil naar hun hand zetten.
Lang zou daar niet over gepraat worden, maar de koppen zouden rollen…
Waarom
laten de Vlamingen dan het omgekeerde toe? .
Vandaag
lijkt het wel onmogelijk om de klok terug te draaien in een soort ‘Reconquista’’,
een Kruistocht om het eigen land terug te heroveren. Maar is het dan nodig te
overwinnen, om spijts alles voort te proberen?
Ik
ben geen ecologist, maar als de natuur geschonden wordt, is het een Wet van
Meden en Perzen, dat de Natuur vroeg of laat zichzelf opnieuw uitvindt.
(Hemelreiker)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten