4343

Dinsdag 14 November 2017

4343 – GROEN-ROOD HALF ZO GROOT ONDER DE MICROSCOOP

        *

INHOUD: COMMUNISME / SOCIALISME: de voorbije eeuw de duivelsrwoorden voor alle vormen van moedwillig menselijk leed.

’t Pallieterke zet die dingen andermaal op een rij, maar jammer genoeg blijft het daarbij. Niet de boodschap wordt verguist, maar de boodschapper. De waarheid wordt niet gezegd door ideologen met een andere mening. En als die al eens bij hoge uitzondering en op wereldformaat wordt uitgedragen (Donald Trump), dan is daar de Waston Post er als … de kippen bij eom nieuwe eiierschalen voor nieuwe omeletten aan te brengen.

O U V E R T U R E  

OPUs  B A R D O L LI N O

(A N DANTE)

*

De lettterjes die soms uit ’n klavier hier op deze ‘weblog’ springen, ook al zijn die nog zo nietszeggend, zouden dus ‘columns’ moeten zijn. Anders zijn die niet in de mode van de dag en is diegene die ze losliet in the clouds ’n vervelende conservatief. En God-beware-ons, zelfs een
Vlaams Nationalist. Da’s een pesoon die in een sociaal-democratisch land zelfs al van in de wieg de dood met de kogel verdient. Alles voor ikke en de rest kan stikke.

**

*

Over Lenin, Marx en andere vetzakkende infame wereldverbeteraars die heden ten dage onze Samenleving verzieken, is iedereen vrij e denken wat zij/hij wil. Ik voor mij, met het beetje weldenkend verstand dat ik van m’n ouders meekreeg, heb ze al doorzien van in de wieg. Zeg nu zelf: hamers en sikkels zijn gewone werktuigen maar ze kunnen ook (net als een aardappelmesje) misbruikt worden om om de strotten van hele volkeren af te sikkelen of erop te kloppen (op onze koppen) en. Wie er anders over denkt, mag het zeggen. Bewijzen oo tafel, anders telt het niet. Wie zich in de vingers snijdt met een aardappelmesje, is geleerd voor de rest v zijn leven. Wie hamert en sikkelt geraakt daar nooit meer van af, tenzij als lijk tussen miljoenen andere lijken.

**

*

Dar klop- sleuitel  en snij-symbool, zelfs naar links gericht, staat dus perfect symbool voor wat het bedoelt en er dan ook voor ons in de kortste keren zit aan te kome… Builen, blutsen en tot in de wortels afgesikkelde levens.

Het is volgens Orwell (U leest het hieronder), eierschalen breken zonder ooit iets te realiseren  in de richting van de beloofde omelet.

**

*

De bloederige eeuw van het communisme

De machtsgreep van de bolsjewieken in het Rusland van 1917 staat dan wel bekend als de “Oktoberrevolutie”, in onze Gregoriaanse kalender had die **eigenlijk plaats op 7 november.

**

*

Dinsdag was het 100 jaar geleden dat de meest moorddadige ideologie uit de geschiedenis voor het eerst de leiding van een staat in handen kreeg. 

Nieuwsfeit van de week

Gezien de uiterst noodlottige gevolgen van deze gebeurtenis, mag de povere aandacht voor  deze  verjaardag  opvallend  heten.  Het  gebrek aan belangstelling is helaas ook tekenend voor het gebrek aan lessen die er zijn uit getrokken.

De medereizigers

Het  einde  van  de  Tweede  Wereldoorlog werd  gevolgd  door  een  “denazificatie”  van  Europa.  Dat  hield  in  dat  alle  personen  die  enige band hadden gehad met het verslagen  regime  werden  verbannen  uit  het  publieke  leven,  maar  ook  dat  alle  ideeën  die  een zekere verwantschap vertonen met het nationaalsocialisme voorgoed in een schutskring werden geplaatst.

Merkwaardig genoeg gebeurde dat alleen met  het  eerste  deel  van  de  ideologie.  Het  “socialistische” onderdeel van het “nationaalsocialisme”,  de  totalitaire  opvatting  die  de  nazi’s van het communisme geleend hadden, bleef buiten schot.

**

*

Dat  de  Sovjets  mee  de  overwinning  op Hitler  hadden  behaald,  speelde  uiteraard  een rol in de verschillende behandeling van de  totalitaire  tweeling.  Maar  de  moordpartijen onder Stalin werden al voor de Tweede Wereldoorlog genegeerd. In 1931 won Walter Duranty, journalist van The Times, de prestigieuze  Pulitzerprijs  voor  een  artikelenreeks  waarin de door Stalin bewust gestuurde hongermoord op miljoenen Oekraïners werd ontkend.

Het voorbeeld van Duranty zette de toon voor  het  decennialange  wegkijk-gedrag  van  westerse   journalisten   en   intellectuelen,  ondanks  de  opstapelende  bewijslast  tegen  het communisme na de Tweede Wereldoorlog.  Vele  opiniemakers  en  artiesten  bleken  “fellow travellers”, die stiekem meer sympathie  koesterden  voor  communistische  regimes  en  rebellen  dan  voor  de  vrije  wereld 

waarin ze leefden.

Dichters,  schrijvers,  journalisten  en  politici  die  toen  intellectueel  hebben  gecollaboreerd met onmenselijke regimes, werden daar  nooit  ter  verantwoording  voor  geroepen. Zij voelden ook nooit de nood om zich te excuseren.

Geen vijanden op links

Ook na de val van het Europese communisme en het einde van de Koude Oorlog veranderde die houding niet. Er kwam nooit een “demarxistificatie” zoals er ooit een denazificatie was geweest. 

Bij de dood van dictator Castro vonden verschillende westerse leiders het gepast op zijn “verdiensten” te wijzen. Een opinieonderzoek van deze week in de VS wees uit dat jongeren liever in een “communistische” dan een “kapitalistische” staat zouden wonen (al blijken ze deze begrippen niet al te goed te verstaan, op zich al een deprimerend gegeven).

De Russen verkozen Stalin in juni tot “grootste persoonlijkheid van de geschiedenis”.

Communistische  partijen  of  strekkingen (zoals rond de persoon van Jeremy Corbyn) hebben  voor  het  eerst  in  dertig  jaar  weer  de  wind  in  de  zeilen  in  West-Europa.  Marxistische  filosofen  krijgen  respect  en  eretitels van universiteiten en andere instellingen.

Op linkse betogingen krijgen hamer-en-sikkelvlaggen  nog  steeds  een  eervolle  plaats  tussen andere vaandels. Portretten van Che Guevara  sieren  het  aanbod  van  trendy  kledingwinkels. Sinds oktober heeft de Argentijnse massamoordenaar ook zijn eigen postzegel in Ierland.

In eigen land maken sp.a en Groen nu al duidelijk  dat  ze  bereid  zijn  om  Antwerpen samen  met  de  in  peilingen  fors  scorende PVDA te besturen, in een toepassing van het

motto van Alexander Kerenski: “we hebben geen vijanden aan onze linkerzijde”. Het was Kerenski die in 1917 door zijn vijanden aan zijn linkerzijde werd afgezet in de Oktoberrevolutie en moest vluchten voor zijn leven.

Alle excuses zijn goed

De kloof tussen het milde tot zelfs positieve imago van het communisme en wat de ideologie in de praktijk heeft aangericht, is ontzettend groot. Het communisme blijft in de ogen van velen geassocieerd met nobele bedoelingen, een romantische strijd voor gelijkheid en dromen  van  een  rechtvaardige  wereld.  Dat  zeer aantrekkelijke beeld maakt het mogelijk dat alle excuses aanvaard worden om het parcours van mislukkingen en ontsporingen te verklaren: “er was tegenwerking”; “er waren bijzondere omstandigheden”; “perfide individuen hebben de revolutie gekaapt”; “in het Westen  leidde  dit  tot  sociale  toegevingen”;  “zonder communisme zou het nog slechter geweest zijn”...

Wie  alle  excuses  in  één  artikel  wil  zien, zonder enige ironie of kritiek, kan daarvoor terecht bij een recente bijdrage op DeWereldMorgen  (een  extreemlinks  opinieplatform, 

uiteraard  gesubsidieerd  door  de  Vlaamse regering).

“Waanzin  is  steeds  hetzelfde  doen  en  andere  resultaten  verwachten.”  Dit  citaat wordt ten onrechte aan Einstein toegeschreven, maar dat maakt het niet minder gevat.

Hoe kan men uit de systematische mislukking van het communisme en de seriële opeenstapeling van ontsporingen en wreedheden van  ALLE  communistische  regimes  niet  het besluit trekken dat er iets inherent verkeerds is aan de ideologie zelf?

Communistische   systemen   ontsporen omdat ze niet anders kunnen. Het gaat niet over een “slechte uitvoering” van de ideeën van  Marx  en  Lenin,  maar  over  een  consequente en logische toepassing ervan.

Omelet

Dat de afschuwelijke misdaden die communistische  regimes  begingen  tegen  hun eigen bevolking (gemiddeld 1 miljoen doden per jaar sinds 1917) ergens gecompenseerd of  verantwoord  kunnen  worden  door  een gedwongen  modernisering  van  de  achtergebleven agrarische landen in hun macht, is eveneens  een  leugen.  Overal  waar  we  vergelijken wat kan vergeleken worden, deden staten die in de invloedssfeer van het Westen kwamen het ook materieel beter dan hun communistische evenknieën.

De Chinezen op Taiwan bouwden zonder veel  grondstoffen  een  welvaart  op  die  een  veelvoud  was  van  hun  verwanten  in  communistisch China. Zuid-Korea maakte grote sprongen voorwaarts terwijl de Noord-Koreanen in de achterlijkheid bleven. Ook in de reeds  geïndustrialiseerde  staten  vielen  de  verschillen op: de welvaartsproductie per persoon in West-Duitsland werd op korte tijd het drievoudige van die in de DDR. “Je kan geen omelet maken zonder eieren  te  breken”,  argumenteerde  een  verdediger  van  Stalin  ooit  in  een  discussie  met George Orwell. Waarop Orwell vroeg: “Waar is de omelet? ”

Ze zijn weer daar

Bijna de helft van de wereldbevolking heeft de  verschrikkingen  van  het  communisme  doorstaan.  Minstens  100  miljoen  mensen zijn vermoord door marxistische regimes. Nog veel meer mensen ondergingen de gevolgen van economische achterlijkheid die deze ideologie onvermijdelijk meebracht, en ondergaan die nog steeds.

Na de val van de Muur dachten we dat we de nachtmerrie eindelijk achter de rug hadden. Geen enkele ideologie is zo vaak in de praktijk  getest  en  heeft  zo  vaak  gefaald  als  het communisme. En toch zijn de charlatans, wegkijkers, goedpraters, apologeten, afzwakkers en progressieve hypocrieten weer daar.

En in hun spoor degenen die het nóg eens willen proberen.

Het is godgeklaagd dat we een zo duidelijk beslecht debat steeds opnieuw moeten voeren.

Jurgen  Ceder

*

T E   O N T H O U D E N

OP ONZE VASTE SCHIJF

**

*

Waanzin  is  steeds  hetzelfde  doen  en  andere  resultaten  verwachten.” 

**

*

Prachtig verwoord, had ik nooit zelf kunnen bedenken. Daar is geen speld tussen te krijgen.

De uitwerking van de inwerking is iets voor als de Vlaams Nationalisten nòg dichter bij de Macht zullen zitten. Zie volgend stukje van de hand van Joël De Ceukeleire-ku over BDW. Dit Pallieterke zou dan op iedere school moeten onderwezen worden, en niet wat er nu gebeurt, namelijk precies het tegenovergestelde. De waanzin van steeds om de eigen as ye draaien. Willen en niet kunnen. Maanziek zijn…..

Waarom verschijnen dergelijke rechtzettingen allen in ’t Pallieterke, en doen de overige papiermarchands  precies alsof hun neus bloedt? Weten die dan niet, dat zwijgen gelijk staat met instemmen? Op die manier vallen die recht in de armen van die andere onmenselijke dictatuur van de islam. Die voert in feite, onder de Hoge Bescherming van de verheerlijkte maansikkel, dezelfde strijd om dezelfde heerschappij. Sikkels, kromzwaarden messen, hamers en zeissens: allemaal werktuigen die ipv ’n hemel op aarde, een hel op aarde willen maken.

**

*

(Hemelreiker)