.
1569 - OVER DE GOD VAN
HET GELD
.
In
Bijbelse Tijden was dat het Gouden Kalf
Nu is
dat Christine Lagarde van het IMF
.
I) INLEIDING
Onze vriend Xander had
bijna 2.000 woorden nodig om over de dreigende wereld-bankencrisis te
schrijven. Zijn uitleg is dan ook zeer verhelderend om de huidige financiële
crisis in de USA, en bij uitbreiding bij
ons, te begrijpen.
In de Lagere
Gemeenteschool hebben wij echter allemaal kennis gemaakt met de ASSIGNATEN ten tijde van de ‘Bevrijding
van het Klerikalisme’ na de Franse Revolutie van 1798. Het was de tijd van de
‘sansculotten’, van ‘de Boerenkrijg’, van de strijd ‘Voor Outer en Heerd’, van
‘De Verlichting’ en van de vernietiging van de Abdijen van Cluny en Clairvaux,
omdat die de centra van de bestaande Beschaving waren.
Assignaten waren zo goed
als waardeloze papieren certificaten gedrukt door de Staat, die naar believen
bijgedrukt konden worden, waardoor de Goudstandaard vervangen werd door een
paar goedkopere handtekeningen.
Wat vroeger alleen
mogelijk was daar waar de grijpgrage klauw van Parijs invloed had, wordt nu
mondiaal en met veel meer ijver toegepast. Met als gevolg, bijna rekenkundig te
voorspellen, dat hierdoor wat
overgebleven was van onze Christelijke Beschaving, binnen afzienbare tijd ook zal
vernietigd worden.
.
II MIDDEN
Bankenunie: EU-ministers besluiten vandaag over
grootste roof en crash ooit
'Armageddon plundermachine': Megabanken zullen met
behulp van politiek complete landen leegroven
*
Vandaag besluiten de EU-ministers van Financiën
over de volgende stap naar een Europese bankenunie. Daarmee zullen ze de weg
vrijmaken voor de grote zelfvernietiging van het wereldwijde financiële
systeem, waar de internationale megabanken enorm van zullen profiteren. De
klanten van de banken en de belastingbetalers zullen opnieuw de rekening moeten
betalen. De EU-ministers gaan ervoor zorgen dat deze massale, wereldwijde
onteigening -de grootste roof uit de menselijke geschiedenis- volledig legaal
kan worden uitgevoerd.
Het internationale geldsysteem is in de afgelopen
tientallen jaren veranderd in een wereldwijd casino, een gigantisch gokspel.
Geld hoeft niet meer gebaseerd te zijn op zaken van echte waarde, maar op
stukjes papier waarop staat dat deze geld waard zijn. Vroeger hadden we de
goudstandaard, maar die was een blok aan de been van de grote financiële
spelers, die niet alleen meer en meer winst wilden, maar ook totale controle
over de geldstromen wilden krijgen.
Subprime-crisis en derivaten
President Bill Clinton en FED-topman Alan Greenspan
stonden in de jaren '90 met hun beleid aan de basis van de subprime-crisis in
2008. Amerikaanse banken bleken voor miljarden aan kredieten te hebben
verstrekt aan mensen die zich die totaal niet konden veroorloven. De banken
hadden deze kredieten zo vaak opnieuw gebundeld en doorverkocht, dat niemand
meer wist of deze schulden ooit nog zouden kunnen worden terugbetaald.
Dit soort bundels noemde men derivaten.
Mega-investeerder Warren Buffett waarschuwde al dat dit 'financiële
massavernietigingswapens' zijn. Iedere keer als een bundel opnieuw werd
ingepakt en doorverkocht, werden er opnieuw rente en vergoedingen over
berekend. Hierdoor blies de derivatenhandel zichzelf gigantisch op, volgens
sommige schattingen tot wel $ 1,5 biljard ($ 1.500.000.000.000.000).
Om zoveel mogelijk van dit soort bundels te kunnen
kopen, leenden de banken geld bij andere banken. Dat gebeurde door zogenaamde
terugkoopovereenkomsten, repo's genoemd: Bank A verkoopt derivaten aan Bank B.
Bank A krijgt daarvoor krediet, en betaalt dit na korte tijd aan Bank B terug. Zodra dit krediet met rente is afbetaald,
krijgt Bank A zijn waardepapier terug.
Crisis
in 2008 was gepland
Repo's werden gebruikt om snel hoge winsten te
behalen. De kopers kregen snel geld om daarmee te speculeren, en de verkopers
incasseerden de rente. Dat ging lang goed, totdat sommige spelers de andere
banken niet meer vertrouwden en hun geld terug wilden. Dat hadden die banken
echter niet meer. Als zo'n eis om terugbetaling -een 'margin call'- plotseling
op tafel wordt gelegd, dan wordt het moeilijk: of de bank heeft voldoende eigen
kapitaal en betaalt het bedrag terug, of de bank gaat failliet.
Dat overkwam Lehman Brothers en Bear Stearns in
2008. Overkwam, of was het doelbewust? Het wordt steeds duidelijker dat het
omvallen van deze banken een geplande test was. Toen Bear Stearns instortte,
was JP Morgan Chase de grote winnaar. Het Britse Barclays, het Japanse Nomura en -natuurlijk- Goldman Sachs
profiteerden het meest van het omvallen van Lehman.
'Armageddon plundermachine'
Documentairemaker David Malone noemt dit systeem,
waarmee de banken met behulp van derivaten en repo's het basisprincipe van geld
zonder tegenwaarde geperfectioneerd hebben, 'de machine die aan het eind op de
brutaalste rooftocht aller tijden zal uitlopen' (lett. 'Armageddon Looting
Machine').
Het belangrijkste wat de 'too big to fail'
megabanken van de crisis leerden is dat zij vrijwel zonder risico's onbeperkt
konden doorgaan met hun extreem risicovolle speculaties, wetende dat de
politiek hen uiteindelijk toch wel overeind zou houden, en de rekening daarvan
op de belastingbetalers zou afwentelen.
Duivels
plan geslaagd: Staatsgaranties voor derivaten
Om het spel te laten doorgaan, stuurde Goldman zijn
beste man naar het Amerikaanse ministerie van Financiën, Hank Paulson. Hij
beloofde dat de overheid haar geld met winst zou terugkrijgen. Voorwaarde was
dat de banken gewoon konden blijven speculeren met derivaten en repo's, waarmee
er onvoorstelbare hoeveelheid 'nieuw' geld konden worden geschapen.
Dat was een aanbod wat Washington niet kon
weigeren. Immers, ze zouden het aan de banken gegeven geld met winst weer
terugkrijgen. De banken ging vervolgens verder met hun duivelse plan, dat
verbijsterend genoeg nauwelijks werd opgemerkt: ze dwongen de politiek
staatsgaranties voor hun derivaten te geven. Deze derivaten werden tot 'veilige
havens' verklaard.
Om dit te bereiken werden de faillissementsregels
voor de banken veranderd. Voortaan kregen banken een voorkeursbehandeling bij
het bankroet van een tegenpartij, iets dat onder de klassieke regels was
verboden. De klanten van de bank, de belastingdienst en de normale
aandeelhouders hebben het nakijken, en verliezen hun geld. Dit is niets anders
dan een volledig gelegaliseerde onteigening.
Beleggers door lage rente in derivaten gelokt
De deal: de banken verkopen derivaten met naar
verhouding weinig rente aan beleggers en investeerders. Het motto: 'een veilige
investering - lage rente'. Omdat de centrale banken de rente naar bijna nul
terugschroefden, werden beleggers rechtstreeks in de derivatenhandel gelokt.
En voor de banken geldt: wie derivaten heeft, wint,
want zo wordt niet alleen het eigendom van de schuldenaren in beslag genomen,
maar wordt dit vervolgens ook nog eens met winst doorverkocht. Het spel gaat
dus gewoon verder.
MF Global: ook gewone klanten onteigend
Na het omvallen van Lehman kwam er -ondanks de
belofte het geld met rente terug te betalen- steeds meer weerstand tegen het
redden van de banken met belastinggeld. Toen werd het tijd voor de volgende
test: MF Global. In tegenstelling tot de investeringsbanken Bear Stearns en
Lehman -die enkel met andere banken, ondernemingen en grootaandeelhouders
werken- beheerde MF Global ook geld van gewone klanten.
MF Global kreeg 'liquiditeitsproblemen', omdat de
andere banken de benodigde repo-kredieten weigerden. Van het ene op het andere
moment werden de beleggers onteigend. Dankzij de 'safe haven' regels belandden
de derivaten legaal bij andere banken. $ 1,2 miljard was verdwenen, maar
uiteindelijk werd niemand daar verantwoordelijk voor gesteld. Het is niet te
bewijzen, maar men vermoedt dat het geld in de vorm van derivaten bij JP Morgan
terecht is gekomen.
Bankenwereld geeft niets om echte economie
Na het omvallen van MF Global werden de kleinere
financiële spelers bang dat ze het volgende slachtoffer van de megabanken
zouden worden, en wilden stoppen met het repo-spel. Oud Goldman Sachs bankier
Mario Draghi verklaarde vervolgens, in zijn functie als president van de ECB,
dat 'de interbancaire markt niet functioneert. De banken lenen elkaar geen geld
meer.' Ook beklaagde hij zich erover de banken geen geld meer uitleenden aan de
'echte economie'.
Dat is een andere belangrijke peiler van het
perverse financiële systeem: de echte economie zal de banken een worst wezen.
Het geld wordt gebruikt voor de winstgevende derivatenhandel. Na de
huizenmarktcrisis werden de banken enorm creatief in het vinden van nieuwe
vormen derivaten: studentenleningen, goud, grondstoffen, levensmiddelen,
ondernemingen. Dankzij deze 'Asset Backed Securities' kon de
'Armageddon-machine' van de banken op volle snelheid blijven doordraaien.
Omdat al dit geld niet in de echte economie terecht
komt, is de inflatie laag. De ECB noemt dat echter een verdienste van zichzelf.
Het geld mág deze gesloten kringloop niet eens verlaten, want anders zou de
inflatie exploderen.
Derivatenhouders kregen bevoorrechte status
Nadat de interbancaire markt was ingestort,
begonnen de ECB, de FED en de andere belangrijke centrale banken massaal geld
bij te drukken. De Fed koopt maandelijks voor $ 85 miljard aan Amerikaanse
staatsobligaties op. In het permanente Europese noodfonds ESM zit € 700
miljard. Al dit geld wordt gedekt door de belastingbetalers.
Ondertussen liep de Europese staatsschuldencrisis volledig
uit de hand. De banken bijten echter niet in de handen van hun weldoeners in de
politiek, dus blijven ze -met het nieuwe geld van de centrale banken-
staatsobligaties opkopen.
Door twee geheime EU-richtlijnen kregen de
derivatenhouders ook in Europa een bevoorrechte status. Dat maakte de weg vrij
voor het volgende experiment: Cyprus. Hier werd voor het eerst besloten tot een
gedwongen bijdrage van aandeel- en bankrekeninghouders, een 'bail-in'. De
derivatenbezitters bleven buiten schot, want zij hadden van de politiek de
status van bevoorrechte schuldeisers gekregen.
Geraffineerde misleiding door schaduwbankensysteem
Om de schijn op te houden dat de politici geleerd
hadden van het uitbreken van de financiële crisis in 2008, voerde de EU nieuwe bankenregulering
in. Volgens advocaat en financieel criticus Ellen Brown zijn deze regels een
zeer geraffineerde misleiding van de aandeelhouders en belastingbetalers. De
derivatenhandel werd namelijk verplaatst naar een schaduwbankensysteem, die
volgens persbureau Reuters zo'n $ 60 biljoen groot is. De profiteurs zijn
dezelfde megabanken, die tegenover het publiek doen alsof ze zich aan de nieuwe
regels onderwerpen.
Met behulp van Hedgefondsen, Private Equity firma's
en andere creatieve middelen werden de enorme risico's die de banken bleven
nemen verhuld, zodat de officiële balansen er opeens een stuk gezonder
uitzagen. Dit systeem werd met volledige en uitdrukkelijke toestemming van de
machtigste bank ter wereld opgezet, de Bank for International Settlements
(BIS), die de belangen van de grote centrale banken vertegenwoordigt.
Belastingbetalers en klanten hebben nog steeds
niets door
Als de EU-ministers van Financiën vandaag met veel
vertoon aankondigen dat de bankenunie op de goede weg is, betekent dit in
werkelijkheid dat de eindstrijd, het beruchte 'End Game', van de financiële
haaien om Europa is begonnen. Banken zullen op basis van de zorgvuldig in
elkaar gedraaide 'stresstesten' failliet worden verklaard. De daarop volgende
crash zal in etappes plaatsvinden. Iedere keer zal er in Europa een nieuwe Bear
Stearns, Lehman of Dexia zijn - banken die omvallen, ook als ze -zoals het
Frans-Belgische Dexia- in eerdere stresstesten voor 'gezond' werden verklaard.
Bizar genoeg hebben degenen die uiteindelijk totaal
zullen worden onteigend, de belastingbetalers, de aandeelhouders, de spaarders
en de bankenklanten, nog altijd niets in de gaten. Die zullen 'verrast' worden
door het plotselinge failliet van hun banken. Op een dag zullen burgers, als ze
geld willen pinnen, merken dat hun geld 'plotseling' verdwenen is, net als de
klanten van MF Global moesten ondervinden.
Bankrun op lege pinautomaten
Er zal een bankrun ontstaan, maar de kassen en
pinautomaten zullen leeg zijn. Het geld zal namelijk volledig legaal naar de
zakken van de derivatenbezitters zijn verplaatst, zodat die vrolijk door kunnen
blijven gaan met hun grote gokspel.
Klagen en rechtszaken zullen niet helpen, want de
grote spelers met het geld hebben van de politiek een veel betere rechtspositie
gekregen dan degenen van wie het geld eigenlijk is. Of beter gezegd: was. De
compleet uitgeplunderde, radeloze belastingbetalers, spaarders en
aandeelhouders zullen echter nooit te weten komen waar hun geld gebleven is.
Megabanken zullen landen compleet leegroven
Wanneer dit precies gaat gebeuren, weet niemand.
Malone schrijft dat dit 'Plan B' van de megabanken niet enkel bedoeld is om de
kwetsbare banken in zwakkere landen te vernietigen, maar ook om de landen zélf
leeg te roven. Deze rooftocht hoeft geen maanden te duren, maar kan in enkele
uren en zelfs minuten worden voltooid.
De politiek heeft ervoor gezorgd, dat niet één
bankier hier ooit voor terecht zal hoeven staan. Het enige wat er nog hoeft te
gebeuren is een 'trigger' voor de volgende crash, die de megabanken nodig
hebben om enkele van hun kleinere tegenstanders te verpletteren.
Dat bevel kan in Washington, maar ook in Beijing
worden gegeven. Het slachtoffer kan een grote bank zijn, maar ook een aantal
kleinere. Er zullen hoe dan ook veel verliezers zijn, die gegarandeerd te laat
zullen komen en alles zullen kwijtraken. Vandaag maken de Europese ministers
van Financiën opnieuw een stukje zekerder, dat de megabanken als de grote
overwinnaars uit de chaos tevoorschijn zullen komen.
Xander
*
III
SLOT
De
Boerenkrijg herdenken, die notabene veel erger geweest is in het Franse
binnenland dan bij ons, is al lang ‘not done’ meer. Het zou immers de
progressieve Geesten storen, die ons immers nu naar een heruitgave leiden.
De
bankencrisis in Cyprus is slechts een voorspel geweest, een proefballonnetje om
de te volgen werkwijze te verfijnen. Hebben de ‘sociaal-democraten’ nog
onthouden van hun leermeesters, de Duitse Nationaal Socialisten, die ook eerst
met uitlaatgassen van camions hebben ge-experimenteerd alvorens het procedé
industrieel toe te passen.
*
Of
daartegen dan werkelijk geen kruid is gewassen? Toch wel : als iedereen in
eigen land de valse profeten wilde wegstemmen, waren wij er in één stemronde
van af. Zowel in Europa als in de USA. Eén enkele stem is, net als één druppel
water, niet bij machte om verandering te brengen. Maar veel druppels water
samen zijn een oceaan!
Wij
zouden een niet mis te verstaan signaal kunnen geven, reeds volgend voorjaar in
Mei. Als we de raddraaiers er uit konden krijgen, kunnen de meelopers misschien
nog tot inkeer komen. Want het beeld van de aan de bomen bengelende lichamen
zal wel voldoende inspirerend werken.
Wij
moeten namelijk niet wachten tot deze revolutie ook weer haar eigen kinderen
zal verslinden (denk aan Robespiere), we moet die miserabele afloop gewoon voor
zijn.
Geschreven door AABEE via
Digitalia
…
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten