FROM ITALY WITH LOVE: 8 VTIMMEKE SLIMMEKE

8 VTIMMEKE SLIMMMEKE

29 /12/2019

Het Nagelmannetje.

Early in the morning, elders opgestoken. Goed voor de publieke memorie…

Zacht mooi winterweer. Gisteren, Zaterdagnamiddag samen, Zij en hij fris gewassen en geschoren (hij) naar Brugge-die Schone gereden. Uit de Leiestreek doorheen een landschap die bijna niet meer te herkennen is. We zijn hier ook zo heel lang weg geweest. Nieuwe gewestwegen, verbrede waterwegen, nieuwe bruggen (logisch toch!), en alles boordevol gonzende industrieën. Alles vollen bak. Het doet goed aan ons jeugdig aanvoelend hertje.

God, wat doet dat goed.

Wie spreekt daar nog van de vierdaagse werkweek zoals de Syndicaten zinnens zijn ‘op de tafel’ te gooien( lijk bij de Zuiderburen, waar er nu al 84 dagen aan één stuk sont en grève)

How they dare!!!

*-*-*

Brugge naderende, leek het verkeer wel op een wiemelend mierennest. Of op een troep bebaarde en gemaskerde islammers naar het weekeind toe, die verzameling geblazen hadden voor het Vrijdag-gebed wat verder in de straat.

Horesco referens!.

Zijn dat allemaal van ver of van dichtbij Kerst-schoppers?. Of zijn het curieuze-neuzen en vraagsteertjes die absoluut op De Burg dicht bij De Potterie diene kerstboom zonder ballen willen zien?

Gezonde mannen blijven daar liefst zo ver mogelijk van weg! Tenminste, tot de dieven gesnapt zijn.

Waar blijven trouwens de daders van deze heiligschennende diefstal? Niet de Politie, maar de omwonende madammekes volgen een spoor.

Menslief! Al die vele foutparkeerders tussen al die massa’s in alle kleuren van de regenboog exotische dagjesmensen! Overuren dus voor de vele plichtsbewuste ‘parkeerwachters’ met hier en daar ne loslopende gekepieerden Flik in gala-uniform met sterren of strepen.

Héél Brugge: allemaal pure winst voor Groot en Klein. Eerst en vooral voor de Horeca, de souvenirwinkeltjes en de vele delicatesse- en modezaken..

Nous nous connons, n’est-ce pas? Brugge is, voor ne West-Vlaming, oud vuil. Vuil, maar afgrijselijk mooi. Yes, we love it all! Sopra tutto, als de Oude Dame als ’n rijke Koningin die ze in werkelijkheid is, onder het spelen van de beiaard en de melodieën van de vele feestkokken, baadt in Kerstverlichting.

Waarlijk: de Bruggeling Willy Lustenhouuwer (1920-1994), (echte naam: Willy Lapouter) had gelijk. ‘Brugge is oltid skone’. (****)

Ook voor de Stadskas is het kassa! Kassa! Kassa! Maar na aftrek van de (Zwarte) over-uren van het personeel, en per PV de premies voor de Flikken en hun ‘Gelijkgestelden, blijft er niet veel meer over. Denk ik.

(*****) In de auto had ‘die van ons’ die als een echte acrobaat doorheen het verkeer slalomde, als verrassing een CD van hem opgezet. Die van toen zijn zuster bij de bevrijding in ’44 aan nen Schot was blijven plakken. Echt ’n schot in de roos. Z’is meeêgaan met ‘em.

En dan volgt er ’n lang verhaal van zijn eigen latere zus naar zijn getrouwde zuster. Met een oceaan van luimige anekdoten hoe giering dat die Schotten wel zijn. Maar hij vond het geen goed idee dat men daar liefst het toiletpapier langs beide kanten zou moeten gebruiken.

Eureka! Als dat geen goed idee is voor Almacy. Werkt besparend en is zeer goed voor het milieu! De ideale goede suggestie voor de kortelings verwachte volgende verkiezingsbelofte van die Partij.

Lustenhouwer! Een aanrader, die CD, voor de familietafel met Oudejaarsavond.

*-**-*

Enfin, ons Tante Nonneke (90) in St. Jozef zag er goed uit. Arm maar proper. ’n Beetje meer leeg geleefd dan deze zomer. Dat Rusthuis daar (RVT) is een voorbeeld in zijn genre. Al hebben we niet kunnen achterhalen waar ‘Het Verpleeg’ bij ’t begin van hun service, de burgerkleren inwisselt voor hun dienstkledij. Hadden wij graag geïnspecteerd. Om te controleren waar al die engeltjes hun vlerkskens opbergen. Neen, nonnetjes zijn het bijlange niet, al zouden die vleugeltjes hen wel goed staan.

Ach, voor de eerder zeldzame bezoek is die Afdeling alleen maar de wachtkamer van de Eeuwigheid. Dat ziet men zo. Want regelmatig zijn het allemaal nieuwe bewoners. Onderling omgewisseld met andere ‘leefruimtes’ wordt gezegd. Ja Ja, voor alles is er een uitleg.

Vergeten we ondertussen niet dat we nog altijd in Brugge zijn. Bij het weggaan zagen we een rolstoel-patiënte, piekfijn uitgedost voor haar jaren, door Het Verpleeg naar de uitgang gereden worden. waar een grote zwarte super-de-grand luxe taxi het menske kwam ophalen…

Ons Tanteke was tegen dan al bij het slurpen van haar koud geworden soepke, half in slaap gevallen.

De rest van de namiddag (na een kort maar gezellig etentje in Lissewege – ‘De Goeden Dag’… (Is voor iedereen ’n aanrader). Ongevaarlijk hedendaags. Het Guldensporen-wapen ligt er klaar voor gebruik, op de schouwmantel boven het knapperend haardvuur. Maar spijtig genoeg is – met opzet? - de zaak nog altijd sterren-vrij. Vandaar de prijs. Reserveren is verstandig.

In de namiddag waren we op de koffie bij vrienden in St Pieters-op-Den –Dijk.

De oudere Dame (90) geraakte maar niet uitverteld over den Groten Oorlog (14-’18) en de frontervaringen van - Acht kinderen! - het grote gezin. Met Vader in de loopgraven. Net zoals wij niet uitgeluisterd geraakten. Toen waren de bezettende Duitsers echte beesten. Heel wat verschil met de soort die in Mei ’40 daar effe op bezoek was.

Ge zoudt niet zeggen dat het daar 28 December was, Onnozele Kinderen.

Want we werden er ontvangen als Drie Koningen. Alhoewel we maar met ons tweeën waren.

Tegen 17 uur waren we thuis.

Waar we uitbundig verwelkomd werden door onze laatste twee Duitse Herders

Twaalf jaar oud maar een stuk meer versleten dan de Baasjes…

*-*-**-*

Laat-avond-journaal van de dag voordien 27/12/2019

Maar dat is voor een andere keer. Morgen misschien. Als je braaf bent. En wèl leert. Volgend jaar misschien, sprak d’oue Grootvader. En het uurwerk bleef in het schuifke liggen.