FROM ITALY WITH LOVE: 5323

Mooi religie-neutraal toch vanwege de Geert…

Het ziet er naar uit dat de haring van Popo Magnikske niet zal braden. Nogal logisch. In het Walenpaleis zit er toch geen vis uit de Noordzee! Die moet eerst door de Vlamingen gevangen en op het droge gebracht worden. Om eventueel na het pan-klaar maken ervan, naar daar te worden door gesubsidieerd. En trouwens, zelfs om het even wat hen in de schoot geworpen wordt, gaan hun ‘Bonden’ daartegen in grève. Trop fatigeant, n’est-ce pas? En outre: daar onder de taal- en armoegrens is men niet gemaakt om handarbeid te presteren, maar om dat door anderen te laten doen.

Wâ zee Mitterand weer over slechte ingesteldheden zoals vreemdgaan? “Et Alors?”? Waarmee ik zekerlijk niet het vreemdgaan van Magnikske wil suggereren, maar de ingeboren afkeer van de meeste Francofonen om hun handen of hun verstand moe te maken.

De huidige EUSSR-Führer & Bundeskanzler Merkel voor de eerste keer in Ausschwutz (Polen)

Méér dan (geschat) 1,1 miljoen Nazi Natie-slachtoffers worden ‘herdacht’.

Nu vraag ik m’n eigen af, of dat ‘herdenken’ verband houdt met het oolrogsverleden, of als deze ‘herdenking’ dient als geheugensteuntje en/of bedekte waarschuwing voor zij die het moeten horen. Waarbij mijn slecht karakter mij doet denken aan de ‘populiesten’ die heden ten dage de hegemonie van het De Nieuwe Wereld Orde zouden bedreigen.

Jan ’t is memorabel en ’t herdenken echt waard.

Die Deutschen hebben blijkbaar de kwalijke gewoonte om, buiten hun eigen grondgebied, de buurlanden te misbruiken voor duistere zaken. Voor het moorden had de vorige Führer (die we allen bij naam goed kennen), o.a. de Polen nodig. Dat waren uiteindelijk toch maar ‘Untermenschen’.

Nu koos de nieuwe Natie Staat EUSSR voorzichtigheidshalve niet Berlijn als Hauptstadt van Het Reich, maar het hen goedgezinde naburige Broeksèl. Ge weet maar nooit. Met platgooien en zo, als het op zekere dag begint te stinken….

Wie schreef daar ooit weer gedichten over, over ‘de dagen die trager waren’. Dat waren ‘de dagen in het huis zijns vaders’, ‘die te sterven lei, met wat late zon op zijnen baard’. Voor ondergetekende zijn de dagen, doe nochtans allemaal nog altijd lijk vroeger vóór de €, 24 uren tellen, veel te kort. Is trouwens (nà mijn collegejaren!) al m’n hele leven zó geweest. Om de haverklap weer ‘avond en rustensrecht’, terwijl, van horen zeggen, de morgenstond altijd goud in de mond bleek te moeten hebben. Een gezegde die pertinent in tegenspraak is met de laagte van mijn zelfstandigen-pensioen.

Maar we mogen niet klagen. Tenslotte is er, in geval van uiterste nood, nog altijd de Commissie Onderbare Openstand….

Kijk maar, U krijgt als week-overzicht pas morgen geserveerd, het nieuws van vorige week op de volgende vrijdag, het einde van de volgende week … Tja, da’s oud zijn, hé….

Oud zijn, ja. Tot daar aan toe. Was het maar dàt. Ook kreupel, half doof en quasi helemaal blind. Hartlijder, diabeet en 6 cm ingekort bij in mijn jeugdjaren. Gevolg: zere rug. Door alle ‘discus intervertebralis’ door ouderdom verdwenen tussenvoegsels. Maar anders: kerngezond. Één en al vitaliteit. Vooral ’s middags aan tafel..

Moedertje Rusland en vadertje Poetin

https://doorbraak.be/moedertje-rusland-en-vadertje-poetin/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

President Poetin in Sint Petersburg tijdens de Kerstviering van 2018. Trekt hij zich na actieve dienst terug in het klooster?

foto: ©Reporters / Abaca

Vorig jaar net voor de Russische presidentsverkiezingen ontmoette ik in de Universiteit van Sint-Petersburg een aantal collega’s. We praatten natuurlijk over de toekomstige winnaar van de verkiezingen, Vladimir Vladimirovitsj Poetin.

Het zou zijn vierde presidentieel & mandaat worden.

Sint-Petersburgse connectie

Ik wist dat hij geboren en getogen was in Sint-Petersburg, waar hij rechten had gestudeerd en tot de KGB toetrad. Als medewerker van zijn vroegere professor Anatoli Sobchak, de eerste gekozen burgemeester, nam Poetin er zijn eerste politiek mandaat waar. Hij is en blijft in de eerste plaats een Sint-Petersburgs patriot en rekruteert er bij voorkeur zijn medewerkers. Dmitri Medvedev is daar een voorbeeld van: zijn eerste minister en gedurende vier jaar (2008-2012) zijn plaatsvervanger als president. Ook zijn trouwste vrienden, zoals de Rotenbergs, zijn Sint-Petersburgers.

Poetin had slechts node en onder sterke druk toegestemd opnieuw kandidaat te zijn

Wat mijn Russische collega’s vertelden verbaasde me: Poetin had slechts node en onder sterke druk toegestemd opnieuw kandidaat te zijn. Hij was de verantwoordelijkheid en het jachtig leven moe en wou zich liever in een orthodoxe abdij terugtrekken om er – ten minste tijdelijk – een spiritueel leven te leiden.

Wij in het Westen dachten dat Poetin een onverbiddelijke machtswellusteling was die zich tot zijn laatste snik aan de macht zou vastklampen. Zijn flirten met de orthodoxe kerk zagen we als een vorm van politiek theater. Het was bekend dat zijn vader een overtuigd communist was maar dat zijn moeder, een gelovige vrouw, de jonge Poetin stiekem had laten dopen. Maar om lid van de KGB te worden, moest hij partijlid zijn en ook atheïst.

Mijn gesprekspartners geloofden echt dat Poetin een gelovige was en dat zijn verzuchtingen over zijn toekomst — toevertrouwd aan een aantal intimi — eerlijk waren. Ik heb er nog altijd het raden naar of dit verhaal klopt, maar ik heb sterk de indruk dat Poetin zijn huidig presidentschap met minder enthousiasme en ook minder gezag uitoefent dan voorheen.

De machtigen

Cui bono? Wie had en heeft er belang bij dat Poetin president blijft? Wie zijn dus de machtigen die samen met Poetin, als symbool en machtsfiguur, de Russische Federatie besturen en exploiteren? Of houden deze machtigen hem misschien gegijzeld?

Vriend en vijand zijn er van overtuigd dat de siloviki, de geheime diensten en bij uitbreiding ook het leger en het gerechtelijk apparaat, veel invloed hebben op de president.

Naast het behartigen van hun corporatieve belangen zijn ze er op uit om zich via machtsoverschrijding en corruptie te verrijken. Daarnaast bestaat er zoals in de Verenigde Staten ook een machtig militair-industrieel complex dat natuurlijk streeft naar uitbreiding. De Russische wapenindustrie is zeer performant en een bron van inkomsten door uitvoer. Ook de machtige leiders van de grote olie-, gas- en andere staatsbedrijven hebben Poetin nodig om hun posities en fortuinen te behouden, naast natuurlijk de klassieke oligarchen die hun macht en bezittingen danken aan corruptie en misdadige activiteiten.

Hij is dus nog steeds de leider van ‘de geleide democratie’

Over deze groepen presideert Poetin en hij probeert aan hun wensen te voldoen. Omdat hij nog over de siloviki kan beschikken, kan hij naar willekeur eender wie beschuldigen, tot een ongezellig strafkamp laten veroordelen en bezittingen aanslaan. Hij is dus nog steeds de leider van ‘de geleide democratie’.

Het einde van Poetin

Maar toch is niet alles als voorheen. Hoe eigenaardig dit ook voor ons klinkt, wankelt zijn positie omwille van het feit dat de grondwet bepaalt dat hij in 2024 moet aftreden en zich na twee termijnen van 6 jaar niet meer kandidaat kan stellen. Zonder Poetin en het Poetinisme vrezen velen voor hun machtsposities en hun fortuinen. Er wordt druk gespeculeerd of hij na die tweede termijn nog een machtspositie zal willen uitoefenen, en zo ja, hoe men dit zou moeten ‘regelen’: de grondwet aanpassen of opnieuw een truc bovenhalen zoals destijds met het interim-presidentschap van Medvedev waarbij hij zelf als eerste minister aan het hoofd van de staat kon blijven.

Sommigen denken aan een ander scenario en bereiden zich voor om zelf aan de macht te komen. Ze trachten gunstig in de kijker te lopen, zoeken bondgenoten en spreken kwaad over mogelijke concurrenten. De voorzitter van de doema, Vyacheslav Volodin, bereidt zich duidelijk voor hoewel de race nog meer dan 4 jaar duurt. Een geduchte tegenstander is de minister van economische ontwikkeling Maxim Oreskin die nu reeds een bijna openlijke kandidaat is. Maar er zijn er nog veel meer.*

iedereen is ontevreden over het fors verhogen van de pensioengerechtigde leeftijd

De partner van Poetin in zijn spelletje ‘presidentje’ wisselen, eerste minister Dmitri Medvedev, is natuurlijk een voor de hand liggende gegadigde, maar hij is momenteel weinig populair. Sinds 5 opeenvolgende jaren daalt de levensstandaard. Bijna iedereen is ontevreden over het fors verhogen van de pensioengerechtigde leeftijd. Medvedev en zijn regering en in mindere mate Poetin worden daar verantwoordelijk voor gesteld.

Medvedev wordt bovendien geplaagd door de eeuwige opposant en bestrijder van corruptie Alexei Navalny. Die heeft op YouTube enkele van Medvedev’s paleisachtige woonsten getoond en daarmee bewezen dat ook de eerste minister tot de corrupte klasse behoort. Meer dan 30 miljoen personen hebben de bijna 50 minuten durende film bekeken.*°

Medvedev revisited

Verwacht wordt dat Poetin Medvedev na lang aarzelen misschien zal durven vervangen. Beiden kennen elkaar door en door en hebben geen geheimen voor elkaar. Bovendien heeft Medvedev een zekere machtspositie als leider van de regeringspartij Verenigd Vaderland. Mocht die partij verlies lijden bij de Doemaverkiezingen van 2021 zou Medvedev kunnen vervangen worden. Zo’n verlies is zeer waarschijnlijk.

Poetin kan dan als partijleider zijn plaats innemen of een gunsteling aanstellen. Deze zou dan meteen eerste minister worden en dan vrijwel zeker Poetin opvolgen. Hij was zelf ook eerste minister van president Boris Jeltsin. Toen Jeltsin op 31 december 1999 onverwacht aftrad slaagde Poetin erin hem gedurende drie maanden als waarnemend president te vervangen, geheel conform de grondwet. Vanuit die bevoordeelde positie kon hij daarna gemakkelijk tot president verkozen worden.

Geen genade voor zwakke tsaren

Poetin aarzelt en durft niet meer beslissen. Daarom ook heerst er in zijn regering onenigheid over talrijke kwesties. Publicist Andrej Sinitsyn illustreerde dit in een artikel met de veelzeggende titel ‘Luistert nog iemand naar de president?’ Veel aanbevelingen die hij in de kabinetsraad doet, worden niet opgevolgd. Illustratief is dat hij in niet mis te verstane bewoordingen verbood Jehova’s Getuigen te vervolgen. Het gebeurt toch!*** In een lange tirade verweet hij zijn ministers dat vele honderden miljoenen bestemd voor de bouw van een reusachtige cosmodrome voor raketten en een nieuwe stad voor 35.000 inwoners in het oosten in de handen van verantwoordelijken waren blijven plakken. Enkelen werden veroordeeld maar de toestand raakt niet gesaneerd. ****

Zijn kabinet is een krabbenmand en is zeer verdeeld over oplossingen voor de toch weinig benijdenswaardige economische toestand. Er zou 4% groei moeten zijn om het verlies aan welvaart te compenseren, maar de voorspellingen komen maximaal uit op 1%. Ook over de kwestie Oekraïne en de Krim is men het verre van eens. Poetin zit er bij en kijkt er naar. Met het voorbeeld van Gorbatsjov voor ogen zou hij moeten beseffen dat de Russen geen genade kennen voor zwakke tsaren!

Yvan Vanden Berghe

Kijk, Moskou is al lang geen ver van mijn bed show meer. Integendeel, de Poet, samen met Den Donald in Amerika, waren samen de beste waarborg voor een soort van eeuwigdurende vrede. Maar aan alles komt een eind: zelfs aan de kat haar staart en die is zó lang.

Maar laten we zeggen, dat de mening van die ene man, de schrijver van bovenstaand artikel toch niet de gehele waarheid van de hele wereld bezit.

Hoe dikwijls horen we het Ben Crabbé iedere avond niet zeggen, als aanmoediging bedoeld: ‘Laat ‘m toch doen’ * ‘Laat ‘m toch doen’… Wat in ’n domme ‘quiz’ normaal is, is toch nog veel normaler in de wereldpolitiek!!!!

Wat men daarenboven in het Westen vooral niet wil zien, is de Macht van de sterker dan ooit zijnde Russisch-Orthodoxe Katholieke Kerk. Alleen al hun kledij is overduidelijk. Het zijn in het straatbeeld goed herkenbare ‘Popen’ en geen ‘Clergymen’ die beschaamd zijn zelfs over een kruisje op hun revers. Laat staan voor het dragen van een ‘Romeinse col’….

Voor Moedertje Rusland is het heel normaal dat… het oog ook wat wil.

Spiegeltje spiegeltje aan de wand wie is er de STERKSTE van het land

Tot slot nog iets over wat mij als beschaafd en welopgevoed Christenmens zwaar op de maag blijft liggen: de 3-dubbele opeenvolgende VTM reportages over het reilen en zeilen in de Koerdische uitroeiïngskampen waar vele duizenden krijgsgevangen IS-moordernaars van onschuldige burgers, met hun – meerdere? - vrouwen + hun kinderen, al meerdere maanden opgesloten zitten.

Waarom duwt men deze gruwelen door onze snot, wij die daar helemaal niets mee te maken hebben. Is ’n puur islamitisch probleem. Zo van ‘Wat zegt de Koran hierover’?

Want dat zijn allemaal ‘Kalifaatiesten’ en geen Belgen, Fransen of Afrikaanders meer. Hun zogezegd kalifaat is om zeep. So what?

Het Dritte Reich van de Nationaal socialisten, dat was toen eveneens om zeep. En hoe!

Vraag. Hoe hebben de Overwinnaars van toen dan gereageerd op de vele honderdduizenden SSërs en/of gehersenspoelde Wehrmacht-soldaten die gans Europa te vuur en te zwaard hebben willen ‘overnemen’?

Holla, Paus van Rome, is U nog daar? En U, alle Democrats ter wereld? Wo bist du blieben?

Nooit gehoord van (humane) heropvoedings-kampen?

Nooit ergens een groot onbewoond eilandje gevonden?

Los uit de mouw van mijn vrouw (!) dan deze persoonlijke mening over een doenbare oplossing.

Haal ze terug. Ontneem hen alle eventueel bestaande nationaliteiten om hen tot ‘Kalifaatiesten’ te bombarderen, de door hen gewenste nieuwe nationaliteit.

Geef de mannen jarenlange maar wel voor de Maatschappij winstgevende dwangarbeid. Ietske minder zwaar voor de vrouwen, die hun kinderen, lijk de gewone penitentiaire moeders van bij ons, slechts tot ze een paar jaar oud zijn bij zich kunnen houden. Plaats die kinderen dan bij zorgvuldig uitgekiende en veilige opvang-ouders tot hun 18de jaar. Liefst nog bij de Maseurkes, moesten die nog ergens als bij toeval voorhanden zijn…

Één grote voorwaarde voor de drie categoriën, mannen, vrouwen en volwassen kinderen. Alle extremistische vodden achterwege laten en op het voorhoofd de letters IS of Allah gebrandmerkt krijgen.