.
Sedert dat inde jaren ’60-’70, dank zij Grootmeester Béjart
de nobele ballet-danselarij herleid werd tot het op zichzelf zo
horizontaal mogelijk te liggen wentelen op de stoffige theatervloer,
daar, alleen zichtbaar van uit de hoogte, te molenwieken met armen en
benen, er zijn eigen hoofd achter zich te willen zwieren op de maat van
regenwoud-muziek, is de wereld totaal veranderd. Alles is
ge-progressideerd tot op het bot. Dat is zo in het dagelijks leven, in
de literatuur, de Kunsten, de politiek en zelfs in de
dieren-huishoudkunde en in de Landbouw. Vroeger waren er ‘koe-pekjes’
met maar één koe; nu ein r i de provincie tientalen koe-houders met 3 à
700 melkkoeien en met maar één boer. Het zijn alleen nog de oeroude
natuurwetten zoals de zwaartekracht die hebben stand gehouden. Alles wat
valt, valt naar onder. Al zou men dat ook wel willen wijzigen. Al ware
het maar om een concurrerend werelddeel ’n loer te draaien. Want die
rotsharde natuurwetten worden ook ervaren alsof God zelf zich achter dat
soort zaken verschuilt. Maar geloof me, ook daar wordt aan gewerkt.
*
KRITISCHE JOURNALISTIEK, HELAAS GEEN PLEONASME
*
*
Ik las het vroeger al wel. Mainstream media liegen, bedriegen, verleiden, zwijgen en verzwijgen. De ‘Lügenpresse’ doet haar naam eer aan.
*
Paniekzaaiers
In een recent artikel kopt Het Nieuwsblad
recent artikel kopt Het Nieuwsblad dat ‘het zeeniveau met 3 meter kan
stijgen’. Wie het artikel leest, merkt dat het feitelijk over een
eventuele stijging van zo’n 65 cm gaat. Toch luidt de alarmerende titel
anders: drie meter!
*
Gigantische gletsjer twee keer zo groot als België dreigt los te komen van Antarctica: zeeniveau kan tot 3 meter stijgen http://dlvr.it/QzFqD8
*
Waarom? Omdat het perfect past in het huidig apocalyptische klimaat-denken: we gaan allemaal verzuipen!
(De twitter-reacties op dit artikel zijn overigens best een (Belgen)moppenboekje waard.)
Ook het klimaat moet politiek correct zijn
*
Gerard Bodifée verduidelijkte het fenomeen onlangs op
in Doorbraak: ‘We leven in een tijd met een beangstigend politiek
correct klimaat, ook binnen de wetenschap. We hebben een soort
DDR-systeem gecreëerd. Hij of zij die carrière wil maken als klimatoloog
of onderzoeker, moet wel opletten met wat hij zegt, of hij krijgt geen
geld meer. De publieke opinie, gestuurd door de mainstream media,
bepaalt wat het wetenschappelijk onderzoek moet opleveren. En aangezien
het klimaat een voldoende complex systeem is, kunnen uit de
computermodellen altijd wel de resultaten gehaald worden die
beantwoorden aan de heersende opinie. Wie afwijkende voorspellingen
maakt, wordt genegeerd en niet meer ernstig genomen.’
Wat past in het algemeen heersend denken, wordt klakkeloos, kritiekloos overgenomen
Het
hogergenoemde krantenvoorbeeld geeft meteen aan wat er al jaren mis
loopt: copy & paste-journalistiek. Het gaat dan niet eens over
onderzoeksjournalistiek, maar simpelweg over het frappant gebrek aan
kritische zin. Wat past in het algemeen heersend denken, wordt
klakkeloos, kritiekloos overgenomen.
En wanneer je geen voorbeelden meer vindt, verzin je ze toch?
De verzonnen werkelijkheid
De
jury’s van persprijzen waren dol op hem. Claas-Hendrik Relotius viel
regelmatig lof te beurt, want zijn artikels vertelden precies wat
iedereen van zo’n jury graag wil horen: kritiek op Trump en Amerika,
verdediging van het welkomstprogramma voor asielzoekers, kinderen van
vluchtelingen die dromen van Angela Merkel… (1)
Toevallig
ideologische overwegingen die zijn bazen in een links intellectueel
milieu graag willen horen, een bevestiging die loont. Duidelijk.
Ondertussen
onthulde zijn voormalig werkgever Der Spiegel, dat heer Relotius zijn
reportages compleet (of gedeeltelijk) verzonnen had. Op de duur is het
immers eenvoudiger om vanachter de schrijftafel verhalen uit te denken.
Onderzoeksjournalistiek is zo omslachtig en tijdrovend… En de
werkelijkheid is niet altijd zoals men die zich zelf voorstelt.
Activisme
Het
mag duidelijk zijn dat de geloofwaardigheid van media een flinke knauw
krijgt. Mathias Döpfner, (CEO van het Springer Verlag en Voorzitter van
de Duitse Krantenuitgevers) is daar open in. Dit is namelijk geen
alleenstaand geval, gaf hij toe, maar eerder een systeemfout. Het duidt
alleszins aan wat er allemaal zoal misgaat in de schrijvende pers.
Andersluidende meningen worden daardoor steeds meer uitgesloten
Het
conformisme in de berichtgeving, het ‘in de smaak’ willen vallen bij de
collega’s… het leidt tot een gebrek aan kritisch denken. Het wordt
kuddegeest. Andersluidende meningen worden daardoor steeds meer
uitgesloten.
Voorbeelden zijn er in de media ondertussen al legio. Ook inKerkgangers en Zuilenbouwers,
het laatste boek van Sid Lukkassen lees je vele getuigenissen over de
uitsluiting van kritische geesten — tot in het bedrijfsleven toe. Het
houdt niet op: dus, neen, Relotius is exemplarisch voor de bestaande
framing, de desinformatie, de verzinnende pers…
Dezelfde
Döpfner had het twee jaar geleden al over de grote uitdagingen waar de
schrijvende pers voor staat. Onderwerping aan de islam en betuttelende
overheden die vrijheden (persvrijheid, vrije meningsuiting, vrijheid van
kunst) willen inperken. Dat werd ondertussen een feit: sociale media
worden van hogerhand (lees: de EU) opgelegd en gedwongen om kritische
meningen te weren.
Dr. Sid Lukkassen werd uitgenodigd
om hierover in de Tweede Kamer in Nederland zijn zegje te doen:
desinformatie en digitale inmenging is een realiteit. ‘Tech-bedrijven
zoals Microsoft, Google, Twitter en Facebook zijn de poortwachters
geworden van de Offentlichkeit: wat niet past in de eigenheid van het
eigen platform, wordt geweerd. Daarmee bepalen zij de grenzen van de
publieke discussie. In tegenstelling tot overheidsinstellingen, kunnen
deze tech-bedrijven echter niet zomaar aangesproken worden wanneer ze
vrije meningsuiting beperken.’
Lukkassen haalde het voorbeeld aan van Google,
dat ooit betaald werd om bij het ingeven van de zoekterm ‘Groenlinks’
het programma van D66 bovenaan de zoekresultaten te zetten. In een
alsnog geheim proces, past Google 600 keer per jaar haar algoritmes aan.
Volgens Lukkassen kunnen zij daarmee tot 20% van de zwevende kiezers
manipuleren. In sommige demografische groepen loopt dat op tot zelfs
80%. De juiste inbedding van informatie is daarmee niet langer een
journalistieke maar een politieke kwestie geworden.
Toch is er volgens Mathias Döpfner, CEO van uitgeverij Axel Springer, maar één antwoord: vechten voor de toekomst van vrije samenlevingen via kritische journalistiek.
Journalistiek, voegt hij eraan toe, ‘betekent het stellen van
ongemakkelijke vragen, het vertellen van onaangename waarheden, het
opsporen van verborgen dingen – die anders in het donker zouden blijven.
Journalistiek betekent ook strijd, polemiek, debat – en dus een
geestelijke stimulans en een aanhoudende strijd om het juiste standpunt,
de eeuwige zoektocht naar het juiste pad.’
*
24 FEBRUARI 2019
Herre Daelemans
In 3 (drie) keer (nu? dan? nooit?) uit te werken persoonlijke bedenkingen.
De
aandachtige lezer zal er wel niet vreemd van opkijken als ik zeg al
bijna 20 jaar geen enkele gazet (of tijdschrift) meer in handen te
hebben gehad. Zonde voor het goede geld. Zelfs http://www.krantenkoppen.be/?ulang=NL&
gun ik geen blik meer, want het is allemaal koek van één deeg.
Eenheidsworst van toogpraat en boulevard-teksten zonder geur of smaak.
*
’t
Pallieterke was, tientalen jaren tot ik in 2016 zo goed als blind werd,
mijn voornaamste ontspannende bron van inlichtingen. Goede satire, zéér
wel ingelicht. Knap verwoord. Meestal, spijtig genoeg, meer en meer
alleen nog met stijve rug te verorberen onder de vergroot-machine
waarmee ik al jaren deze blog-teksten neerpen. Niet moeilijk om
begrijpen dat zonder overvloedig leesvoer de dagen veel te kort zijn.
Dis al.
Even (zoals in de jaren 1500 Erasmus dichtte **)
als de moede hinde naar het klare water smacht. Buiten ’n paar
‘populistisch’ geworden satirische en/of culturele week- of maandbladen.
Die ik tot op de huidige dag flink blijf steunen. Ze zijn mijn lust en
mijn leven en verhoop van U hetzelfde.
Ongelofelijk
hoe Wikipedia iedereen totaal kosteloos ten dienste staat. ‘n Mens op
latere leeftijd zou met deze wereld van kennis (naast de zoekmachine van
Goggle),nog doctoreren ook voor hij het hoekje omgaat.!
Zou
alvast een nog uit te vinden academische totem kunnen worden van
‘Doctor Honoris Causa’ in de zelfstudie. Kreeg ik misschien ‘n vrije dag
om er eens uit te vliegen. Om mee te gaan spijbelen ten gunste van het
klimaat!
*
Zoals
iedereen weet, steekt het Internet barstensvol gelijkgezinde
penneridders, zodat wij op onze manier de (mis-leidende
machts-potentaten het vuur aan de scheen kunnen leggen. Waar ik aan deze
manier van verwoorden, geen ‘vuur aan de schenen’ wil leggen, maar aan
hun hoogst individuele intieme achteruitgang. Zodat ze (de meesten) met
voorwaarts gestrekte armen als ’n Tessla-raket de ruimte inschieten.
*
Ik jeune mij daarin
Als ik ’n liedeken kan dichten
Ik jeune mij daaran
Als ik dat liedeken kan
*
(**) heb ik uit de al lang door mij vergeten geschriften van oa. Thomas More (Utopia), Erasmus & Maarten Luther. Allemaal
via de pas ontdekte ‘Luisterboeken’ van Licht & Liefde die ik dezer
dagen, gezeten in dit historisch zachte voorjaarsweertje, lekker kan
zitten beluisteren in ’n verloren zonovergoten stil plekje.
Waarmee
de lezer meteen voorgelicht is waarom er voor hem of haar zo weinig
tijd overschiet. Met dit lenteweertje zijn het net als vijgen vóòr
Pasen.
*
Dinsdag 26 Februari 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten