1038 - HOE DE COBURGIAANSE REPRESSIE ZELFS
DE SHOAH OVERTROF
*
Ha-Shoah
is het Hebreeuwse woord voor de platgetreden paden van de HOLOCAUST.
Het verwijst dus op een directer en fijngevoeliger manier naar de zeer
eigene lijdensweg van Het Godsvolk. Deze Jooodse lijdensweg is het
verhaal van (uit Nieuwe Orde na-ijver?) de met alle mogelijke middelen (uitdrukking van Lowie Tobback tegen wijlen het Vlaams Blok), ausrottung
tot het laatste uit te roeien wezen van dat ras. Rassen, namelijk, is
een sedertdien verboden begrip in de run naar de Definitieve Nieuwe
Wereld Orde. Een ‘ordening’ die 100% voldoat aan de Wetten van een
‘geglobalieerde’ vervreemdende eenheids-beschaving die eet iot de handen
van de Nieuwe Mesters der Democ-Rats uit Amerika..
Dat, in afwachting van de Nieuwe Hilary?
*
Dat
een cultureel hoogstaand Duitsland in de jaren ‘33-’45 tot die daad is
kunnen komen, danken wij niet de koekoek, maar het ten top gedreven Internationaal Socialisme onder de verdoezelende patine van het Germaanse solidariteitsgevoel.
Toen
eenmaal over de ganse wereld de wapens zwegen, bestond dat Duitsland
niet meer. De euforisch gestemde overwinnaars triomfeerden. Bij het
onderhandelen van de Vrede, zagen die vooral de eigen belangen en
vervolgden sommige Leden uit eigen beweging gewoon de eigen persoonlijk
heworden oorlog. Voor wat betreft Coburgia, uitsluitend tegen de
meerderheid van het Eigen Volk. Het Eigen Volk, dat voor de tweede keer
in korte tijd,, met de hulp van de (tijdekijk zegevierende) vijand, geprobeerd had de kettingen te verbreken van de onderdrukkende Franssprekende Vreemde Heersers in het Land.
Was
men even vergeten bij de internationale vredesonderhandelingen, dat de
oorlog was gedaan voor iedereen… In Coburgia heerste toen de We der
wraak, waarmee er in werkelijkheid voor eens en voor altijd bedoeld werd
de Vlamingen voor eeuwig onder de knoet te houden. Geen eigen Vaderland
als van ouds, om van te houden als van Eigen Outer en Heerd, maar als
schaamlap voor een soort opgedrongen politieke schijn-constructie. Een
voorwendsel die, na Napoleon, bedoeld was om de Zuidelijke Nederlanden
voor altijd schatplichtig aan Parijs te maken. Ha ja, aldus was onder
elkaar de wens van De Grote Mogendheden… Zij die Frankrijk wilden
versterken en Duitsland wilden isoleren. Obama had het in onze tijd niet
beter gekund met Oekraïne.
Daarvoor
moesten de Vlaamse stemmen na WO II voorgoed worden gesmoord, liefst in
bloed of achter vuistdikke tralies. Zodat er alleen een verscheurd e
bang geworden meute schapen zou overblijven. Schapen die onder leiding
van de eigen politiekers van alle partijen, tot op de dag van vandaag de
Vlaamse, door hard werken bevochten welvaart doet afromen naar Parijs
(Bank & Energie-wereld). En voor wat betreft de rest van de
welvaart, via de ‘transfers’ afleidt naar onder de Taal, Armoe &
Meeëter-grens. Die geldstromen zijn bovengronds, maar vooral ondergronds
want weel daarvan komt in eigen zakken terecht en geen haan die ernaar
kraait…
*
Eindelijk
is nu het einde in zicht. De francofonie is overal in vrije val. Frans
is vooral de taal van de immigratie. De Parijse hoogmoed is op sterven
na dood. Frankrijk is, om velerlei redenen verarmd en, zo goed als
onbestuurbaar geworden. In het vacuüm tussen de afbrokkelende Franse
hegemonie en de aan de gang zijnde ver-Amerikanisering gaapt een zee van
mogelijkheden. Die allemaal uitmonden in de Onafhankelijkheid.
Hieronder volgt er bijvoorbeeld een kleine opwelling van een zeer nabije historische rechtzetting…….
*
ONGECENSUREERD
REPRESSIEDAGBOEK
*
Wat beleefde en dacht een alom gerespecteerd Vlaams romanschrijver, journalist en intellectueel Filip De Pillecyn
toen hij van 1944 tot 1949 wegens collaboratie in de gevangenis zat?
Hoe verwerkte hij de nederlaag van de zaak waarvoor hij zich als
flamingant had ingezet? Hoe beleefde hij de repressie in al haar vormen:
straatrepressie en staatsrepressie?
Al
tijdens zijn gevangenschap begon Filip De Pillecyn aan zijn memoires
over de grote breuk in zijn bestaan. Ze werden niet onmiddellijk na zijn
vrijlating gepubliceerd, noch bij zijn overlijden in 1962. Toen ze in
1979 onder de titel ‘Face au mur’ wel verschenen, was het in verminkte
vorm. Vele passages bleken gecensureerd.
repressie
In de boekhandel vanaf 25 maart, €24,95
Doorbraak
geeft Tegen de muur vandaag opnieuw uit. In deze heruitgave zijn de
oorspronkelijke ‘herinneringen’ hersteld. Voor het eerst kan de lezer
zien hoe De Pillecyn worstelt met het volksnationalisme dat hij had
beleden, maar ook hoe hij ten slotte de repressie een plaats geeft in
zijn levensfilosofie. Dit wordt de basis voor zijn latere romans.
Tegelijkertijd
blijkt nu de grote overeenkomst van De Pillecyns observaties met het
gangbare Vlaamse negatieve oordeel over de repressie als een mislukking,
zowel in haar opzet als in haar praktijk en uitwerking.
Naast
de geannoteerde tekst bevat deze uitgave een handleiding bij de lectuur
ervan, en een toegift in de vorm van het stripverhaal Hoe de zwarten in
de hemel kwamen, ontstaan in het hechteniskamp van Lokeren. Jean-Pierre Rondas en Emmanuel Waegemans stonden in voor de redactie van dit belangrijke tijdsdocument.
Boekvoorstelling
Wat?
Dirk Rochtus verwelkomt en leidt in. Vervolgens gaan Jean-Pierre Rondas
(Doorbraak) en prof. Emmanuel Waegemans (Filip De Pillecyn-comité) met
elkaar in gesprek.
Wanneer? Maandag 25 maart, om 19.30 uur
Waar? KU Leuven Campus Antwerpen, Sint-Andriesstraat 2, 2000 Antwerpen (parking Groenplaats of Lombardenvest)
Inschrijven? U kan de boekvoorstelling gratis bijwonen, maar inschrijven met her formulier hieronder is wel verplicht.
Het boek
Het
boek zal na de boekvoorstelling ook verkrijgbaar zijn in de boekhandel.
Maar u kan het ook hier al bestellen — zo steunt u Doorbraak.
Leden
van het De Pillecyn-comité die het boek eerder al bestelden via hun
lidmaatschap van het comité, kunnen het boek die avond komen ophalen.
(1891-1962)
*
Wat Wikipedia ons over deze man leert…
“Op 17 maart 1947 verscheen hij voor de Krijgsraad in Brussel, die hem een rijke culturele bedrijvigheid tijdens de bezetting ten laste legde en hem daags nadien veroordeelde tot tien jaar hechtenis”…
*
De
man die in WO I aan het IJzerfront had gestreden, mede-oprichter van de
later (bij vergissing) gedynamiteerde IJzertoren in Kaaskerke, werzaam
als Hoogleraar, had dus tijdens de Bezetting meegeholpen aan ‘de
‘vervorming der Instellingen’ wat hem dus kenmerkte als ‘meeheulen met
den vijand’ . Waarvoor gezegde 10 jaar opsluiting door een Krijgsraad te
Vede, in volle vredestijd, 2 jaar (’45-’47) na het einde van de
bezetting.
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten