3548

9/1538 * - Mie Vogels over Agalev –

*.

Dinsdag 26 juli 2016

Hooimaand

Zon 6u01-21u36

H Christoforus

*

3548 - UIT DE OUDE TRUKKEN DOOS EEN NIEUWE LENTE EN EEN NIEUW GELUID

*

*

*

Eindelijk tijd gevonden om via Mie (Vol)Vogels, de bedenkster van de slogan ‘Bla-Bla-Bla’ en pas daarna ‘Boem Boem Boem’ de actualiteit te belichten. Het is een soort retrospectieve inteelt-weergave waarbij Jos Gheysels van het vroegere AGALEV in de juiste context wordt geplaatst. En precies met die man heb ik nog een hele paander eitjes te pellen.

En meer zeg ik niet. Want, als deze man morgen tegen een verkeerd geparkeerde paal rijdt, zal het toch weer de schuld zijn van Het Vlaams Belang.

*

*

*

GEPLUKT BIJ

*

De Postbode

*

Is de CM opgericht om rijke mensen met hun kleinkinderen te leren skiën?

*

* "Vlaanderen wordt nog altijd bezet door de zuilen"

VILVOORDE 06/06 - Mieke Vogels, oud-minister van Welzijn en Vlaams groen boegbeeld neemt geen blad voor de mond. In de geschiedenis van de deelstaat Vlaanderen is Mieke Vogels (62) nog altijd de enige minister van Welzijn die niet van bij CVP/CD&V kwam en die haar termijn uitdeed. "Ik mocht Welzijn hebben van de socialisten. Tot bleek dat ik ook een echt beleid wilde gaan voeren. Dat was niet voorzien."

In een gesprek met Bart Eeckhout en Jonas Muylaert van De Morgen veegt ze de vloer aan met de twee grote ziekenfondsen en hun bestuurders. Toen ze in de zomer van 1999 een week ingezworen was als Vlaams minister van Welzijn, kreeg ze de top van het ACW over de kabinetsvloer. Of de afspraken uit de vorige periode bleven gelden?

Het ACW had de gewoonte om wekelijks tijdens een lunch op het kabinet de dossiers te bespreken die hen aanbelangden.  Een goede gewoonte die de huidige minister Jo Vandeurzen opnieuw ingevoerd heeft. Mieke Vogels: "Ik heb hen beleefd gezegd dat ik een voorstander ben van overleg, maar dan gelijkwaardig met alle betrokkenen. Vonden ze niet leuk. Meteen daarna trokken ze naar onze partijvoorzitter, Jos Geysels. Dat hij niet op samenwerking met het ACW moest rekenen, als Vogels zich zo zou gaan gedragen."

De afloop van het verhaal kennen we: In 2003 verloor Agalev de verkiezingen, nam de dappere Geysels – nota bene de zoon van een ACW-prominente - ontslag en dwong Mieke Vogels mee ontslag te nemen. Geysels werd Minister van Staat. Vogels verdween in de Senaat. Zo leerde Mieke Vogels als minister de echte macht kennen. "Ik had die tegenmacht verwacht, maar niet dat ze zo sterk zou zijn."

"CD&V heeft een abonnement op het departement Welzijn. Alsof het hun privé-eigendom is. Ik verwachtte steun van de socialisten en de liberalen om daar eindelijk eens wat aan te doen. Tot ik tegen de macht van de ziekenfondsen botste." Die macht vertaalde zich in getelefoneerde stukken in de dag- en weekbladpers en gaat nu nog door.

"Bij de eerste verjaardag van paars-groen kwam Humo plots met een rapport van de regering waarin ik de allerslechtste score kreeg. Zelfs Norbert De Batselier viel totaal uit zijn rol als parlementsvoorzitter en noemde mij de slechtste minister van allemaal. Een gecoördineerde aanval, en ik had hem niet zien komen… Toen heb ik voor de eerste keer duidelijk gevoeld waar de echte macht zit. Als je me toen had gevraagd wie de machtigste man in Vlaanderen is, dan zou ik Guy Peeters (toenmalig algemeen secretaris van de Socialistische Mutualiteit, voorzitter van de VRT en van sp.a-Antwerpen, red.) gezegd hebben."

De analyse die Vogels maakt is bitter: "Kwetsbare mensen staan nu meer dan ooit alleen. Wat bieden de zuilen aan? Voorzieningen, met strenge, digitale inschrijvings-formulieren bewaakte toegangspoorten. Mensen staan op wachtlijsten en weten niet meer waar ze terechtkunnen… In de praktijk draait alles rond het behoud van de macht.

Minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) bouwt voortdurend structuurtjes op om altijd te eindigen op hetzelfde punt: het geld gaat naar de zuil, want die zorgt voor de structuren. Elke poging om niet de voorzieningen maar de zorgbehoevende centraal te stellen, stuit op het verzet van de zuilen. Vandeurzen is veel blabla maar weinig boem boem."

De N-VA heeft gewoon gelijk, zegt Vogels. "Elke progressief moet geschandaliseerd zijn over hoeveel geld de zuilen wegslepen uit de overheid. Voor de duidelijkheid: er moet meer geld naar Welzijn, maar ik ben ervan overtuigd dat je met het voorziene geld veel meer mensen kunt helpen. Het geld blijft plakken aan de zuilen. Mensen die zorgbehoevend zijn, worden verwezen naar het loket van hun ziekenfonds. Die mensen hebben in de eerste plaats behoefte aan een luisterend oor, niet aan administratieve afstandelijkheid. Schrap die geldverslindende verzuilde kantoren van de mutualiteiten en gebruik dit geld om in elke buurt een lokaal dienstencentrum te openen."

Rancuneus is Vogels naar eigen zeggen niet: "(De ziekenfondsen) zijn mijn vijand niet. Ze hebben historisch grote verdiensten. Alleen moeten ze zich ook eens durven afvragen of ze hun missie nog waarmaken. De ziekenfondsen moeten hun rol goed definiëren: ofwel beheren ze mee de gezondheidszorg via het RIZIV, ofwel bieden ze zorgproducten aan. Beide samen leidt tot belangenconflicten.

Neem het eenvoudige voorbeeld van de looprekjes. Die zijn voor heel wat mensen belangrijk om nog buiten te kunnen. Er is in het RIZIV beslist om die looprekjes terug te betalen op voorwaarde dat ze door een dokter worden voorgeschreven. Die rekjes liggen in de thuiszorgwinkel voor 163 euro. Een fabrikant vertelde me hoeveel die eigenlijk kosten: 28 euro per stuk! Dat is gewoonweg het RIZIV melken.

Dokters en ziekenfondsen dekken elkaars rug af: beide denken aan hun omzet, niemand aan het algemeen belang." Dat zijn forse beschuldigingen, schrijft De Morgen. Vogels: "Wacht, het wordt nog erger. Om wat te besparen, werd besloten die looprekjes maar om de vijf jaar terug te betalen, en andere hulpmiddelen om de zes of zeven jaar. Wat doen sommige mutualiteiten?

Via hun sociale dienst sturen ze brieven naar de mensen om hen eraan te herinneren dat hun looprekjes al vijf jaar oud zijn en dat ze recht hebben op een nieuw. Besparing wordt zo een extra kostenpost. In woon-zorgcentra wordt veel te veel medicatie geslikt. Hoe komt dat? Omdat in hun raden van bestuur geen vertegenwoordiger van de patiënten zit, maar vaak wel mensen die banden hebben met socialistische en christelijke mutualiteiten. Die kunnen er dan voor zorgen dat hun zuilapotheken om beurten alle medicatie mogen leveren. De vermenging van die macht is onverantwoord. Als je daar op zou saneren, kun je met hetzelfde geld zoveel meer doen…

En wat krijgen we in ruil? Gratis saunabeurten. Goedkope skireizen. Is de CM opgericht om rijke mensen met hun kleinkinderen te leren skiën? Intussen raak je in een ziekenhuis niet deftig meer behandeld zonder hospitalisatieverzekering. De ziekenfondsen bieden die zelf aan. Dat is toch het intellectuele failliet van het ziekenfonds? Zij moeten er juist voor zorgen dat de gezondheidszorg betaalbaar blijft en dat ook mensen zonder hospitalisatieverzekering de beste zorgen krijgen."

Vogels citeert de Leuvense socioloog en emeritus hoogleraar Luc Huyse die over de grote ziekenfondsen ooit zei: 'Ze bezitten het land niet, maar ze bezetten het wel.' "De patiënten komen daar niet aan te pas. We zijn bezig met een geruisloze revolutie van een verzorgingsstaat naar een vermaatschappelijking van de zorg. Mensen moeten meer hun plan trekken. In Nederland is er een scherp debat over de zogeheten 'participatiesamenleving'.

Bij ons gebeurt dat stommelings. Ik ben bang dat we over tien jaar gaan zeggen dat we deze hele revolutie onbewust hebben laten passeren."

Soms zegt een gewezen minister echt nog iets interessants.

Marc van Impe

Marc van Impe is Senior Writer voor MediQuality. Hij is ook voorzitter van het Vlaams Instituut voor Journalistiek. Hij schrijft sinds dertig jaar over de evolutie van het gezondheidsbeleid in binnen- en buitenland. Eerder was hij onder meer hoofdredacteur bij MediPlanet, de Huisarts en Harvard Business Review België. Als bevoorrecht observator werpt hij regelmatig een kritische blik op de actualiteit in onze gezondheidssector. Zijn blogs weerspiegelen zijn persoonlijke mening en vallen onder zijn verantwoordelijkheid.

*

*

*

Hallo, U bent er toch nog?

Ja, ik weet het: het was een lang verhaal waarin zelfs de essentie ontbrak? Al kan het natuurlijk zijn, dat Mie Vogels er ook niet graag aan wordt herinnerd.

Die Jos Gheysels was ooit –in opdracht? – de bedenker van de term ‘cordon sanitaire’. Hij, samen met zijn opdrachtgevers en de zijnen, zagen als nieuwe Stalins, het Vlaams Blok/Belang voor altijd verbannen naar hun eigen persoonlijke Goelags. Enfin, zo ongeveer wat Erdogan nu doet in Turkije met alles en iedereen die niet zijn eigen visie deelt. Alleen mankeerde die van Agalev de macht om de doodstraf toe te passen.

Ze hielden deze verbanning jaren vol, uit eigenbelang gevolgd door alle ‘Staatsdragende Partijen’. Maar zie: het Lelijke Eendje groeide ondertussen uit tot een prachtige witte zwaan.

Het is wel geen uiterste best goed voorbeeld, maar wat zouden de Brugse Reien betekenen, zonder al die Langhalzen?  Allez, ik bedoel dat zwanen op de Reien oorspronkelijk bedoeld waren als straf, ten eeuwigen dage opgelegd door een of andere Franse koning. Wat voor de Bruggelingen, net als voor de Vlaams Belang partijleden, een zeker niet zo bedoelde beloning is. Want de ‘Beloken Tijd’ volgt volgens de Wet van Meden en Perzen, de Verheerlijking als Redders des Vaderlands.

*

*

*