8/1834 * - volksverlakkerij
– Hollandse familievader aan de Beurs –de ‘”Casuals’ – Barbara over het
pamperen van de Islam -
*
3272 - HET WORDT ONS
LANGS ALLE KANTEN OP DE MOUW GESPELD EN DUS IS HET WAAR
*
The Casuals?
*
INLEIDING / GROTE
SPRONG VOORWAARTS
*
*
Ik heb U al uiteengelegd dat mijn ellebogen werken als
antennes. Het lag er dan volgens mijn
ellebogen dik op, dat op Pasen die ‘hooligans’ aan de Beurs in Broekselabad die
naam kregen opgespeld door de Media, omdat die, radeloos zijnde, op slag niets
anders konden verzinnen. Net zoals de spreekkoren op de voetbaltribunes, noch
uitgesproken Rechts, nog verstoken Slinkx of iets dat ze konden thuiswijzen
zijn. Ze zijn gewoon de stem van de man in de straat. Met het begrip ‘Casuals’
konden ze nog gene weg, want de violen waren nog niet gestemd. Omdat ze
niet eens weten (of durven toegeven)
niets meer af te weten van wat er leeft onder het volk. Dus werd dan maar voorlopig
gekozen voor bij ‘hooligans’ omdat dat fenomeen voor het eerst bij de voetbal
naar voor kwam. Waar niet-blanken, omdat die niet in de smaak vielen, dan maar
voor ‘Makaks’ werden uitgescholden.
Dieper ingaan op dat nieuwe fenomeen zou inderdaad,
net als roken, wel eens hun gezondheid kunnen schaden. En, ze wisten het zeker,
het was ook schadelijk voor de opwarming van de aarde.
*
Enfin en contre-enfin, de getuigenis van een
onafhankelijke buitenlandse getuige moet dus klaarheid brengen. Al moeten we er rekening mee houden, dat
bepaalde ‘onderzoekshoernalisten’ nu de man tot op het bot gaan natrekken….
Het is een beetje zoals ‘één tegen allen’ en dan nog
een enkeling tegen de verzamelde legers van Overheid en hun slippendragers
samen.
Volgens mij is het eerder het zoveelste bewijs dat de
leugen altijd, al vliegt die nog zo snel, achterhaald wordt door de simpele
waarheid.
*
*
MIDDENSTUK / VENSTER
OP DE WERELD
*
*
Een ooggetuige
verslag van uit Brussel
*
“Brussel, 27
maart 2016. Een aantal dagen na de verschrikkelijke aanslagen in Brussel,
besluit ik om met mijn zoontje van 8 jaar naar de rouwplaats aan het Beursplein
te gaan. Dit om onze steun te betuigen en om mijn zoontje meer uitleg te geven
over het hoe en wat van de laatste dagen… Want zeg nu zelf, hoe leg je al deze
terreur uit aan een kind van zo jonge leeftijd die al met moeilijke vragen
durft af te komen? Vragen gelijk “papa, waarom doen die mensen dat?” En
toegegeven, als vader zie ik de toekomst somber in.
Na een
uurtje rijden en twee lekkere Brusselse wafels later, komen we bij het plein
aan. Er zijn honderden rouwenden aanwezig, de stilte die er heerst is pakkend.
Ik zie overal vlaggen hangen van diverse landen, gaande van België tot Marokko.
Her en der zingt er iemand liederen van hoop, tussen de massale aanwezigheid
van neergelegde bloemen. Wat mij wel al meteen opvalt, is een bepaald groepje
dat op de trappen rechtsboven staat. In het begin lijken het me mensen met
positieve boodschappen zoals ‘Stop de haat’ en ‘Verenigd zijn we sterk’. Maar
al snel wordt me duidelijk, helaas, dat ze er ook staan om hun propaganda te
verspreiden, in de zin van extreem-linkse ideologie. Ikzelf ben een links
ingesteld persoon, maar kan er niet tegen dat mensen zo’n drama proberen te
gebruiken voor hun politiek programma, links of rechts! Ik negeer ze verder.
Na ongeveer
een half uur gerouwd te hebben, vind ik dat het tijd is om terug huiswaarts te
keren, de kleine begint zich bovendien ook te vervelen en wilt thuis op de
playstation spelen. Maar ineens, komende van het station Brussel-Noord, horen
we veel lawaai. Ik pak mijn zoontje op de schouders en besluit, langs de kant,
om te kijken wat er gaande is. Wat ik zie, is een indrukwekkend schouwspel. Een
leger van minstens 600, de meesten in het zwart geklede, mannen trekken
richting het Beursplein. Her en der worden er onderweg fakkels aan gestoken.
Vele mensen rond me weten, net als ik, niet wat er gaande is. Komen ze hier
ruzie maken? Komen ze hier de boel op stelten zetten? Vanwaar deze zeer
opvallende betoging? En was het niet verboden om te protesteren vandaag? Het
valt me meteen op dat het echte ‘hooligan types’ zijn. Groot, breed,
luidruchtig, de meesten kaal geschoren. Je kent het wel.
Net voor ze
aankomen aan het plein, passeert deze bende een groepje militairen die instaan
voor onze veiligheid. Meteen beginnen al de hooligans massaal te applaudisseren.
Dit als teken van respect. Iets
wat door de militairen zichtbaar geapprecieerd wordt. Mijn eerste mening
begint al bij te draaien en al zeker als ik zie dat wanneer ze aankomen aan het
plein zelf, ze allemaal meteen muisstil zijn. Het valt onmiddellijk op, ze
komen duidelijk om te rouwen. Niet om ruzie te maken, niet om ‘politieke’
standpunten aan te halen. Neen, vanaf het begin is iedereen van deze opvallende
groepering stil en willen ze mee rouwen, juist zoals de rest van ons. Het enige
verschil is dat deze mensen geen ‘zondagskledij’ dragen, zeg maar.
Vooraan
wordt een spandoek zichtbaar gemaakt… ‘Casuals against terrorism’. De stilte wordt
doorbroken met luid gezang. “We hate ISIS” galmt loeihard door de straten van
Brussel. Velen van ons die er rond staan, zijn onder de indruk en kijken het
schouwspel toe. Een oud koppel vlak langs ons begint te klappen voor hun. Mijn
zoontje weet niet wat er gaande is maar kijkt met de mond open toe. Maar dan
ineens verandert de situatie. Een bepaald persoon met bril op, volgens mij
duidelijk onder invloed van drugs, probeert het spandoek te verwijderen die de
hooligans tonen. Deze persoon wordt eerst nog rustig weg geduwd, maar nadat hij
nogmaals het spandoek probeert te verwijderen of scheuren, krijgt hij een klap
en valt hij op de grond. Ik keur geweld nooit goed, maar deze persoon heeft er
echt wel zelf om gevraagd.
Maar dan
begint het. Het groepje links radicalen dat rechtsboven aan de trappen staat,
begint de hele bende hooligans te provoceren en zingt liederen tegen hun, ment
noemt ze racisten en fascisten. Wat extreem belachelijk is, het valt immers op
dat er ook gasten met ‘een bruin tintje’ rondlopen tussen deze groep. Uiteraard
volgt er reactie en na enkele minuten besluiten de hooligans om ze op een
kordate, maar geweldloze manier van de trappen te verdrijven (een beetje lomp
wel dat enkelingen over de bloemen lopen). De politie komt tussen beide en
evacueert de extreem linksen voor hun eigen veiligheid en de hooligans zijn
‘baas van de trappen’. Helaas is het hek van dam. Mensen die pas zijn
aangekomen beginnen te geloven dat het om een actie van extreem-rechts gaat,
mede doordat de links radicalen die ondertussen onder het pas aangekomen volk
deze boodschap verspreiden. Ik probeer tussenbeide te komen en zeg dat dat
helemaal niet klopt, maar krijg ineens van langszij een klap tegen het gezicht.
Mijn zoontje begint te wenen. Ik draai me maar zie niemand… Een laffe daad en
waarom?! Omdat ik de waarheid zeg?! Een tv ploeg van de VRT, die nota bene
amper op drie meter van me staat, heeft deze scene duidelijk gezien maar ze
verkiezen het om de hooligans te blijven filmen.
Ik besluit
naar huis te gaan, mijn zoontje heeft bang. Op de radio hoor ik hoe de media
melding maakt van ‘extreem rechtse betogers’ die de boel op stelten zetten.
Maar ik heb zelf gezien dat dat helemaal niet waar is. De provocatie kwam
duidelijk van extreem linkse hoek. Ongelofelijk dat de politie dan ingaat tegen
het eigen volk dat opkomt voor ons land en normen en waarden. Deze actie had
niets te maken met racisme. Dat was duidelijk! Mijn maag draait er dan ook van
om om te zien hoe de media de massa voorliegt en dit protest probeert te
marginaliseren en demoniseren. Dan zijn er eens mensen die opkomen voor het
land, en dan kraakt men ze af. Hooligans die elkaar normaal kunnen verscheuren,
die nu broederlijk samen komen en opkomen voor het vaderland. Het zou een mooi
verhaal kunnen zijn en een positieve boodschap, maar helaas besef ik eens te
meer, dat we leven in een zevermaatschappij. Zonde! Enkel teleurstelling
heerst, maar ik wil nogmaals mijn respect betuigen aan deze ‘Casuals against
terrorism’. En dank u! De volgende keer loop ik met jullie mee.
Hoogachtend,
Rudy S.”
UIT LIJDING – MORAAL
v/h VERHAAL
*
Ondertussen heb ik, als een rots in de vijandige
branding, ons Barbaraatje in De 7de Dag bezig gehoord en gezien. Dat
was wel voor de gebeurtenissen van even later op het Beursplein. Met
karbonklels van ogen blies ze van zich af, dat ook daar aan tafel het woord
‘Islam’ niet mocht vernoemd worden. En ja in Vilvoorde werkten de Bom-Lammers
goed mee, zoals Hans Bonte (SP-a) wist in het midden te brengen. Natuurlijk, wist ons Barbaraatje te vertellen,
omdat ze in alles worden toegegeven. O.a. in het gescheiden zwemmen, m.a.w.
door onze normen en waarden aan hen ondergeschikt te maken. Ja, volgens mij zag
de zwaarlijvige Bonte op dat ogenblik alle hoeken van de studio, heen en weer
geslingerd door dat frêle ding van het VB. Naar goede slinkxe gewoonte, mag ze
hiervoor nog de factuur verwachten….
Maar allez, de Pauwels zag zich al-bij-al verplicht
dat Barbaraatje meer dan vroeger aan het woord te laten. Gevolg van de
stijgende peilingen?
We gaan dus stilaan naar de tijd van toen, tijdens de
Duitse bezetting. Waar een breuklijn liep zelfs tussen de leden van eenzelfde
gezin. Ook toen was men ‘Duits gezind’ (nu zou dat extreem-zacht zijn) als men
de voorgeschreven mening niet deelde. Die was, zolang de Duitse Wehrmacht
on-overwinnelijk leek, d.i. tot na Stalingrad, januari 1942, de Duitse en de Vlaamse proletariërs de handen
in elkaar moesten slaan. (Zie Plan DeMan). Nadien kwamen er de
‘werkweigeraars’, de ‘verplicht tewerkgestelden’, en ineens moesten de Duitse
munitiefabrieken maar zichzelf behelpen.
Maar daar bovenop was men, met het oog op de postjes
na de oorlog, in het ‘verzet’, bij de ‘Witte Brigade, of bij de ‘Weerstand’.
Wat achteraf de zaken veel vereenvoudigde, want wie verkeerde sympathieën had
gehad, om welke redenen dan ook, waar of niet waar, viel naast de prijzen. Het
woord ‘broodroof’ kwam officieel nergens over de lippen, maar als de vrijer een
Nonkel had bij de Witte Brigade, dan was Uw broodje gebakken.
En die tijden gaan nu dus weer terugkomen, sè. Uw Chef
op ’t Werk kritiek gehad op het systeem
van bel-kaarten ‘pay and go’? Op ’t gepaste moment kunt U zijn plaats (en zijn
wedde) krijgen. Maar als zijn knap dochtertje de bullebak die Uw zoon is, wil
trouwen, dan blijft de zaak blauw-blauw.
Voor bemiddeling; zich wenden tot de bevoegde Imaam.
Allez, ik wil maar zeggen, we gaan straks leven in een
wereld waar twee broers elkaar als twee duivels bevechten.
Maar zoals nogmaals in De 7de Dag gezegd,
zal daarbij nergens gewezen worden naar de Religie van de dood.
*
*
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten