*
PAL IN T VIZIER (1)
*
Als gotische burgerkathedralen,
.
Antwerpen, Oudenaarde, Brussel: Vlaanderens Grootheid in steen.
*
INLEIDING / GROTE
SPRONG VOORWAARTS
*
Ach, dat zonnig terrasje op de Grote Markt van Oudenaarde,
met zicht op het ragfijne kantwerk in steen van dat gotisch stadhuis op de
achtergrond….. De Bruine Adriaan Brouwer smaakt daar naar beiaardklanken en dus
naar’t verleden. Dat is niet de hemel in Vlaanderen, dat is Vlaanderen in de
Hemel!
En daar is dan Bruxellabad! Neen, we mogen het grootste de schoonste
getuige van ons rijk verleden niet langer tot kroonjuweel laten verheffen door
zij die het ons in 1830 gerat hebben. Om er een soort van bijhuis van de Place
Pigalle van te maken….
De tijd verslindt de steden, geen tronen blijven staan. Dus
ook die der Sexen-Coburgers niet. De Laatste van die soort jagen we zonder meer
samen met Olio di Poeppo terug de kast in!
Over de Pal in ’t Vizier van de titel
hierboven.
Het ‘lijfblad’ van de Antwerpse Pallieters dat in geen enkel Vlaams
huisgezin zou mogen ontbreken, is net als oude wijn. Hoe ouder hoe voller van
smaak. Als er op deze blog al eens daaruit geciteerd wordt, is dat om de
inhoud, maar vooral om de goesting aan te scherpen. Via Google vindt U wel de
weg voor een digitaal abonnement, en voor de prijs moet U het niet laten. U
kunt altijd met de groeten van den dezen, die verwoede lezer uit Italië en dus
geen verknochte bewonderaar van Anke Van der Meersch, de complimenten overmaken
aan de Heer Karel Van Camp, Hoofdredacteur.
Meer zelfs: ‘a
Pallieter a day, keeps the doctor away’.
Want boven de juiste informatie, vindt U er een hele plateau
vol fris schuimend bier en materiaal voor een gezonde lach!!!!
Hieronder (maar dat is
mijn eigen mening) een tipje van de sluier, waarom sommige collega’s de
kramp in hun vingers niet kunnen bedwingen als ze de NV-A bedoelen. Dat wordt
dan telkens de nB-a. Ik vraag me daarbij af, als NV-R niet beter de lading
zou dekken:
Nieuwe Vlaamse
Ratatoullle.
*
*
MIDDENSTUK / VENSTER OP DE WERELD
.
.
Iedere week ‘n schot in de roos.
*
La patte flamande
Terecht was de afwijzing voor een (eventuele) verplaatsing
van de traditionele 11 juliviering in Brussel van stadhuis naar KVS unaniem.
Een daadwerkelijke beslissing in die richting mag dan nog veraf liggen, dat is
wel vaker het geval wanneer iets ‘lekt’, alleen noopt het voorval tot
waakzaamheid. Er zijn namelijk van die gevallen waarbij principiële argumenten
beduidend zwaarder doorwegen dan praktische voordelen.
In het gewoel van de Schoolstrijd verklaarde de legendarische
Waalse vakbondsleider André Renard dat “pas une patte flamande ne se posera sur
la place Saint-Lambert”. Eerder toevallig (of niet?) dachten we daaraan bij het
betreden van het Brusselse stadhuis op de zonnige zaterdagochtend die de
voorbije elf juli te beurt viel. Want ongeveer op die manier zou men het
sentiment kunnen verwoorden dat het jaarlijkse gebeuren bij heel wat
Franstaligen veroorzaakt, te beginnen bij de eerste burger van de stad, de wat
sinistere burgemeester Mayeur. Geloof maar niet dat hij ingaat op de
uitnodiging die hij voor het gebeuren ontvangt, maar voor het feest van de
Franse Gemeenschap enkele maanden later, eveneens in ‘zijn’ stadhuis, tekent
hij steevast present.
Misschien hecht het gros van de aanwezige Vlaamse beau monde
weinig belang aan de symboliek van net deze locatie, aan Franstalige kant doet
men dat wel. Alleen al daarom zou de keuze van een andere plek een vergissing
zijn. Laten we dat stadhuis als plaats voor de officiële 11 juliviering niet
als een ‘overwinning’ zien, eerder als een duidelijk statement. Maar dat
prachtige gebouw en die mooie locatie de rug toekeren, zou de Franstaligen
zeker de indruk geven van een capitulatie. Begrijp: een francofone overwinning
op die dekselse Vlamingen.
Voor alle duidelijkheid: van een beslissing in die richting
is (alsnog) geen sprake, maar de gebeurtenissen van vorige week tonen aan dat
we alert moeten blijven. Wat zijn de feiten? Een vertrouwelijke nota tussen het
hoofd van de Vlaamse regering en de voorzitter van het Vlaams Parlement,
Bourgeois en Peumans dus, partijgenoten bij N-VA, lekte uit. Hierin zou de
minister-president geopperd hebben om de regering mee te betrekken in de
organisatie van die 11 juliviering (vandaag ligt die bij het parlement) én, zo
stelde hij, zou een andere locatie zoals de KVS er zich beter toe lenen. Zijn
woordvoerder lulde er zich uit met een verhaaltje dat het om een praktische
regeling ging; de KVS is groter en zou andere mogelijkheden bieden, ook naar
meer buitenlandse gasten toe, maar goed, met dat soort praatjes olie op de golven
gooien behoort tot het standaard takenpakket van de functie. Ander voordeel van
zo’n verhuis, is dat men verlost raakt van het obligate welkomstwoord van een
lid van het Brusselse schepencollege, in regel één van de Vlaamse schepenen.
Tijdens de recentste editie was het schepen Ans Persoons (sp.a) die de spits
van de viering afbeet. Wellicht ergerde ze ook Geert Bourgeois met haar bij
momenten gênant geleuter over de voetgangerszone, het nieuwe multiculturele
Brussel, et cetera. Op een ‘nationale’ feestdag een publiek dat voor een
aanzienlijk deel uit buitenlandse gasten bestaat vervelen met geklets over iets
wat enkel als dorpspolitiek kan worden omschreven, het getuigt van weinig
niveau. Maar laten we eerlijk zijn: ook de tweede spreker, Jan Peumans, zorgde
niet voor een mijlpaal in de geschiedenis van de retoriek, ook niet
inhoudelijk. Het wordt stilaan een gewoonte dat het plechtige gedeelte de
opstap is naar de overigens prima verzorgde receptie, ook dat is een
traditie...
De dingen moeten echter in hun juiste verhouding beoordeeld
worden. Praktische elementen wegen in deze niet op tegen principiële
argumenten. Het verrast bovendien dat net de idee van Geert Bourgeois zou
komen. Het is geweten dat hij een gemeende belangstelling heeft voor de band
Brussel-Vlaanderen, al was het maar omwille van zijn familiale banden met de
stad: zijn zoon woont in Schaarbeek, en zijn schoondochter Cieltje van Achter
zetelt voor de N-VA in het Brussels Parlement. Maakte hij een verkeerde
inschatting en onderschatte hij de draagwijdte van zo’n stap? Wie zal het
zeggen. Lekken komen er doorgaans niet door toeval, en vaak zijn ze een
uitgelezen manier om bepaalde maatregelen tegen te houden nog voor ze iets
onvermijdelijks krijgen. Hopelijk ook in deze.
KNIN.
*
UIT LIJDING – MORAAL
v/h VERHAAL
*
Laten we hopen, dat de Vlamingen op 11 Juli (en dus tegen de verjaardag van mijn Allerliefste
de dag nadien), de wereldreputatie van Bruxellabad, dat ‘Hellegat’ zoals
Donald Trump het uitdrukt, grondig verbeterd zullen hebben. Door er desnoods
terug Broekzele van te maken, het dorpje in
de ‘broeken’ ofte de moerassen. Door er van de 19 Baroniën één Stad van
te maken, met één enkele maar efficiënte
politiezone, en waar er van de 193 verschillende nationaliteiten, er 191 met
een super-de-luxe cruiseschip en niet met een doordeweekse ‘Ferry’, weer de
wind van achter gekregen hebben. En dat heten ze dan van onder kerktoren
vandaan geraken…. Het is eerder terug in de brousse geraken!
Al zie ik dat afreizen van die zovele nationaliteiten nog zo
rap niet gebeuren. Tenzij daar op dat pronkjuweel van Vlaamse bouwkunst uit
vroeger tijden, voor de volgende eeuwen, opnieuw de Leeuwenvlag weer wappert.
*
Om te beginnen, zou het een goed idee zijn, dat daar die dag als
gastspreker Tom VanGrieken het woord neemt. Ingeleid door DeWinter, de immer
strijdvaardige vaandeldrager van het Vlaams Belang. De zaal zou daveren van de
toejuichingen, terwijl de glazen uit zichzelf van puur geluk zouden beginnen rinkelen.
Verder zou een goed gedacht zijn, om daar Bruno DeWever,
broer van, op te voeren, gekooid, op wielen gezet, voorgereden en bewaakt door
Vlaamse trommeljongens, de Bloem der Natie. Toegejuicht en getooid met
lauwerkransen door een groepje Vlaamse Schonen die anders nooit in ‘de
boekskes’ mogen komen..
‘t Peumanneke en Geert Burger tussen het voetvolk zouden niet
eens mogen opvallen. Tenzij als de camera-man hun veiligheidsagenten in close
up neemt en daarbij mededeelt, dat die daar alleen zijn om die twee kleppers tegen
het ter plaatse gelynchd worden te beschermen.
Spijtig dat op 11 Juli Donald Trump waarschijnlijk belet zal
zijn, anders zou diens aanwezigheid, in gezelschap van Geert Wilders en
Marine Le Pen, ons landje meteen weer in
zijn rechtmatige eer kunnen herstellen.
En die André Renard waarvoor ’t Pallieterke het deksel van de
beerput oplicht om ons te laten meekijken om hem te laten zien, die stampen we
nog wat dieper. Samen met Mayeur en Flup Moustache, om zo te tonen aan Amerika
dat we de boodschap over die helleput ontvangen hebben.
*
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten