.
.
Wat
die Broekselse Seks- en Coburgerfretters uit Gotha (Duitsland) heden
ten dage bezielt, mag Joost weten. En die weet het heel zeker, NIET. En
moest hij het weten, dat hij het dan publiekelijk zegge. Luid en klaar.
En liefst in de drie landstalen.
Maar
als Joost zwijgt, en blijft zwijgen, moet het wel iemand anders
uitbrengen. In voorkomend geval, zal het dan wel, als naar gewoonte,
ondergetekende zijn die de kooltjes uit het vuur moet halen. Gewoon
omdat die, als Digitalia, met het hele gezin 16 jaar aan één stuk daar
geleefd heeft, in Het Land van De Stomme van Portici.
Weet U nog? Kanonnier Houten Been die Het Huis van Nassauwe het kot
heeft uitgejaagd… Et voilà: la Blegique sera Latine, ou ne sera pas….
En zeggen dat dit op het punt staat zo uit te draaien. Niet Latijns en dus terug naar af!
Eerst had ik over Italië bijna geschreven als Het land van de Glimlach. Want glimlachen, dat kan de Gewone Kleine Man daar weer. Opgelucht en van harte. Sedert hun nieuwe en betere ‘Duce’,
**
Mateo Salvini
tot
grote wanhoop van de aan de kant geschopte voltallige Slinxe
zakkenvullerij, die na Mussolini jarenlang te eigen bate, het land naar
de ondergang hebben geregeerd, is de hemel er weer helemaal stralend
blauw. Overzeese avonturiers staan nu weer voor de aloude keuze: blijven
waar ze geboren zijn, of verdrinken in de Mare Nostrum, d.i. in de Zee die van ons is. Want
die zee en al dat water dient niet om pootje te baden of te spelevaren,
maar om het Avondland af tee schermen tegen ongewenst bezoek.
**
*
‘Werk
in Eigen Streek’, dat is toch altijd een dwingende eis geweest van de
Kleine Man…Van ons Ma, oorlogsweduwe met een talrijk grein, leerde ik
heel mijn leven, dat ‘wie niet werkt, niet moet eten. Simpel, kort en
goed. Maar wel levensreddend. Weet ik uit eigen ervaring!
*
Enne,
ach ja, terug naar die eeuwige Seksende Coburgers! Speciaal nu Betty er
zit aan te komen, zoals U hiernavolgend kunt vernemen.
Misschien
zou deze suggestie een oplossing kunnen zijn? Stop het hele zootje
gewoon, zoals men in de onzalige repressie-tijden deed met de àl te
ijverige Vrijheidsstrijders, in de leegstaande Antwerpse leeuwenkooien.
Waar ze door de nieuwsgierige bezoekers kunnen bewonderd worden. Maar
niet langer meer gevoederd.
**
*
En war betreft de jonge Betty: die kan gewoon worden weggegooid. Wegens te lelijk om te helpen donderen…
**
*
Ja, inderdaad. Bij de geboorte had de vader het van meet af aan in de koninklijke smiezen: het was een vrouwtje, een wijfjesdier, une femelle…
*
Ze wordt meerderjarig aan 18 jaar op 25 Oktober aanstaande. Er zal op genen Belga gekeken worden…Want de beloofde ‘dotaties’
(die ze daar in Laeken eerst zinnens waren geweest te weigeren wegens de vele daaraan verbonden ‘verplichtingen’)
gaan
schrikwekkend de hoogte in. Maar wees getroost, gij, koor van simpelen
van geest, Coburgers hebben daar gene bang voor! Hoe hoger bergen, hoe
liever. Hebben ze mee van Pépé Albrecht, die het hem lukte om met
doorschoten hoofd van de rotsen te tuimelen midden de winter in een
donkere ijskoude februarinacht. Gewoon nadat die door ‘n Hogere Officier
van den ABL betrapt was in bed met diens wederhelft…
Ach, ’t zijn misschien allemaal maar conten, maar ne mens is ook maar ne mens…
**
*
Niet
vergeten. Het volwassen geworden kind-vrouwtje uit 2001 is vanaf de
geboorte, zij het via bevruchting door K.I., levenslang Hertogin van
Brabant. Net als Genoveva van Brabant uit de spannende tijden van de
Vaderlansche Geschiedenis.
Aandacht. hier wordt in genendele verwezen naar, de wereldberoemde Hertogin van Zeeland, getrouwd met de Graaf van Terneuzen!
**
*
België snakt meer en meer naar adem
**
*
Kapitein Nicholas Haddock had een goede kijker destijds
foto: ©National Maritime Museum, Greenwich, London
**
*
*
Elisabeth
die met haar moeder haar eerste officieel bezoek aan Afrika brengt.
Elisabeth die bij de opname van de 21 julitoespraak van haar vader
aanwezig is. Elisabeth die in haar mousselinen jurk van Nathan met
succes de hoge hakkentest aflegt op de gemene kasseien van het
Paleizenplein… Elisabeth wordt straks 18 en daar hoort bij dat men haar
serieus voorbereidt op haar toekomstige lot: de troon van België
bestijgen.
**
*
op zoek naar de kwadratuur van de cirkel
Ons Land is het land van de onbegrensde mogelijkheden.
Alleen
krijgt ze daar misschien nooit de kans toe, want koning Philippe ziet
zich vandaag voor een alarmerende situatie gesteld: het land snakt meer
en meer naar adem.
**
*
Dat komt niet door de hitte, maar is een gevolg van de uitslagen van de totaal regionaal verworden verkiezingen
van 26 mei die het land werkelijk onregeerbaar hebben gemaakt. Al twee
maand rukken de koninklijke onderhandelaars Reynders en Vande Lanotte
zich de haren uit het hoofd, op zoek naar de kwadratuur van de cirkel.
Met
een regering in lopende zaken al sinds 21 december, moet België tegen
een deficit van rond de 10 miljard euro aankijken, en niemand die aan de
einder een nieuwe, volwaardige regering ziet opduiken.
**
*
Het
politieke landschap zelf lijkt compleet overhoop gehaald. Walter Pauli
van Knack ziet dat voortdurende getouwtrek binnen de sp.a, Open VLD en
CD&V, en stelt vierkant de vraag: ‘Is dit niet het voorspel van een
drama dat zich de komende jaren zou kunnen voordoen: het uiteenvallen
van de drie klassieke partijen?’*
Aan ‘de overzijde’ is het niet beter
Ook in de traditionele francofone partijen zien we breuklijnen, en ook zij weten niet goed meer waaraan zich te houden.
Een MR die haar vel duur wil verkopen
Op
het gewestelijke Waalse niveau heeft Elio Di Rupo nu al zijn
weddenschap verloren dat hij een ultra-progressistische meerderheid op
de been kon brengen. Met Écolo alleen komt hij niet aan een meerderheid,
en na het afhaken van de PTB en CDH ziet hij zich gedwongen met de MR
aan tafel te gaan zitten. Een MR die haar vel duur wil verkopen, nadat
ze uit de Brusselse regering werd gewipt. Als nu nog Écolo zijn knikkers
uit het spel haalt, mogen we ons aan een ongekend verzet** van de
vakbond FGTB verwachten. Dit alles gaat dan ten koste van het Waalse
herstel.
‘Jamais
avec la N-VA’, heeft ook Di Rupo verklaard. Maar na de koninklijke
boodschap van 21 juli is de toon wat gezakt: ‘De informateurs lijken op
gesprekken rond de tafel aan te sturen. Is dat het geval, dan zullen we
de discussie aangaan.’
**
*
Maar
Di Rupo zal in aanwezigheid van De Wever het onderwerp confederalisme
niet uit de weg kunnen gaan. Want voor de Vlaams-nationalisten, de
grootste politieke kracht van het land, kan het niet langer dat men
financieel solidair blijft met een gewest dat zich onder de
doorslaggevende invloed van de PS al sinds 1980 op een
pad begeeft dat niet naar heropleving leidt. ‘Het staat Wallonië vrij de
politieke keuzes te maken die het wenst, op voorwaarde dat het er de
volle financiële verantwoordelijkheid voor neemt!’
Een voorspelling
sociale zekerheid, de winkel van de PS
De
discussie zal mislukken, want het confederalisme van De Wever
impliceert met name de splitsing van de sociale zekerheid, de winkel van
de PS! Die eis wordt evenwel breed onderschreven in Vlaanderen. In 2002
verklaarde Karel De Gucht, toen voorzitter van de VLD: ‘Het is
ontoelaatbaar dat Vlaanderen meer betaalt voor de gezondheidszorg en van
Wallonië minder terugkrijgt.’
We
mogen ook herinneren aan het antwoord van Wouter Beke aan minister
Maggie de Block van Volksgezondheid, toen zij voorstelde om die
bevoegdheid te herfederaliseren: ‘Het verleden heeft ons laten zien dat
een eengemaakte federale politiek niet het antwoord was. Van
herfederaliseren kan dus geen sprake zijn. Er zullen nog hervormingen
volgen, en er zullen in de gezondheidszorg nieuwe stappen gezet moeten
worden.’
Met
de zesde staathervorming dacht Di Rupo België te hebben gered. Vandaag
zien we dat daar niets van aan is, en dat de toekomst van het land meer
dan ooit bedreigd is. Bewust als hij is van de budgettaire problemen die
ook Wallonië te wachten staan, heeft de PS-voorzitter trouwens de
noodzaak van een herziening van de financieringswet ingeroepen.
Ziende blind
De
waarheid die de francofone verantwoordelijken weigeren te zien is
nochtans zonneklaar. Ze staat in de preambule van het Handvest voor
Vlaanderen, dat in 2012 door het Vlaams Parlement werd goedgekeurd:
‘Vlaanderen is een natie.’
De
koninklijke informateurs zouden er goed aan doen deze evidentie in hun
eindrapport in herinnering te brengen. En ook konden ze beter de raad
nog eens herhalen die José-Alain Fralon — voormalig correspondent in
Brussel voor ‘Le Monde’ — zich permitteerde aan Albert II te geven:
‘Als
u nu eens afzag van dat achterhoedegevecht dat slecht dreigt uit te
pakken (…) en het wat subtieler zou spelen? Als we eens toegaven, wat we
vroeg of laat toch zullen doen, dat niets de opmars van Vlaanderen naar
zijn onafhankelijkheid in de weg kan staan, en we deze zouden
begeleiden in plaats van ze totaal tevergeefs te willen afstoppen.’
***
Dat
was 2009. Vandaag hebben N-VA en Vlaams Belang samen amper nog vijf
zetels tekort voor de absolute meerderheid in het Vlaamse Parlement. En
zoals Pierre Baillon van Le Soir schreef de 23ste maart van 2003: ‘Wat
doet een separatist als hij over een democratische meerderheid beschikt?
Wel, hij separeert. Sta je daarvan te kijken, simpele duif?’
27 JULI 2019 J
ules Gheude
Gisteren
stond op deze bladzijden de hoogst individuele expressie van de hoogst
individuele emotie nopens de enorme krater die ooit zou kunnen ontstaan
tussen Broeksèl en Srassburg. Duizend bommen en granaten met als
eindsaldo de Bom vab de Eeyw. De Geschiedenis herhaalt zich voortdurend,
maar deze keer zou Berlijn als OKW ervan worden vrijgesteld…
In
bedoeld betoog, voor de goede orde hieronder grotendeels hernomen, was
er geen plaats voor de lotgevallen van het Koninkrijk der beide uiteen
gevallen ‘deelgebieden’. Waar het hardst werkende en grootste deel
smacht om eindelijk na bijna 2 eeuwen te zijn leeggezogen, zijn eigen
lot in eigen handen zou kunnen nemen. Terwijl de Zuidelijke helft, aan
de overkant der Taal- dop- en armoegrens hunkert om eindelijk terug
opgenomen te worden in de moederschoot van La Mère Patrie.
*
“En ja, ik moet het toegeven: dat was, achteraf gezien,
iet of wat van het goede (liosterlezen) teveel. Wel vond ik er, zeer
tot mijn grote spijt, heel veel feiten over de (uitdagende) suprematie van onze verdomd zeer hoogbegaafde Oosterburen. Ware daar niet die eeuwige ‘Sehnsucht’ naar Das Militär, waar de rest van de wereld dan telkens weer het slachtoffer van werd.
Eerlijk
gezegd, en buiten alle kortzichtigheid: hun stam-verwantheid met
sommige omringende kleinere buurvolkeren kan alleen maar positief
uitdraaien. Op voorwaarde natuurlijk dat ze stoppen met zich te gedragen
als een rotbende Julius Césaren boven op een zoveelste zwerm van deze
zoals de soort hieronder….
Agha Kahn
*
Mag
het aldus vanaf die dagen wat gezelliger worden voor ons Oude
Vermoeiode Avondland? Door bijvoorbeeld de kromzwaard-invasie van uit
het brandend hete woestijnzand terug te draaien in een soort moderne
versie van de vroegere Spaanse Reconquista.
Vanzelfsprekend onder de hoede van de Almachtige, die we dan wel dringend terug uit de kast zouden moeten halen.
Algemeen Besluit.
Gezegde
Oosterburen, geleerd door een tweevoudige ervaring, gaan thans heel wat
bedachtzamer tewerk om hun megalomane dromen te verwezenlijken. Vervang
als OKW ‘Berlijn’ door ‘Brussel’ en het wordt U duidelijk. Wij
Vlamingen hebben daar zelfs een spreekwoord voor: zij laten a.k.w. de
kooltjes door anderen uit het vuur halen.
Met
zijn allen, de Verlichte Grote Verstaden op kop, doen wij daar dapper
aan mee. We (zij) worden dar zelfs koninklijk voor betaald. Zij het met
eigen geld, en niet in Marken. Deze al al te doorzichtige bedotterij
heeft zelfs een naam: de Europese Gemeenschap. Met Broeksèl als vroeg of
laat plat te bombarderen … Hoofdstad van Het Vierde Rijk. Waarvan de
Hoogste Führer in functie (ad interim maar vooral als circusclown en wiebelende banaan) de persoon van onze bloedeigen Sjarel Premier, die heen en weer danst tussen Broeksèl en Straatsburg.
Een
Pan Europees Eenheidsleger kàn en mag, als ten minste de Führer ervan
genen Duitse Oostenrijker is! En wat de Britten op datzelfde moment
zouden doen, zullen we, als naar gewoonte, wel zien als het zover is.
En de Hertogin van Brabant, hoor ik de attente lezer vragen. Wat met die?
Wel,
heu… Dat ze dan doet lijk haar over-over-over Groottante Sissi. Die,
ook ’n von Possenhofen was, maar op die leeftijd goed en wel maar vooral
zeer deftig getrouwd was. Tot ze er genoeg van had en de wijde wereld
in trok. Haar eigen Noodlot tegemoet.
Echt een modern sprookje, waar weinigen het beleven om lang én gelukkig te leven.
**
*
Zondag 28 Juli 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten