Vrijdag
24 Augustus 2017
*
4264 - LES IN MOHAMMEDAANSE GESCHIEDENIS VERVALSING
*
INHOUD: ISLAM LEER: Deel I, overgenomen van ’t Pallieterke: islamologen
liegen altijd. Het zit hen nog altijd sedert de Orifeet,in de genen en wordt
van generatie naar generatie doorgegeven. Tot de laatste man.
OP DE
IJTKIJK
*
Laat
er geen verwarring in de geesen komen: het is niet de Christelijke Westerse
wereld die het Arabische Midden Oosten heeft willen inpamen, maar omgekeerd. En
dat wil de islam met alle macht anders blijven uitleggen. De islam palmt eerst
een bepaald gebied in, en als ze daaruit
dan later weer verjaagd worden, riepen ze moord en brand.
Mer
het huidige Europa gaat het precies dezelfde kant uit. Gestolen blijft verworden,
want de vorige eigenaars waren eigenlijk de dieven. Dieven die weer eens van de
voorgaande eigenaars gestolen haddne… Grondgebied is zoals een gegeerde Bruid
die telkens weer van hand tot hand wordt doorgegeven…Alleen wat vandaag telt,
is de enige Waarheid.
Het
is de redenering die elke dief toepast op de zaken die hij van andere heeft
gestolen.
En
eerlijk gezegd: zijn wij Westerlingen, ook niet ’n heel klein beetje in datzelfde
beddeke ziek?
**
Het bredere
mohammedaanse
Perspectief
*
Natuurlijk vertoont
Cobb zoals iedere
goede historicus een opportunistisch trekje.
Bin
Laden en IS refereerden in ieder van hun boodschappen naar “de kruisvaarders” die weer eens die arme mohammedaanse bloedjes
afslachten. Dat is een mooi uitgangspunt om te kijken of de mohammedanen die
met de echte kruisvaarders te maken hadden ook zo krijsten.
*
Eén
ding is duidelijk: de Jeruzalem-kruisvaarders zoals wij ze definiëren, passen
niet in de mohammedaanse versie. Die klassieke kruisvaarders vochten maar aan
de periferie van de mohammedaanse
rijken. Er is
zelfs
geen
Arabische versie van de verovering van Jeruzalem. Mohammedanen
zien de kruisvaarders in een veel breder en feitelijk
correcter perspectief. Hun
criminele ideologie vertrekt van
het uitgangspunt dat iedere vierkante centimeter waar ooit een mohammedaan
regeerde voor eeuwig en altijd tot het Dar-al-islam hoort en dat dit
territorium voortdurend moet uitbreiden.
Diezelfde
vierkante centimeter is volgens hen
altijd het slachtoffer
van gruwelijke agressie als
het mohammedanenjuk afgeworpen wordt door buitenstaanders of door
gekoloniseerde volkeren. Voor moslims zijn de kruisvaarten een eeuwenlange
botsing die soms even stopt, maar altijd opnieuw begint tot de ongelovige honden
en varkens eindelijk de superioriteit van de ware leer erkennen
en
zich bekeren, of akkoord gaan als tweederangsburgers (dhimmi’s) te leven.
Mohammedanen sluiten soms een wapenstilstand en zelfs vrede en die toestand kan
eeuwen duren, maar ooit moeten die vroegere gebieden weer naar de “religie van
haat en oorlog” terug. Iets wat de Israëli’s goed weten. Van daar hun
misprijzen voor de westerse idioten die de bouw van moskeeën op hun grondgebied
toestaan, want die gebouwen symboliseren verovering.
*
Huurlingen
worden christelijke heroveraars
Cobb, die
niet vijandig staat
tegenover de islam,
moet toegeven dat
dit een ideologie
van verovering is,
terwijl de klassieke westerse kruisvaarten wilden
heroveren wat christelijk was (en waar nog veel christenen leefden) en dat is
een fundamenteel verschil.
Voor
de mohammedanen beginnen de kruisvaarten dus niet met de tocht naar Jeruzalem,
maar met de in hun ogen veel afschuwelijker gebeurtenissen in Al-Andalus (het
hele Iberische schiereiland) en Sicilië, want die gebieden zijn tot vandaag uit
de mohammedaanse greep gebleven. De historische mohammedaanse kroniekschrijvers
hadden een beter oog voor de eb en vloed van de geschiedenis dan hun Europese
tegenhangers.
Rond 1050
is Al-Andalus versnipperd
in rijke maar kleine mohammedaanse
rijkjes die voortdurend met elkaar vechten. Hun heersers doen
een beroep op
die geharde barbaarse christenkoningen die op de
onvruchtbare plateaus in
het noorden christelijke koninkrijken handhaafden.
In ruil voor
helmen goud komen die graag helpen, zien vervolgens de
militaire zwakheid van
die vele moslimrijkjes en
veranderen hulp in
regelrechte herovering. Elf jaar later doet één van de mohammedaanse
heersers van Sicilië
ook een
beroep op “Franken”,
West-Europese huurlingen, en een grote groep Normandiërs verschijnt,
zodat het Iberische scenario zich herhaalt. Dertig jaar duurt de herovering van
Sicilië. Vier jaar voor paus Urbanus zijn beroemde oproep lanceert, is het
eiland weer helemaal in christelijke handen. De mohammedaanse auteurs
schudden hun hoofd, want die westerse “agressie” (in hun
ogen) kan niet anders dan een straf zijn van Allah voor hun vrij recente
gewelddadige godsdienstige verdeeldheid tussen soennieten, sjiieten (lange tijd
baas in Egypte) en ismaïlieten, voor alle dynastieke ruzies, voor de opmars
van de
recent mohammedaans geworden
Turkse volkeren.
Zowel Europese als
Arabische teksten spuien
volgens Cobb soms ongelooflijke nonsens
over elkaars levenswijze, maar in de mohammedaanse teksten
valt vooral de minachting op voor die armzalige barbaren die feitelijk
oninteressant zijn
om
er veel aandacht aan te besteden. De Arabieren leggen de klemtoon op het
verschrikkelijke klimaat bij de Franken. Altijd sneeuw en regen en nooit zon.
Ze vergelijken het met het “gematigd” klimaat in Noord-Afrika en het
Midden-Oosten. De Arabieren zijn bijzonder verbaasd dat
die Franken maar
één vrouw hebben die
ze nooit ontrouw
zijn, want in West-Europa zijn de vrouwen de baas. Ze
vinden de Franken terecht onhygiënische smeerpoezen. De Arabieren staan ook op
vastere grond als ze de omvang van de eigen gebieden (twaalf keer groter)
vergelijken met die van de armoedzaaiers in die streken van ijs. Commerciële
activiteiten hernemen nu eerst in het Westen en de grootste steden zijn vuile
nesten met enkele tienduizenden inwoners. Handel is een van de oorzaken van de
rijkdom van het moslimgebied met steden als Bagdad (toen al 800.000 inwoners)
en Caïro (500.000 inwoners).
Spiegelbeeld
Ook
de keizer van het Romeinse Rijk (dat wij Byzantium noemen, met hoofdstad Constantinopel)
moet zeer tegen heug en meug een
beroep doen op
westerse huurlingen, al
weet hij beter.
De Normandiërs hebben immers de “Romeinen” uit Apulië
geschopt.
Eén
Normandiër heeft zelfs een tijd een eigen rijk gesticht in het Anatolisch
gebied van de keizer, tot de Romeinen hem een kop kleiner maakten. Maar de
75.000 mannen en kampvolgers die in 1096 voor de poort van Constantinopel staan,
heeft de keizer
ook niet gevraagd. Die kunnen best zo vlug mogelijk aan
de herovering van de verloren christelijke gebieden in de Levant beginnen (en
die braaf weer aan de
keizer geven). Hier
nemen de Arabische auteurs het weer over. Alle slechte
eigenschappen die de westerse kroniekschrijvers aan de mohammedanen geven,
hebben een spiegelbeeld bij de Arabieren. De Franken zijn volgens hen
gewetenloze boeven die niet voor de wreedste schurkendaden terugdeinzen. Ze
sluiten op hun tocht naar Jeruzalem verdragen die ze nooit respecteren. Ze
bieden
genade aan in ruil voor de overgave van een stad of burcht en moorden prompt alle
inwoners uit of verkopen de mohammedaanse vrouwen en kinderen als slaven. Ze zijn
sluw en spelen moslimheersers en -heersertjes
tegen elkaar uit.
Daarbij hebben ze alle geluk van de wereld, want die heersertjes
doen elkaar de duivel aan in plaats van een gecoördineerde jihad te voeren tegen
de indringers. Kortom, het beeld dat de Arabieren ophangen, gelijkt goed op wat
de politiek correcte westerse historici nog altijd over de kruisvaarders
schrijven, of wat onnozele filmmakers (The Kingdom of Heaven) produceren, want
daar is Salah-al-Din ook de goede.
*
(Wordt vervolg)
(Digitalia)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten