FROM ITALY WITH LOVE: 3748

6/1084 * - Onverdoofd slachten is altijd barbaars en dus geheel naar de aard van de wreedaardige islam -

DEEL 4

ZONDAG 2 OKTOBER 2016

HH. ENGELBEWAARDERS,

H. LEUDGER, Z. EVERELM

Diel heeft al een paar keer zijn engelbewaarder nodig gehad. Zijn vriend Modest vraagt hem of hij gelooft in vliegende schotels. “Honderd procent zeker dat ze bestaan,” antwoordde Diel. Modest kijkt verwonderd. “En hoe weet ge dadde?” – “Wel, ‘k zal ’t u vlug ne keer gaan zeggen, zie. Passeerde weke kwam ik ’s avonds laat thuis uit mijn stamcafé. Ik had wel een glazeke te vele op. Het eten was al uren koud en min Melanie was in alle staten en de schotels vlogen mij rond de oren”.

3748 - ALS DIEREN DODEN (VOLGENS DE MEER RECENTE GEBRUIKEN) NOG ALTIJD EEN SLACHTFEEST BLIJFT

Spijtig dat de dieren niet meer kunnen spreken…..

Hierna volgt een brief van een zekere Nabilla Ait Daoud (N-VA), de Antwerpse Schepen van Dierenwelzijn, aan Bart Eikenhouten Kop en opiniërend hoofdredacteur bij De Morgen. Die zal daar écht niet wel van zijn. Hij loopt daar gegarandeerd van weg, zo ver hij lopen kan.

De Dame (?) is van vreemde origine, en dus hoogstwaarschijnlijk van een meer recente maar dodelijke ‘geloofsovertuiging’. Ze zit dus, als Vlaams Nationalistische Toeptoeter, tussen twee vuren. Dat merkt U aan de langdradige uitleg die ze geeft, om toch maar niet op lange tenen te trappen.

Dit zou voor Nabilla Ait Daoud

Een meer geschikte partijvoorzitter zijn…

Wat ik wel achterlijk en storen blijf vinden, is dat iedereen, buiten vanzelfsprekend de achtbare schepene zelf, spreekt van een ‘Offerfeest’ daar waar het helemaal niet om een offerfeest, maar om een met veel tra-la-laa gepaard slachtfeest gaat.

Het is nu eenmaal de Wet van Meden en Perzen, dat het stomme Mensdom zich te pletter vreet aan het vermoorde Dierenrijk. Dat is nu eenmaal de manier waarop de wereld draait, tot de mensen zullen begonnen – dank zij de ‘recente nieuwe gebruiken’ – met het afslachten van elkaar ook een middel is om bloed te doen vloeien. Onder het door De Profeet gewilde motto ‘slachtfeest is slachtfeest’.

Agge mô leut êt.

Ik vraag me dan ook af, hoe, waar en wanneer de Heer Opiniërend Hoofdredacteur zal antwoorden, want het Uur der Wrake is nabij. Gesproken woorden vervliegen in de wind, maar wat geschreven is, blijft.

Verba vlent, scripta manent.

De islam kent wel dat verhaal niet van die molensteen om de hals, maar indien nodig, is er niet veel bij nodig om iemand in het diepste der zee te verdrinken.

Totaalverbod op het onverdoofd slachten van dieren: de consensus groeit

GEPLUKT BIJ

Nabilla Ait Daoud (N-VA) is Antwerps schepen voor Jeugd, Leefmilieu, Kinderopvang en Dierenwelzijn

Beste meneer Eeckhout,

Als schepen voor dierenwelzijn in de stad Antwerpen wil ik heel graag mijn verontwaardiging met u delen. Na een alweer bewogen offerfeest in Antwerpen - als epicentrum van de storm - kan ik u verzekeren dat de verontwaardiging rond het onverdoofd slachten in zijn geheel wel degelijk blijft nazinderen en razen door de Antwerpse en Vlaamse samenleving.

Nabila Ait Daoud ©BELGA

Tot daar onze gedeelde verontwaardiging rond het onverdoofd slachten, waarover u een opiniestuk schreef (Maakt onverdoofd slachten deel uit van 'Het goeie leven'?, DM 29/9).

Toch, meneer Eeckhout, wijs ik u graag even op de huidige wetgeving met betrekking tot dierenwelzijn: eenhoevigen, herkauwers, varkens, konijnen, pluimvee en gekweekt wild die in een slachthuis worden binnengebracht om er te worden geslacht moeten worden verdoofd.

Het slachten van dieren zonder verdoving is vandaag toegestaan om religieuze redenen op permanente slachtvloeren. U begrijpt dus ongetwijfeld wel de commotie rond het pop-up slachthuis van mijnheer Meeuws, wat niets minder dan een omzeiling van de wetgeving was.

Voor het slachten van dieren buiten slachthuizen voor eigen consumptie, is de wetgeving vandaag net iets anders. Varkens, schapen, geiten en tweehoevig gekweekt wild moeten ook van tevoren worden verdoofd. Dit geldt echter niet voor pluimvee. U moet toegeven, meneer Eeckhout, dat het slachten van groter vee net iets complexer is dan het slachten van een kip. Meer en meer lijkt de conclusie dat een overgrote meerderheid van onze samenleving wil gaan naar een totaalverbod op het onverdoofd slachten

U spreekt over een dubbele standaard en hoe treffend de kritiek is van de moslimgemeenschap over onze eigen cultuur en folklore. Ook daar is echter het voortschrijdend inzicht - denk bijvoorbeeld aan de evolutie in het ganzenrijden - al een tijdje bezig. En ik ben niet bang te stellen dat grote maatschappelijke fenomenen zoals het offerfeest de publieke discussies over de onderliggende waarden en normen die onze samenleving verbinden, los van huidskleur, afkomst of religie, op gang trekken en voortstuwen. En meer en meer lijkt de conclusie te zijn dat een overgrote meerderheid van onze samenleving wil gaan naar een totaalverbod op het onverdoofd slachten.

Dat het kelen van een tiental 'lentekippen' met een scherp mes, zoals u het zelf omschrijft, niet dezelfde impact heeft als het onverdoofd slachten van een paar duizend schapen, lijkt me eigenlijk een evidentie. Dit wil niet zeggen dat het onverdoofd slachten van een kip nog getolereerd moet worden in de toekomst. Maar het is nu eenmaal een gegeven dat dergelijke grote discussies uiteraard eerst op grote en zeer zichtbare fenomenen worden scherp gesteld.

De maatschappelijke impact van enkele kippen is uiteraard ook niet dezelfde als dat van duizenden schapen. Maar, het debat dat het offerfeest net aanzwengelt is veel breder en van groot belang. Er is een nieuwe maatschappelijke consensus aan het groeien, ook wat de aloude tradities in onze contreien betreft en niet alleen voor religieuze praktijken die hier relatief nieuw zijn: met name een totaalverbod op het onverdoofd slachten van dieren. En dat is toch een goede zaak, niet meneer Eeckhout?"

Ik zou voorstellen, om op de slachtvloer beide opponenten (?) voor een paar dagen en nachten eens gezellig aan een paal vast te binden. Waar ze met de neus op de feiten, het ene offer-dier na het andere zien slachten. Horen, zien en ruiken. Liefst tot aan de knieën in het bloed en, met twee vuisten in de omtrek, om hen te dwingen teblijven, met de neus op deze feiten toe te zien.

Hoogstens een emmer water in de omtrek, om hen terug bij hun positieven te gooien , iedere keer dat nodig blijkt te zijn.