3723

6/795 * - Verkiezingsdebat Amerika -

.

Deel 2

DINSDAG  27 SEPTEMBER 2016

*

H. Vincent de Paul, patroon van de wezen en de armenzorg,

Z. Elisabeth van Gulik

*

Een kunstschilder komt op een landwegel een boerekarre tegen, getrokken door en schimmel. “Wat een prachtig beest”, zegt hij, “ik zou het graag eens schilderen”. – “Geen sprake van,” zegt den boer, “mijn paard is wit en het blijft wit!”

*

3723 - EN TOEN KWAM ER EEN VARKEN MET EEN LANGE SNUIT EN HAAR VERHAAL WAS UIT.

*

*

*

Ja, ik zal het maar van direct bekennen: ik heb vandaag geen minuut tijd verloren door te kijken naar om het even welke gazet. Ze schrijven toch allemaal hetzelfde. Zelfs met van elkaar afgeschreven koppen. Zou het dan inderdaad zo erg gesteld zijn de woordenschat van deze beroeps-hoernalisten? Oma Hitlery heeft het effenaf  f o r m i o d a b e l   gepresteerd. Ze heeft zelfs de hele tijd beleefd-sympathiek gedaan tegenover den Donald, the old gay. En wat zag ze er beeldig uit in haar fris rode mantelpakje. Echt schattig en goed in haar vel. En wat zou dat mooi staan, in de deuropening van dat Witte Huis, de dag dat de Zwarte Adolf Barack Houssein haar de sleutels zou overhandigen.

Heb dus alleen maar De Morgen gezien (zie hier onder) en weet genoeg. Trump is een gestampte boer. Rijk en bekwaam, dat wel. Maar in hem de toekomstige machtigste man ter wereld willen  zien, is larie en apekool. Maar wat meer is, met hem het zou dramatisch kunnen aflopen met de (van bloed druipende) Ro-de-Islamitische droom.

En dan, goed zichtbaar maar tussen de lijntjes verstopt, het zal toch geen waar zijn dat men in Amerika, tegenin onze goesting hier, diene kwibus zal kiezen? Oei Oei. We gaan de komende weken uit een ander vaatje nog betere wierook moeten tappen. Alle hens aan dek, of The American Dream van onze moslim-broeders is er geweest!

En dan is het met hun mooie liedje, net als die varkenssnuit uit dat sprookje, uit.

*

*

GEPLUKT BIJ

*

3 redenen waarom Trump geen presidentiële indruk kon maken

*

De ene Trump is de andere niet

'You had one job!' Als de communicatie-adviseurs van Donald Trump een béétje eerlijk zijn met de man, is dat we ze hem na afloop van het eerste presidentiële debat voor de voeten hebben geworpen. Trump moest maar één ding doen: een presidentiële indruk maken, zodat de twijfelende kiezers hem niet langer zagen als de bullebak uit de primaries, maar als een mogelijke president. Dat lukte de vastgoedmagnaat minder goed dan hij gehoopt had.

27-09-16, 08.32u - Stef Selfslagh

Lees later

Donald Trump droeg een democratisch blauwe das, Hillary Clinton een republikeins rood mantelpak. Het was een mooie vestimentaire samenvatting van de inzet van het debat. Beide kandidaten hadden immers als opdracht om al pratend een brug te slaan naar kiezers die er nog van overtuigd kunnen worden om van kamp te veranderen.

©AP

Trump moest de mensen die hem maar niet als een potentiële bewoner van het Witte Huis zien, bewijzen dat hij wel degelijk presidentiële allures heeft. En Clinton moest de Amerikanen die haar reduceren tot een arrogante machtsfiguur ervan overtuigen dat de slimste van de klas ook de sympathiekste kan zijn. Drie redenen waarom Trump niét in zijn opzet slaagde en Clinton wél.

1. Clinton was heerlijk lichtvoetig

Vooraf werd in het Democratische kamp gevreesd dat Clinton haar minachting voor Trump nauwelijks zou kunnen verbergen. Dat ze het niet zou kunnen laten om op een betuttelende manier te tonen wie van hen beiden intellectueel de meerdere was en zo kiezers zou wegjagen. Maar het tegendeel was waar.

Clinton noemde Trump consequent en bijna amicaal Donald (terwijl Trump het op een afstandelijk 'Secretary Clinton' hield) en wanneer hij volgens haar loog of demagogisch uit de hoek kwam, ergerde ze zich niet, maar maakte ze hem systematisch onschadelijk met een glimlach die zoveel betekende als: 'Die Donald toch.'

Zelfs toen Trump probeerde aan te voeren dat het temperament van Clinton een potentiële bedreiging is voor de toekomst van het land, ging ze niet in aanvalsmodus, maar reageerde ze met een lachend en lichtvoetig: 'Wooh. Okay!' Alsof ze zelf nauwelijks kon geloven wat ze zonet gehoord had. Haar verweer nadien maakte niet veel meer uit, met die twee korte woorden had ze er al iedereen van overtuigd dat Trump het qua argumentatie plots toch wel erg ver ging zoeken. Soms is het beste betoog géén betoog.

*

*

Ja, ook daarin heeft De Morgen weer eens gelijk. Het beste betoog is géén betoog, en het beste artikel is géén artikel.

Dus gaan ook wij over tot de orde van de dag. Maar dat is voor een andere keer.

*

*

*