2989

*

2989* - ER IS EEN TIJD VAN KOMEN EN ER IS EEN TIJD VAN GAAN…

.

*

Zelfs de zware transportbuggen

.

.

Veranderden toen van eigenaar

.

*

INLEIDING

Ja Ja, dat is zo. Zelfs aan de kat haar staart komt een einde, en die is zo lang. Als Ieperling voeg ik daar aan toe ‘Ach Hère Menère, mien endeke kort zo zère’….

*

Och, het zijn verre herinneringen aan Geliefden die al vele jaren het Tijdelijke voor het Eeuwige hebben verwisseld.  Op een stille najaarsavond, in de prachtige slee van mijn toenmalige Baas, gleden we voorbij een sjieken villa langs de baan Torhout-Oostende. Daar woonde zijn vriend, zei die, Mr De Nolf van Roularta. Amaai amaai, voor mij was dat eerder een kasteel dan zo maar een villa. Iets onbereikbaar hoog en ver dus, al noemde mijn Baas (die ik verafgoodde) zij eigen woning in L. altijd ‘zijn villa’. Daar waar de dorpelingen het altijd hadden over ‘Het Boterkasteel’, iets wat ik toendertijd altijd hartstochtelijk heb proberen te weerleggen. Maar zowel Boterbaas als Boterkasteel zijn ondertussen van de aardbodem verdwenen…

Dat beeld van die twee Heren met hun zeer deftige haardplaats is mij altijd bij gebleven als een niet te bevatten Fata Morgana. En net toen het droombeeld geen droombeeld meer was, maar een bescheiden afgietsel daarvan, verloor ik het weer. Door familiale-omstandigheden die aan de basis lagen van mijn vrijwillig exil naar dit nieuwe vaderland….

Mede aansprakelijk was natuurlijk de tweezakkerigheid inzake de milieuwetgeving van de Tsjeven-Burgemeester Paul Tant. In tientalen persoonlijke gesprekken, had die ons de volledige steun van het Gemeentebestuur toegezegd, maar toen ik bij Stedenbouw Brussel het dossier mocht inzien (Openbaarheid van Bestuur, U weet wel) was daarin het sluitstuk een schrijven van dezelfde Paul Tant, waarin die aandrong op een definiteve weigering van zijn Ambtsgenoot Minister Kelchtermans.  Toen ik hem op zijn eerstvolgend spreekuur hierop wees, kreeg ik het typisch Tsjeven-standpunt te horen. Enerzijds zijn persoonlijke overtuiging en zijn vriendschap, maar anderzijds was ie gebonden aan de Sossen, aan Steve Stunt dus, zijn coalitie-partner…. Na 10 jaar procederen tegen de Coburgse Staat Zijn we dan uitgeweken. Tot we precies na het ondertekenen hier van de aankoopakte bij de Notaris, van huis het telefoontje kregen, dat de bouwvergunning er eindelijk was…..

Daar woont nu in een netjes gerestaureerde ‘villa’, vroeger werkmanswoning, de zoon, netjes aan de rand van dat landelijk gehucht, van wel 50 huizen, met aan de overkant van de straat, inderdaad die fameuze ‘landbouwzone’…

*

MIDDENSTUK

Onder voorname dankzegging

overgenomen door Digitalia bij

 

*

Rik De Nolf geeft fakkel door bij Roularta

Rik De Nolf (65) stopt eind dit jaar als CEO bij Roularta en geeft de fakkel door aan zijn schoonzoon Xavier Bouckaert. De Nolf wordt voorzitter van de raad van bestuur van de mediagroep. Dat meldt De Tijd vandaag.

De Nolf is al bijna 35 jaar CEO van Roularta, de uitgeverij-drukkerij die zijn vader in 1954 oprichtte. De jongste maanden liet hij - na de verkoop van de Franse tak van de mediagroep - al herhaaldelijk doorschijnen dat het moment van zijn opvolging er zat aan te komen en dat zijn schoonzoon in aanmerking kwam om hem te vervangen.

De Nolf zelf reageert maar kort. "Wij gaan kort na de herfstvakantie over deze kwestie communiceren", zegt hij. Er is voor half november nog een raad van bestuur van Roularta.

*

UITLEIDING

*

Ach, er zijn zoveel losse eindjes in een mensenleven!

Later heb ik als een leeuw gevochten voor een dossier (metaalbouw) dat dreigde onderuit te gaan in de opvolging van vader-op-zoon. De bedrijfsterreinen paalden aan de Roularta aan de achterkant, maar ze lagen wel zeer voordelig aan de grote baan Menen-Roeselare, juist binen de agglomeratie. Wij verloren de strijd en de dag dat het faillissement werd uitgesproken, reden de Roularte-wagens reeds de parking op en af.

Weer vele jaren later ontmoette ik toevallig op een familie-feestje de gepensionneerde secretaresse van de vroegere toenmalige Directeur van de Bank van Roeselare die dat dossier behandelde. Die man was toen ook een goede vriend. En wat hoorde ik daar?

Och, het heeft alemaal gene zin meer. Maar in de Bank vond men mij geen beetje ‘mee’, om zo maar tegen het belang van Mr De Nolf te willen vechten, om een klein onaanzienlijk familiebedrijfje  te kunnen op het droge trekken….

*

Dit was de allerindividueelste expressie van de aller individueelste emotie van……

 (Get) Digitalia

*

EINDE

*