.
1533 - ONZE WEKELIJKSE
PORTIE MARK GRAMMENS : ALLEN NAAR ‘t PALLITERKE
.
.
I) INLEIDING
Op algemene aanvraag nog
maar eens de lof gezongen van ons aller Palleterke. En dat kan best gebeuren,
door nogmaals Mark Grammens aan het woord te laten, in de hoop dat het veel abonnementen oplevert
van lezers die de smaak te pakken krijgen.
Eigenlijk vervangt ’t
Pallieterke in één enkel weekblad alle bestaand gedrukt papier, voor iemand die
kan leven zonder de rubriek der gebroken armen en benen, en voor wie de sport
alleen maar lawaai en gloriol is. Maar er is meer : zonder te beweren dat ’t
Palliterke de waarheid in pacht heeft,
moet het toch gezegd, dat U de zekerheid hebt, daar U tenminste geen leugens
worden wijs gemaakt.
Dat Marc Grammens, sedert
hij gestopt is met ’Journaal’ daar schrijft, is voor hetzelfde geld, gewoon de
wekelijkse kers op de taart.
.
II MIDDEN
Europa zal Vlaanderen
niet tegenhouden
*
Verleden week woensdag schoot De Morgen een
voltreffer af richting het Vlaams-nationalisme. Over een grootichting het
Vlaams-nationalisme. Over een groot gedeelte van haar tweede pagina beweerde de
krant dat als Catalonië, Schotland of Vlaanderen het ooit zouden aandurven hun
zelfstandigheid uit te roepen, de Europese Unie hen zou buitenzwieren.
Bij nader toezien bleek het te gaan over een
toespraak van de Spaanse eurocommissaris Joaquin Almunia, waarvan de tekst door
de woordvoerder van de Europese Commissie werd verspreid met de mededeling dat
Almunia de mening van de Commissie vertolkte. Met instemming van de Vlaming die
daar deel van uitmaakt, Karel de Gucht.
Is dit waar? Maar vooraf: en wat dan nog?
Stel dat Almunia gelijk heeft wat Catalonië
betreft, daarom geldt dit nog niet voor Vlaanderen. In tegenstelling tot
Catalonië en Schotland is Vlaanderen in België het meerderheidsgewest, dat
normaal gezien de erfenis van de Belgische staat, inclusief zijn schuldenlast,
overneemt. Tenzij het Vlaamse independentisme in verkeerde handen valt, speelt
het de zelfstandigheid van Vlaanderen uit als opvolger van België, niet als een
afscheidingsbeweging. Daarom is het niet verstandig van sommige nationalisten om
te veel te pronken met hun relaties met Catalanen en Schotten, wier
nationalisme wél een afscheidingsbeweging is. Overigens dient te worden erkend
dat de Spanjaard Almunia en de Europese Commissie het uitsluitend over
Catalonië hadden, en dat de redactie van De Morgen hun redenering tot
Vlaanderen heeft doorgetrokken.
Isoleren
Spanje kan Catalonië isoleren, zoals Engeland ook
Schotland kan isoleren, – al zijn de Britten te beschaafd om dit echt te doen
–, maar als België uit elkaar valt, liggen de zaken zeker helemaal anders.
Zoals de Leuvense hoogleraar in de rechten professor Stefan Sottiaux het bondig
formuleerde in De Juristenkrant van 12 januari 2011 hebben we hier te maken met
het enige land ter wereld waar het “de meerderheid is die om autonomie moet vragen
om zichzelf te kunnen besturen”. Het is dus zeer de vraag of een zelfstandig
Vlaanderen even gemakkelijk als Catalonië van lidmaatschap van de Europese Unie
zou kunnen uitgesloten worden.
Zeker, “Europa” zal zich keren tegen een
zelfstandig Vlaanderen, daar zullen de Belgen aan de Europese top wel voor
zorgen, precies zoals de Spanjaarden van hun Europees personeel gebruik maken
om het Catalaanse zelfbestuur te bestrijden, maar het zal er subtieler aan toe
gaan, meer over centen (de tranfers!) dan over principes.
Het zal ook gaan over de machtsverhoudingen binnen
Europa. De eurocrisis heeft duidelijk gemaakt dat Europa dreigt uiteen te
vallen in een noorden, geschaard rond Duitsland, en een zuiden, geleid door
Frankrijk. Economisch, cultureel en qua erfgoed (een Germaanse taal) sluit
Vlaanderen als vanzelf aan bij het noorden en Wallonië bij het zuiden. De vraag
komt vroeg of laat op de agenda of dit noord en zuid, met een breuklijn die
dwars door België wordt getrokken, als één Europa kan blijven voortbestaan.
De toekomst van “Europa” valt derhalve samen met de
toekomst van België.
De Europese vrees dat een splitsing van België de
aanzet zal vormen tot een breuk tussen noord- en zuid-Europa, gaat hand in hand
met de Belgische vrees dat het uiteenvallen van Europa de splitsing van België
zal versnellen. Dit is een onderwerp waar noch Catalanen noch Schotten zich
moeten mee bezighouden, maar dat Vlaamse independentisten zouden dienen te
bestuderen, want het gaat ons rechtstreeks aan.
Welvaartsvermindering
Het onderwerp is bovendien actueel.
Europa is vandaag het enige deel van de wereld dat
nog steeds gebukt gaat onder de crisis en de gevolgen ervan. Het is niet
gedaan. De Europese Unie telt 28,5 miljoen werklozen, en kent, in tegenstelling
tot Amerika en Azië, nog steeds geen merkbare economische groei. Voor het
lopende jaar 2013 wordt in de eurozone een globale welvaartsvermindering
verwacht van 0,4 procent. Nog slechts 45 procent van de ondervraagde Europeanen
gelooft in Europa. (Alle hier genoemde cijfers komen uit een overzicht in Le
Monde van 17 mei 2013.) De Europese verkiezingen van volgend jaar zullen in
verscheidene landen uitdraaien op een anti-Europese machtsontplooiing,
met name in Engeland, Nederland, de Scandinavische
landen, de meeste Oost-Europese landen, en zeker ook ten dele in de zuidelijke
landen. Na die opwelling van anti-Europees ressentiment zal niets meer zijn
zoals het was. Het zou wel verstandig zijn als Vlaanderen, geografisch gelegen
op het kruispunt der wegen in Europa, zich op die nieuwe toestand zou
voorbereiden. Men zal in Nederland Wilders, in Frankrijk Marine le Pen, in
Engeland de zelfstandigheidspartij, enzovoort, niet meer schouderophalend van
zich kunnen afschudden.
Unieke cultuur
De nu al zorgwekkend massale vervreemding van de
Europese doelstellingen, straks door de uitslag van de Europese verkiezingen
bevestigd, wordt onheilspellend. Dan zal er plaats zijn voor de mensen die
willen terugkeren naar de ‘Kleinstaaterei’ van weleer. Zijn de welvarendste
landen van Europa, berekend volgens het bruto binnenlands product per hoofd van
de bevolking, niet Zwitserland en Noorwegen, die wijselijk de Europese
eenmaking afwijzen en mede daardoor aan de gevolgen van de economische crisis
wisten te ontsnappen?
Zijn we vergeten dat de Europese eenmaking een
streven was van alle Europese dictators, van Karel de Grote tot Napoleon en
Hitler? Zeker, Europa heeft een unieke cultuur voortgebracht, en zijn economie
behoort nog steeds tot de wereldtop – al is de achteruitgang opvallend – , maar
dat
werd bereikt in een tijd toen er nog geen sprake
was van staatkundige eenheid, maar juist de versnippering hoogtij vierde. Laten
we de geschiedenis niet vervalsen, zegt de Nederlandse hoogleraar geschiedenis
Piet Emmer (in NRC-Handelsblad van 12 april 2013): “Ons continent heeft de
wereldtop bereikt niet ondanks, maar dankzij zijn staatkundige verdeeldheid.”
Het uit elkaar vallen van Tsjecho-Slowakije, Joegoslavië en de Sovjet-Unie was
geen ramp, integendeel.
Europa kan, als na de verkiezingen de kaarten
opnieuw worden geschud, verdergaan in díé richting, tot spijt van wie ‘t
benijdt, in Spanje, in Engeland en in België.
Mark Grammens
III
SLOT
Wil
dit nu zeggen dat de koers, die Marc Grammens uitzet, de enig juiste is? Zeker
niet. Maar hij opent wel onverhoopte perspectieven, omdat hij rekening houdt
met realistische gegevens. En wat meer is : de man kent het klappen van de
zwep!
Van
die gegevens is de afstraffing van de Euro-bonobo’s bij de volgende verkiezing,
wel een der voornaamste. Als die Belgische kopstukken vallen, is de
eenvoudigste val meteen een dubbele salto mortale. Omdat ze het einde zullen
inluiden, niet alleen van het misbaksel ‘E.U’ van Het Verdrag van Lissabon,
maar ook de aanzet zal geven voor onze vrijheid en onafhankelijkheid. Eindelijk
vandaan en ver weg van de Francofone dwingelandij.
Uit
een vorig artikel heb ik onthouden, dat Europa de onafhankelijkheid niet kan
weigeren aan een volk, dat een grondgebied èn een wettig gekozen regering
heeft.
JaJa
: moest La Pen gekozen worden in Frankrijk wisselen we Wallonië voor
Frans Vlaanderen omdat dat de natuurlijke bestemming is van elk. Om de ruil
aantrekkelijk te maken onderzoekt Vlaanderen intussen de mogelijkheid om de
Belgische Staatsschuld, zo rond de 110 miljard, helemaal op zich te nemen. Dat
is niet meer dan een jaar of 5-65 geen ‘transfers’ meer moeten betalen aan
Wallonië.
Misschien
kunnen we het ‘Brussels Gewest’ en de (lege) Europese Instellingen daar als bruidsschat
meenemen op samen met Nederland een soort ‘Unie’ te vormen? Kunnen we de
overige Europese Volkspartijen mee overtuigen om samen het Europa der Volkeren
te vormen….
Vlaanderen
eindelijk, na eeuwen, terug aan de kop in de vaart der volkeren?!
En
de CVP? Weg ermee!
Geschreven door AABEE via
Digitalia
…
…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten