FROM ITALY WITH LOVE: 609 – OORLOGEN ZIJN AFREKENINGEN DIE NOOIT EINDIGEN TENZIJ IN HET HIERNAMAALS….

sDAGELIJKSE VAN HOREN ZEGGEN SATIRE

Maandag 6 juni 2022

1944

… was dat wel ’n goed idee?

609 – OORLOGEN ZIJN AFREKENINGEN DIE NOOIT EINDIGEN TENZIJ IN HET HIERNAMAALS….

I N H O U D

Ja, dat was zeker ’n goed idee, daar in Cherbourg.Allez, ik wil zeggen met de kennis die er toen was. Maar nu, drie kwart eeuw later, zijn dezelfde katjes daar weer aan het dansen. Katten immers vallen toch – spreekwoordelijk toch – altijd op hun pootjes. Zelfs al zijn die pootjes dreunende laarzen. Of verbergen ze tijdelijk hun kromzwaarden onder hun kaftans. Zie Pakistan en de Kasmiri, zie Erdogan en de Koerden, en zie vooral, dichter bij huis, de Poet die niet toestaat dat Oekraïne hem zou verlaten. En wat dan met dezelfde Erdogan die als Lid van ONZE Navo, zijn veto stelt tegen de toetreding van Finland en Zweden?

Andere tijden, andere uniformen.

En nochans, ‘ze’, de Navo, na WO II zoden het toch anders aanpakken?! Ja ja, anders, maar slechter….

Verder leest U over de paniek in den Belziek, die als voortekenen echt niet meer te verwaarlozen zijn. Al zijn de Regime Media aijn meer bezig met Boris Janssens in Downingstreet 10: pf die het nu haalt of niet. Zij ijn ieder geval zijn er tegen…

Als Top the Bill leest U helemaal naar het einde van deze bijdrage toe een 3-tal uitsraken over wat er in Duitlsand gebeurde met het Marxcisme-Leninisme in de jaren ’50-’60. Lees het in de veronrustende verwacchting dat ons weldra hetlzefde te wachten staat. Vervang in dat verhaal de naam Dertinger door DeWinter en we zitten perfect op dezeldde golflengte..

Nog op 10 maart 1952 deed de baas in het Kremlin in de naar hem genoemde Stalin-Note het voorstel aan de Westerse mogendheden om een vredesverdrag met Duitsland te ontwerpen en het als een eengemaakte, democratische en neutrale staat met een eigen strijdmacht boven de doopvont te houden.

[‘Wij als christenen weten heel goed dat de oorsprong van al onze nood te zoeken valt in het zich afwenden door de mens van God.

En het bllijft maar in mijn hoofd hameren….

De communistische menselijkheid valt niet af te scheiden van de haat’

06-06-2022

DE ACTIEVE WELVAARTSTAAT

Dat het niet goed gaat met de wereldeconomie is een open deur intrappen. Wat er voor dit land nog specifiek bij komt is, dat het al niet goed liep vóór de overval van Poetin op Oekraïne, wat alles alleen maar erger heeft gemaakt.

Feitelijk valt voor België heel wat te herleiden tot de rampzalige twee legislaturen onder Verhofstadt. Toen werd de spaarpot (van, omgerekend, miljarden euro), die Dehaene had aangelegd om de vergrijzingkosten op te vangen, opgesoupeerd. Met de bereidwillige medewerking van socialist Vande Lanotte wiens zilverfonds, dat ervoor in de plaats moest komen, een lege doos bleek te zijn. Puur bedrog.

In het licht van de gesprekken tussen de huidige federale regering, Paarsgroen II zeg maar, en Engie blijkt, dat de ‘actieve welvaartstaat’ die Verhofstadt ons beloofde, onze kernenergie verkocht aan het Franse Electrabel/Engie. Nadat deze laatste gedurende twee decennia woekerwinsten heeft kunnen maken en het nu waarschijnlijk wat minder gaat worden, mag België weer meespelen. Men kan daar tegen zijn, maar het alternatief – straks een stroomtekort te hebben – is geen rozig vooruitzicht. Het woord chantage is hier wel op zijn plaats.

Ons mateke zal nog veel werk hebben om van dit België ‘het beste land ter wereld te maken’, zoals hij dat aankondigde bij zijn benoeming tot voorzitter van de SP.a.

PLAATSELIJKE NIEUWTJES

*En om af te sluiten over mijn bezoek van gisteren – met al die wateroverast van de laaste dagen – nog even terugkomen op de verlaagde trappen-overs van de Leie… Valt nogal mee. Wat weggeeld is, wordt gewoon terug herlegd.

GOED OM WETEN OF NIET GOED OM WETEN. HET IS MAAR HOE U HET ZIET

Vlaams Belang

@vlbelang

Ook Ecolo bereidt einde Vivaldi voor

Ook Ecolo bereidt einde Vivaldi voor.

Ecolo lanceerde gisteren het voorstel om elke jongere op 25 jaar een ‘universeel solidariteitskapitaal’ van 30.000 euro te geven. “Alle Franstalige partijen in de Vivaldi-regering voelen duidelijk de hete adem van de communisten in hun nek, daarom dat ze dit soort gekke en onbetaalbare ideeën lanceren”, zegt Vlaams Belang-fractieleider in de Kamer Barbara Pas. “Het toont ook aan dat de federale regering in al haar voegen kraakt en men zich aan Waalse kant al aan het voorbereiden is op verkiezingen.”

De Franstalige groenen van Ecolo hielden afgelopen weekend in Brussel een ‘sociaal congres’, waar zij hun voorstel voor het ‘universele solidariteitskapitaal’ lanceerden. Hiermee willen zij alle 25-jarigen een startbudget van 30.000 euro geven. Volgens Ecolo-co-voorzitter Rajae Maouane zouden jongeren hiermee “kunnen starten met projecten, een opleiding beginnen of kunnen investeren in de toegang tot huisvesting.” Ecolo beweert dat het voorstel 2,5 miljard euro zou kosten en stelt voor om het te financieren met een belasting van 1 procent op het vermogen van de allerrijksten. MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez lanceerde eerder al een gelijkaardig idee van een ‘jeugdkapitaal’ van 25.000 euro voor jongeren tussen 18 en 25 jaar en PS-voorzitter Paul Magnette sprak zelfs van een basisinkomen voor jongeren tussen 18 en 25 jaar.

“Ecolo is ook duidelijk in verkiezingsmodus aan het komen”

“De Franstalige Vivaldi-partijen laten zich allemaal opjagen door de communisten van de PVDA-PTB en lanceren daarom dit soort extreemlinkse ideeën”, zegt Barbara Pas. “Het politieke landschap is in Wallonië nog nooit zo links geweest als nu en alle partijen proberen er elkaar te overtreffen in wilde weldoenersvoorstellen.”

Het Vlaams Belang heeft niet alleen grote bedenkingen bij het voorstel zelf, maar ook bij de betaalbaarheid ervan. “Een vermogensbelasting voor de allerrijksten is gewoon een extra financiële transfer vanuit Vlaanderen naar Wallonië waarvoor zoals gewoonlijk niet de allerrijkste, maar de gewone Vlaming zal mogen opdraaien”, aldus Pas. “In een land met de hoogste belastinggraad ter wereld, moet er niet ingezet worden op meer en nieuwe belastingen, maar op een ontvetting van de overheid.”

Volgens Pas zijn de Franstalige partijen, die deel uitmaken van de federale regering, allemaal in verkiezingsmodus aan het komen en moet het Ecolo-voorstel in het licht hiervan gezien worden. “Het is duidelijk dat Vivaldi in al haar voegen kraakt en niemand elkaar nog iets gunt. Aan de overkant van de taalgrens zijn de partijen zich daarom allemaal aan het positioneren met het oog op vervroegde verkiezingen.”

IN DE WURGGREEP VAN DE STASI

Georg Dertinger

foto: ©Wikimedia Commons

DDR-buitenlandminister Georg Dertinger ging door de hel omwille van zijn geloof in de Duitse eenheid

Portret

Geen foto’s meer van de ‘spion’, geen vermelding van zijn naam meer in schoolboeken en in facsimile-afdrukken van verdragen die hij had medeondertekend: het was alsof Georg Dertinger (1902-1968), de eerste minister van Buitenlandse Zaken van de DDR, nooit had bestaan voor zijn arrestatie op 15 januari 1953 in Oost-Berlijn. Hoe genadeloos communisten omgingen met vroegere medestanders, mocht de christendemocraat Dertinger aan den lijve ervaren in de elf jaren die volgden op de nacht waarin hij uit zijn bed was gelicht door ambtenaren van het Ministerium für Staatssicherheit (MfS), de beruchte Stasi.

Slippendragers

Na de Tweede Wereldoorlog had de journalist Dertinger pijlsnel carrière gemaakt in de Oost-Duitse uitgave van de CDU (de DDR werd bestuurd door de marxistisch-leninistische SED, maar kende daarnaast nog ‘burgerlijke’ partijen zoals de christendemocratische CDU en de liberale LDPD). Voor de Bondsrepubliek waren politici van partijen zoals de ‘Ost-CDU’ enkel maar slippendragers van het in de DDR geïnstalleerde communistische systeem. De West-Duitse christendemocraten keken met verachting neer op Dertinger, secretaris-generaal van de ‘Ost-CDU’. Het was een feit dat Dertinger zich als inwoner van de Sowjetische Besatzungszone (SBZ), voorloper van de in 1949 opgerichte DDR, ‘arrangeerde’ met de vertegenwoordigers van de Sovjet-Russische bezettingsmacht. Veel keuze had hij natuurlijk niet, indien hij de ‘Ost-CDU’ wilde zien overleven in de SBZ/DDR.

Zijn biograaf Peter Joachim Lapp schrijft dat Dertinger handelde naar het motto ‘Soviel Anpassung wie nötig, soviel Opposition wie möglich’ (1). De ‘Ost-CDU’ juichte de oprichting van de DDR op 7 oktober 1949 toe onder voorbehoud van de totstandbrenging van de ‘Duitse soevereiniteit’, het garanderen van een ‘parlamentarisch-demokratische Ordnung’ en het later organiseren van vrije verkiezingen.

Wantrouwen

De protestant Dertinger verdedigde dan naar buiten toe wel een ‘christelijk socialisme’ of een ‘socialisme vanuit christelijke verantwoordelijkheid’, maar eigenlijk wilde hij ‘het christelijke element in de staat binnenbrengen’ (2). Dat streven stond in tegenspraak met de rol die de SED, de leidende partij van de DDR, de ‘Ost-CDU’ toedichtte, namelijk fungeren als een instrument om het christelijke bevolkingsgedeelte vertrouwd te maken met de beginselen van het marxisme-leninisme. Of zoals Dertinger zelf bitter opmerkte: ‘De christenen is vanuit het standpunt van de marxisten slechts omgekeerd iets veroorloofd: marxistische ideologie in het christendom binnendragen.’ (3).

De SED-bonzen wantrouwden Dertinger omwille van zijn trouw aan het christelijke geloof. Maar dat hij op 12 oktober 1949 toch minister van Buitenlandse Zaken van de DDR kon worden, had hij te danken aan de Sovjets als beschermheren van de kersverse staat.

Diplomatieke goodwill

Moskou bepleitte in die dagen nog de eenmaking van de twee Duitse staten, de Bondsrepubliek Duitsland en de DDR, op basis van een neutraal statuut. In een neutraal ‘Gesamtdeutschland’ zagen de machthebbers in het Kremlin het middel bij uitstek om de integratie van de Bondsrepubliek in het Westen – de Europese Gemeenschap en later eventueel de NAVO – te verhinderen.

Dertinger kon zich best vinden in een neutraal, tot geen enkel militair bondgenootschap behorend Duitsland

In zijn vorige leven, voor 1945, was hij altijd al ‘deutschnational’ geweest. Hij had geweigerd om lid van de nationaalsocialistische partij, de NSDAP, te worden, ook al had hij tijdens de oorlog als journalist lofzangen op Nazi-Duitsland geschreven in zijn strijd tegen het ‘bolsjewistische gevaar’. De Sovjets waren natuurlijk op de hoogte van zijn aangebrand verleden, maar zagen wel voordelen in een ‘burgerlijke’ politicus als ‘Minister für Auswärtige Angelegenheiten’. Een niet-communist op die post zou de DDR misschien meer diplomatieke goodwill van de buitenwereld kunnen opleveren.

Manoeuvre

De eerste ‘grote’ beleidsdaad van Dertinger was het ‘Görlitzer Vertrag’ (‘Verdrag van Görlitz’) van 6 juli 1950 tussen de DDR en de Volksrepubliek Polen. De DDR erkende daarmee de Oder-Neiße-Linie, de grens die de twee rivieren Oder en Neiße sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog vormen tussen Duitsland en Polen. Terwijl de West-Duitse politiek tot aan de Ostpolitik van Willy Brandt eind jaren ’60 aanspraak bleef maken op de voormalige Duitse gebieden ten oosten van de Oder-Neiße-Linie, beschouwde Dertinger in die de-facto-erkenning – een volkenrechtelijke was ze niet – als een kans om eindelijk verzoening tussen Duitsers en Polen te bewerkstelligen. Intussen ijverde hij voor een eengemaakt, neutraal Duitsland. Hij zat daarmee op de lijn van de Sovjets.

Zowel de Westerse regeringsleiders als de West-Duitse bondskanselier Konrad Adenauer zagen in het voorstel van Stalin slechts een manoeuvre van Stalin om de Westbindung van de Bondsrepubliek te torpederen

Nog op 10 maart 1952 deed de baas in het Kremlin in de naar hem genoemde Stalin-Note het voorstel aan de Westerse mogendheden om een vredesverdrag met Duitsland te ontwerpen en het als een eengemaakte, democratische en neutrale staat met een eigen strijdmacht boven de doopvont te houden. Daarmee waren de plannen van de Sovjets voor een neutraal Gesamtdeutschland van de baan.

Atheïsme

De verkondiging in juli 1952 door de SED van de ‘Aufbau des Sozialismus’ betekende dat er geen sprake meer van kon zijn van de DDR als pasmunt in een groter geopolitiek spel. Dertinger bleef echter vasthouden aan zijn droom van een verenigd Duitsland. Zijn ‘deutschnationales’ bloed kroop waar het niet kon gaan. Voor de Sovjets werd hij nu onhoudbaar; de SED was hem al veel langer liever kwijt dan rijk.

De druppel die de emmer deed overlopen voor de communisten, was de rede die Dertinger op 17 oktober 1952 op het Zesde Partijcongres van de ‘Ost-CDU’ in Oost-Berlijn hield onder de titel ‘Der Christliche Realismus – unsere feste Grundlage im Kampf um Frieden, nationale Einheit und Freundschaft der Völker’. Zijn streven om het marxisme-leninisme met theorieën van de christelijke sociale leer te ‘verrijken’ – hij citeerde in zijn rede uit sociale encyclieken van de pauzen – viel niet in goede aarde bij de communistische heersers in het Kremlin en in de DDR.

En al zeker niet zijn uitspraak: ‘Wir als Christen wissen zutiefst, dass der Ursprung aller unserer Not in der Abkehr des Menschen von Gott zu suchen ist’. [‘Wij als christenen weten heel goed dat de oorsprong van al onze nood te zoeken valt in het zich afwenden door de mens van God.’] Als nauwelijks verholen kritiek op het atheïsme van de marxisten-leninisten kon dat wel tellen. Met die rede had Dertinger zijn lot bezegeld.

Geheime diensten

Op 9 januari 1953 verleende de Poolse ambassadeur in Oost-Berlijn hem het Kruis van Verdienste met Ster van de Orde ‘Polonia Restituta’ voor zijn inzet voor de Pools-Duitse verzoening. Zes dagen later zou de ster van Dertinger definitief tanen. Op beschuldiging als ‘agent’ in dienst te staan van ‘imperialistische geheime diensten’ en de DDR te hebben willen ondermijnen werd hij opgepakt door het MfS. Acht weken lang verhoorde de ‘Stasi’ hem als in een wurggreep tussen 23 uur en 5 uur ’s morgens.

Vermurwd door het gebrek aan slaap – één uur per dag – ondertekende Dertinger zelfs de meest absurde schuldverklaringen

verklaringen, als zou hij bijvoorbeeld 24 personen aangeworven hebben voor spionageactiviteiten in opdracht van de Amerikaanse geheime dienst. Ook zou hij toegeven de DDR-regering ten val te hebben willen brengen om ze te vervangen door een burgerlijk-kapitalistische.

Dertinger ontsnapte aan de doodstraf omdat Otto Nuschke en Gerald Götting, twee leidinggevende politici van de ‘Ost-CDU’, hevig tegen dat voornemen van de SED hadden geprotesteerd bij de Sovjets. Hij werd veroordeeld tot levenslange opsluiting in een ‘Zuchthaus’; zijn vrouw kreeg wegens ‘medeplichtigheid’ acht jaar ‘Zuchthaus’. Rudolf, de 16-jarige zoon, vloog ook de gevangenis in wegens ‘spionage’. Oktavie, de 14-jarige dochter, werd na 19 maanden voorarrest geplaatst bij de grootmoeder. De negenjarige Christian kwam onder bij een pleeggezin.

Mensenrechten

Georg Dertinger kwam vervroegd vrij na elf jaar gevangenis. Op 9 juni 1964 klopte een grijs geworden, lichamelijk gebroken man aan bij zijn vrouw en schoonmoeder in Annaberg-Buchholz in het ‘Erzgebirge’. Dertinger bekeerde zich tot het katholieke geloof van zijn vrouw en verhuisde met haar naar Leipzig. De Stasi stopte zijn huurwoning vol met afluisterapparatuur: een oud-minister met zo een verleden viel in de ogen van de communisten immers niet te vertrouwen.

Dertinger werkte tot aan zijn overlijden op 21 januari 1968 voor de katholieke uitgeverij St. Benno-Verlag. Daarnaast hield hij zich nog bezig met vraagstukken van filosofie, theologie en marxisme-leninisme. Hij analyseerde bijvoorbeeld de rede die Walter Ulbricht, secretaris-generaal van de SED, in april 1966 gehouden had over mensenrechten.

Getekend door zijn eigen lijdensweg stelde hij dat diens opvattingen niet te verenigen vielen met ‘menselijkheidsconcepten die uitgingen van het wezen en de waardigheid van de mens op zich’. Om het met Dertinger in één zin samen te vatten: ‘Die kommunistische Menschlichkeit ist vom Haß nicht zu trennen’ Nog op 10 maart 1952 deed de baas in het Kremlin in de naar hem genoemde Stalin-Note het voorstel aan de Westerse mogendheden om een vredesverdrag met Duitsland te ontwerpen en het als een eengemaakte, democratische en neutrale staat met een eigen strijdmacht boven de doopvont te houden.

[‘Wij als christenen weten heel goed dat de oorsprong van al onze nood te zoeken valt in het zich afwenden door de mens van God.

valt niet af te scheiden van de haat’

[‘Wij als christenen weten heel goed dat de oorsprong van al onze nood te zoeken valt in het zich afwenden door de mens van God.

valt niet af te scheiden van de haat’

[‘Wij als christenen weten heel goed dat de oorsprong van al onze nood te zoeken valt in het zich afwenden door de mens van God.

valt niet af te scheiden van de haat’

[‘Wij als christenen weten heel goed dat de oorsprong van al onze nood te zoeken valt in het zich afwenden door de mens van God.

valt niet af te scheiden van de haat’

[‘Wij als christenen weten heel goed dat de oorsprong van al onze nood te zoeken valt in het zich afwenden door de mens van God.

valt niet af te scheiden van de haat’

[‘Wij als christenen weten heel goed dat de oorsprong van al onze nood te zoeken valt in het zich afwenden door de mens van God.

De communistiche menseliljeid valt niet af te scheiden van de haat’

[‘Wij als christenen weten heel goed dat de oorsprong van al onze nood te zoeken valt in het zich afwenden door de mens van God.

De communistische menselijkheid valt niet af te scheiden van de haat’

LICHT IRONISCH BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN

De met goed e bedoelingen volgepropte Stalin Note uit 1952… ik kan me van de indruk niet ontdoen, dat Vladimir Poetin daar achter zat.

Aleen zijn de partijen nu net andersom. De Marxcisten-Leninisten zitten nu langs onze kant, want ONZE NAVO reageert nu precies als wijlen de DDR-bazen. Niet de Vrede is hun hoofdbekommernis, maar geldgewin door de oorlog.

****