.
DINSDAG 19 APRIL 2022
*
525 – HOE EEN KETTERSE EX-JEZUIETI VAN UIT HET HIERNAMAALS DE HEROPSTANDIG NAGEEFT
*
I N H O U D
Juist, inderdaad. Ik had het over wijlen Etienne Vermeerschh, de Gentse Emeritus Hoogleraar, die door ondergetekende evengoed met eerbied als met afrschuw bijgetreden werd. ‘Rechts’ bedekte alles met de mantel der Lierde, en Linkd verafgpodde hem omdat hij in hun plaats hun déstructieve verzuchtungen bekroonde.
Hoe immrs kan een vaandelvluchtigge – en dan nog wrel ene uit de Voorste Gelederen, der Uitverkorenen, de Societeit van Jezus zelf - ooit nog door een serieus iemaned met goddelijk respct bejegend worde?.
Wat is het verschil tussen deze mismijterde altariguur als U de Paus, in vole ornaat, de voordeur achter zich ziet dicht trekken van een goedkoop volks-bordeel?
Wjzen op het intellectueel niveau, zegt U.?
Valt er dan soms - in mijn vergeliking – misschien ‘n verschil te ontdrkken, tussen een volksbotrrl en onze tegenwoordige Gentse Alma Mater? In het eerste gebeurt alles zoals van ouds, en in de Univ heet dat gewoon Gresnovers
overchrijdend Gedrag.
En ik die opgevoed ben met de idee dat degelijke verstandelijke zaken in onze Universitietten zich in de hoofden afsptldedn en niet tussen de
http://blog.seniorennet.be/guvaal/
*
19-04-2022
ER IS RECESSIE EN RECESSIE
*
In de discussie over een mogelijk op komst zijnde recessie, wordt nogal eens de vergelijking gemaakt met de oliecrisis van de jaren 1970 en de daarop volgende financiële crisis. Ook dat moet genuanceerd worden.
Ook toen steeg, door de automatische indexering, de loonkost van de bedrijven, maar werd de koopkracht van de gezinnen gevrijwaard. Het gevolg daarvan was wel verarming door concurrentieverlies t.o.v. de buurlanden, stijgende werkloosheid en ontsporende overheidsfinanciën. Het lijkt zowat hetzelfde als dat we nu meemaken.
Het grote verschil met nu was echter, dat men toen nog een Belgische frank had die men kon devalueren, iets wat nu niet meer mogelijk is. Daarenboven heeft men toen de belastingen verhoogd, iets wat geen enkele partij nu durft voorstellen maar wat er mogelijks toch zal komen onder de vorm van een ‘financiële hervorming’, waaraan huidig minister zonder Financiën Van Peteghem momenteel ‘werkt’
VIJGEN NA PASEN
Column - 19/04/2022 Siegfried Bracke
*
Waar gebeurd. Ik, aan de kassa van de Colruyt bij een jobstudent, een jonge twintiger. Hij haalt een stoffen zakje met daarin acht vijgen uit mijn winkelkar, doet dat zakje open, kijkt mij verbaasd aan en vraagt: ‘Wa is da?’ Ik antwoord: ‘Dat zijn vijgen.’ Hij: ‘Ah, zijn da vijgen?’ Ik: ‘Ja, voor na Pasen.’ Hij: ‘Waarom zegde gij da?’ Ik: ‘Laat maar, dom grapje van mij.’
Erg? Volgens de kleine cultuurpessimist in mij wel. Jammer? Volgens de grote taalminnaar in mij heel beslist. Moet je echt germanist zijn om je af te vragen waarom die vijgen na Pasen komen, en bijgevolg – dat snapt merkwaardig genoeg iedereen – te laat? Zoals mosterd na de maaltijd?
Voor wie het wil weten: gedroogde vijgen (regelrechte caloriebommen en mede daarom zeer geapprecieerd) waren eeuwenlang het enige soort zoetigheid dat onze Moeder de Heilige Kerk toeliet in de vastentijd. Al moesten die natuurlijk bij ons worden geïmporteerd uit meer zuidelijke gebieden. En die aanvoer verliep niet altijd even vlot: het gebeurde dat ze pas na het einde van de veertigdagentijd, na Pasen dus, aankwamen.
Vastentijd? Veertigdagentijd? Pasen?
Waar gebeurd. Aan tafel in de tuin met een tiental vrienden. Het is wat het is: allemaal mensen van tamelijk goeden huize, van enige rang en stand ook. Niet dat het een met het ander te maken heeft, maar ze zijn, op één na, allemaal gedoopt. We horen de klokken van de kathedraal enthousiast beieren: het is er de dag voor, denk ik.
Het is de aanleiding voor een gesprek waaruit snel blijkt dat voor het gezelschap het onderscheid tussen Pasen, Pinksteren en Hemelvaart bijna onbestaande blijkt te zijn geworden. Wat vasten is, weten we allemaal. Maar de vastentijd? Ah, dat is gelijk de ramadan!
Erg? Volgens de kleine cultuurpessimist in mij wel. Jammer? Volgens de rest van mij heel beslist.
Etienne Vermeersch
Had de hele wereld maar les gekregen van Etienne Vermeersch! Ook in de week voor Pasen verkondigde hij luid dat God niet bestond, dat hij daar honderd procent zeker van was, en dat hij het bovendien kon bewijzen. Dat zei de professor – ik overdrijf nu in het belang van de duidelijkheid – minstens zeven keer per week. Maar in de week voor Pasen dus vond hij het zijn plicht ons uitgebreid te onderhouden over de Mattheüspassie van Bach, en waarom dat ‘met recht en reden’ (als Vermeersch dat zei dan diende daar verder niet aan getwijfeld te worden) het vijfde evangelie kon worden genoemd. ‘Het vijfde is de samenvatting van de vier andere!’
Vermeersch schuwde nooit grote woorden, en zeker niet als hij dacht – wat nogal eens gebeurde – dat zijn gelijk zo onwrikbaar was als Rome zelf
‘En ja, dit behoort tot mijn cursus’, zei hij er meteen bij. Dat was verstandig. Ik zou er morgen met een redelijke kans op succes nog examen over kunnen doen. ‘Zonder kennis van de evangeliën kan je dit weergaloze kunstwerk nooit vatten.’ Vermeersch schuwde nooit grote woorden, en zeker niet als hij dacht – wat nogal eens gebeurde – dat zijn gelijk zo onwrikbaar was als Rome zelf.
Twee soorten godsdiensten
Het kwam er op neer dat er twee soorten godsdiensten waren. In de ene soort (in de islam bijvoorbeeld) is God de ondoorgrondelijke, verre almacht waarbij men zich maar neer te leggen heeft. In de andere is God zeer herkenbaar en dichtbij. Zoals bij de Romeinen: de goden deden daar net zoals de mensen: dezelfde kuiperijen, wreedheden en vetzakkerij.
Het unieke van de christelijke godsdienst, zei Vermeersch, is de combinatie van die twee modellen. Er is de Vader, ver, almachtig, niet te begrijpen. Maar er is ook de Zoon, de mens die sterft op het kruis. Uitgerekend de pijnlijkste en smadelijkste doodstraf, die (juist daarom) nooit aan een Romeins burger kon worden opgelegd. Kruisiging was voor slaven en buitenlanders.
Van die combinatie is de Mattheüspassie de meest sublieme vertolking. Er is God, de pantokrator, de παντοκράτωρ, de schepper van alles, die ook beslist over leven en dood, zelfs van zijn eigen zoon, die, zoals een gewoon mens, verraden, gemarteld en gefolterd zal worden. En ja, Was mein Gott will, gescheh’ allzeit, het is wat het is. Maar er is ook de onmetelijke pijn van Mein Jesu. Inclusief zijn angst om dood te gaan.
Jezus schreeuwde nog eens luid, en stierf. Ik ken die zinnetjes nog uit het hoofd. Evenals de uitleg
Aber Jesus schriee abermal laut, und verschied – Jezus schreeuwde nog eens luid, en stierf. Ik ken die zinnetjes nog uit het hoofd. Evenals de uitleg. Over scheiden als scheiden, uiteengaan en ver-scheiden, doodgaan.
Agnus Dei
Ik weet het: dit zijn vijgen na Pasen in de vorm van kennis. Maar die dingen gaan lang mee. Zoals u kan merken.
De Mattheüspassie is in feite één groot en lang Agnus Dei, was de conclusie. Het Lam Gods dat de zonden van de wereld wegneemt. Het antwoord ook op het Kyrie, de vraag aan de verre God om zich over ons te ontfermen. Waarop Hij eigenlijk niet antwoordt, ook niet na de lofprijzing in het Gloria, maar de Zoon wel. En hoe! Weer die combinatie.
Vermeersch zei dat Jezus op het kruis hing met open armen om de hele mensheid te omarmen
Ik heb aan die les ook mijn voorliefde voor kruisbeelden overgehouden. Vermeersch zei dat Jezus op het kruis hing met open armen om de hele mensheid te omarmen. Wohin is de herhaalde vraag bij Bach; in Jesu Armen is het antwoord. Waardoor dat afschuwelijke executietuig meteen ook een heel andere betekenis krijgt. Het wordt een süsses Kreuz.
Wat een simpel maar prachtig oxymoron, riep Vermeersch. (Wie wou weten wat dat was, moest het maar opzoeken… De interactiviteit van het lesgebeuren werd in die tijd nogal restrictief geïnterpreteerd.)
Wenn ich einmal soll scheiden, so scheide nicht von mir. Vele jaren later heeft Vermeersch mij ooit gezegd dat hij bij het uitspreken en aanhoren van die zinnetjes keer op keer moeite had zijn tranen te bedwingen
*
CENSUUR & BROUCKIE-VRIJE MAAR
VRANKX ONAFWENDBARE
*
STRICT PERSOONLO-IJKE COMMENTAAR
*
Dat ten huize Perfesser Eteinne Vermeersch alles zich afspeelde zoals in een normaal – weliswaar kinderlooos gezin – doet er even niet toe. Dat zijn privé-zaken voor achter ieder vergrendelde voordeur. Per slot van rekening moet toch iemand de boodschapen doen en de bedden opmaken…
En daar is dan eindelijik het woord hypocrisie. Waarom schijft de laatste 1000 jaar de Katholeke Ler voor dat Priesters om hyb Ambt te kunnen bezetten,
Ongehuwd moeten blijven? Zelfs tyot aan hun dood…. Om ze nog meer ‘verstervingen’ te laten doen? Of om de kat bij de melk te zetten? Wat op hetzelfde neerkomt.
God shep de mens naar Zijn beeld en gelijkenis, zowel de man als de vrouw.
De tijd komt dus – liefst zo rap mogelijk - dat de Stoel van Sint Petrus tot inkeer komt. Zodat onze Kerken binnenkort weer voluit herbevolkt kunnen worden. Met ‘Voorgangers’ in de klassieke liturgische kederdracht voor de Eredienst volgens de Tijd van het Jaar. Llange rijk versierde gewaden die verbergen of ide nu broeken of rokken dragen.
Als ze maar met ee rug naar het Volk staan, en met het gelaat naar de Heer. En niet zoals nu, met hun achterste naar hun Heer ende Meester.
In deze Liefde wil ik leven en sterven. Om in het Hiernamaals misschien, ‘n knipoogje te krijgen van Eteienne Vermeersch, gezeten aan de linkerhand van de Vader…
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten