Ondergetekende
is dus weer terug van even uit de ether weg te zijn geweest. Onnodig U
daarover zorgen te maken: de gezondheid is prima, het huishouden draait
aks een molentje in kinderhand. Alleen de ons uit Italië nog restende
twee Duitse Heerdershonden lopen zo te zien op hun laatste benen. Ze
zijn voor ons nu al een stuk Geschiedenis. Blijvend aandenken aan
verloren droom in het zonnige Zuiden, waar alleen landelijke rust en
échte Cultuur de dagen vulden.
Waar
ik dan wel de hele tijd heb uitgehangen? Gewoon en bijna helemaal
horizontaal in het leven van elke dag, zo goed als de klok rond met
beide oren diep in de luisterboeken van de onvolprezen Braille Liga. Heb
zo o.a. bijna van dag tot dag, de Geschiedenis van Spanje, Italië, de
Lage Landen, Engeland, Duitsland, enz meegemaakt van de laatste 5.000
jaar. Heb er vooral van onthouden, dat de Geschiedenis inderdaad zoals
iedereen al lang weet, altijd en alleen geschreven wordt door de
Overwinnaars. Wat nooit maar de helft van het verhaal uitmaakt.
**
*
1032 – LEGITIEME RECHTEN VAN DEZE EN GENE ONSCHULDIGE KINDEREN
foto: ©Reporters
*
Ook in Duitsland is er discussie: De Duitse Nadja Ramadan opgesloten bij de IS-vrouwen.
Aan
de VUB willen er militanten dat de kinderen van ouders die kozen voor
terrorisme naar hier gebracht worden. Dat hoorden we eerder al, o.a. bij
Heidi De Pauw, Jessika Soors en Rudy Vranckx. Maar is die vraag niet
veel complexer dan wat zij ons voorspiegelen? Staan de rechten van die
kinderen niet op gespannen voet met de rechten van alle andere kinderen,
met name hun recht op veiligheid?
Onschuldige kinderen?
Hoe
onschuldig die kinderen ook, ze stammen uit families die fel
radicaliseerden, zo fel dat ze naar IS of Al Qaida trokken. Hoe
vermijden we dat die kinderen – eenmaal hier – op hun beurt terecht
komen in de omgeving waarin hun ouders zo fel radicaliseerden?
Moeten die kinderen buiten hun families geplaatst worden?
Leidt dat dan niet tot relatieve straffeloosheid van die Belgische vrouwen?
De
vervolging hier van ouders die terroristische groepen opzochten is
quasi onmogelijk –mede omwille van de bewijslast op een zo grote
afstand.
Die
kinderen naar hier laten komen, komt er dan op neer dat de moeders
vroeg of laat hereniging zullen kunnen eisen. Maar zij zullen dan wel in
zekere mate aan de straf ontsnappen waaraan hun Syrische en Iraakse
strijdgenoten niet kunnen ontsnappen. Leidt dat dan niet tot relatieve
straffeloosheid van die Belgische vrouwen?
En
waarom zouden de belastingbetalers moeten opdraaien voor de kosten die
deze lui veroorzaken? Vorige terughaaloperaties bleken duur. Enkele
moeders keerden, nadat ze hier konden bevallen, doodleuk terug naar die
dodelijke bende.
Onschuldige families
En
daar stop het niet bij. Onderzoeken naar de families en directe
omgeving van de gekende terroristen leert dat deze die radicalisering
quasi nooit zag aankomen.
Als
ze het al merkten, was het al te laat. Dat geldt bij gelovige ouders,
zeker als die zelf geradicaliseerd waren, maar ook voor jongeren uit
seculiere families en bekeerlingen. Wat zegt het over het wereldbeeld en
de normen en waarden die circuleren in die kringen, dat er zoveel tot
geweld radicaliseerden?
Onze overheden horen ons tegen terreur te beschermen
Islamisme
– die stromingen die wereldheerschappij van de sharia nastreven – joeg
al miljoenen op de vlucht en doodde tienduizenden. Onze overheden horen
ons tegen terreur te beschermen. Maar wanneer zullen ze dan optreden tegen dat wereldbeeld dat in de praktijk aanzet tot zo gigantisch veel geweld? Zijn
die die kinderen, hoezeer ze nu onschuldig zijn, op termijn daarom geen
reëel gevaar voor de veiligheid van alle anderen – zeker wanneer ze
terecht komen in die omgeving met een wereldbeeld dat zoveel terroristen
voortbracht?
Nazisme-islamisme
Na
WO II wist Europa zich te beschermen tegen het nazisme. Dat werd
verbannen uit onderwijs, cultuur, media, … Haar symbolen werden
strafbaar gesteld. En even belangrijk: veel oud-aanhangers uitten een
expliciet mea culpa tegenover dat gedachtegoed. Denk aan wijlen André Leysen.
Verder zetten anno 2018 zo goed als alle belangrijke intellectuelen,
politici en opiniemakers zich scherp af tegen de filosofische
grondslagen van het nazisme.
Ten
aanzien van het islamisme – en ondanks de zware inbreuken daarvan op
gelijke rechten – hoorden we tot nog toe geen enkel zulk mea culpa.
Moslimtheologen
en imams zoals Benzine en Benhaddou timmeren wel aan een beleving van
de islam die verzoenbaar is met democratie en mensenrechten. Duizenden
gewone moslims wachten daar niet op. Maar – zoals bevestigd door Ahmed Azzouz en Said Aberkan in een opiniebijdrage in De Morgen – er is nog veel werk op de plank.
Zo
bestaan er ontelbare boeken, fatwa’s, preken, cursussen en artikels die
uitleggen wat de sharia is, maar die stuk voor stuk onverzoenbaar zijn
met de universele mensenrechten.
Daarentegen
bestaat er geen enkel programma met een sociale doctrine die gebaseerd
is op een beleving van de islam die wel verzoenbaar is met de universele
mensenrechten (en dat meer gezaghebbend is dan de individuele
auteur(s)). Al evenmin horen we enige veroordeling van de filosofische
grondslagen van het islamisme door andere moslims. Enkel het geweld dat
het voortbrengt wordt (soms) veroordeeld.
Wortels van Terrorisme
De
schaal en zwaarte van het geweld van islamisten tegen niet-moslims
zoals in Afrika, of tegen religieuze minderheden in islamitische landen
is een sterke aanwijzing dat dat terrorisme diepe wortels kent binnenin
de islam en dat het slechts in beperkte mate kan verklaard worden vanuit
racisme, discriminatie of achterstelling van moslims in het Westen.
ik zie geen mooie oplossing
Moeten
we die kinderen daarom aan hun lot overlaten? Natuurlijk niet. Maar ik
zie geen mooie oplossing. Ze naar hier halen geeft islamisten mogelijk
nog de idee dat ze hier in onze samenleving thuis horen – wat voor ons
aartsgevaarlijk is. Zouden die ouders, gezien de zwaarte van het geweld
van IS & Co. én het feit dat velen nog steeds trouw blijven en
alleen maar geweld afzweren, niet beter levenslang opgesloten blijven in
die landen waar ze ook hun misdaden begingen?
Tegelijk kan al wie wil nog altijd bijdragen tot goede opvang van die kinderen ginds. Plan International
doet dat voor kinderen in alle continenten. Waarom zou het dan niet
volstaan voor kinderen van veroordeelde of overleden islamisten?
Rudi Dierick
27 DECEMBER 2018
Ja,
dit is een oud verhaal. Het werd U opgediend zonder ook laar één
woordje commentaar. Omdat er nog zoveel stukjes op de wachtlijst staan,
dar ik e de tel van ben kwijtgeraakt. Enfin, U leest meer
*
Zondag 23 December ‘18
Geen opmerkingen:
Een reactie posten