Dinsdag 25 April

4112 - VAN BINNEN UIT NET ZOLAS FARAGE EN TRUMP MAAR MARINE LA PLUME IS DAARIN NOG VEEL STERKER

*

INHOUD: FRANKRIJK: Macron is Minister geweest onder Hollade maar het is en blijft een bleu. Daarentegen is Marine Le Pen veel duidelijker, vooral tegen die verfoeielijke immigratie.

*

RIDERO: Vader Sergio, een Italiaan, legde ook al zijn boontjes te weke voor zijn zoon en zei: “Luigi, gij krijg de pistole de familie.” – “Ik wille geen pistole, papa, ik wille horloge.” – “Nee Luigi, gij krijg de pistole de familie. Traditie. Basta.” - ”Nee, ik wille horloge.”  Papa Sergio komt kwaad . “Mama mia, Luigi, stel je voor: gij komt thuis. Ge doet de voordeur avanti-open en ziet daar geen Maria.  Ge doet de woonkamerdeur open en ziet nog steeds geen Maria.  Ge loopt de trap op, doet de slaapkamerdeur open en ziet Maria met je beste vriend Mario. Wat zeg je dan?” en Luigi: “Je tijd is om.”

VANDAAG: H. Marcus, evangelist; H. Ermijn

“Marcus die de bonen plant,

Houdt van regen op het land”

DAKVENSTER OP DE WERELD

*

Macron heeft ervaring noch een plan, maar dat hoeft geen probleem te zijn

Rogier De Langhe is economie-filosoof aan de Universiteit Gent en Zeno-medewerker.

*

De afgelopen dagen werden heel wat pogingen ondernomen om de Franse presidentskandidaat Emmanuel Macron weg te zetten als een traditioneel politicus. Veel verder dan schuld door associatie – Macron was ooit Rothschild-bankier – kwam het niet. Toegegeven, Macron probeerde als minister van Economie het systeem van binnenuit te veranderen, maar dat is net wat zijn uiteindelijke (wanhoops)poging om het van buitenuit te proberen voor velen zo oprecht maakt.

De macron:

De export hiervan zal aanzienlijk stijgen om meer welvaart te brengen….

*

Laten we eerlijk zijn. De man heeft geen partij en nauwelijks politieke of bestuurlijke ervaring, geen politieke familie, zelfs geen partijprogramma die naam waardig. Het is maar dat zijn naam op een stembrief staat, of je zou niet weten dat hij aan politiek doet. De manier waarop hij desondanks oprees, is zonder precedent. Zulke politieke daden in plaats van politieke woorden verraden zijn potentieel als hervormer, veel meer dan een lijstje met verkiezingsbeloftes of een schare slippendragers. 

Dat echte structuur-hervormers van binnenuit kunnen komen, is trouwens helemaal niet zo uitzonderlijk. Diegenen die het dichtst bij de macht zitten, zijn vaak diegenen die het eerst beseffen hoe naakt ze is geworden.

Een plan heeft de man nauwelijks, zoals veel politieke commentatoren bezorgd opmerken. Het is een minder groot probleem dan het lijkt. Concrete plannen zijn voor wie binnen de begane paden blijft. Echte hervormingen zijn zeer complex; elke verandering, hoe klein ook, beïnvloedt alle andere. Wie het echt meent, kan dus maar beter geen te concrete plannen hebben. Columbus had voor hij vertrok ook geen stafkaart van Amerika. Vernieuwers hebben geen plan, maar visie.

En de visie van Macron is duidelijker an sommigen willen doen geloven. Terwijl het politieke establishment zich voltijds wijdt aan het ophouden van de schijn, is Macron niet te beroerd de dingen te benoemen. De impasse wordt niet verklaard door nieuwe problemen, maar door het systematische falen van onze structuren om die problemen nog op te lossen. Die onmacht is zijn analyse, haar aanpakken zijn programma. Geen stilstand, maar ook geen regressie. Catharsis.

Stilstand

Op YouTube circuleert een tussenkomst van Macron in het parlement uit de tijd dat hij nog minister was. Hij vertelt er over een voorstel dat hij deed dat goed werd ontvangen aan beide zijden van het politieke spectrum, totdat elke kant doorhad dat ook de andere kant het goed vond, waarna het voorstel genadeloos werd vermalen. Ontgoocheld richt Macron zich vervolgens tot het parlement en klaagt in een legendarische tirade de stilstand aan, een stilstand die de aanwezige politici verwijt zelf te organiseren.

Dat zijn visie zou aanslaan, was te voorspellen. Het herwinnen van controle, hetzij door regressie hetzij door catharsis, is een krachtige boodschap na tien jaar crisis in dolgedraaide structuren en projecten. Farage en Trump wisten het al. Het was alleen nog wachten op een positieve benadering, in plaats van oplossingen ten koste van een ander.

   

Mislukken?

Toch kan Macron mislukken. Ook Columbus zou op weg naar India zijn verhongerd. Gelukkig lag er toevallig een ander continent tussen. Zo zie je maar, een vliegende kraai vangt meer dan een zittende. Naïef als Macrons beweging lijkt, het is wel dat simpele geloof dat iets doen beter is dan niets, waarmee Macron een groot deel van de Fransen heeft weten te besmetten.

Wat hij zal vangen weet hij niet, hoe al evenmin. Razend schreeuwt Macron op het einde van zijn tirade het enige dat hij wel weet: “Mais nous, nous avancerons!”

*

Ex-Digitaliaanse Bedenkingen

*

Het doek gaat op, aan touwen bediend door de UZG-slippendragers van de Gevestigde Orde.  In één woord: het kan toch niet zijn dat Marine Le Pen….

Want dan is ongeveer hetzelfde als de FraXcit met heel in de verte, het ‘Ita Missa est’ voor de aan de Macht zijnde Opiniemakers.

Maar toch – naast die paar moeilijke woorden - goed gezien van deze geleerde perfesser: die zegt met veel geleerde woorden wat ons Ma ook al zei zo’n goede 70 jaar geleden: de zittende politici  zijn ‘Gasten van Hoge Gisting die gewoon met veel schwung op het gewone Volk neerkijken. Van buiten-af. Op automatische piloot. Of al blind*vliegers. Piloten op raketten zonderr kompas aan boord.

Ikzelf noem ze altijd achteruitkijkspiegel-machtshebbers. Die van de ene gracht in de andere sukkelen. En dus zien ze zich verplicht om het geld door deuren en vensters te gooien.

een schare slippendragers. 

De man zegt het niet, maar Coburgia is koploper in het aantal regringen. Van slippendragers gesproken! Met allemaal uitgebreide ‘kabinetten’ volgepropt met eindeloze rijen dienstkloppers, waar er druk gepalaverd wordt. Om de tijd te vullen. Met dubbel zoveel ‘Staats Ambtenaren dan Nederland, dat 2 keer meer inwoners telt. Met een boerennest als ‘Hoofdstad’ met maar liefst bijna 20 ‘baronniën’ die elkaar het licht van de zon niet gunnen. Met een ‘Koningshuis’ dat al bijna 200 jaar uit de hoogte – en ’hetzij in ’t Fransoos hetzij in  ‘n soort saucissen-Vlaams - - het woord richt tot het plebs. Met een opgezwollen ‘premier’ momenteel die blinkt van vettigheid. Waarschijnlijk door de armoede die hij nu eenmaal verplicht is te torsen. Ofwel door de woorden die hij half binnenslikt, zodat zijn broebel-taaltje voor niemand nog verstaanbaar overkomt. Later kan hij dan altijd zeggen, dat het publiek hem verkeerd begrepen heeft…

En zeggen dat hun grote ‘voorbeeld’, La Mère Patrie’ na verleden Zondag voor de hele wereld met de billen bloot staat. De erfvrienden Duitsland en Frankrijk zijn de trappers kwijt. Merkem die blijft beweren dat zj het ‘geschaaft’ heeft, en Franske ’t Hollanderke die de  ‘sociaal-democraten’ daar uitgeleide heeft gedaan, verdwijnen in de coulissen. EnWallo/Brux, erger dan een 3^de Werdlland, slurpen op afstand het bloed van onder  de nagels der hard werkende Vlamingen…

Wat gaat er nu met hen gebeuren?

*

Vernieuwers hebben geen plan, maar visie.

Deze zin had anders moeten gezegd worden: de verliezers  zijn hun lot niet otlopen. Zij hadden ook geen plan, en daarenboven al helemaal geen visie.

Ha neen, want in een achteruitkijk-spiegel staan nooit beelden van de weg voor U…

Vernieuwers weten van binnen-it wat hun visie is. Het is hun diepste zichzelf. Maar het moet er uit kunnen. Macron kan misschien dan wel capabel zijn, maar dat is mijn Duitse Herder ook. En die heeft zelfs nog al zijn haar…..

Maar capabel genoeg om een groot land te leiden? Daar is meer dan wat visie nodig. Het is precies daarom dat Christoffel Colombus doorging; hij gehoorzaamde – net als Marine Le Pen – aan een  inwendige stem die hij niet kon weerstaan.

Voor Vlamingen staat daarom op een schouwberd in het Brugse Vrije  gebeiteld: ’Plus est en Vous’

Macron heeft onder Hollande ‘gediend’, dus is hij verbrand. Te lang in de oven gezeten zelfs! Marine Le Pen daarentegen staat nog altijd vierkant achter haar uitgangspositie, van jaren geleden, zonder  daarbij ooit rondjes te draaien. Ze is een karakter uit één stuk en kan juist daardoor niet ontsnappen aan haar Lot van als een 2de Jeane d’Arc haar land naar nieuwe horizonten te leiden.

Daar, in Verdun, was de laatste keer dan Frankrijk, ‘La Fille Ainnée de L’Eglise’, alles te danken had aan… en vrouw.

*

(Digitalia)