Vrij 24 Februari
4038 - VAN SPA BRUIS
NAAR SPA AFGETROKKEN APPELBLAUW- ZEEGROEN
*
INHOUD: LINXS
FAILLIET: de sp-a is als een monster dat zijn eigen opvreet, te beginnen aan de
staart waar de kleine man huist. NEDERLAND; de Nedxit zit er aan te komen -
VENSTER OP DE WERELD
*
Wanneer doekt de sp.a zichzelf op?
*
Ondanks de steun van de openbare omroep en een aantal kranten
is het Publipart-schandaal een nieuwe slag voor de sp.a. Nog voor het schandaal
slaagde de partij - federaal en Vlaams nochtans in de oppositie - er maar niet
in met een eigen verhaal te komen. Haalt de sp.a straks nog 12 procent? Naar
analogie met andere socialistische partijen in Europa is de Vlaamse sociaaldemocratie
aan het wegkwijnen.
Wanneer doekt de sp.a zichzelf op?
Een
reddingsoperatie met steun
van de media.
Zo kon je
de framing op
radio, tv en
kranten samenvatten toen
de Gentse Publipart-affaire was
losgebarsten. In plaats
van het debat te voeren over
weinig transparante nv’s die uit intercommunales zijn voortgekomen en
een melkkoe werden
voor (in eerste instantie) socialistische politici,
verdronk de VRT, geholpen door een paar journalisten (Bart Brinckman van De Standaard
voorop), de discussie over de rode Gentse graaicultuur op een vakkundige wijze.
Plots moest het debat gevoerd
worden over de emolumenten verbonden aan mandaten van lokale, regionale
en federale politici.
Antwerps schepen van
Financiën Koen Kennis moest komen uitleggen waarom hij meer dan 7.000
euro netto per maand verdiende. Ook het parlementaire loon van Kamervoorzitter
Siegfried Bracke (N-VA) was plots onderwerp van gesprek.
Opgejaagd door de PVDA begonnen Groen-kopstukken daarover door
te drammen, daarin gevolgd door een
aantal sp.a’ers. Een
mens zou zowaar de indruk krijgen
dat het Publipart-schandaal een Antwerps probleem is met de N-VA als spin in
het web.
Vraag is of de operatie ‘Red sp.a’ veel zoden aan de dijk zal
leggen. De kijkers van Terzake zijn
- afgezien van
critici die zich
mateloos ergeren aan de vooringenomenheid en arrogantie van Kathleen
Cools - overtuigden die niet snel een andere politieke stal dan die van de
socialisten zullen opzoeken. De steeds vermoeider ogende partijvoorzitter John
Crombez probeert de meubelen te redden door te pleiten voor een operatie
‘transparantie’. Maar ook dat was een onderdeel van de strategie: een
mistgordijn optrekken rond het Publipart-verhaal. Momenteel hebben de politici het
imago van zakkenvullers en dat geldt zeker voor de socialisten.
Terugtrekking in grote steden
mislukt
De zaak dreigt op nationaal vlak dramatisch te worden voor de
sp.a. In de peilingen slaagt de partij er maar niet in te profiteren van het
oppositiewerk tegen de
regering-Michel en de regering-Bourgeois. In 2014 haalde de partij amper
14 procent van de stemmen. In de peilingen
schommelt sp.a sindsdien
tussen 13 en 15 procent. En lijkt
ze dichter bij 12 procent te stranden dan bij 15 procent. Crombez en co weten
dat ze slecht in de markt liggen.
Om de schade
bij de gemeenteraadsverkiezingen te beperken, werd
besloten zich terug te trekken in een aantal grote steden, daar de
verkiezingen te winnen
en achter de
stadsmuren betere tijden af te wachten. In Hasselt, Leuven, Gent,
Oostende en eventueel Brugge, moest de burgemeesterssjerp gered worden.
Hasselt en Gent lijken ondertussen verloren. Quid met Leuven
na Tobback? En wordt het in Brugge een dubbeltje op zijn kant? Het zou ironisch
zijn als de sp.a straks enkel het Oostende van Johan van de Lanotte weet te
behouden.
Wat er ook van zij, de keuze om zich te verschansen in de
steden toont aan dat het electoraat van de sp.a steeds kleiner is geworden.
Wat blijft nog over? Zuilgebonden personen,
gepensioneerde ambtenaren, personeel
uit het gemeenschapsonderwijs, Vakbondsleden
en een paar groepen allochtonen.
Het electoraat spat uiteen
Extra pech voor
Crombez is dat
de socialisten de
internationale trend tegen
hebben. Het welvaartsmodel dat
de sociaal-democraten en
reformistische socialisten na de Tweede Wereldoorlog groot heeft gemaakt, is
uitgeleefd. Dat was het al in de jaren zeventig, maar links kon het overeind
houden met steeds hogere
belastingen. Ze hebben
ook geen antwoord kunnen geven op de mondialisering. De
sociaaldemocratie in Europa is aan het
verschrompelen. Langzaam maar
zeker.
In Frankrijk is
de PS op
sterven na dood.
In Nederland stevent de PvdA af op een zware verkiezingsnederlaag. Ja, in
Duitsland maakt Martin Schulz een
kans tegen Angela
Merkel, maar sinds
Gerhard Schröder volgen
de
socialisten daar een
Europese ‘Sonderweg’.
Dankzij een beleid van loonmatiging en een goedgeschoolde arbeiderspopulatie hebben
de Duitse sociaaldemocraten bijgedragen tot een succesverhaal: Duitse
bedrijven die kwaliteitsproducten maken (chemie, premiumwagens, machinebouw,
moderne technologie...) en hun mannetje kunnen staan in een mondiale economie.
Duitsland is een uitzondering.
De Vlaamse socialisten zijn dat niet. Sociologisch is de
partij aan het uiteenvallen. Electoraal is dat langzaam maar zeker ook het
geval.
Misschien doekt de sp.a zichzelf best op, om over een aantal
jaren een totale afgang te vermijden. Boudewijn Bouckaert, jurist,
oud-professor,
ex-LDD-parlementslid, en ad
rem als vanouds, deed op de
sociale media volgend voorstel: “De sp.a zou zichzelf beter ontbinden. Er is
keuze zat voor haar leden en kiezers: de bloedrode ABVV’ers kunnen naar de
PVDA, de ‘progressieve’ gediplomeerde jongens en meisjes kunnen naar Groen, de
humanistische liberaal-socialisten kunnen naar Open Vld en de
anti-moslim-socialisten kunnen naar
het
Vlaams Belang.
Ook in de politiek geldt Schumpeters’ ‘creative
destruction’.” We kunnen hem enkel gelijk geven.
*
Ex-Digitaliaanse Bedenkingen
*
Naast de mogelijkheden die ’t Pallieterke hierboven heeft geschetst,
bestaat er nog een mogelijkheid die gaapt als een verbrandingsoven van een Nazi-kamp,
namelijk de terugkeer naar de bron van alle kwaad: de PS van Olio di Poepo die
op zijn beurt altijd slechts een onaanzienlijk uitlopertje is geweest van La
Patrie Nationaliste Française. De resterende dominantie na de Germaanse verwoestende
dominantie van Dolf-met-de-Snor.
Trouwens, in Bruxellabad zelf voelt men reeds de nattigheid
van de regen in Parijs: men spreekt er al van ‘le Syndrôme d’Anvers’ waarvan
zij het slachtoffer dreigen te worden. Zij voelen de Trump-storm reeds aan hun
rheuma.
*
Wat er ook van aan is, het is al een hele vooruitgang in
vergelijking met het vroegere ‘sale Flamin’ waarvoor er alleen minachting voor heeft
bestaan. Nu gaan die dus op het wereldtoneel de kaart trekken van een minderheid
van gegijzelde onschuldige lammetjes. Stel U voor! Hun nachtrust tot de middag
is immers belangrijker dan de job van vele tienduizenden Brusselse Vlamingen.
Brussel! Den Donald noemde dat ‘n hellegat, een vulkaan van
criminaliteit en moordzucht. In ‘Schoon Vlaams’ hoor ik liever een woord dat de
Vlaming beter in de mond ligt: Brussel is, sedert het geen Broekzele meer wil
genoemd worden, een duivelsgat waar de Francofonie het deksel van de Hel heeft
losgewrikt en vast gesoldeerd van zodra het wagenwijd open stond. Pek en solfer
tot ver in ‘De Rand’. De ‘Balkan Route’ mondt er zelfs in uit.
Gelukkig zijn er sedert 20/1/2017 wereldwijde herstelwerken
gestart, zodat de vele miljoenen kleine Zwarte Ongelukskaters die klaar zaten om
Europa te veroveren, de weg zijn afgesloten….
De tijd der Moslim Zwarte
Ongelukskater is voorgoed voorbij…..
**
In Nederland valt binnen amper 3 weken, dank zij de PVV van
Geert Wilders, de 2de dominosteen na de Brexit. Dan gaan de grenzen dicht
voor nieuwkomers-veroveraars, maar worden ze in omgekeerde richting wagenwijd
opengezet voor de onafzienbare stroom uitwijzingen van de vrouwen en kinderen der
‘veroveraars’ en verder van alles dat voortaan ongewenst is. Zodat Héél-Nederland
weer groot kan worden zoals in de Gouden Eeuw.
(Digitalia)
++++
Geen opmerkingen:
Een reactie posten