.
De Arabische Lente, via Athene
Onderweg naar Griekenland aan de Maas--------------------------------------------
Een beetje van de toestanden, zoals in het krantenartikel hieronder
over de Grieken in het hedendaagse Griekenland, onderweg als Derde Wereldland in de feiten en niet langer ‘bij manier van spreken’,
komen ons, hier in het landelijk Italië, bekend voor. Hier worden ze tradities genoemd. In het verre Vlaanderen zijn ze alleen nog een verre herinnering….
Grootouders waar in het vaderhuis de uit-getrouwde kinderen terug komen bijwonen, omdat zij zich ineens herinneren dat het een oud gebruik is dat de oudjes tot aan hun dood blijven deel uitmaken van het uitgebreid gezin…. Is toch praktisch! En spaarzaam meteen! Valt ook reuze mee in de kinderopvang, zodat de papa’s kunnen blijven uit werken gaan de ganse week in de verre stad. Als er geen fabrieken in de buurt zijn, ja, wat dan?! Bij de buur bijvoorbeeld: hulp voor wederhulp waarbij Vadertje Staat in de kou blijft staan….. Of bij een of ander ambachtsman in het centrum die onverwacht een paar karweitjes moet opknappen bij de gegoede burgerij. Ook de mama’s kunnen een centje gaan bijverdienen, door als kuisvrouw netjes gekapt en aangekleed, zich aan te bieden bij dezelfde burgerij. De plaatselijke boerderij-slagerij telefoneert zijn begoede klanten, meestal buitenlanders, om te melden dat de door hen gewenste betere vleeskwaliteit dringend de deur uit moet. De mindere kwaliteit is ondertussen uitverkocht, en morgen moet er weer geslacht worden,want heel het dorp rekent op de wekelijkse slachtdag…
Hier bestaan geen patisseries, alleen warme bakkers, waar de enige soort brood dat er is, per kilo verkocht wordt. Het groot plat brood wordt versneden in de gewenste portie, en gewogen…zoals de klant dat wenst. Dezelfde voormiddag is dat brood nog te eten, maar ’s anderendaags kan het gemakkelijk gebruikt worden om bakstenen tot steengruis te kloppen…. Maar het vindt zijn weg naar de keuken : hier wordt niets weggegooid! In de eethuisjes kan men op de menu huis-gemaakte deegwaren en zelf gekweekte groenten in allerlei bereidingen krijgen, ook de zo geroemde pizza. Gewone pizza, ovenvers, hetzij pizza bianca (met helemaal niets op), of pizza quatro fromagio, of pizza al pommodore, of pizza Marguerita, maar altijd pizza : dat is bloem met water, of water met bloem en een beetje zout voor de smaak. Een paar snippers salami boven-op, en daar heeft U de Pizza Marguerite! Waarover U niet kun t klagen is de olio : om zo te zeggen : olijfolie vers van ’t vat! Ristoranti? Echte restaurants, vraagt U? Daar moet U voor naar de grootstad gaan. Of wachten tot tussen 15 Mei en 31 Augustus, voor het seizoen der ‘touristi’. ‘…
U kunt wel ten allen tijde, van voor het kraaien van de haan (Echt waar!) langs gaan in het Centrum, op de Piazza de l’Europe, in de ‘Bar Central’, om rechtstaande aan de toonbank Uw vingerhoed-grote espresso of Uw capuchino te gebruiken, en er eventueel een gebakje te peuzelen. Altijd ter plaatse gefabriceerd met diepvries bladerdeeg en voorzien van confituur-vulling, netjes uitgestald in een warm etagekastje op de toonbank, naast de bokaal met chips. Er zijn zitplaatsen voor 3 à 4 personen vlak onder de schreeuwerige TV, maar de zaak is altijd stampvol met opeen geplakte mensen. Die zijn wel niet gehaast, maar het is nu eenmaal zo de gewoonte : iedereen wil tezelfdertijd bediend worden, en aan die toog is er maar plaats voor 3 dorstigen. Iedereen kent er iedereen, en wat meer is : er zijn zowat evenveel alleenstaande mannen als alleenstaande vrouwen (weinig koppels, geen kinderen) in de gelagzaal : ondenkbaar bij ons in Vlaanderen dat een vrouw alleen en zonder begeleiding een café binnenstapt! Op weekdagen is de gemiddelde leeftijd waarschijnlijk boven de 60….
Verwarming? Hoor ik U vragen naar de verwarming? Met de verwarming is er helemaal geen probleem, want er is er geen….. Bij de ijzerwinkel-bazaar aan de overkant van het dicht besneeuwde pleintje staat de voordeur uitnodigend wijd open. Niet zozeer om kopers binnen te lokken, maar uitsluitend om de warmte van de zon die op de voorgevel staat, binnen te laten. Want ook daar is er geen verwarming en lopen de eigenaars, een bejaard koppel, gewoon dik gekleed rond in hun zaak…Met af en toe een kwartiertje een minuscuul straalkacheltje achter de toog, want de norse dame in kwestie telt bijna twee keer de pensioengerechtigde leeftijd. Ze is weinig van zegs (goddank, want mijn Italiaans is Italiano For Dummies) maar haar ogen vertellen van wilde zomernachten en vurige liefde in lang vervlogen dagen, toen haar Marcello, de gewenste maat vijzen van 9 cm, 5 stuks, maar niet kan vinden in de onverlichte rekken, nog geen knorrende oude brompot was, maar een jonge god….
Onze ‘giro’ naar het dorp heeft 2 keer 1/2de Euro gekost voor de espresso, en nog eens 1/2de Euro voor de 5 vijzen in een 1/8ste blad krantenpapier gedraaid en netjes toegevouwen. Wij content en dus iedereen content!
De tuintjes, zien we in het terugrijden tussen de sneeuwwoestijnen, worden straks weer intensief bebricht en overal wordt weer kleinvee aanhuis geteeld, net zoals onder de oorlog onze ouders dat ook deden. Wij delen soms van het weinige dat ze hebben, en, ik verzeker U, konijn op Grootmoeders Wijze wordt ook hier ten volle gerespecteerd! Maar het heeft echt wel wat voeten in de aarde gehad, voor onze klusjesman en konijnenkweker in zijn vrije tijd, samen met zijn vrouw wilde komen mee eten…Vond hij echt niet kunnen : iets verkopen en dan zelf komen mee opeten! Daar moet je toch ’n onnozele Fiaminghi voor zijn! In Italia nodigt men immers slechts de dichtste familie uit om thuis te komen eten. De etiquette eist dat vrienden en bekenden alleen buitenshuis kunnen uitgenodigd worden, in een restaurant of pizzeria bijvoorbeeld…. En bloemen voor de gastvrouw kan ook niet : dat kan alleen bij sterfgevallen…..
Waarom vertel ik dat allemaal? Wel, we zijn in de Vlaanders zodanig bedorven aan weelde en overvloed, dat sober leven weer zal moeten aangeleerd worden. Wij alvast hebben hier een goede oefening…..
---------------------------
Grieken op weg naar derde wereld
Jongeren verlaten het land, ouderen keren terug naar hun geboortedorp, kinderen worden opgevoed door grootouders, mensen staan in de rij bij de voedselbanken. Griekenland is nog geen derdewereldland, maar het lijkt er steeds meer op.
Nieuwe exodus
De Grieken migreren als zelden tevoren. Het leeuwendeel van de 50.000 Grieken die hun land sinds 2008 verlieten, is jonger dan dertig. Uit een recente peiling van de Eurobarometer blijkt dat 27 procent van de 15- tot 35-jarigen zijn leven over de grenzen wil herbeginnen. Behalve naar Noord-Europa migreren hoogopgeleide jonge Grieken ook naar Australië, Nieuw-Zeeland en Brazilië.
De situatie in eigen land is er dan ook naar: liefst 43 procent van de actieve min-24-jarigen zit zonder werk. Wie er wel heeft, verdient een habbekrats: 800 euro per maand voor jonge advocaten, 700 euro voor wie fulltime in een kledingzaak staat.
De oudere generaties migreren ook, maar binnen Griekenland zelf. Steeds meer veertigers en vijftigers verlaten de hoofdstad Athene om naar hun geboortedorp of -eiland terug te keren. Daar verbouwen de 'nieuwe ruralen' zelf goedkoop voedsel op akkertjes. De enige sector waar de werkgelegenheid het voorbije jaar toenam, is de kleinschalige landbouw. Ook 'crisiskookboeken' gaan als zoete broodjes over de toonbank.
Solidariteit
De door de EU en het IMF opgelegde hakbijloperaties doen zich vooral gevoelen in lonen en pensioenen. Veel Griekse loontrekkenden zagen hun salaris het jongste jaar met 20 tot 40 procent dalen. Brutolonen van 1.300 euro zijn de norm, terwijl gezinnen die voor hun kind op een privécrèche zijn aangewezen, daar 500 euro per maand voor moeten ophoesten. Doe daar de huurprijs voor een gemiddeld flatje bovenop, 600 euro, en er rest nauwelijks geld om van te leven.
Heel wat ouderen voeden hun kleinkinderen op omdat paps en mams twee of drie banen moeten combineren. Zelf moesten de Griekse gepensioneerden de voorbije maanden ook al fors inleveren, tot 20 procent. Noodgedwongen bloeien bijgevolg familiale en buurtsolidariteit. Ook informele, ruil- en tweedehandshandel doen het goed.
Voedselbanken
Als om drie uur 's middags de voedselbank in het oude centrum van Athene opengaat, barst de strijd voor het overleven los. In minder dan een halfuur tijd zijn de 1.200 maaltijden uitgedeeld. Gepensioneerden, alleenstaande moeders, werklozen, asielzoekers en migranten vullen elke middag een hele straat in de hoop bij de gegadigden te zijn. Wie niet aan de bak komt, moet scharrelen in de vuilnisbak.
In de stad Messolonghi zetten bewoners onlangs een voedselbank voor studenten op. Getuigen spraken over studenten die zo weinig te eten hadden dat ze haast flauwvielen.
Geen medicijnen meer
Farmaceutische multinationals hebben hun leverantie opgeschort aan Griekse ziekenhuizen die hun rekeningen niet langer betalen. Meerdere instellingen die al vier jaar hun facturen niet meer aflosten, krijgen geen kankermedicijnen meer. In sommige ziekenhuizen zitten ze zonder insuline.
Volgens de Griekse Vereniging voor Farmaceutische Ondernemingen hebben openbare ziekenhuizen tussen juni 2010 en juni vorig jaar nauwelijks 37 procent terugbetaald van de twee miljard euro die ze aan medicijnen uitgaven.
Bankrekeningen leeg
Sinds januari 2010 hebben de Grieken ruim 21 procent van hun totale banktegoeden teruggetrokken. Toen toenmalig premier Giorgios Papandreou de wereld verstomde met de aankondiging van een referendum, op 31 oktober vorig jaar, haalden klanten in drie dagen tijd vijf miljard euro van hun bankrekening af. Sommige bankiers betalen hun klanten tot 7 procent van hun tegoed in ruil voor de belofte dat ze hun centen toch maar bij hen laten staan. De Grieken zijn bang voor de bevriezing van hun euro's en de degradatie ervan tot drachmes
Bron De Morgen
------------------------------------------
Lees hieronder hoe het Kwaad een naam en een gezicht gekregen heeft
De Europese Unie en het Internationaal Monetair Fonds hebben Griekenland vijftien dagen gegeven om 300 miljoen euro aan bijkomende bezuinigingen te vinden in de pensioenen. Dat melden lokale radioberichten.
De Griekse premier Lucas Papademos onderhandelde de hele nacht met vertegenwoordigers van de EU, de Europese Centrale Bank en het IMF. Die eisen dat de regering met een nieuw programma van besparingen en hervormingen instemt alvorens het licht op groen wordt gezet voor een nieuw financieel steunpakket. Extra besparingen in de pensioenen zouden voor de Grieken moeilijk liggen.
De twee grote Griekse vakbonden, de ambtenarenbond Adedy en de vakcentrale voor de privésector GSEE, hebben al opgeroepen tot een 48 urenstaking vrijdag en zaterdag tegen de besparingsmaatregelen. Dinsdag was er ook al een 24 urenstaking tegen de pijnlijke bezuinigingen. (belga/sps)
-------------------
Diagonaal herlezen
Voedselbanken….Voor wie dacht dat zoiets exotisch was, die heeft de laatste dagen op de maan geleefd. In de grootsteden is er zelfs nu al een tekort aan voedselbanken, gesteld dat die voldoende bevoorraad worden. Met…afval-eten! En nu moeten in Coburg-land de besparingsronden nog ingezet worden.
De Gestrikte Vlinder-Regering is aan het overleggen geslagen hoe en op welke manier ze de koe bij de horens zullen vatten. Ze doen hun uiterste best om het beest in de goede richting te krijgen, wat niet gemakkelijk is in zo’n weer. De kop moet in Vlaanderen staan, want daar moet het beest gevoederd worden. Maar de opbrengst, de melk, moet kunnen in Wallo/Brux gemolken worden.
Niet simpel, geef dat toe! Want de Waal wil wel de melk van onder de koe, maar niet de vlaaien van aan de achterkant. Dus wordt er voort aan de touwen getrokken, tot ook die voor Vlaanderen zijn…..
En toch dringt het niet door, dat zo’n Belgische koe nooit lukt.
Wat wel lukt, is à rato van 1.000.000.000 Euro (1 Miljard) per maand, de doorsluizing naar Wallo/Brux. Per week komt dat neer op ’n goede 250.000.000 Euro. Dus door het palaber van de voorbije week, waar helemaal niets werd opgelost, is Vlaanderen weer 32.250.000 Euro armer geworden. Goed dat er geen BEF-kes meer zijn, want we zouden nullen te kort komen om te schrijven dat het per dag gaat over BEF 1.300.000.000, zeggen en schrijve 1 miljard 300 miljoen BEF per dag om de Belgische constructie in stand te houden.
Wil iedereen dat cijfer in zijn achterhoofd houden als hij straks ter stembus tiegt? Het is al te gemakkelijk om te spreken over transfers van 12 à 13 miljard per jaar, maar is er dan niemand van de hoernalisten die durft te rekenen? Ha, neen! Ze wouwelen liever na : 2,8% te kort op het BBP en geen kat die nog wet over welk bedrag het gaat. En moeilijk, zeg! Als er ‘iets’ kunstmatigs geen 0,8 %, maar slechts 0,01% stijgt, dan moet er ineens 1,8 miljard meer bespaard worden.
Is dat camouflage, of kunnen onze Grote Geesten niet beter cijferen? Tot 3 tellen gaat nog juist, maar veel meer mag niet, want dan gaan ze weer beginnen spreken in percenten van denkbeeldige modellen. Dat is nu eenmaal politiek op het Hoogste Niveau….
Di Rupo, met de medeplichtigheid van de Ampersanders, en tutti quanti, bestelen Vlaanderen voor 1 miljard 300 miljoen Befkes per dag. Elk zegge het voort!
PSSSST
Er zit toch nooit geen sleet op mijn rekenmachintje? Ik kan geen ‘negenprof’ meer maken wegens al jaren in ongebruik, en omgekeerd rekenen van per dag naar per jaar voor het gekende cijfer van lukt niet wegens teveel nullen….Maar weest getroost : het gaat wel degelijk over 12 à 13 miljard Euro per jaar aan onterechte transfers.….
Zeg mij eens : iedereen heeft de mond vol van ‘revolutie’ en van ‘lente’ : waarom beginnen wij er dan niet aan? Solidariteit in de hoofden van de massa is lang diefstal geworden! Want na vele tientallen jaren van gedwongen solidariteit, is Wallo/Brux er alleen maar armer op geworden. Samen met de gedwongen asielhulp is, als we niets doen, de Francofonie tweekoppige wurgslang die de naïeve milde schenker zal uitpersen tot de dood er op volgt.
Herinnert U zich nog de volksmond, die zegt :’Nood breekt Wet?’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten