Woensdag 30 november 2022

 

877 - CHINA; NA CORONA, IN REP EN ROER. ONS KROTTE-CROOTJE HOEFT MAAR TE VOLGEN OM ER OP LOS TE GAAN.

  *

I N H O U D

*

Met Charles Michel en Zuster Barbara Frankenstein, de EU-Top, niet otevallig op Staatsbezoek in China, maken we vandaag Geschiedenis. De lonen van onze persmuskieten schieten de hoogte in, want ze vallen over elkaar om verhalen te verzinnen waarmee ze dan de dagbladen vullen….

  In Peking hoeft XiJinping

maar PANG PANG te doen met tienduizende, spleetogen-doden tot gevplg. En in het Land van de Rijzende Zon herstelt de Rode nachtelijke zons-ondrgang weer als vanzelf.

In ons minuscile veel kleinere Coburgia liggen de zaken veel ingewikkelder. Hier zijn er, oneer deze soort welbespraakte politieke zakkenvullers, noch mossel noch vis, veel meer slappelingen .Niet Rood, of Gestreept Rood & Blauw, maar een Bevolking die murw gegeseld is door Leiders die zelf al lalng niet meeer weten waarin of waaruit. Magniete MAG NIETS en BOUCHEZ!!!! Stopt alles af met ’n kurk.

Sedert meer dan 70 jaar is het strrijdount al lang nieet meer EIGEN VOLK EERST, maar eingen portemonnee eerst.

En tot voor kort liet de Massa maar begaan. Zij, de zelfverklaarde Grote Leiders konden het, vòór de partij Het Vlaams Belang -       gewoon uit zelfverdediging, vorm en gestalte kreeg, ook zo mooi uitleggen. Maar verpatsten

ondertussen aan de kapitalistiche buitenwreld alles waarop onze voorspoed op steude. Voornamelijk de kernergie die ze nadien tegen woekerprijen terug inhuurden.

Ondertussen werden de landsgrrnzen zoveel mogelijk open gegoooied om allerrlei werkloos geboefte binnrn te halen. Het waen stuk voor dtuk ‘anders gelovige’ kiezers die in het stemhokje waar voor hun geld kozen. Sommige Tirken brachten hete zelfs tot Birgervader van Brussel. Of ze werden; als ‘anders-gelovige’ geputht tot Partij Voorzitter van de ooit o zo Christelijke Volks Partij. Sinds de ARCO-OPLLICHTERIJiniet meer geleid door het A.C.W.,maar door bewegoig.net, is het net alsof gangsters van overjas veranderen om niet herkend te worden…..

Is het dan te verwonderen dat rondom ons deze Planeet zicjzelf om zeep helpt? Dat wordt dan herdacht met van 1 Decembe WERELD AIDS DAG te maken. Wat moet aanzettrn om zelfs geen onderbrek mer te dragen. Liever dagelijkse dure onbetaalbare medicatie tegen HIV dan zich behoorlijk e geddragen.

Vandaar de afgeleide van KONT ofte KLOTE CONFEDDRATIE.

Hendrik Consciende scjreef DE lEEIW VAN VLAANDDREN. Bart De Wever werkt, als we die niet stoppen, aan DE GEEUW VAN VLAANDEREN….

30-11-2022

Confoederatio Belgica (2)

*

I.v.m. met confederalisme en de discussie erover, is het misschien interessant eens over de grens te kijken, bv naar de Zwitserse ‘Confoederatio Helvetica, (CH op de autokentekens). Zwitserland is vergelijkbaar, omdat het vier taalgroepen heeft, één meer dan België en heel wat verscheidenheid. De regering bestaat uit slechts zeven ministers en een door het parlement gekozen primus inter pares als staatshoofd. Deze worden direct gekozen door en uit de gemeenschappelijke federale volksvertegenwoordiging voor een periode van vier jaar.

De Zwitserse volksvertegenwoordiging bestaat uit 200 leden en komt tot stand op basis van directe verkiezingen door kiesgerechtigde burgers. Ieder kanton vaardigt twee leden af, behalve zes kantons, de zogenaamde halve (semi) kantons, die één lid afvaardigen. De regering is derhalve niet alleen zeer klein, maar ieder lid wordt individueel voor en door de gemeenschappelijke federale volksvertegenwoordiging gekozen. Niet zoals onze federale regering waarin de helft van de ministers en staatssecretarissen niet eens verkozen zijn. Zoals onze Vlaamse deelregering kan de Zwitserse regering niet tussentijds worden ontbonden, maar zit er grondwettelijk voor vier jaar. Het parlement én het bestuur worden gekozen op basis van directe verkiezingen. De laagste politieke eenheid is de commune of gemeente, waarvan er nog ongeveer 2 200 zijn.

De Zwitserse federale regering is de kleinste ter wereld. Het uitgangspunt van het Zwitserse model zijn de directe democratie, consensus en het voorkomen van een clientèle systeem. Niet zoals nu bij ons, waar iedereen bevoegd is maar niemand verantwoordelijk als het er op aan komt.

Daar Vlaanderen moet gaan voor zelfstandigheid is confederalisme voor ons maar een tussenstap, maar wel een die moet genomen worden om niet in een nog ergere chaos terecht te komen…..

   Column

*

Dossier uit zorg-sector legt pijnlijk corona-falen bloot

30 november 2022 De Redactie

*

Een betrokken lezer bij ‘tScheldt stuurde ons een dossier door uit de zorgsector. U kent de sector ondertussen. Het is die sector die kreunde onder het gewicht van Maggie De Block toen ze mondmaskers liet verbranden. Het is ook die sector die Wouter Beke eigenhandig de nek omwrong door meer bejaarden te doden dan Chiang Kai-shek dissidenten deed verdwijnen. Het is eveneens die sector waarin eerst zorgverstrekkers als helden op applaus werden onthaald, om vervolgens als paria’s bij het groothuisvuil geplaatst te worden indien men niet gevaccineerd was. Het is godbetert die sector waar op een bepaald ogenblik 8 ministers van Volksgezondheid tegelijkertijd voor verantwoordelijk waren. Testje? We gaan er losweg van uit dat niemand in België in staat is deze 8 zonderlingen zonder meer op te noemen. (We helpen U even: Alain Maron, Valerie Glatigny, Elke Van den Brandt, Wouter Beke, Frank Vandenbroucke, Christie Morreale, Antonios Antoniadis en Bénédicte Linard)

**

Beste redactie,

Vanuit onze praktijkervaring rond palliatieve zorg en de opleidingen die we daarin geven aan professionals in de zorg, zijn we al meer dat twee jaar heel erg bezorgd over hoe het er in de palliatieve zorg aan toe gaat. Bij uitbreiding geldt onze bezorgdheid ook voor de gehele zorgsector.

De reden dat we dit bericht naar jullie sturen is de studie (casus) in bijlage. Het legt op pijnlijk heldere maar toch nog diplomatieke wijze de onmenselijkheid bloot waarmee ziekenhuizen hun patiënten behandelden. We weten inmiddels allemaal dat de instructies van de verantwoordelijke ministers geen solide wetenschappelijke grond hadden (hebben) en dat er bij de ziekenhuizen eveneens een grote financiële “wortel” was om dit soort gedrag te vertonen. Kortom: grote schande!

Wetende dat slechts een kleine fractie van dit soort gevallen naar buiten komt, lijkt het ons terecht dat jullie dit (openbaar gemaakte dus publiekelijk beschikbare) document via jullie kanaal aan de leden (of gehele bevolking, dat is jullie keuze) ter beschikking stellen.

was getekend,

…. (naam en adres gekend)

    Over DBNL

   

   Contact

     Nieuwsbrief

   

1 december 2022

Nieuws van DBNL - december 2022

 

DBNL-dag 2022, een terugblik

 *

Foto van woordkunstenaar Anke Verschueren op de DBNL-dag.Op een regenachtige vrijdagmiddag in november vond de DBNL-dag 2022 plaats in Antwerpen. Zo’n veertig vrienden van DBNL kwamen in de knusse kelder van boekhandel De Groene Waterman bijeen voor een informatief en vermakelijk programma.

 

Het Vlaams-Nederlandse duo Sarah Fierens en Ryanne Keltjens verwelkomde de gasten met een korte opfriscursus van de basiskennis over DBNL. Sarah is projectleider DBNL bij de Vlaamse Erfgoedbibliotheken en Ryanne is coördinator DBNL bij de KB. Karin Eggink, DBNL-bureau-redacteur, gaf een kijkje achter de schermen bij DBNL en legde uit hoe een gedrukt boek in een digitale versie wordt omgezet. Woordkunstenaar Anke Verschueren bewerkte gedichten van Alice Nahon en Paul van Ostaijen tot gezongen beats, en toverde een boekrecensie om tot stiftgedicht. DBNL-collega’s beantwoordden prangende vragen uit het publiek. In zijn lezing voorzag Pieter Verstraeten het moderne plezier van ‘flapper girls’ en snelheidsmaniakken in de ‘roaring twenties’ van meer duiding aan de hand van de literatuur. In de romans Venetiaansch avontuur (1931) van Johan Fabricius en De laatste ronde (1929) van A. den Doolaard bleek het plezier altijd zijn duistere randjes te kennen. We sloten af met een receptie, waarop hartstochtelijk werd nagepraat en nieuwe contacten werden gelegd.

Al met al was het een geslaagde DBNL-dag.

Nieuwe titels van december

Omslag van het boek ‘Namens Tamar’ van Renate Rubinstein. Deze maand wordt met Namens Tamar (1964) een bundel columns van Renate Rubinstein uit Vrij Nederland toegevoegd. Ook voegen we een didactisch werk toe van de Jezuïtische rector Jan David: het Occasio arrepta. Neglecta. Illius commoda, huius incommoda (1605). Dit werd gedrukt door Jan I Moretus in Antwerpen. Het werk is bovendien geïllustreerd met twaalf gravures van de Antwerpse graveur Theodore Galle.

Jade, jaspis en de jitterbug. Wijsheid en schoonheid uit het leven van baron Van Stralen op rijm van Ton Ven is een curieuze dichtbundel uit 1964. Achter de dichter Ton Ven schuilt niemand anders dan de schrijver van Bint en Karakter: Ferdinand Bordewijk. In 1916 debuteerde hij onder dat pseudoniem als dichter met de humoristische bundel Paddestoelen. Lange tijd was het onbekend dat achter deze obscure dichter de befaamde jurist en auteur Bordewijk school. Bijna vijftig jaar later, niet ver voor zijn dood in 1965, hernam Bordewijk de mystificatie met een nieuwe bundel onder de auteursnaam Ton Ven. Aan zijn uitgever Nijgh & Van Ditmar schreef hij: ‘In dit rijm is gestreefd naar humor, ironie en karikatuur.’ Maar toen was de geheime identiteit van de schertsende dichter Ton Ven al bij een aantal insiders bekend.

Studiën in volksstructuur uit 1951 is één van de latere verhalenbundels van F. Bordewijk, minder bekend dan bijvoorbeeld Blokken, Knorrende beesten, Bint, maar even bizar en verrassend. In 1953 kreeg Bordewijk voor deze bundel en zijn roman De doopvont (1952) de P.C. Hooftprijs.

Van de populaire Brabantse schrijver Antoon Coolen komen er drie toneelstukken en een sprookjesboek bij. Genoveva van Brabant is een toneelstuk in vier bedrijven uit 1954 over de legendarische middeleeuwse volksfiguur. Mars en Venus is een komedie uit 1958. Sawitri is een toneelstuk in drie bedrijven uit hetzelfde jaar, ‘Een oosters spel van de liefde en de dood’. Nieuwe sprookjes uit alle landen (1953) is een door Coolen samengestelde bundel sprookjes voor kinderen met illustraties van Rie Reinderhoff.

Er worden nieuwe jaargangen toegevoegd van drie uiteenlopende Vlaamse tijdschriften. De Belgische Illustratie is een geïllustreerd tijdschrift uit de negentiende eeuw dat zichzelf omschreef als ‘zondags-lectuur voor alle standen’. Het tijdschrift kenmerkt zich door een grote variatie aan onderwerpen, waarbij elk artikel rijkelijk geïllustreerd wordt met gravures. De Groene Linde (1905-1906) is een Leuvens tijdschrift dat slechts een kort bestaan kende, maar toch een nieuwe wind liet waaien in de katholieke letterkundige wereld. Tot slot wordt Golfslag (1946-1950) toegevoegd, een Vlaamsgezind en katholiek maandblad, dat geldt als één van de eerste initiatieven van niet-gecompromitteerde flaminganten na de oorlog.

Bekijk de nieuwe titels

Parels uit DBNL: 'Eva' van Carry van Bruggen

 

Omslag van het boek ‘Eva’ van Carry van Bruggen.Eva uit 1927 is Carry van Bruggens laatste roman en volgens heel veel mensen haar mooiste en belangrijkste. In dit boek wordt de jonge vrouw Eva gevolgd, die opgroeit in een joods milieu en zich schoolt tot onderwijzeres. Aan het begin is ze nog maar amper 18 jaar en staat ze aan de vooravond van haar volwassen leven. Tegelijk is het ook het begin van ‘de nieuwe eeuw’. Ook wordt verteld over haar broer David, die dichter is en waarin op afstand Van Bruggens broer Jacob Israël de Haan te herkennen is. Niet direct, want veel is bij Van Bruggen geënt op haar eigen leven, maar echt direct autobiografisch is het nooit.

Eva ontwikkelt zich, ze huwt en krijgt kinderen, maar raakt nooit werkelijk vertrouwd met haar man Ben en scheidt van hem. Een groot thema in Eva is de tegenstelling tussen lichaam en geest, tussen seksueel verlangen en het geestelijke. Eva verlangt naar zinnelijkheid en lichamelijke eenwording, het ‘lijfsverlangen’, maar wordt ook afgeschrikt door het ‘lage’ ervan en zoekt ook de ‘hoge’ geestelijke eenwording. Langzamerhand ontdoet Eva zich echter van de theorieën van Frederik van Eedens boek Johannes Viator, dat in Eva herhaaldelijk wordt aangehaald, waarin seksualiteit vooral iets laags is wat men zou moeten overstijgen. Eva neemt daar uiteindelijk afstand van en draait de stelling van Van Eeden om: ‘Niet de liefde maakt het lijfsverlangen goed. Het lijfsverlangen maakt de liefde goed.’ De openheid die Van Bruggen over vrouwelijke seksualiteit gaf in Eva, was nieuw en belangrijk in haar tijd. Nelleke Noordervliet schreef in een beschouwing over Eva: ‘In die omkering, in de emancipatie van de (vrouwelijke) sexualiteit, schuilt het vernieuwende van Eva. ’

Maar Eva gaat ook over de beweging tussen het willen opgaan in een groep en de eigen individualiteit willen koesteren. Veel van haar onderwijscollega’s zijn de socialistische zaak toegedaan, maar Eva is te terughoudend om in zo’n beweging op te gaan. Alles in Eva gaat over de slingerbewegingen tussen grote tegenstellingen, het hoge en het lage, het kwade en het goede, leven en dood, verstand en gevoel, de groep en het ik. Eva wil die dualiteiten overstijgen, maar bereikt de synthese niet, alleen soms kortstondig even, zoals met de man Marius die ze na haar scheiding ontmoet.

‘Ik weet het... het neemt mij op... de eenige, eeuwige slingerslag... het eeuwig gebrokene, eeuwig zich herstellende, nooit zich herstellende evenwicht.’

Eva is geen recht-toe-recht-aan verteld verhaal. Je volgt al Eva’s ervaringen en haar gedachtestroom van binnenuit, je ervaart haar vanuit haar hoofd en niet op afstand door een abstracte verteller. Er wordt ook wisselend vertelperspectief gebruikt: in de eerste hoofdstukken ervaar je Eva in de tweede of derde persoon, maar later wordt het steeds meer eerste en tweede persoon, wat ook de afstand tussen lezer en hoofdpersonage kleiner maakt, in een beweging die meedeint met Eva’s gedachten. Hierom wordt Eva een bewustzijnsroman of stream of consciousness-roman genoemd, met een sterke verdichting van het verhaal. Deze vertelwijze wordt als kenmerk gezien van het Europese Modernisme. Toch bestaat Eva niet uit een ongecontroleerde reeks gedachten. Er is in de roman een onderliggend chronologisch patroon aanwezig, dat de lezer het ouder worden en het veranderen van Eva goed doet beseffen.

Eén van de bijzondere aspecten van Van Bruggens werk is, dat je bij haar de ontwikkeling van realistische vertelwijze naar de gecondenseerde modernistische wijze kunt volgen door haar vroege werk te lezen en daarna de romans over de ontwikkeling van een jonge vrouw: van Heleen uit 1913 en Een coquette vrouw uit 1915 tot en met Eva uit 1927. Van Bruggen zei in 1915 zelf in een interview: ‘In Heleen heb ik voor de eerste maal werkelijk mijn stem gehoord... dáar is 't meditatieve, het intellectualistische van mijn natuur boven gekomen.’ Ze ontwikkelde haar modernistische stijl vrijwel zelfstandig, niet naar buitenlandse voorbeelden, om dat wat ze wilde vertellen zo goed mogelijk te vertellen.

Je kunt ook Eva lezen in de verzamel-editie Verhalend proza, samengesteld door de Van Bruggen-kenner Jacques Sicking. Daarin zijn ook de boeken gebaseerd op Van Bruggens jeugd in een orthodox-joodse wereld opgenomen: Een verlatene en Een huisje aan de sloot.

Arno Kuipers is collectiespecialist Nederlandse taal- en letterkunde bij de KB.

Carry van Bruggen, Eva. Em. Querido's Uitgevers-mij, Amsterdam 1927

Ook in: Carry van Bruggen, Verhalend proza (ed. J.M.J. Sicking). Van Oorschot, Amsterdam 2007

Voor meer informatie over dit boek kun je terecht bij Literatuurgeschiedenis.

Vrijheid of de dood! De A4-revolutie in China

Studenten van de universiteit van Tsinghua, de alma mater van Xi. Op de witte vellen staat de Friedmann vergelijking.

foto: ©Zechem Show

*

De Chinese bevolking is de staats terreur van ‘nul Covid’ meer dan zat en leek even in opstand te komen. Maar het regime sloeg snel en hard terug. Is het gevaar alweer geweken voor president Xi?

Analyse 1/12/2022 Alexander van der Meer

*

Al wordt het zo genoemd, wat er afgelopen weekend in China gebeurde, was geen revolutie. Maar wel revolutionair. Voor het eerst sinds lang kwamen mensen in opstand tegen het regime. De technocratische terreur van president en partijleider Xi Jinping met zijn zero-covid beleid werd het volk teveel.

 

Omdat het aantal besmettingen blijft stijgen, legt Xi het land al maanden draconische maatregelen op. Eind november verkeerde naar schatting één derde van de Chinese bevolking in lockdown. En dat zijn geen lockdowns zoals hier, met een window om boodschappen te doen of de hond uit te laten. Integendeel, niemand mag zijn huis uit, nooit. Ordediensten in witte hazmats (gaspakken) zijn alom aanwezig in China. Ze nemen gedwongen testen af en meten de lichaamstemperatuur van iedereen die ergens binnen wil. En ze barricaderen de toegang tot hele woonblokken…

 

Daardoor vielen er op 24 november tien doden bij een brand in een flatgebouw in Ürümqi, de hoofdstad van Xinjiang, de Oeigoeren-regio in noordwest China. Volgens geruchten waren er veel meer doden. Er circuleert een video van iemand in een maanpak die daar met ijzerdraad deurklinken vastmaakt. Dat kan ergens anders gefilmd zijn, maar het is bekend dat ordediensten meedogenloos te werk gaan bij het opsluiten van mensen. In hun eigen huis.

 

Wat de mensen ook kwaad maakte, was dat een lokale bestuurder tegen de pers verklaarde dat de flat vol zat met mensen ‘die te stom waren om zichzelf in veiligheid te brengen’. Bovendien was dit niet het eerste ongeluk door covid-maatregelen. Eerder kwamen 27 mensen om in Guizhou, toen een bus onderweg naar een quarantainecentrum verongelukte.

Partijgcongres

 

Er is geen enkele dialoog over de zero covid: Xi doet wat hij wil. Het partijcongres in oktober, waar hij door duizenden ‘parlementsleden’ uit heel China werd herkozen als grote leider, was louter theater.

 

Soms lijkt het thuis opsluiten van honderden miljoenen Chinezen een experiment van Xi om te kijken hoever hij hiermee kan gaan

 

De president gaf vele miljarden uit om China te veranderen in een digitale dystopie, vooral om ieder spoortje van kritiek op hemzelf en de Communistische Partij op te sporen en te onderdrukken. Iedere Chinees wordt dag en nacht in de gaten gehouden. Niet alleen kijkt de overheid over zijn schouder mee op zijn computer, maar buiten de deur wordt hij overal geregistreerd door gelaatsherkennende camera’s. Soms lijkt het thuis opsluiten van honderden miljoenen Chinezen een experiment van Xi om te kijken hoever hij hiermee kan gaan.

 

Niet al te ver misschien: de protesten door het hele land dit weekend na de brand in Ürümqi lijken de ordediensten totaal te hebben overrompeld. Al deden ze wat ze konden: overal werden demonstranten door agenten in burger met geweld van straat geplukt. BBC-journalist Ed Lawrence en zijn cameraman die dit filmde werden mishandeld door agenten en gearresteerd, volgens de politie om hen ‘te beschermen tegen covid uit de menigte’. Volgens het ministerie van Buitenlandse Zaken was Lawrence ‘helemaal geen echte journalist’.

 

Inwoners van Shanghai kwamen samen om te demonsteren in de daar bestaande Ürümqistraat, waarop de politie snel alle straatnaambordjes verwijderde en blauwe schermen voor de huizen plaatste, in de hoop de straat onvindbaar te maken.

Tiananmen

Sinds de massamoord op demonstrerende studenten op het Tiananmenplein 33 jaar geleden, zijn protesten een ongekend fenomeen in China. Men weet dat deelname aan demonstraties jarenlang strafkamp kan opleveren. Maar nu lijkt de nood extreem hoog. Eerder dit jaar werden na een plaatselijke uitbraak van het virus alle 26 miljoen inwoners van Shanghai thuis opgesloten. Eerst voor een paar dagen, toen voor een paar weken. Er werden soms wat plastic zakjes met groenten voor de deur gezet, mensen leden honger. 

 

Kinderen werden voortdurend getest en zodra er eentje positief was, werd hij bij de ouders weggehaald. Ook volwassenen die positief testten werden meteen afgevoerd naar quarantainekampen. Als ze huisdieren hadden, werden die afgemaakt. Er zijn nachtelijke beelden van een complex van opvallend luxueuze, torenhoge flatgebouwen in Shanghai, waarop je bewoners wanhopig hoort schreeuwen van hun balkon.

 

De studenten riepen om vrijheid en hielden witte blaadjes papier omhoog, uit protest tegen de verstikkende censuur in China. Sindsdien wordt de opstand de ‘A4-revolutie’ genoemd

 

Opvallend is dat er afgelopen weekend ook op een vijftigtal universiteiten werd gedemonstreerd. De studenten riepen om vrijheid en hielden witte blaadjes papier omhoog, uit protest tegen de verstikkende censuur in China. Sindsdien wordt de opstand de ‘A4-revolutie’ genoemd.

 

Ook de Alma Mater van Xi Jinping deed mee: de prestigieuze universiteit van Tsinghua in Beijing. Studenten hielden daar ook witte velletjes omhoog, maar dan met een wiskundige vergelijking erop. Voor kenners thuis te brengen als één van de Friedmann-vergelijkingen, die modellen geven voor de dynamiek van het heelal. Genoemd naar de Russische fysicus Alexander Friedmann.

 

Waarom deze vergelijking? ‘Friedmann’, uitgesproken door een Chinees, klinkt als ‘free man’, vrij mens…

Stormtroopers

 

Direct na het weekend verscheen de politie in overweldigende aantallen op straat, ook al in hazmats. De Stormtroopers van keizer Xi. Inmiddels zijn alle beelden van demonstranten met witte vellen papier van internet verwijderd, net als iedere poging tot discussie op sociale media, laat staan nieuws over demonstraties. Een doeltreffende tactiek van de overheid is het bombarderen van zoekmachines met advertenties. Wie bijvoorbeeld op een bepaalde stad zoekt om te zien of daar iets gebeurt, moet zich door eindeloos veel pagina’s met onzinnige advertenties werken om bij de informatie te raken. Ook worden sociale media overspoeld met duidelijk herkenbare nepberichten van ‘patriottische’ Chinezen, die hun vertrouwen in Xi Jinping en zijn beleid van de daken roepen.

 

Voor een revolutie in een politiestaat als China is heel wat meer nodig dan wat samenscholingen

 

Voor een revolutie in een politiestaat als China is heel wat meer nodig dan wat samenscholingen. Toch lijkt het internet op een stuk zeep dat president Xi telkens weer uit de handen glibbert, door de vindingrijkheid van Chinese surfers. Er wordt steeds nieuwe geheimtaal bedacht om onvrede met de grote leider lucht te geven. Nu is het bijvoorbeeld: ‘bananenschil’, dat in het Chinees dezelfde initialen heeft als Xi Jinping. En ‘garnalen mos!’, dat klinkt als: ‘Treed af!’.

 

Chinezen zijn ook meesters in sarcasme. Zo wordt er door protesterende menigtes geroepen: ‘Ik wil een covidtest doen!’ en ‘Ik wil mijn gezondheidscode scannen!’. President Xi wordt op de hak genomen door het scanderen van één van zijn bekende teksten: ‘Het Chinese volk is georganiseerd en vastbesloten’.

 

En demonstranten zingen de Internationale of het Chinese volkslied. Niet uit patriottisme maar omdat de autoriteiten standaard beweren dat de protesten vanuit het buitenland worden georganiseerd en niet vaderlandslievend zijn. ‘Hoe moeten we instructies uit het buitenland ontvangen?’ reageren studenten smalend.  ‘Alle internet van buiten China is afgesloten.’

Klokkenluider

Ht lijkt of Xi met zijn meedogenloze ‘nul covid’ nog altijd revanche probeert te nemen voor zijn wanbeleid na het uitbreken van de epidemie in 2019. De inmiddels tot cult-status verheven klokkenluider dokter Li Wenliang gaf in december van dat jaar als eerste ruchtbaarheid aan de covid-uitbraak, toen al een paar maanden aan de gang. Deze oogarts in het ziekenhuis van Wuhan werd door de autoriteiten meteen van ‘subversieve fantasie’ beticht en van het internet gewist. Na zijn snelle en verdachte dood zou het nog weken duren voordat president Xi in actie kwam.

 

Drie jaar lockdowns later lijkt de Chinese samenleving in haar voegen te kraken

 

Drie jaar lockdowns later lijkt de Chinese samenleving in haar voegen te kraken. Voor de vaak zijn versoepelingen aangekondigd, maar Xi verandert niets aan zijn beleid. De spreekbuis van de overheid, staatskrant Peoples Daily, eist ‘nultolerantie’ en correctie van ‘verkeerde houdingen als onderschatting van het probleem, onverschilligheid en arrogantie’.

 

Het blad schrijft: ‘we moeten laksheid, bekrompenheid en valse hoop overwinnen’. En ook: ‘onze preventie- en controletechnieken zullen de tand des tijds glansrijk doorstaan. We moeten vertrouwen hebben.’

 

Dat vertrouwen lijkt zoek. Bijvoorbeeld bij de stakende werknemers van Foxconn, ’s werelds grootste fabriek voor iPhones. Maar ook bij investeerders: de Chinese beursindex daalt en de Yuan staat op een dieptepunt.

 

En er blijven toch beelden naar buiten komen van burgers die voor hun huizen vechten met de hazmat-troepen van de overheid. Ze proberen door versperringen te breken die hen binnen moeten houden, soms met succes. Er zijn door de ordediensten nog geen wapens getrokken, maar hoelang duurt dat npg?

 

BESLUIT ZONDER OVERHEIDES- INMENGING OF APEN POKKEN

Na de opwinding over wat er in onze dagen gebeurt, de Volkse onmondigheid, even verpozen en afsluiten bij de Literatuur. Literatuur met Hoofdletter. Het werkt bevrijdend en toont bovendien aan dat er niets nieuws is op deze wereld.

Het is voor mij persoonlijk als een duik in het verleden. Waar alles bij het oude gebleven is.

*

Digithalys