500492 - “NOOIT MEER OORLOG” & WIE WAPPENS LEVERT AAN STRIJDENDE PARTIJEN OM ER ZELF BETER VAN TE WORDEN IS EEN ORDIANIRE OOLROGSMISDADIGER

 

.

MAANDAG 14 MAART 202

On ons gezamenlijk geheugen even op te frissen… Even er aan herinneren

In de nacht van 15-16 Maart 1946: IJzertoren door welbekende ‘Onbekenden’ gedynamiteerd. Zie Blog 559

Wat haat vernielde, bouwde de

Liefde wee p

*

500492 - “NOOIT MEER OORLOG”

& WIE WAPPENS LEVERT AAN STRIJDENDE PARTIJEN OM ER ZELF BETER VAN TE WORDEN IS EEN ORDIANIRE OOLROGSMISDADIGER

*

I N H O U D

Bijzondere dank bij dze aa de Heer Ivo Van Hemelryk van ‘Catholicum’ dat mij verder –spijtig genoeg – onbekend is.

Toeval bestaat niet, maar het is dan maar de al lang boven eenieders hoofd afgeschafte Goddelijke Voorzienigheid die de Toren der Getrouwheid in Diksmuide indachtig, het onmenselijk oorlogsgeweld

in Oekraïne, dat andere door en door Christelijk land in een onmenselijke oorlog naar de verwoesting leidt.

Het is een oud gezegde, dat zowel in de Oolrog als in de Liefde alles toegelaten is. Een stelling echter die regelrecht tegen de menselijke natuur ingaat. Mooiste voorbeeld daarvan is ‘Voor Outer & Heerd’, de leuze waarvoor er vroger ook al gestorven werd voor God & Vaderland.

Ni Dieu ni Maître, wel Beëlzebub en de Mamonn dan maar ?

-

VRT – 16 uur. Vrede zou nabij zijn?

Alle hens aan dek dus, om

Olio di Poeppo, de Waalse Minisrer-President voor de Krijgsraad te dagen wegens medeplichtigheid aan oorlogsmisdaden in Oekraïne. Schadevergoeding gaat weliswaar boven de draagkracht van die Gemeenschap, maar Recht is Recht…

Toch schhin hé, dat er in dit Apenland geeb waoens ligen geleverd wirden aan strijdende partijen. Verdient de Eerste Orijs op het Humorfestival in Knokke, maar zou na al die jaren uit het Wetboek van Oorlog dienen te worden geschrapt…

http://blog.seniorennet.be/guvaal/

14-03-2022

DE APPELBLAUW-ZEEGROENEN

*

  

De Franstalige christendemocraten hebben de naam van hun partij nog maar eens veranderd. Van de oude PSC over de CDH is het nu ‘Les Engagés’ geworden. Doet een beetje denken aan de Franse Gaullisten die hun partij nu ‘Les Républicains’ noemen, maar daarmee houdt elke vergelijking op. De ‘C’, die bij PSC stond voor ‘Chrétien’ maar bij CDH al niet meer (werd ‘Centre’) is nu helemaal verdwenen.

Of het allemaal veel zal helpen, is maar de vraag. De oude PSC kon decennia lang mee profiteren van het succes van de Vlaamse zusterpartij CVP en op die manier heel wat ministerposten verzilveren die ze op eigen kracht nooit zou behaald hebben. Zowat hetzelfde als de Vlaamse socialisten bij de PSC, al blijft dat verhaal nog (even?) duren.

E.e.a. neemt niet weg dat de ‘geëngageerden’ met enkele voorstellen afkomen die breken met het verleden. Zo wil de partij de werkloosheids uitkeringen voortaan beperken in de tijd, een gevoelig punt in het werkloze Wallonië. Verder willen ze wel geen afschaffing van die miljarden verslindende Franse Gemeenschap, maar toch een beperking van het aantal ministers in de diverse regeringen.

Of het allemaal zal helpen om de oude beleidspartij er weer bovenop te krijgen, is maar de vraag. Ook de nieuwe kleur, waarmee de partij straks zal uitpakken bij de verkiezingen, turquoise (in pittig Vlaams: ‘appelblauw zeegroen’!), zal daar weinig aan veranderen

Za 12-3-2022 10:09

Aan:

Beste,

De Russische aanval op Oekraïne roept angst, woede en ook vragen op. Naar aanleiding van deze dramatische gebeurtenissen schreef ik een korte tekst over de mogelijke rechtvaardiging van oorlogsgeweld. De complexiteit van het onderwerp wordt geïllustreerd door de tegengestelde opiniestukken van twee bekende Vlaamse intellectuelen. Zij worden tegen elkaar afgewogen vanuit een christelijke optiek. Het resultaat kan u nalezen op:

 

https://forumcatholicum.com/de-rechtvaardige-oorlog-bestaat-die/

 Met vriendelijke groet,

 Ivo van Hemelryk

*

11-03-2022

 DE RECHTVAARDIGE OORLOG, BESTAAT DIE?

*

De invasie in Oekraïne door Russische troepen op 24-02-2022 is niet alleen bedreigend voor de wereldvrede, maar doet ook heel wat vragen rijzen van morele aard. Daarvan is de bovenstaande vraag misschien wel de voornaamste. Het antwoord hierop is onvermijdelijk dubbelzinnig: ja, maar grotendeels nee. In een oorlog zijn immers verschillende partijen betrokken en hun motieven kunnen uiteraard niet allen (even) rechtvaardig zijn. Meestal ligt de grootste morele schuld bij één ervan en soms zelfs bij derden, die zelf niet deelnemen aan het conflict, maar er bepaalde voordelen uithalen. Een goed voorbeeld hiervan zijn de wapenfabrikanten, die conflicten nodig hebben voor hun grootschalige lucratieve handel. In veel gevallen is de toegang tot schaarse of dure grondstoffen het verdoezelde hoofddoel van militaire aanvallen. Daarnaast bestaan er ook rechtmatige motieven, zoals zelfverdediging of doorslaggevende veiligheidsoverwegingen.

 

Veel oorlogen werden gevoerd in naam van God of heidense goden, maar dat waren per definitie voorwendsels, want de ene en ware God wil vrede tussen de mensen en andere goden zijn artificiële bedenksels van priesterkasten, sjamanen, enz. Het antwoord is in zulke gevallen dus steeds negatief. De catechismus van de Katholieke Kerk somt vier strenge morele voorwaarden op die gelden binnen het kader van “wettige zelfverdediging door de militaire macht”:

 – Dat de schade die door de aanvaller wordt toegebracht van blijvende aard, belangrijk en vaststaand is.

 – Dat alle andere middelen om de schade een halt toe te roepen onuitvoerbaar of ondoeltreffend gebleken zijn.

 – Dat er een ernstig vooruitzicht is op een goed resultaat.

 – Dat het gebruik van wapengeweld geen grotere kwalen teweegbrengt dan het kwaad dat men wil uitschakelen. Hierbij moet men in het bijzonder rekening houden met de vernietigingskracht van moderne wapens.

 De Catechismus bevestigt dat “Wie zich als militairen ten dienste stellen van het vaderland, zijn dienaren van de veiligheid en de vrijheid der volkeren. Als zij hun taak plichtsgetrouw vervullen, leveren zij werkelijk een bijdrage tot het welzijn van de natie en de handhaving van de vrede”. Deze principes lijken juist en goed geformuleerd, maar het valt niet te ontkennen dat zij – zoals alle principes – een theoretisch karakter hebben en dat hun toepassing tot zeer uiteenlopende conclusies en interpretaties kan leiden. Daarenboven gaat het niet alleen over de doelstellingen en oorzaken van conflicten, maar ook over de manier waarop zij uitgevochten worden. Zoals gezegd, zijn daar niet alleen de strijdende partijen bij betrokken, maar veelal ook derden. In het huidige Russisch-Oekraïens conflict komt dit heel pertinent tot uiting.

 In onze media, meer bepaald in het weekblad Knack, kwam die wezenlijke complexiteit onlangs aan bod in twee tegenstrijdige artikelen, geschreven door twee bekende Vlaamse intellectuele denkers. Het eerste, van 04-03, kwam van Mark Van de Voorde (1), met als titel “De vredesbeweging zou wapenleveringen aan Oekraïne moeten steunen”. Op 09-03 kwam de repliek van Gerard Bodifée (2) onder de titel “Wie wapens levert, is medeplichtig”. M.V.d.V. is lid geweest van de vredesbeweging Pax Christi, maar ondervindt nu een intern conflict tussen zijn principiële geweldloosheid en zijn morele verantwoordelijkheid. Zijn vraag is of een volk dat onder de voet wordt gelopen door een misdadige agressor niet geholpen mag worden door wapenleveringen. Hij komt tot de conclusie van wel, via een redenering die ik enkel kan bestempelen als eenzijdig en kortzichtig. Een vredesbeweging die niet tot dezelfde conclusie komt als hij, is volgens deze schrijver zonder meer “medeplichtig aan schuldig verzuim”. Als men die redenering consequent doortrekt, zou Pax Christi steeds een arsenaal aan wapens in stock moeten hebben, om die uit te delen aan aangevallen bevolkingen.

 In zijn redenering laat hij zich inspireren door de lutherse theoloog Dietrich Bonhoeffer, die via de Bergrede van Christus tot de conclusie kwam dat hij moest deelnemen aan een complot tegen Hitler. Hoe dit te rijmen valt met Christus’ woorden “Als men je slaat op de rechterwang, biedt dan ook de linker aan”, “Bemin uw vijand”, ‘Wie met het zwaard omgaat zal ermee vergaan”, moet de lezer verder zelf uitmaken. Bovendien worden hier twee handelingen vergeleken die van een heel andere aard en grootteorde zijn. De deelname aan een complot is een rechtstreekse interventie waarbij men zijn eigen hachje waagt. Men kan het beschouwen als een heroïsche gok. De levering van wapens aan een van de partijen is een onrechtstreekse deelname aan een conflict waarin men zich verder afzijdig wil houden, maar waarin men op termijn wel kan meegezogen worden. Dit lijkt onschuldiger dan de eerste interventie, maar kan in de praktijk leiden tot een onoverzichtelijke uitbreiding van het geweld. Het tast daarenboven onvermijdelijk de geloofwaardigheid aan van het pacifistisch ideaal. Maar het ergste van al is dat het helemaal geen zekerheid biedt voor een vermindering van het menselijk leed, integendeel.

 Tot een gelijkaardige conclusie komt Gerard Bodifée, alhoewel hij ook toegeeft dat geweldloosheid nooit een absoluut principe kan zijn. Beheerst en doordacht geweld kan soms noodzakelijk zijn, in zover het evenredig is, er geen andere oplossing is en er uitzicht is op een verbeterde situatie. G.B. stelt dat men een duidelijk onderscheid moet maken tussen rechtstreeks geweld tussen personen en conflicten tussen staten. In het laatste geval zijn “burgers slachtoffers van wat duistere machtsmechanismen uitvoeren”. Hij citeert de Franse vredesactivist Jean Goss die, ondervraagd over zijn ervaringen in W.O.II, toegaf dat “hij zich nooit zal kunnen bevrijden van de schaamte en de wroeging tegenstanders gedood te hebben, omdat hij beseft daarbij niet de schuldigen getroffen te hebben, maar onschuldige pionnen in het meedogenloze spel dat door anderen gespeeld wordt”.

 

“Elke oorlog, zonder uitzondering, zet mensen aan tot wreedheid, wraak en wekt een ‘killing instinct’ dat elk moreel en rationeel besef uitsluit”. Op de vraag wat landen kunnen doen die niet rechtstreeks bij de oorlogsgruwel betrokken zijn, is zijn antwoord duidelijk: “water, niet olie op het vuur gooien”. Wapens leveren leidt automatisch tot medeplichtigheid, want “de oorlog zelf is het grootste kwaad, altijd een groter kwaad dan het onrecht dat de aanleiding van het conflict was”. De strijd moet stilgelegd worden door de aanvoer van wapens af te snijden. Van onze kant, willen we hieraan de volgende opmerking toevoegen: De wapenindustrieën van Oost en West zullen deze uitspraak van G.B. zeker niet beamen, maar het is niet door hen nog rijker te maken dat we het ideaal zullen bereiken dat in vier talen gegrift staat in het vredesmonument te Diksmuide: “Nooit meer oorlog”.

 G.B. stelt dat België als wapen producerend land een enorme verantwoordelijkheid heeft. Ons land huldigt in theorie het standpunt dat er geen wapens geleverd worden aan landen in oorlog en dat is prijzenswaardig. Maar hij acht het zeer ontmoedigend dat het publiek, de overheid en de commentatoren zich laten meeslepen met de oorlogsretoriek en de strijdlust die in heel West-Europa de kop opsteekt. Wij geven hem overschot van gelijk en hopen en bidden dat met kalmte en bedachtzaamheid de enige mogelijke weg zal bewandeld worden waarop oorlogen voorgoed beëindigd kunnen worden: wapenstilstand, diplomatiek overleg en evenwichtige akkoorden.

 

Laten we ons onthouden van stoere maar slecht doordachte verklaringen en daadwerkelijk de vrede bevorderen door onze christelijke plicht te vervullen van hulp aan de slachtoffers van de onrechtvaardigheid die elke oorlog is: de vluchtelingen, de uitgehongerden, de gekwetsten. En bovenal: laten we het machtigste wapen ter wereld inzetten, het gezamenlijk gebed, in dit geval met de woorden “Heer, geef ons de vrede”.

 IVH

 

(1) Mark Van de Voorde is een Vlaams journalist, die woordvoerder was van het bisdom Brugge, hoofdredacteur van Kerk en Leven en adviseur van CD&V politici. Hij publiceerde heel wat maatschappelijk-religieuze werken en is actueel nog columnist in verscheidene dagbladen, tijdschriften en op twee sites: katholiek.nl en kerknet.be. Het is niet de eerste maal dat hij zich laat verleiden tot ondoordachte zogenaamd progressieve uitspraken (een kenmerkend euvel binnen heel wat actuele intellectuele kringen).

 

(2) Gerard Bodifée is een Vlaamse astrofysicus die zich ook profileerde als christelijk geïnspireerde filosoof, met een uitgebreide filosofische en wetenschappelijke bibliografie. Hij is columnist voor De Standaard en de VRT. Hij sprak zich formeel uit tegen abortus en euthanasie en pleitte voor het recht van kinderen op ouders van beide geslachten. Voor dit laatste kreeg hij van de Holebifederatie in 2006 de homofobieprijs. Van onze kant spreken wij onze waardering uit voor de diepzinnigheid, onafhankelijkheid en juistheid van vele van zijn inzichten.

VLAAMS BELANG EN POETIN: IS KRITIEK TERECHT OF NIET?

Analyse - 14/03/2022

*

Dankzij de Russische invasie in Oekraïne ligt een deel van de rechterzijde onder vuur. Koenraad Elst beschreef hier al waarom bepaalde rechtse harten door Poetin gecharmeerd werden, en Johan Sanctorum hier. Vooral het Vlaams Belang krijgt het dezer dagen hard te verduren. Terecht?

Sympathie voor Poetin

Bepaalde leden van het Vlaams Belang staken in het verleden hun sympathie voor Poetin niet onder stoelen of banken. Onder hen Antwerps boegbeeld en stemmenkanon Filip Dewinter, maar ook mindere goden als Jan Penris, Anke Van dermeersch en Mechels gemeenteraadslid Frank Creyelman. Vooral die laatste is de man met de grote internationale contacten, meestal in regio’s waar bedenkelijke figuren de plak zwaaien. Ondanks de scherpe veroordeling van de partijtop van de inval in Oekraïne kan het Vlaams Belang het Poetinvriendelijke imago maar moeilijk afschudden. Is dat terecht? Eigenlijk niet.

Gouden Dageraad en Syrië

Waar gaat het eigenlijk om? In het verleden heeft de groep rond Filip Dewinter een aantal uitstappen gemaakt die kwaad bloed zetten. Zo was er in 2016 een bezoek aan Griekenland, waarbij voorzitter Tom Van Grieken uitdrukkelijk had gevraagd geen contact te hebben met de extremistische Gouden Dageraad. Dewinter lapte die richtlijn aan zijn laars. Met als gevolg een stevige aanvaring met Van Grieken. Die zorgde er prompt voor dat de deelnemers aan de Griekse uitstap – de vier bovengenoemde namen – op het matje werden geroepen. Dewinter en Van dermeersch kregen van de partijraad sancties opgelegd.

Eerder was er in 2014 al een uitstap naar de Krim. Penris en Creyelman traden daar op als ‘internationaal waarnemer’ bij het door Poetin georganiseerde referendum over de aanhechting van het schiereiland bij Rusland. Toenmalig voorzitter Gerolf Annemans was furieus en sprak beide heren daar op aan.

 

Het was het begin van het einde van hun carrière binnen de partij. Al weerhield het hen niet om in 2015 op te duiken bij Assad in Syrië, deze keer weer in het gezelschap van Dewinter en Van dermeersch. De toen kersverse voorzitter Van Grieken riep hen op het matje, net zoals hij dat deed rond het Gouden Dageraad incident.

De Wever blijft bashen

Ondertussen is er voor Penris en Creyelman al lang geen (verkiesbare) plaats meer op de nationale kieslijsten. Het heeft er alle schijn van dat dit een interne bestraffing is voor hun internationale omzwervingen. Nochtans is Mechelen, de stad waar Creyelman politiek actief is, niet onbelangrijk voor Vlaams Belang. Het feit dat de partij verkiest dat potentieel niet actief aan te boren door hem geen prominente plaats meer te gunnen, mag als bewijs dienen dat het Van Grieken ernst is. Dat hij consequent tegen deze stroming is ingegaan, wordt echter nooit in de pers vermeld.

Het is dus niet zo dat Vlaams Belang de groep rond Dewinter heeft gesteund in hun buitenlandse escapades. Wie anders beweert, is politiek en intellectueel oneerlijk

Het is dus niet zo dat Vlaams Belang de groep rond Dewinter heeft gesteund in hun buitenlandse escapades. Wie anders beweert, is politiek en intellectueel oneerlijk. En net dat deed Bart De Wever dit weekeinde in een interview in De Zondag. ‘Vlaams Belang heeft waarnemers gestuurd naar het referendum op de Krim, hé. Dat was een gunst aan Poetin’, laat hij optekenen tijdens het gesprek. De Wever wéét dat dit geen initiatief was van Vlaams Belang, maar laat uitschijnen dat de partij dit niet enkel steunde, maar zelfs organiseerde. Het is een onverholen poging om de partij in de hoek van de Poetin-aanbidders te blijven plaatsen.

Vlaams Belang heeft de Russische invasie in Oekraïne ondubbelzinnig veroordeeld. Ook Dewinter deed dit, volgens hooggeplaatste bronnen binnen de partij zonder dat er druk moest worden uitgeoefend. Het politieke spel wordt echter hard gespeeld. Vlaams Belang moet daar niet moeilijk over doen. Het verleden is wat het is en bepaalde leden van de partij hebben nu eenmaal geflirt met de Russische autocraat. Maar de partij wegzetten als onverbeterlijke Poetin-versteher is in de huidige context niet correct.

Nood aan genuanceerde analyses

Europees parlementslid Gerolf Annemans gaf in deze kolommen al uitleg bij het stemgedrag in het Europees parlement bij een resolutie over Oekraïne. Zijn partij onthield zich, omdat er ook onhaalbare beloftes tot versnelde toetreding van Oekraïne in de EU vervat zaten. De PVDA onthield zich overigens ook bij die stemming. De N-VA-fractie deed dat niet, maar communiceerde bij monde van Theo Francken een gelijkaardig standpunt over versnelde toetreding van Oekraïne tot de EU.

Het is jammer dat er geen plaats is voor een genuanceerd debat over de Oekraïense kwestie en de houding tegenover Poetin. Geopolitiek is namelijk van een andere orde dan de platte dorpspolitiek die over het algemeen in dit land wordt bedreven. In tijden van crisis kunnen sommigen de neiging niet weerstaan om in overdrive te gaan. Het zou kies zijn mochten de geesten wat bekoelen zodat politici het debat over oplossingen en actie rustig en sereen kunnen voeren. Zonder stokken te zoeken om honden mee te slaan. We kunnen dit soort broedertwisten missen.Winny Matheeussen

*

CENSUUR & BROUCKIE-VRIJE MAAR VRANKX ONAFWENDBARE

STRICT PERSOONLO-IJKE COMMENTAAR

 *

Wat ik vooral erg vind in de hele heisa in Oost-Euroa, is of de
Poet nu al dan niet nen duivelse Niewaard is, is het sarcasme van de VRT om gisteren terloops tuusendoor het andere Nieuws, bekend te geven dat de EU ergens in Polen, op amper 17 Km van de Oekraïnse grens, een trainingsskamp heeft opgeeet voor Oekraïnse milirairen e, die daar va    n (Westerse top-wapens voorzien, terugstuurt naar het front….

Wijlen de vervloekte Nazi Propagnda zou het niet beter hebben kunnen doen. Maar de Navo… Dedju: dat zijn we zelf!!!!!

Anders gezegd: luister naar mijn woorden en kijk vooral niet naar mijn daden.

De Poet is en blijft ne gangster en wij hier in het Westen geven de Amerikaanse Oorlogs machine groot gelijk om de Oekraïnse rijkdommen weg te halen uirt de klauwen van het machtige Rusland… Te meer daar men in dat van ouds Christelijk Land zelfs bij de Duvel te bichte zou gaan om af te geraken van dat verdomde Communisme. Of lopen die daar ’n beetje achter? Teveel Pastoors?

Wie of wat diene Port wel of niet doet, is niet van het minste belang. Barbertje moet hangen en daarmee DOEF!!!!!!!

Maar dat is dan zonder de waard gerekend. Zullen de Democ Rats in The States (en dus ook wiij zelf) op tijd en stond wel ondervinden.

En dat terwijl het leven nu al zo duur isl

*

 Digithalys