251. 2 - AGELIJKSE TOMATENSOEP-MET BALLETHES.

251. 2 - AGELIJKSE TOMATENSOEP-MET BALLETHES. ZONDAG 20 SEPTEMBER 2020 DEEL 2 251.2. - HIER ZULT U LEZEN DE FRAANSE REVOLITIE IS NIET GOED GENOEG GEWWEEST MAAR WIE GERAAKT ER NU ALLEMAAL ONDEER DE GULLOTINE * “Het huidig antiracisme is helemaal niet het tegenovergestelde van racisme, het is racisme in de tegenovergestelde richting” Boulevard Voltaire: Is volgens u de campagne die door Assa Traoré (1) gevoerd wordt tegen ‘politiegeweld’, en een stevige stimulans kreeg door de zaak Georges Floyd in de VS, een heuse massa-beweging of slechts een modeverschijnsel, een marginale agitatie waarvan de omvang door de media sterk overschat wordt? - AdB: De zaak Georges Floyd is een ‘fait divers’ waaraan de media die de heersende ideologie aanhangen mondiale dimensies hebben gegeven. De dood van Adama Traoré is een ander ‘fait divers’ dat niets met het eerste te maken heeft. Tenzij dat het in beide gevallen gaat om meervoudige delinquenten met dezelfde huidskleur die beide bij hun arrestatie omgekomen zijn. De weerklank die het gekregen heeft, is daarentegen het werk van het comité dat opgericht werd om zijn ‘herinnering’ levend te houden. Dat heeft bijzonder handig gebruik gemaakt van een soort politiek correcte waanzin die de maatschappij heeft aangetast en van de al even waanzinnige naweeën van de Black Lives Matters-crisis, een fenomeen dat ook veel te danken heeft aan de steeds groter wordende invloed van de “inboorlingen-ideologie” (2). - Het amalgaam van beide zaken werpt een schril licht op de amerikanisering van de manier van denken van de entourage van Assa Traoré die zichzelf trouwens als de reïncarnatie van Angela Davis beschouwt. Het is een gekend fenomeen: al wat in de VS mode is , wordt dit vroeg of laat ook in Europa. Voorbeelden bij de vleet: de gaypride, de gender theorie, de ‘inter-sectionaliteit’ van zaken waarvoor moet worden gestreden… De Europese context verschilt nochtans grondig van de Amerikaanse. De VS werden immers sinds hun prilste ontstaan ge-confronteerd met rassen-problemen die ze nooit hebben kunnen oplossen; Toch niet vergeten dat WO II eindigde met een zege van de segregatio-nistische VS op het racistische Hitler-regime ! Anderzijds is het politie-geweld, dat in de States schering en inslag is, helemaal niet vergelijkbaar met wat op dat vlak in Frankrijk kan waargenomen worden. Er moet bovendien toch ook gezegd worden dat wat ten tijde van de gele hesjes gebeurde duidelijk heeft aangetoond dat de ‘Galliers’ meer onder politie-geweld te lijden hebben (doorstoken oog, afgerukte arm, zware verwondingen…) dan het tuig dat zich tussen de migranten bevindt. Boulevard Voltaire: Wat houdt de inboorlingen-ideologie feitelijk in? AdB: De inboorlingen-ideologie is deels ontstaan uit de “post-koloniale studies” die de erfgenamen zijn van de “subaltern studies” die opgericht werden door Ranagit Guha en deels uit de “ French theory” (Derrida, Deleuze, Foucault) . Ze is de laatste twintig jaar voornamelijk in Amerika uitgebouwd en moeilijk te vatten voor wie niet vertrouwd is met de werken van haar belangrijkste theoretici (Eduard W. Saïd, Gayatri, C.Spivak, Achille Mbembe, Paul Gilroy etc.) Er zijn twee verschillende aspecten aan het post-koloniaal denken. Enerzijds een bijzonder scherpe en naar mijn mening terechte kritiek op het abstract universalisme van de Westerse ratio dat eigenlijk niets anders is dan een gecamoufleerd etnocentrisme (denk aan de zogenaamde “universele waarden” of aan de “Rechten van de Mens” die alleen bij naam universeel zijn). Anderzijds het bijzonder betwistbaar postulaat dat de koloniserende naties, ten gevolge van een soort fataliteit, nooit afstand hebben kunnen doen van hun vroegere discriminerende houding ten overstaan van de inboorlingen van hun kolonies. Vandaar dat sommigen het hebben over de “inboorlingen van de (Franse) republiek” (Houria Boutelja). Overigens een belachelijke benaming voor wie rekening houdt met de betekenis van het woord. De echte inboorlingen van bij ons zijn de mensen die al zeer lang in het land vertoeven. - Vanuit dat perspectief is een soort waanzin ontstaan die steeds grotere proporties aanneemt. De slogan “ Black lives matters” betekent al lang niet meer dat het leven van zwarte ook belangrijk is maar wel dat het leven van anderen veel minder van tel is. Concreet komt dit neer op een steeds belangrijker wordend opbod aan extravagante eisen, inbeschuldiging-stellingen en intentieprocessen op basis van collectieve pulsaties die geleid worden door lobby’s-Van-het-melige- slachtofferschap. Ze hebben de ‘ontwitting’ van Europa op het oog en beschuldigen al wie blank is van sociaal negativisme en niet in staat zijn om racisme echt aan te klagen. Blanken zijn immers per definitie allemaal racisten zelfs wanneer ze met veel poeha beweren antiracist te zijn. Het zit in hun genen. Dit vormde de biotoop waarin de cancel culture zich heeft kunnen ontwikkelen en waaraan de hysterie te wijten is van een ware beeldenstorm die sinds een tijdje tegen de standbeelden van onze steden is gericht. Iets dat in mijn ogen als bijna even erg als grafschennis moet worden beschouwd. Cru gesteld is vanaf nu de jacht op blanken geopend. - Boulevard voltaire: Hoe vergaat het in deze context het racisme en het antiracisme? AdB: Alles is veranderd. Dertig jaar terug werd het racisme bestreden door er een klassiek universalisme tegenover te stellen. In Frankrijk werd dit universalisme van het epitheton ‘républicain’ voorzien. Europa werd beschouwd als het vaderland van de “Rechten van de mens”. Er werd er vanuit gegaan dat raciale verschillen van weinig of geen belang waren. De onderliggende gedachte was dat we allemaal gelijk zijn. Stellen dat verschillen ons onverschillig moesten laten, stond toen bijzonder goed aangeschreven. Dankzij het wegwerken van de discriminaties die aan ‘vooroordelen’ en aan’ stereotypering’ waren te wijten zou een harmonieuze multiculturele maatschappij ontstaan . Er zouden niet langer problemen zijn. Het Frans jacobinisme voorzag bovendien de assimilatie van de individuen maar weigerde het bestaan van hun respectievelijke gemeenschappen te erkennen. Rassen waren uitsluitend optische illusies Die zienswijze bestaat nog steeds vermits de “universele waarden van de republiek” nog steeds tegen elk communautarisme worden opgesteld, in om het even dewelke gedaante het zich voordoet. Alleen is dit niet langer geloofwaardig. Het bestaan van gemeenschappen kan niet langer worden gelogenstraft en dit, ironisch genoeg, op een ogenblik dat er steeds weer met klem betoogd wordt dat er geen rassen bestaan. De inboorlingen-beweging vertrekt vanuit een gans ander perspectief. Het is een identitaire beweging die de identiteit op het begrip ras laat berusten (de meest simplistische manier om een identiteit te bepalen). Haar aanhangers gaan er niet ten onterechte vanuit dat het universalisme een mystificatie is. Ze beroepen zich nogal convulsief op een etnische identiteit en doen dit op een wijze waarvan verondersteld werd dat ze reeds lang onder een dikke laag van wollig taalgebruik definitief begraven lag. Dit verklaart waarom de “inboorlingen van de republiek” de legitimiteit van de traditionele antiracistische organisaties betwisten en dat ze het model van de “République française” van de hand wijzen. Joseph de Maistre parafraserend zou men kunnen zeggen dat dit antiracisme niet het tegenovergestelde van racisme is, maar wel racisme in tegenovergestelde richting. Een racisme dat zonder complexen wordt beleden. Wat het voordeel biedt dat het door het omkeren van de fronten heel veel zichtbaar maakt. Het bestaan van rassen wordt officieel ontkend maar intussen is de ‘racisering’ van de sociale verhoudingen overal aanwezig. Resultaat: tussen enerzijds bijeenkomsten waar “cisgenders niet toegelaten zijn” en voordrachten die voor ‘ rasbewusten voorbehouden” zijn, worden de zwarten geteld om te kunnen beweren dat ze niet talrijk genoeg zijn. Net zoals de joden in het Derde Rijk werden geteld om te zeggen dat er te veel waren. We hebben hier ongetwijfeld met subversie te maken maar het is geen subversie tegen het heersend systeem. De vaststelling dat grote multinationale bedrijven zich zonder morren neerleggen bij de eisen van dit neo-racisme toont aan dat het kapitalisme er een nieuwe bron van inkomsten in ontdekt heeft. - Interview verschenen in Boulevard Voltaire en vertaald door Francis Van den Eynde - 1. In Frankrijk een beruchte militante van het antiracisme, die al jaren campagne voert tegen “politiegeweld” en dit n.a.v. de dood van haar broer Adama die vier jaar geleden na zijn arrestatie in een gebouw van de Franse gendarmerie overleed. Ze maakte handig gebruik van de herrie rond de zaak Georges Floyd om haar zaak opnieuw op het voorplan te brengen. 2. Een eigen vertaling van het in Amerika gekende begrip “indigenous ideology”. Wat dat inhoudt, legt Alain de Benoist verder in het interview uit. * * DROL VAN DE VADERLANDSCHE BROL * Het is een zwaar stuk ; zo tussendoor de soep en de patatten. Zo iets als waaeuit de Aartsvaders nooiit zijn aan uit geraakt: zijn de engeltjes hierboven nu mannetjes of meistjes. Hadden we die hier op het Ondermaanse gehad; we wisten het al lang. Zo ook met de Bl nken, de Zwartjes, de Geelkes, de Indiaaantjes van Karl May die er nooit ook maar één gezien of geroken heeft. Maar w “Meiner Meining nach” is in wezen iedere mens evenwaardig aan de andere. Als die daar enigermate de kans toe krijgt. DFe juisre goden-wereld. De juiste wieg, de juiste eeuwen, de be-ndigde tijd en vooral de goede bodem-gesteldheid. Oer-wouden brengen oer-mernsen voort. Maar wat als er straks geen oerwouden meer zijn en alles vol ligt met autosnelwegen en vliegvelden? “Alles op zijn rijd” zou de boer zeggen. En viirrt ploegen. Niet willen oogsten wat anderen gezaaid hebben, maar geduldig de eigen oogst afwachten. Zonder de groei-bevorderende bewolking al te zeer te willen opjagen. - Voor zover ik weet hadden Adam & Eva meer twee kinderen. Zonen. Geen dochters. In inze Beschaving zouden dat toch de voorouders zijn van ons allemaal? Raar maar waar. Al dat trans-gender gedoe is dus m aar bijzaak om de aandacht af te leiden naar het Eigen Belang? Wat in wezen in niets verschilt met wat de Progressieven doen tegenover het Vlaams Belang. Heel hun eigen slecht karakter aan andereb toedichten. Omgekeerd racisme dus. Heel djust, vriend Francis Van den Eynde. Tien goede punten en een bank vooruit.