Maandag
21 Mei 2018
*
4494 - HET SPAANSE GRAAN
HEEFT DE ORKAAN DOORSAAN
*
INHOUD: CATALONIA: over een soort ‘overgangs-figuur’
in de Lutte met den Beer tegen Madrid, die best als voorbeeld zou kunnen dienen
voor het Stierengevecht van de gewone Vlaming als matador tegen de Broekzèlse Beau
Monde… Zij die Vlaanderen exploiteren als een kolonie in hun eigen profijt.
Met medeplichtigheid ten
andere van de Vlamingen zelf….
IEDER VOGEL ZINGT ZOALS HIJ GEBEKT
IS
*
Wat ook Uw interesse is voor de uitzichtloze strijd voor de eigen
Onafhankelkijkheied der Catalanen, cd nieduwe Minister President heeft ’n heel
wat gemakkelijker naam. Al is die even
Spaans als de rest van het verhaal.
Enfin, het is niet aan mij om die man aan U allemaal voor te stellen.
Daar heeft onder de auspiciën van Doorbraak, Uitgeverij, een zekere Christophe Bostyn voor gezorgd.
Ondergetekende is dus niet strafrechtelijk verantwoordelijk voor eventiele
vergissingen, weglatingen of overdrijvingen.
Waar ondergetekende integendeel
wel voor tekent, is de ongeziene daadkracht van de held en zijn o zo
Christelijke wederhelft. Het is een beeld dat al vele tietallen jaren bijna
niet meer te herkennen valt.
Eogen Volk Eerst voorvechter die
geknield voor het Mariabeeld, in de zijbeuk van de Antwerpse Kathedraal, met opgeheven armen het Zwaard der Vergelding
aanbiedt…
**
*
SPIEKEN MAG
WÈL
SEDERT MEI ’68
IS HET VERBODEN TE VERBIEDEN !!!!!
**
*
Quim Torra, nieuwe Catalaanse regio-resident
15 mei 2018 Christophe Bostyn
*
Quim Torra staat bekend voor zijn rotsvaste overtuiging pro
onafhankelijkheid
**
*
foto: ©Vilaweb.cat
*
Na 199 dagen direct bewind uit Madrid, krijgt de autonome
regio Catalonië opnieuw een president, de partijloze advocaat, uitgever en
schrijver Joaquim Torra i Pla. Vandaag, om 16.00 uur zal hij samen met Carles
Puigdemont, die hij de legitieme president van Catalonië noemde en trouw zwoer,
een verklaring afleggen in Berlijn. Morgen, op woensdag 16 mei, zou hij dan
formeel bezit moeten nemen van het Ambt van President van de Spaanse autonome
regio Catalonië.
**
*
In Madrid zien ze de volgende onweersbui alweer aankomen:
Quim Torra staat bekend voor zijn rotsvaste overtuiging pro onafhankelijkheid.
Trouw en partij-onafhankelijk
Het profiel van
**
Quim Torra
is politiek gezien ideaal voor Puigdemont. Torra werkte 20
jaar als advocaat voor de verzekeraar Winterthur, de laatste twee jaar als
directielid in Zwitserland, tot hij in 2007 terugkwam naar Catalonië. Hij was
tot zijn terugkomst nooit betrokken in de partijpolitiek, wat hem het voordeel
geeft niet zo vatbaar te zijn voor manipulaties vanuit de traditionele partij-hoofdkwartieren.
Dat zal bij Puigdemont een van de doorslaggevende factoren geweest zijn voor
het aanduiden van zijn opvolger aan de Generalitat. Hij kan zo vermijden dat de
aloude autonomistische vleugel van het liberale Convergència (vandaag
onderdeel van JuntsxCat) opnieuw aanstuurt op een matiging van de eisen tegen
Madrid.
Christen-democratisch profiel
Quim Torra sloot zijn toespraak, waarmee hij zich kandidaat
stelde voor het presidentschap, af verwijzend naar de laatste woorden van
**
Manuel Carrasco i Formiguera:
‘Visca Catalunya
lliure!’ ‘Leve vrij Catalonië!’ was inderdaad de laatste roep die uit de
mond kwam van de historische leider van de christendemocratische Unió
Democràtica de Catalunya (UDC), vorig jaar ter ziele gegaan na een interne
machtsstrijd over de onafhankelijkheidskwestie. Carrasco i Formiguera, minister
van de Generalitat tijdens de Tweede Spaanse Republiek (1931-’39),
was een van de oorspronkelijke leiders van UDC en bleef, als christendemocraat,
trouw aan de republiek, zelfs toen hij er achtervolgd werd door communisten en
anarchisten. Het zou echter
**
Franco
zijn die Formiguera na een schertsproces heeft laten
terechtstellen.
*
De interesse van Torra in de Tweede Republiek, de Spaanse
Burgeroorlog en de Catalaanse vlucht in ballingschap, leidden hem ertoe om na
zijn terugkomst in Catalonië een uitgeverij op te starten die zich wijdt aan
het herontdekken er herwaarderen van literaire en journalistieke werken van
toen. Zo richt hij in 2008 ‘A contra vent’ op, ‘Tegenwind’. Hij
begon zich dan ook te interesseren voor de formele politiek. Zo sluit hij zich
eerst aan bij de kritische stroming pro onafhankelijkheid binnen UDC, ‘El
Matí’ (De Morgen). In 2009 zou hij zich uiteindelijk aansluiten bij
‘Reagrupament’ (Hergroepering), een radicale pro-onafhankelijkheids-afscheuring
van de Catalaanse sociaaldemocratische republikeinen van
**
ERC.
Hij zette die stap samen met zijn vrouw, een lerares en net
zoals Torra, praktiserend katholiek. In 2011 zou Oriol Junqueras (ERC) hem nog
een plaats aanbieden op de lijsten in Girona (waar Puigdemont burgemeester
was), maar dat sloeg hij af.
Dossier Catalonië
Van het maatschappelijk middenveld naar het parlement, bestuurslid
van zowel ANC als Òmnium Cultural.
In 2011 maakt Torra wel de stap naar de middenveld-organisaties.
Vanaf 2011 wordt hij voorzitter van het kleine Soevereiniteit en Gerechtigheid
en wordt hij al snel bestuurslid van zowel ANC als Òmnium Cultural. Van 2013
tot 2015 was hij ondervoorzitter van Òmnium Cultural. Wanneer toenmalig
voorzitster Muriel Casals opkomt voor de plebiscitaire verkiezingen van 27
september 2015, wordt Torra interim-voorzitter tot de ledenvergadering een
nieuwe bestuur kiest met aan het hoofd de nu gevangen gehouden Jordi Cuixart.
Ondertussen wordt hij door de liberale burgemeester van Barcelona, Xavier
Trias, in 2013 opgepikt om het nieuwe culturele centrum El Born vorm te geven.
Bij werken aan de oude marktplaats werden er immers resten
ontdekt van het Barcelona van voor 1714,
toen bij het einde van de Spaanse Successieoorlog Barcelona in as werd gelegd
door de troepen van de Spaanse en Franse koningshuizen van Bourbon. In 2015,
wanneer de links-populistische Ada Colau verkozen werd, moest Quim Torra El
Born verlaten en werd hij benoemd tot directeur van het Studiecentrum voor
Actuele Vraagstukken, een denktank die afhangt van het departement van de
president van Catalonië, toen al Puigdemont. Tot eind 2017, wanneer hij daar
wordt buiten gegooid door de Spaanse regering bij machte van het beruchte
artikel 155, waarmee de Spaanse regering Catalonië onder rechtstreeks bewind
van Madrid plaatste. Hij zette op 21 december 2017 dan uiteindelijk toch de
stap naar de formele politiek en komt er op voor Puigdemonts lijst Junts per
Catalunya, waar hij vanop de elfde plaats verkozen werd voor Barcelona.
Kritiek
Quim Torra houdt er al die jaren een ongezouten, soms weinig
diplomatieke mening over Spanje op na. Op Twitter verweet hij ‘de Spanjaarden’
zo een volk van verspillers te zijn, dat Catalonië koloniseert. Hij verwijt
zowel Frankrijk en Spanje ‘vernietigers van naties’ te zijn. Een van zijn meest
spraakmakende artikels die nu opnieuw boven gerakeld worden, is
‘De taal en de beesten’, waarin hij zich danig ergert over een voorval
waarbij een Spanjaard, bij een vlucht van Swiss Air naar Barcelona, zich beklaagt
bij de luchtvaartmaatschappij wanneer de aankondiging bij het landen ook in het
Catalaans wordt gebracht. In een poëtische maar vlijmscherpe en genadeloze
taal, sabelt Torra zo de gemiddelde Spaanse nationalist neer en vergelijkt hen
met ‘Aasdieren, adders, hyena’s. Beesten met een menselijke gedaante, en
tezelfdertijd, met de mond vol haat. Een verontruste haat, walgend, als met een
verroest gebit, tegen alles wat de [Catalaanse] taal vertegenwoordigt.’
Hoewel Quim Torra retorisch nochtans sterk staat, heeft hij
eerder het imago van een ouderwets politicus.
De verzamelde Spaanse pers en politiek waren er dan ook als
de kippen bij om op hun beurt Torra neer te sabelen en hem af te schilderen als
een ‘etnicist, racist, xenofoob, supremacist’ en meer van dergelijk fraais.
Torra probeerde olie op te golven te gieten door zich te verontschuldigen voor
de – ondertussen gewiste – tweets en uitspraken en vroeg rekening te houden met
de context en journalistieke schrijfstijlen. De toon lijkt echter gezet vanuit
het unionistische kamp en de kans is groot dat Torra nog vaak aan zijn
uitspraken zal herinnerd worden, zelfs al worden sommige onterecht op zijn
conto geschreven. Hoewel Quim Torra retorisch nochtans sterk staat, heeft hij
eerder het imago van een ouderwets politicus. Een stemmen-trekker op de hoogte
van Puigdemont zal hij dus niet worden, al zeker niet tussen de Spaanstalige
Catalanen.
*
AAN DE
VRUCHTEN
KENT MEN DEN
BOOM
*
Kijk, sotty beste mensen, alls ik, om af te sluiten, even de
filosofische toer opga. Etnische zaken over bevolkingsgroepen, beschavingen en
evoluties daarvan, doen mij ineens denken aan de natuur zelf. Hoe stromen en
rivieren in de loop de eeuwen hun weg hebben gezocht, en gevonden. Daarbij bedenkend, dat niets definitiefs is.
Zo werd bij de aanleg van de E3, thans 14 categoriën verhoogd tot E17
tussen Gent en de Kust, verteld door geologen allerhande, dat deze snelweg, om
zo weinig mogelijk schade aan het milieu aan te brengen, werd aangelegd in de
pré-historische bedding van de Leie. Om een vlak parcours te bekomen, en zo min
mogelijk graafwerken en zo te moeten doen.
So far so good. Tot de dag dat men tot de vaststelling kwam,
dat er danig veel ketting-botsingen voorkwamen door de vele dichte mist op
altijd dezelfde plaatsen.
Ha, ja, die vroegere rivier-bedding had zo nog altijd haar vaste
gewoonten behouden… Omringede hoogten op die plaatsen? Lap! Prompt grepen de
natuur-elementen daar hun kansen met de gewijzigde luchtdruk en de afgewende winden…
Resultaat: ogenblikkelijk neergelaten mistgordijn…
Volgt U nog? Met in Uw achterhoofd de etnisch-geografische spelingen
van het Lot?
In de Lagere Jongensschool leerden we vroeger ‘de bronnen van de IJzer’
kennen, en later gingen we inderdaad daarnaar opzoek, waar deze stroom onstond.
Ergens in Noord Frankrijk zagen we op particulier terrein, een omzoomde met verroeste
prikkeldraad goed afgesloten poel. Met daar midden in de heldere wolkjes
opgestoten water van een onderaardse bron. En dat was alles, buiten een nietige
opening aan de kant, waar water wegliep die op het zicht honderden meter ver
door het landschap te volgen bleek. Enkele kolometer verder, wat dat stroompje
al een heuse beek geworden, en tegen dat die breder geworden beek
West-Vlanderen binnen kwam, was die beek al een rivier en zelfs een heuse stroom
geworden, waarop scheepjes konden dobberen en allerlei riviervissen konden overleven.
Nog later voerden we zonder daarbij stil te staan, met de Royal
Yachting Club in Nieuwpoort de havengeil uit en de Noordzee op. Waar we zelfs
konden met eigen ogen aan de horizon vaststellen, dat de aarde inderdaad rond
was… Geen gevaar dus dat we over de rand gingen sukkelen…
Tijdens ons 15-jarig ‘Betaald Verlof’ aan de Overkant der Alpen,
maakten wse grondig kennis met een collectie andere ‘volkeren’ die allemaal in
dezelfde houding sprongen als het Italiaans volkslied weerklonk. Raar hoor! De
dichtstbij zijnde stad, Aquapendente, had zelfs de Zwarte Leeuw op Geluwveld als Stadswapen, maar dan
een Leeuw de grootte van een kat, die op de vier poten stond met een soort
kruisbanier onder de arm….
Maar de stromen en rivieren daar die uit de omringende bergen kwamen,
kenden hetzelfde verhaal als die van ons
in de Lage Landen. Alleen hun namen waren klassieker.
Ha ja, hé, want de wereld is rond. Al had ‘Rome’ dat daar ter
plaatse ‘Urbi et Orbi’, jarenlang
bestreden…
Toen al, was de immigratie het enige thema dat nog beroering wekte.
Precies alsof de wereld niet meer wist, dat aan de basis van elke stroom, er
ergens ’n soort van niet op te drogen bron moest zijn.
Zo hadden we ooit rond de San Bernardino–tunnel (omdat we wegens panne in de heenreis de Gothard-druke wilden
vermijden) toch wel weer dezelfde panne, namelijk een niet-pakkende embrayage
wegens teveel files in de bergen. We waren verplicuht daar ergens te overnachcten
in ’n berghotelletje, aan de voet van weer een andere bergtop. Het was er
reuze-gezellig. De gelagzaal hing vol met publiciteit over de nabije ‘bronnen
van de Rijn’ die daar te bezoeken waren. Milharde, dachten we toen
beiden: zelfs die machtige Rhein is ooit ergens als ’n nietig
waterstraaltje beginnen… “Fest steht und treu, die Wacht, die Wacht am Rhein’…
Ze moesten het eens geweten hebben! ’n Klein omwegje via Zwitserland en Eisenhower
stond in Berlijn voor het het zelf wist!
**
*
Kijk, en dat is wat ik denk over de aan
de gang zijnde nooit geziene volksverhuizingen. Die zijn, net als de
overige natuur-elementen, van alle tijden. Zij her dart mensen altijd de natuur
willen forceren, door bvb stuwdammen en op andere plaatsen kanalen te willen bouwen…
Het probleem daarbij is dus alleen, de Mens . Die wil overal ingrijpen.
Dammen opwerpen. Dijken aanleggen. Beddingen verleggen. In plaats van zich aan
te passen. En daar te gaan wonen of steden te bouwen waar de Natuur het hem
toelaat. Denk er aan: wat zou Donker Afrika zijn, zonder Afrikanen daar?!
Ander voorbeeld.
**
*
De oorspronkelijke bevolking van Noord Amerika is zo goed als
verdwenen. Iedereen kent de schuldigen maar geen mens die daar nog van wakker
ligt.
Anders gezegd: de tijd heelt alle wonden. De ‘die hard’-Vlamingen malen er zelfs marsliedjes van. De tijd
verslindt de steden, geen tronen blijven staan.
Bloemen verwelken, scheepjes vergaan, maar onze Liefde, die blijft
eeuwig bestaan…
*
Digitaliaanse
Hemelrijker