*
.
*
Zonder
al te veel risico’s:
.
Leren
paardrijden….
*
INLEIDING
Van in
de kleuterklas leerden we in het heerlijke Land van Bachten de Kupe en de grens
van Het Fransche, hoe ‘het Geloof bergen
kan verzetten’. In het begin bleek dat dan meestal te gaan over het Roomse
Geloof, maar eenmaal tot de jaren van verstand gekomen, bleek deze hoopvolle
levenshouding de bron van alle leven. Hoop
doet leven, zong ooit Türa de troubadour in Brussel in de Sinte Goedele
Kathedraal. In ’t Vlaams. Tot tweemaal toe, op Koninklijke Begrafenissen. Hij
zong over Hoop, en niet over Liefde, want Vlamingen samen met
volksvreemde koningen, dat rijmt niet samen. Akte van Geloof, Akte van Hoop,
Akte van Liefde: ze werden ons ingehamerd tot we ze voor de rest van ons leven uit
het hoofd kenden. Samen met de Akte van Berouw, maar dat is weggelegd voor het
afscheidsfeestje van de laatste der Coburgers, Filips de waggelwandelaar.
*
MIDDENSTUK
Deze rondgang over mijn eigen politieke ervaringen
was zo wat de basis van mijn gedachten, daar hoog boven de wolken, op de
vluchten naar en van Vlaanderen. Ingeriemd en hulpeloos blijven stil zitten,
uren lang, is zeker niet mijn ding. En buiten waren er zelfs geen huisjes of boompjes
te bespeuren, het enige dat een slechtziende nog kan waarnemen, onderweg ergens
van A naar B.
En zo zag ik, met een zeker perspectief van o 8
kilometer hoogte, het bestaan der meerderheid van een volk in een piepklein
stukje stukje vaderland. Gewoon een stukje hindernis in de betrachte her-aansluiting
bij de agressieve dominante Zuiderbuur. We zagen hun afkeer onlangs nog bij de
200-jarige herdenking van hun Napoleon n Waterloo, zodat de stap naar ‘Groeninge
1302’ en hun herinnering aan die toen opgelopen nederlaag weer boven kwam. Ruim
700 jaar geleden, maar hun zieltje is nog altijd niet hersteld. Zo’n 300 jaar
terug kregen ze gedeeltelijk voldoening, toen Lewe Katorze ons Frans
Vlaanderen, van aan de monding van de Aa tot voorbij de Monts de flandre
afhandig kon maken; na een geding waarin noch hij noch wij bij betrokken waren
geweest. Zie Google, Vrede van Utrecht.
Bij de Heemkundige Kringen van daar (Hondsvoorde) vindt
men e, zelfs foto’s van na 1830 waar, op de schoolmuren in metershoge letters
van witte verf geschilderd stond ‘Defendu de parler Flamand’…
Maar op de Markt van Kassel, boven op deze heilige
berg, waar vandaan in de vier windstreken, nog altijd de Romeinse heirbanen de
weg wijzen, wordt er door vele bejaarden nog wel ’n mondje ‘vlèms gekot! Bie ’n
goê glas Fransche wiene.
De Grieken, - à tort ou à raison – hebben Zondag
laatst in een referendum de Eurro-bonzen in Bruxellabad te kakken gezet. Hoe
het verder afloopt, weet vandaag niemand, buiten Bredero, en die wist het ook
niet. ’t Kan verkeren, zei die, en zo had die altijd gelijk.
Ook in Vlaanderen kon het met DeWever in Antwerpen,
bij de Moeder aller Verkiezingen; verkeren. Maar het verkeerde niet. De
volstrekte meerderheid zou voor een andere keer zijn! En in plaats dat alle
Vlamingen aan dezelfde koord trokken, begon het onderling schelden op elkaar,
als de beste der Tsjeefse Roden. De harde kern van idealisten kraaide te vroeg
victorie, maar een Bekwaam Veldheer brengt zijn getrouwen te samen, in plaats
van een deel daarvan uit te sluiten, net zoals zijn vijanden altijd al deden en
nog doen.
Dat is, mijne Dierbaren, mijn persoonlijke gang,
onderweg naar Canossa. Heb ongelijk gehad, de Helden uit de jaren ’40-’50,
slachtoffers van de genadeloze repressie, te blijven verdedigen van uit het
standpunt van mede-slachtoffer. Gezegde repressie was vooral bedoeld om eens en
voorgoed af te rekenen met dat on-belgisch Vlaams gedoe. De Slinxen roken hun
kans om via de ruggen der Vlamingen ‘goede belgen’ te worden, nadat zij kort
daarvoor of terzelfdertijd de Koning der Belgen naar de verdommenis hadden
geholpen…
*
*
UITLEIDING
Na
Canossa, komt er ook in deze privé geschiedenis een klare wending. Dus geen
publiek misprijzen meer voor de BDWërs en hun pomperijen. Voor de zelfstandigen
en de werkers, maar tegen de valse profeten van ‘Het Syndicaat’ die louter voor
hun genoegen, het land mee helpen ten gronde richten hebben.
Mee in
de bres, spijts spot en hoon, om het Geloof der Vaderen te helpen verdedigen,
want het is de beste waarborg voor de moraliteit van ons allemaal. Die
exotische Ram Madammerij rammen we terug naar waar ze is gekomen. En we doen
dat met dezelfde razernij als de grootste van mijn Duitse Herder, die ik onlangs
een adder zag aanvallen, met schijnaanvallen en strategische terugtrekkingen.
Tot het slangenbeest weer vanzelf afdroop
naar de overlant der der
omheining, teug naar de naburige wilde en onbewerkte olijfgaard. Mij hond is
wel en gezond, en ik hoop hetzelfde voor dat akelige beest….
*
In eer en geweten, de volle waarheid, geheel de
waarheid en niets anders dan de waarheid.
(Get) Digitalia
*
EINDE
*
Geen opmerkingen:
Een reactie posten