.

.

 1119 - 11 NOVEMBER 2014 BEVRIJDINGSFEEST IN TWEEVOUD ?

De liefde, zonder de werken, is dood. Dit is niet alleen, volgens velen een belachelijke Evangelische Waarheid, maar het is bovenal een boodschap zo oud als Adam en Eva.

In een reactie op de reactie van de Slimme d’Anvers, die een reactie was op de reactie van Albert Coburger die reageerde op de reactie der Vlamingen de reageerden tegen hun achteruitstelling in eigen land, schreef de Voorzitter van Vlaams Belang, Gerolf Annemans, onderstaande reactie, waardor ik op mijn beurt met deze reactie reageer.

Natuurlijk heeft Annemans gelijk, zoals elk normaal mens weet. In Amerika heet zoiets ‘a inconvenient truth’. Maar dat ging over de opwarming van de aarde, en wat Annemans vertelt, is veel gewichtiger.

Als ik verder denk dan mijn neus lang is, en toegegeven ietwat Machiavellistisch, redeneer : laten wij het goede voorbeeld geven, en zelf beginnen de rangen sluiten. De zaken zijn nu eenmaal zoals ze zijn : BDW is verkozen tot Belg van het Jaar ‘daarvoor moet je Knack heten!) en het ijzer moet toch gesmeed worden terwijl het gloeit. Niet door Mohammed naar de berg te doen komen, maar door de berg naar Mohammed te sturen.  Door aan te sluiten bij de brede, wat zeg ik, de breedste  stroom Vlamingen. Als partij tempert het VB zich, en geeft instructies om massaal individueel lid te worden van die andere partij. Het verleden blijft wat het is : voorbij. Voilà : cordon sanitaire : adjugé! en daar staan ze dan, de Vlaming-haters!  

If you caan’t beat them, joint hem. Is ook Amerikaans en recht vòòr de raap. Het is de kortste weg naar Vlaanderens vrijdom, iets dat we allemaal belijden.

De grootste kwestie zal natuurlijk zijn, allerlei grote ego’s te verzoenen, zonder dat er bloed vloeit. Door het opgeworpen stof zou waarschijnlijk ook de gelijkgezinden, die nu een verdoken leven leiden in wat nog overschiet van de kleurpartijen, hun kansen ruiken, en ook willen aansluiten.

Gedaan met verkiezingsuitslagen als in Clochemerle : er zouden tegen 2014 in Vlaanderen maar 2 partijen meer zijn : het granieten blok der Vlaamsgezinden, en de her en der verspreide rotsblokjes der belgicisten. Eenmaal democratisch verkozen met meerderheid van stemmen, zetten die dan alle belgicisten voor de keus : buigen of barsten. Eieren of jong!

Een handgreep uit de mogelijkheden. Er wordt alleen in de eigen taal, het Nederlands, onderhandeld, zonder voordien, à la DeWever in zijn begin-jaren, de eigen argumenten te ondergraven. Integendeel, hier en daar zelfs een diplomatisch valstrukje spannen, zoals toenadering zoeken bij Geert Wilders…. Of onderhandelingen aanknopen met de Zwiterse Federatie…. Tweede suggestie : alle Ambtenaren zullen een bindende Eed van Trouw aan het Nieuwe Bestuur moeten afleggen, waarna ze een nieuw arbeidscontract krijgen. Gedaan met benoemingen voor het leven. Een van de opschortende voorwaarden van dit contract zou o.a. kunnen zijn, dat elke niet-loyale houding automatisch einde contract beteknt. Gedaan met vakbond-acties die het openbar leen gijzelen.

Leefloon – Werkloosheidsvergoedingen

Deze worden gevoelig opgetrokken, maar iedereen meldt zich ‘vrijwiliigg” voor de arbeidsdienst. De Burgemeesters zorgen voor en leiden de tewerkstelling. Er wordt gezorgd voor ontspannende muziek, soep (VM) en koffie (NM). Dubbel Betaald Verlof zit er niet in, zo lang het vreemdelingen-probleem niet is opgelost.

Voor de arbeids-ethiek gaan de voormannen van de werkende klase op stage bij de Onderhorigen van Frau Merkel, die vprecies andaag aan haar landgenoten een voorspoedig jaar heeft toegewenst, met daarbij de belofte van langere werkdagen. Aan de grens bij het gaan en bij het keren, worden ze verwelkomd door de hamburger Albert Coburg, die hen op het hart drukt vooral niet terug te denken aan de jaren ’30.

 De politie patrouilleert 7/7 en 24/24 met hond losjes en ontspannen aan de leibandjes die uitgerust zijn met mini-cameraatjes. Bij het minste onraad moet die echter automatisch ontkoppeld kunnen worden. Elke bevordering is afhankelijk van het aantal uitgeschakelde criminelen. Er zullen geen vragen worden gesteld. Deze getrainde politie-honden kunnen gemakkelijk  iemand  uitschakelen, zonder deze dodelijk te verwonden. De wapen-verkoop wordt vrij gegeven, en de burger kan nooit vervolgd worden voor wettige zelfverdediging van personen of eigendommen.

De na verloop vrij gekomen gevangenissen worden benut voor alle soorten illegalen, die daar leven op fris dagelijks ververst putwater en op het meer granen brood, dat vrijwilligers wel zullen aanbrengen.

Deze, en nog zoveel meer, zijn de beste wensen van ondergetekende, voor de twee laatste jaren van de Belgische slavernij.

***

Ter zake :

Bericht van het Madouplein.

Altijd zoeken ze naar zondebokken voor de crisis, ofwel zijn het de vreemdelingen ofwel landgenoten uit een ander landsdeel. Zulk betoog komt vandaag vaak voor in talrijke Europese landen, ook bij ons. De crisis van de jaren dertig en de populistische reacties die ze teweegbracht, mogen niet worden vergeten. Men heeft gezien welke rampzalige gevolgen dat voor onze democratieën heeft betekend.”

Daad bij het woord voegen

De hallucinante verwijzing van Van Saksen Coburg in zijn kerstboodschap deed de voorbije dagen al heel wat stof opwaaien. Zo werpt N-VA-voorzitter Bart De Wever vandaag het idee op om de Koning van zijn politieke functie te ontheffen door een eenvoudige wijziging van het Kamerreglement. Concreet zou de Belgische monarch geen rol meer mogen spelen in het federale formatieberaad. Vreemd hierbij is dat De Wever de daad niet bij het woord voegt en aankondigt niet langer deel te nemen aan de Lakense koffiekransjes.

Reactie Gerolf Annemans

In een reactie stelt Vlaams Belang-voorzitter Gerolf Annemans het voorstel van De Wever dan ook openlijk in vraag: “Wij vrezen dat dit opnieuw een vrijblijvend medianummertje is. Typisch N-VA. In plaats van alles op de lange baan te schuiven - in casu een onderhandeling over het Kamerreglement - zou De Wever kunnen aankondigen dat hij voortaan niet meer braaf het spel zal meespelen zoals hij tot nu doet. Het Vlaams Belang stelt concreet voor dat hij zou aankondigen dat hij in 2014 niet meer zal deelnemen aan gesprekken die door de koning worden georganiseerd. De andere partijen zouden dat kunnen volgen. Dat zou tenminste concreet zijn in plaats van vrijblijvend media-aandacht zoeken met alweer een loze belofte en ondertussen het spel braafjes meespelen.”

Het kruisje voor de Gesneuvelde makker bovenaan dit stukje werd daar geplaatst met een dubbel gevoel. Voor de vrienden van Ray komen er nu dagen van rouw, en tezelfdertijd weet ik, dat mijn voorstel voor een  Verenigd Vlaams Front betrokkene had doen steigeren als door een horzel gestoken. Als zo dikwijls kan ik hem geen gelijk geven : aan de overwinnaar worden nooit vragen gesteld. Naast Vlaams Nationalist, moet men ook Vlaams Realist durven zijn. Een zegevierend leger gaan vergroten, kan geen schande zijn.

Vandaar het beeld van de gevallen makker, die herdacht wordt, het geweer aan de schouder in rust, beeld van wat er staat te gebeuren op Bevrijdings-dag 11 november 2014. .